Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
3524 Ἀποϲκευάζοντεϲ: ἀποφέροντεϲ. καὶ γὰρ κινδυνεύϲειν [*](Ε) ἔμελλεν, εἰ μὴ φθάϲαϲ τὸ μειράκιον ἀποϲκευάϲαιτο. ἀντὶ τοῦ ἀποθοῖτο [*](Σ) ἀνελών. καὶ Ἀποϲκευάϲαι τὴν τράπεζαν, καθαρὰν ποιῆϲαι.
3525 Ἀποϲκευάζομαι· αἰτιατικῇ.
3526 Ἀποϲκευή: ἡ ἐπὶ τῶν ἐπιτηδείων κομιδὴ, τὸ παρ’ ἡμῖν λεγόμενον [*](Ε) τοῦλδον. τὰ ϲαγμάρια. μετὰ δὲ τὰϲ δυνάμειϲ πάϲαϲ ϲυνέταξε τούτοιϲ καὶ τὴν ἀποϲκευὴν, ἵνα πρὸϲ τὸ παρὸν εὐπορῶϲι τῶν ἐπιτηδείων. πρὸϲ γὰρ τὸ μέλλον ἀφροντίϲτωϲ εἶχε περὶ τῶν ϲκευο φόρων λογιζόμενοϲ ὡϲ, ἐὰν ἅψηται τῆϲ πολεμίαϲ, ἡττηθεὶϲ μὲν οὐ προϲδεήϲεται τῶν ἀναγκαίων, κρατῶν δὲ τῶν ὑπαίθρων οὐκ ἀπορήϲει τῶν ἐπιτηδείων.
[*](3519 ἀφομοιοῦϲθαι Ba 131, 28, Σᵃ ἀποϲημήναϲα alt. sq. los Ant. 5, 309 3520 ═ Ba 132, 4 cf. Paus. Att. fr. 61 ex Eust. l. 965, 44; Φίλιπποϲ. fr. com. 2, 215 Κ.; Θουκυδίδηϲ sq cf. sch. Thuc. 4, 25, 5 3521 sch. Ar Ach 334 ἀλλ’—προϲείποι Dem. 18, 22 3522 ἄτροφοϲ ═Ba131,32, Σa, Bk. 83, 17 ὁ —ἀποζῶν Proc. h. a. 13,22 — 30 3523 ἀπογυμνῶν ═ Ba 132,1, Σa cf B ἀποϲκευαζόμενοι — ἀπορριπτούντων fort. sch. Greg. ἀποϲκευάζονται sq. Th Simoc. 3, 7, 4 3524 — ἀποφέροντεϲ Ba 132, 3, Σ cf B ἀποϲκευάϲαι sq. ═ Ba133.10 3525 ═Synt. Laur. 3526 μετά sq. Polyb. 3, 79,1—2)[*](2519 los. cf. v. Παλαιϲτηνόϲ, ex quo Παλαιϲτῖνοϲ δέ 3520 Z 270; Θουκυδίδηϲ sq. Euat. l. 965, 45 352 cf. 3059; Th. cf. 3257 3526 hinc v. ϲαγμάρια; Z 244)[*](A(GITFSM))[*]( 3 Παλαιϲτηνῶν] Παλαιϲτινῶν A los. Παλαιϲτῖνοϲ δέ ex mg. AlM. 5 Φίλιπποϲ] Φιλιππίδηϲ Valck. sed cf. Mein. fragm. com. 1, 340 — 3 13 ϲῖτον ] περὶ Ἰουϲτινιανοῦ add. S 17 νηόϲ] τῆϲ νεώϲ F 21 ἔμελλεν] ἔμελλον M 24 ἐπί om. M Zon.)3528 Ἀποϲκιρτᾷ: ἀποπηδᾷ.
[*](Σ)3529 Ἀποϲκοπιεῖϲθαι λέγουϲιν, οὐ ϲκοπεύειν.
[*](Σ)3530 Ἀπὸ ϲκοποῦ. μάτην, ἢ περιττῶϲ, ἢ ἐναντίωϲ.
[*](Σ)3531 Ἀποϲκορακίζει. εὐτελίζει, ἐξορίζει, διώκει. οἱ δὲ εἶπον [*](Σ) ἀντὶ τοῦ ἀπορρίψει. Δαβίδ· βοηθόϲ μου γενοῦ, μὴ ἀποϲκορακίϲῃϲ με. [*](Thdr.) ἀπὸ ἱϲτορίαϲ· τὸ γὰρ ἐϲ κόρακαϲ ὕβριϲ ἦν παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ.
3532 Ἀποϲκυδμαίνω. ὀργίζομαι.
[*](Δ)3533 Ἀποϲκυθίϲαι. κυρίωϲ μὲν τὸ ἐπιτεμεῖν τὸ ἐπικεφάλαιον δέρμα [*](Σ) ϲὺν θριξί, καταχρηϲτικῶϲ δὲ τὸ ἀποκεῖραι.
3534 Ἀποϲμήχει· αἰτιατικῇ. ἀποκαθαίρει.
[*](Δ)3535 Ἀποϲμιλεύουϲι. τῇ ϲμίλῃ ξέουϲιν, ἐκκαθαίρουϲι. καὶ Ἀποϲμιλεύματα, τὰ τῇ ϲμίλῃ ἐκβαλλόμενα ἀποξύϲματα. ἵνα μὴ [*](Ar.) ϲὐθύναϲ ὑπόϲχωϲι τοῖϲ πανδέκταιϲ, τοῖϲ ἀποϲμιλεύουϲι τὰ ὀνόματα.
3536 Ἀποϲοβεῖ· αἰτιατικῇ. ἀποδιώκει. ὁ δὲ ἀνέϲτη ὡϲ ἀποϲοβήϲων [*](Ar.) τῆϲ κεφαλῆϲ αὐτὸν ἐπιπετόμενον. καὶ Ἀποϲοβ ῶμεν, ἀποτρέχωμεν. [*](E) Μένανδροϲ.
3537 Ἄποϲον: τὸ ἄμετρον. Ἀπωϲον δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου, τὸ ἔκπεμψον.
3538 Ἀποϲπάδαϲ καὶ Ἀποϲπάδονταϲ: ἀποϲπάδαϲ μὲν τοὺϲ [*](Δ?) ἀποϲπαϲθένταϲ, ἀποϲπάδονταϲ δὲ τοὺϲ ἐκκοπένταϲ.
3539 Ἀποϲπάϲαϲ· ὁ δὲ καὶ ἐντεῦθεν ἀποϲπάϲαϲ ἔξαινε κατ’ αὐτοῦ πληγάϲ. καὶ Ἀποϲπάϲαι.
[*](Δ)3540 Ἀποϲπεύδονταϲ. κωλύονταϲ. καὶ Ἀποϲπευδούϲηϲ, [*](Σ) κωλυούϲηϲ, ἐμποδιζούϲηϲ. ἀποϲπευδούϲηϲ δὲ καὶ τῆϲ γυναικὸϲ καὶ [*](x + Ε) τῶν παίδων· καὶ γὰρ οὗτοι ϲυνῆϲαν αὐτῷ. ὁ δὲ τὴν Ἑλένην ἀπέϲπευδε [*](E?) τοὺϲ Τρῶαϲ ἀποδοῦναι.
[*](3527 ═ Ba 132, 29, 133, 1, Σᵃ; ἀποθάνοι ═H; ἀποϲκλῆναι sq. sch. Ar. Vsp.160 3528 ═ Ba133,2, Σ 3529 ═ Ba133, 8 3530 ═ Ba133, 3, Σ 3581 — διώκει Ba133,4, Σ οἱ δέ sq. Thdr. in Ps. 26,9, PG 80,1053b c ἀπορρίψει cf. An Ox. 2,460, 23; ἀπό —κόρακαϲ cf. Ba 133,5 3532 ═ Ambr. 2770 cf sch. Ω 65. H. Ap. S. 39.29 3533 ═ Ba 133, 6, Et. M.125, 55, Σ ἐπιτεμεῖν cf. H 3534 αἰτιατικῇ Synt. Gud. ἀποκαθαίρει cf. Ambr.2703 — 5 3535 ἀποϲμιλεύματα —ἐκβαλλόμενα sch. Ar. Ran. 819 ἵνα sq. Synes.ep. 101 p. 240 d 2536 αἰτιατικῇ =Synt. Gud. ἀποδιώκει sch. Ar. Eq. 60 ═ H. cf. Ba 134, 13, Σ ὁ—ἐπιπετόμενον cf. lo. Antioch. fr. 49, F HG 4, 557 ἀποϲοβῶμεν sq. ═ Ba 134,14; Men. com. fr.997 3537 — ἄμετρον cf. Ambr. 2614 3540 Ἀποϲπεύδονταϲ Σᵃ cf G. G.A.1893, 45)[*](3531 hinc v. μὴ ἀποϲκορακίϲῃϲ 3533 hinc 3062; Z 282 2535 Z 271 Synes. cf. v. πανδέκται 3538 Z 239, 271 3540 Z 271)[*](1 Ἀποϲκλαίη T Ἀποϲκλαίει rell. Ba 3 Ἀποϲκοπιεῖϲθαι] Ἀποϲκοπεῖ A(GITFSM) ϲθαι F Ba of Thom. M 7,15 (interpol. in F) 9 ἐπιτεμεῖν] ἀποτεμεῖν add. mg A, ss. M (═Zon ) 16.17 ἀποτρέχωμεν] ἀποτρέχομεν M Ba 18 διά —τό] ἀντὶ τὸῦ S 21 ἀποϲπαϲθένταϲ] ἀποϲπάϲτουϲ GIT ἐκκοπένταϲ A S ἀποκοπένταϲ GITM Zon. κοπένταϲ F 23 καὶ ἀποϲπάϲαι A M καὶ ϲπάϲαι S ἀποϲπἀϲαι καί (cum 3540 coniunct.) GIT, om. F)3541 Ἀποϲποδῆϲαι: ἀφανίϲαι. ἀπὸ τῆϲ ϲποδοῦ. αὕτη γὰρ ἀφανίζει τὴν προϋπάρξαϲαν ὕλην τῶν ξύλων. ἢ ἀποκροῦϲαι καὶ ἀφανίϲαι, τυπτόμενον ἐκβαλεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἀποϲποδῆϲαι τοὺϲ ὄνυχαϲ τῶν δακτύλων.
3542 Ἀπόϲπονδον: ἐχθρὰν, μιϲητήν. Πιϲίδηϲ· ταύτην ἀφέντεϲ τὴν ἀπόϲπονδον μέθην καὶ πᾶϲαν ἰλὺν ἀλλοφύλων ἀϲμάτων.
3543 Ἀποϲπουδάζων: παυόμενοϲ τῆϲ ϲπουδῆϲ, ἀμελῶν.