Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

3464 Ἀπὸξυϲτοῦ· ὁ δὲ Ὅμηροϲ ἀπὸ ξυϲτοῦ εἶπεν.

3465 Ἀποξυϲτροῦνται: ἐπικάμπτονται, ἐπιϲτρέφονται. Πολύβιοϲ· αἱ γὰρ μάχαιραι τῶν Γαλατῶν ταῖϲ καταϲκευαῖϲ μίαν ἔχουϲιν τὴν πρῴτην [*](Ε) καταφορὰν καιρίαν, ἀπὸ δὲ ταύτηϲ εὐθέωϲ ἀποξυϲτροῦνται, καμπτόμεναι κατὰ μῆκοϲ καὶ πλάτοϲ ἐπὶ τοϲοῦτον ὥϲτε, ἂν μὴ δῷ τιϲ ἀναϲτροφὴν τοῖϲ χρωμένοιϲ ἐρείϲανταϲ πρὸϲ τὴν γῆν ἀπευθῦναι τῷ ποδὶ, τελέωϲ ἄπρακτον εἶναι τὴν δευτέραν αὐτῶν πληγήν.

3466 Ἀποπάλλω· γενικῇ.

[*](Synt.)

3467 Ἀπὸ παραγγέλϲεωϲ· οἱ δὲ ἀπὸ παραγγέλϲεωϲ πορευόμενοι [*](Ε) ἀφικνοῦνται ἄμα ἡμέρᾳ πρὸϲ τὸ ὄροϲ.

3468 Ἀποπάτημα: αὐτὸ τὸ ϲκύβαλον. Εὔπολιϲ Χρυϲῷ γένει· τί [*](Σ) γάρ ἐϲτ᾿ ἐκεῖνοϲ; ἀποπάτημ’ ἀλώπεκοϲ. Κρατῖνοϲ Δραπέτιϲι· τὸν Κερκύονά τε ἕωθεν ἀποπατοῦντ’ ἐπὶ τοῖϲ λαχάνοιϲ εὑρὼν ἀπέπνιξα. καὶ Ἀποπατηϲόμενοι, τὴν κόπρον κενώϲοντεϲ. πάτοϲ δὲ ἡ ὁδόϲ. [*](Ar. + x) Ἀλριϲτοφάνηϲ· οὐδεὶϲ θύει τοπαράπαν οὐδ’ εἰϲέρχεται, πλὴν ἀποπατηϲόμενοί γε πλεῖν ἢ μύριοι. Ἀπόπατοϲ γὰρ ἡ κένωϲιϲ τῆϲ γαϲτρόϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Κλεωνύμου φηϲίν· εἰϲ ἀπόπατον ᾤχετο ϲτρατιὰν λαβὼν κἄχεζεν ὀκτὼ μῆναϲ ἐπὶ χρυϲῶν ὄρων. πόϲου δὲ τὸν πρωκτὸν χρόνου ξυνήγαγε; τῇ πανϲελήνῳ.

3469 Ἀπόπατον καὶ κοπρῶνα λέγουϲιν. ὁ δ᾿ ἀφεδρὼν καὶ λυτρώνων [*](Σ) βάρβαρα.

3470 Ἀποπέμψατ᾿ ἐφ᾿ ἕνδεκα κώπαιϲ· αἰτιατικῇ. ἀπὸ τῶν [*](Ar.) ναυτικῶν. κέλευϲμα γάρ ἐϲτι ναυτικὸν ἐφ᾿ ἕνδεκα κώπαιϲ λεγόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν.

3471 Ἀπὸ πέντε ἅλλεϲθαι πετρῶν εἰϲ κῦμα: ἐπὶ τῶν δι’ ἃ [*](Prov.) πάϲχουϲιν αἱρουμένων μᾶλλον ἑαυτοὺϲ ἐμβάλλειν εἴϲ τινα δυϲκολίαν.

3472 Ἀποπεπιϲτευκότεϲ: εἰϲ πίϲτιν ἐλθόντεϲ. ἤδη πάντεϲ ἀναπεπτώκαϲι διὰ τὴν ὑποκειμένην ἑορτὴν ἀποπεπιϲτευκότεϲ τοῖϲ εἰϲιοῦϲιν. [*](Ε) ἀντὶ τοῦ θαρρήϲαντεϲ, βεβαιωθέντεϲ.

3473 Ἀποπεπόνηκαϲ: τῶν πόνων ἔληξαϲ.

[*](Ar.?)[*](3463 ═ Ba130, 10, Σa 3465 αἰ sq. Polyb. 2, 33, 3 3466 ═ Synt. Laur. 2467 Xen. An. 4, 1, 5 3468 — ἀπέπνιξα ═ Ba 130, 27, Et. M. 132, 12; Eup. fr. 284; Cratin. fr. 49 πάτοϲ —ὀδόϲ cf. Et. M. 132,10, sch. Ar. Ach. 81; οὐδείϲ— μύριοι Ar. Pl. 1182 —4; ἀπόπατοϲ—γαϲτρόϲ cf. Et. M. 132, 9; Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Ach. 81—84 3469 ═ Ba 130, 30 3470 Ar. Eq. 546 c. sch. 3471 ═ Philol. Suppl. 6, 259, n. 204 3472 ἤδη —εἰϲιοῦϲιν fort. Aelian. 347a fort. sch. Ar. Th. 245)[*](3465 Z 269 3468 Ar. Pl. 1184 cf. v. πλεῖν 3409 hinc 4574 et v. λυτρώτηϲ 3470 cf. v. ἐφ᾿ ἕνδεκα 3473 Z 269)[*](12 Χρυϲῷ γένει Gsf. Χρυϲογένει omnes, Et. Ba 13 ἐκεῖνοϲ] ἐκεῖνο T Ba A(GITFSM) Δραπέτιϲι GITM Δραπέτηϲι AF Ba Et. 14 ἀποπατοῦντ᾿] ἀποπατοῦντεϲ TF 15 κενώϲοντεϲ] κενώϲαντεϲ GIM 17 πλεῖν] πλήν AI 21 λυτρώνων] ηυτρών Ba 28 πάντεϲ AGIT πάντα M)
314
[*](Σ)

3474 Ἀποπερατοῦϲαν: ϲυμπληροῦϲαν. καὶ Ἀποπεραίνοντεϲ, [*](Ε) τελειοῦντεϲ. παιδαρίων τε καὶ γυναικῶν φληνάφουϲ διαπλέκοντεϲ καὶ ἀποπεραίνοντεϲ.

[*](Σ)

3475 Ἀποπεφαϲμένον: ἀπειρημένον. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀποδεδειγμένον [*](Harp.) καὶ πεφανερωμένον. οὕτωϲ Δείναρχοϲ καὶ Λυϲίαϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Nεαίραϲ.

[*](Σ)

3476 Ἀποπεροίτηκεν: ἀπῆλθεν.

[*](Δ)

3477 Ἀπόπειρα. δοκιμαϲία. Δαμάϲκιοϲ· τῷ γὰρ ὄντι ϲυνέβαινε τοὺϲ τῷ ὄντι φιλοϲοφίαϲ ἐρῶνταϲ τῶν νέων ὥϲπερ ἐν πυρὶ χρυϲὸν δοκιμάζεϲθαι. εἰ δὲ μὴ ὡμολόγει τὴν ἀπόπειραν, αὐτὸ τοῦτο μάλιϲτα δι’ ἣν ἡ ἀπόπειρα, ϲπουδή τιϲ εἶναι προϲποιουμένη καὶ ἐλλοχῶϲα τὰϲ νεοπρεπεῖϲ ἀττούϲαϲ κινήϲειϲ. ἐμὲ γοῦν διεκώλυεν ὡϲ χαλεπωτάτου [*](Synt.) ὄντοϲ τοῦ πράγματοϲ. καὶ Ἀποπειρῶμαι· γενικῇ.

[*](Synt.)

3478 Ἀποπηδῶ· γενικῇ. καὶ αἰτιατικῇ δέ· ἀποπηδᾶν λόγον ϲοφὸν μὴ δυνάμενον παρὰ δῆμον.

[*](Synt.)

3479 Ἀποπλανῶ γενικῇ.

[*](ΔΣ)

3480 Ἀποπληξία: θλίψιϲ. μανία, ἄνοια. ὅτι Μάρκοϲ Βῆροϲ, [*](Ε) Ἀντωνίνου ἀδελφὸϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἀδοκήτωϲ διαφθείρεται, πλήθουϲ ἰχῶρόϲ τε καὶ πνεύματοϲ ἐπιϲχόντοϲ οἱ τὴν ἀναπνοήν· ὃ δὴ [*](Δ) πάθοϲ ἀποπληξίαν παῖδεϲ ἰατρῶν ὀνομάζουϲι. καὶ Ἀπόπληκτοϲ, ὁ πεπονθώϲ.

3481 Ἀποπλήϲαϲ· ἑνί γε τρόπῳ τὸν προϲδιαλεγόμενον ἀποπλήϲαϲ ἐξέπεμπεν.

[*](Synt.)

3482 Ἀποπνέω· γενικῇ. Ἀποπνεῖν καὶ διαπνεῖν τὸ πέρδεϲθαι, εὐϲχημονέϲτερον [*](Suid.) τοῦ ἀποψοφεῖν.

[*](Δ)

3483 Ἀποπομπαῖοϲ: ὁ χίμαροϲ, ὁ τράγοϲ. καὶ Ἀποπομ [*](Harp.) παῖοι, θεοί τινεϲ οὕτωϲ ἐκαλοῦντο. καὶ Ἀποπομπῄ, ἀντὶ τοῦ [*](Σ) ἀποτροπή.