Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

3144 Ἀπήγξατο: βρόχον ἧψεν.

3145 Ἀπηγόρευον. ἀπέκαμνον, ἐταλαιπώρουν. ἡνίκα γὰρ ἀπηγόρευον [*](Ε) τῷ πόνῳ. πάλιν ἑαυτοὺϲ ἀνελάμβανον.

[*](Δ)

3146 Ἀπηγορήϲομαι: ἀντὶ τοῦ ἀπολογήϲομαι.

[*](Δ)

3147 Ἀπήεϲαν. ἀπήρχοντο. καὶ Ἀπῄει, ἀπήρχετο, ἀνεχώρει. εἴω, τὸ πορεύομαι, διαλύϲει ἐΐω, ἤϊον, ἤϊεϲ, ἤϊκα, ἤϊα, ἠΐειν, καὶ ἐν ϲυνθέϲει ἀπηΐειν, καὶ ἐν ϲυναιρέϲει ἀπῄειν.

[*](Δ)

3148 Ἀππῆκτο: ἀπῆλθε. καὶ Ἀπηκτόϲ, ὁ πορευόμενοϲ.

[*](Σ)

3149 Ἀπηλλάγηϲαν: ἐτελεύτηϲαν. ἢ τινοϲ ἐϲτερήθηϲαν. [*](Σ) ἀπηλλάγημεν πολυχέϲου νοϲήματοϲ.

3150 Ἀππήλαυϲε. μετέϲχεν. οὕτε Κλέων οὔτε Βραϲίδαϲ, ὁ τῆϲ [*](E) ϲυμφορᾶϲ αἴτιοϲ, ἀπήλαυϲε λοιδορίαϲ, ὡϲ ἂν τοῦ ϲυγγραφέωϲ ὀργιζομένου. Μαρκελλῖνόϲ φηϲι περὶ Θουκυδίδου.

[*](Ε)

3151 Ἀ π ήλγηϲαν· ὁ δὲ δῆμοϲ ἅπαϲ ἀπήλγηϲαν τὸ πάθοϲ εὐθύϲ καὶ ξὺν οἰμωγῇ ἀνέκραγον οὐράνιον ὅϲον. ἀντὶ τοῦ ᾠκτίϲαντο.

[*](3137 = Philol. Suppl. 6, 259, n 191 cf. p. 2561; Diogen. ll 88 3138 = Ba 116, 9, Σa, H, Ambr. 2739 s139 = Ba 116,10 3142 Δαμάϲκιοϲ sq. fr. 88 3143 cf. Ambr.2676 3141 ἡνίκα — πόνῳ Prisc. fr 1, FH G 5,1,24 cf. p.LVIII. 3146 = B 3147 — ἀπήρχοντο= Ambr.2755 εἴω sq. cf. Et. M.121,29 3148 — ἀπῆλθε = Ambr. 2746; ἀπηκτόϲ sq. aliter Ambr. 2454 3142— ἐτελεύτηϲαν = Ba 120,12, Σᵃ ἀπηλλάγημεν sq. fr. com. ad. 19(?) 3150 οὕτε sq. Marcell. 26 = E V 2, 31.12 —14 3151— ὅϲον Proc. h. a. 16, 20)[*](3138 cf. 3208 3149 hinc v. χέζομεν 3150 cf. 3377)[*](A(GITFVM))[*]( 1 Ἄπειροι] Ἅπερ οἱ Diogen. γῦπεϲV M γῦπεϲ μύοπεϲ F μύοπεϲ γῦπεϲ GIT 18 μύοπεϲ A 5 βαϲιλέα] βαϲιλέωϲ FV cp. A 6 τῷ] τό V μηδέ] μηδέν IT ὀφθαλμῶν] ὀφθαλμῷ A F 10 προϲκρούϲων] προϲκρούϲαϲ Asmus Byz. Z. 18, 457,3 12 ταῖϲ] τοῖϲ A τό] τὰ V τῷ τό Port. 17 πάλιν —ἀνελάμβανον om. AF cf. Buecheler, Rh. Mus. 24,138 ἑαυτοόϲ V M αὐτοόϲ G 18 ἀωτ τοῦ om. V Hes 20 διαλύϲει] κανών. διαλύϲει M 22 ὁ] καί A 24 πολυ χέϲου] πολυνόϲου GT νοϲήματοϲ] πάθουϲ V 28 ἀπήλγηϲαν] ἀπήλγηϲε F cf. Proc. 22 ὠκτίϲαντο] οἰκτίϲαντο AF)
283

3152 Ἀπηλεγήϲ: ὁ ἀπότομοϲ. καὶ Ἀπηλεγέωϲ, ϲκληρῶϲ.

[*](Δ)

3153 Ἀπηλιανόϲ. ὄνομα κύριον.

[*](Δ)

3154 Ἀπηλιαϲτήϲ. μιϲόδικοϲ. παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

[*](Ar)

3155 Ἀπηλιώτηϲ. ὁ ἄνεμοϲ. ἐν τῷ η. καὶ ἀντήλιοϲ καὶ πάντα [*](Δ) τὰ ὅμοια ψιλῶϲ. καὶ ἡ ἔπηλίϲ ἐϲτι παρὰ Ποϲειδίππῳ.

3156 Ἀππηλοημένοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ ἅλω ϲυγκεκομιϲμένοϲ μετὰ τὸ [*](Harp.) ἀλοηθῆναι, ἐϲτι πατηθῆναι. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Φαίνιππον.

3157 Ἀπηλοίηϲεν. ἀπέκοψεν· Ἀππηλοίηϲεν. δὲ ἀλλοῖον ἐποίηϲεν.

[*](Δ)

3158 Ἀπήμαντον. ἀβλαβέϲ.

[*](Σ)

3159 Ἀπήμαρτεν: ἀπέτυχεν.

[*](Δ)

3160 Ἀπημείφθη: ἀντὶ τοῦ ἀπεκρίνατο.

[*](Σ)

3161 Ἀπήμονα. ἀβλαβῆ. Ὅμηροϲ· τοὺϲ δ’ εὗρ’ οὐκέτι πάμπαν [*](Σ) ἀπήμοναϲ, οὐδ’ ἀνολέθρουϲ. ϲυλληπτικῶϲ πέφρακεν, ἀντὶ τοῦ τοὺϲ [*](Hom.) μὲν μὴ ἀπήμοναϲ, τοὺϲ τετρωμένουϲ, τοὺϲ δὲ μὴ ἀνολέθρουϲ, τοὺϲ ἀνῃρημένουϲ. πῆμα δὲ ἡ βλάβη, παρὰ τὸ πήθω τὸ πανθάνω. τὰ [*](Ecl.) δὲ εἰϲ α λήγοντα οὐδέτερα τετραχῶϲ ϲυντίθεται. ἢ γὰρ φυλάϲϲουϲι τὸ αὐτὸ τέλοϲ, ὡϲ τὸ δῆμα, διάδημα· ἢ ἀπὸ γενικῆϲ παράγονται, ὡϲ γράμυα, γράμματοϲ, ἐγγράμματοϲ· ἢ τρέπουϲι τὸ τέλοϲ εἰϲ οϲ, ὡϲ ϲτόμα, χρυϲόϲτομοϲ· ἢ τρέπουϲι τὸ τέλοϲ εἰϲ ων, ὡϲ τὸ εἷμα, λευχείμων, καὶ πῆμα, ἀπήμων.

3162 Ἀπηνέμουϲ: μὴ ἔχονταϲ ἀνέμουϲ.

[*](Σ)

3163 Ἀπηνεώθη. ὠμὸϲ ἐγεγόνει.

[*](Δ)