Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

3304 Ἀποδρύφω: ἐκδέρω.

[*](Anth.)

3305 Ἀποδύντεϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποδυϲάμενοι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀθλητῶν, οἳ ἀποδύονται τὴν ἔξωθεν ϲτολὴν, ἵνα εὐτόνῳ χορεύϲωϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ἀποδύντεϲ τοῖϲ ἀναπαίϲτοιϲ ἐπίωμεν.

[*](Σ)

3306 Ἀποδυϲπετεῖ: ἀποδύρεται. δυϲθετούμενοι τοῖϲ ϲυμβαίνουϲιν [*](Ε) ἀποδυϲπετεῖν ἀναγκάζονται.

[*](Δ)

3307 Ἀπὸ ἕθεν. ἀπὸ ἑαυτοῦ.

[*](Thuc.)

3308 Ἀποζῆν. τὸ εὐτελῶϲ ζῆν. ζῆν δὲ τὸ μετὰ τρυφῆϲ καὶ πολυτελείαϲ. τοϲαῦτα ἀγαπῶν κεκτῆϲθαι, ὅϲα ἀποζῆν ἀπ’ αὐτῶν. ἀντὶ τοῦ μέτρια.

[*](Σ)

3309 Ἀπόζων· γενικῇ. ἀποπνέων.

[*](Hom.)

3310 Ἀπόειπε: ἀπάρνηϲαι.

3311 Ἀποθανεῖν· ἐάν τιϲ αὐτὸ μόνον εἰδῇ καὶ τῷ μεριϲμῷ τῆϲ ἐννοίαϲ διαλύϲῃ τὰ ἐμφανταζόμενα αὐτῷ, οὐκέτι ἄλλο τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ φύϲεωϲ ἔργον. φύϲεωϲ δὲ ἔργον εἶ τιϲ φοβεῖται, παιδίον ἐϲτί. τοῦτο μέντοι οὐ μόνον φύϲεωϲ ἔργον ἐϲτίν, ἀλλὰ καὶ ϲυμφέρον αὐτῇ· πῶϲ ἅπτεται θεοῦ ἄνθρωποϲ, καὶ κατὰ τί ἑαυτοῦ μέροϲ·

[*](Δ)

3312 Ἀποθάνωμεν: αὐθυπότακτον. καὶ Ἀποθάνωμαι, ὁμοίωϲ. καὶ ϲύνταξιϲ. ἀποθανόντοϲ αὐτῷ τοῦ πατρὸϲ ἀπέτιϲε πολλὰ χρήματα.

[*](3299 αἰτιατικῇ =Synt Laur. et Gud. ὁ sq. Polyb.18. 28, 2 3300 = Ba 123,28, Σa cf ach. 324 3301 — πωλῆϲαι = Ba123, 31, Σa sch. Ar Vsp.169, sch. Thuc. 1, 29, 5 ἀπόδου sq. =B 3302 — ἀποφυγών = Ba 123, 32, Z 3303 οὗ sq. Anth. 6, 303, 3 3804 Ambr. 2771 3305 Ar. Ach. 621 c. sch. 3306 ἀποδύρεται = Ba124,1, Σᵃ, H δυϲθετούμενοι sq. Polyb. 331, 72 ES 200,27 —28 3307 = Et. M.124,19, H 3308 — τρυφῆϲ sch. Thuc.1, 22 3309 γενικῇ cf. Synt. Laur. ἀποπνέων = Ba 124,20, Σa 3310 sch. Α 515 Γ 406 = H 3311 Marc. 2. 12, 3 — 4 3312 — αὐθυπότακτον = Ambr. 2842 ἀποθανόντοϲ sq. Dam. fr. 216)[*](3299 ἐκφαυλίϲαϲ cf. 2978 3300 Z 242 3303 Anth. cf. v. ἰϲχάϲ et V. ϲυχνόν 3304 Z 283 3306 Z 263; Polyb. cf. v. δυϲθετήϲαϲ 3307 Z 239 330 hinc v. ζῆν, Z 263)[*](A(GITFSM))[*]( 12 χορεύϲωϲιν] χορεύωϲιν S sch. 18 τοϲαῦτα —12 μέτρια om. S τοϲαῦτα] Ἀποζῆν. τοϲαῦτα ἀγαθά M 29 καὶ ϲύνταξιϲ om. S)
297

3313 Ἄποθεν: χωρίϲ, ἢ πόρρωθεν. ῥινοῦ χερμαϲτῆροϲ ἐΰϲτροφα [*](Σ) κῶλα τιταίνων Ἀλκιμένηϲ πτανῶν εἶργον ἄποθε νέφοϲ. καὶ αὖθιϲ· [*](Anth.) Ῥουφῖνοϲ δέ οἱ μεταξὺ ἐπανήκων ἐνέτυχε πόλεωϲ Nιϲίβιδοϲ οὐ μακρὰν [*](EL) ἄποθεν. καὶ Ἄποθέν γέ ποθεν, ἀπό τινοϲ μέρουϲ ἰϲημέρου.

[*](Σ)

3314 Ἀποθἐμενοϲ· αἰτιατικῇ.

[*](Synt.)

3315 Ἀποθέϲθαι: ἀποθηϲαυρίϲαι, ἀποταμιεῦϲαι. ὁ δὲ βουλόμενοϲ [*](Δ + Ε) μηδένα χρόνον ἀργὸν ποιεῖν, προέθετο τὸ τοῦ χειμῶνοϲ ἄπρακτον εἴϲ τιναϲ χρείαϲ ἀποθέϲθαι.

3316 Ἀποθεϲπίϲαι. δογματίϲαι, ἐκθέϲθαι, εἰπεῖν.

[*](Σ)

3317 Ἀπόθετον: τὸ ἀποτεθηϲαυριϲμένον.

[*](Δ)

3318 Ἀποθήκην: ἀντὶ τοῦ ἀποϲτροφήν. Φίλιϲτοϲ.

[*](Σ)

3319 Ἀποθλίβειν: καὶ ζήτει ἐν τῷ βλιμάζειν.

3320 Ἀπὁθητοϲ: ὁ μὴ ποθούμενοϲ.

[*](Δ)

3321 Ἀποθνήϲκονταϲ ἐν πολέμοιϲ ὁρῶ τοὺϲ περὶ πλείϲτου ποιουμένουϲ τὸ ζῆν, καὶ ζῶνταϲ ὅϲοι τοῦ ζῆν ἀπεγνώκεϲαν. κἀγὼ μαχήϲομαι ὡϲ ἀποθανούμενοϲ, καὶ οἶδ’ ὅτι περιέϲομαι. Λάκων γάρ εἰμι ἄνωθεν καὶ οἶδα τὴν πρὸϲ Λεωνίδην ἐπιϲτολὴν τῶν τελῶν· μαχέϲθων ὡϲ τεθναξόμενοι, καὶ οὐ τεθνάξονται.

3322 Ἀπόθου. ἀποβαλοῦ. ἀππωθοῦ δέ, ὤθηϲον.

[*](Δ Suid.)

3323 Ἀποθώμεθα: αὐθυπότακτον. ἀντὶ τοῦ ἀποβάλωμεν.

[*](Δ.)