Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Harp.)

282 Ἀγνούϲιοϲ· Ἀγνοῦϲ δῆμοϲ ἐϲτὶ φυλῆϲ τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ, ἧϲ ὁ φυλέτηϲ Ἀγνούϲιοϲ.

[*](Soph.)

283 Ἀγνώμονεϲ: ἐναντιογνώμονεϲ, ἀϲύγγνωϲτοι. Σοφοκλῆϲ· Φοίβῳ τε κἀμοὶ μὴ γένηϲθ᾿ ἀγνώμονεϲ.

[*](Σ)

284 Ἀγνωμόνωϲ: ἀνοήτωϲ, ἢ ἀχαρίϲτωϲ. λέγονται δὲ παρὰ Πλάτωνι ἀγνώμονεϲ, ἀϲύγγνωϲτοι, οἱ ἀμαθεῖϲ. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τοῖϲ [*](Harp.) Φιλιππικοῖϲ ἀντὶ τοῦ ἀλογίϲτωϲ καὶ ἀβούλωϲ. καὶ ὁ Θεολόγοϲ ὧ καὶ Ἰουδαίων ἀγνωμονέϲτερε. ἀντὶ τοῦ ἀνοητότερε.

[*](Δ)

285 Ἀγνώνειοϲ: ὁ τοῦ Ἄγνωνοϲ παῖϲ. καὶ Ἀγνωνίδηϲ.

[*](Ar.)

286 Ἄγνωτα: ἀπὸ τοῦ ἄγνωτοϲ. οὐ γὰρ παραϲχηματίζει ἀπὸ τοῦ ἀγνὼϲ εἰϲ οὐδέτερον γένοϲ. ῥήματα ἄγνωτα τοῖϲ θεωμένοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

[*](Σ)

287 Ἀγνῶταϲ: μὴ ἐπιγινωϲκομένουϲ. ἀγνῶτα δέ μοι προϲεκόμιζεν [*](Ε) ἄνθρωπον, ὃϲ καὶ ἑαυτοῦ ἀγνὼϲ ἐτύγχανεν ὤν. οἱ δὲ ἄρτι τῆϲ γεωργίαϲ ἀφέμενοι, ἐϲ κίνδυνον τοῦ πολέμου κατέϲτηϲαν, ἀγνῶτα ϲφίϲι [*](Ε) τὰ πρότερα ὄντα. καὶ αὖθιϲ· φάϲκουϲα εἶναι μίϲθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβαλεῖν ἀνδρὶ ἀγνῶτι. φηϲὶν Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ προνοίαϲ. [*](Δ) Ἀγνὼϲ γὰρ ἁγνῶτοϲ, ὁ ἄγνωϲτοϲ.

[*](Phil.)

288 Ἄγνοια· εἴ τιϲ λέγοι ἄγνοιαν εἶναι ϲτέρηϲιν ἐπιϲτήμηϲ, ἁμαρτάνει. ἔϲτι δὲ ἄγνοια ἕξιϲ μοχθηρὰ καὶ ἠπατημένη.

[*](279 — καλοῦϲιν Tim. ═ P cf. Ba 7, 9 280 — πάγκαλον ═ P, Ael. D. fr. 12 ex Eust. O. 1638, 11; Chionid. fr. 2 (1, 4 K.); Pl. Phaedr. 230 b vs. 9 ἁγνὸϲ δέ sq. ═ Philop. diff., cf. Ambr. 153 281 ═ Diogen. l 11 cf. Cohn Z. d. Par. 72 282 Harp. ═ P, Ba 13, 4 283 Soph. OC 86 c. sch. 284 — ἀμαθεῖϲ ═ P, Ba 13, 21, Σᵃ; Pl. Rep 450 d Δημοϲθένηϲ (2, 26) sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 488, 4, P ὧ—ἀγνωμονέϲτερε Greg. Naz. PG 36, 661 a 285 ═ Ambr. 237 et 184 286 Ar. Ran. 926 c. sch. 287 — ὤν ═ P; — ἐπιγνωϲκομένουϲ ═ Ba 13, 19, Σᵃ cf. H οἱ δέ—ὅντα Proc. bell. 1, 18, 39 φάϲκουϲα — προνοίαϲ Aelian. fr. 12 ἀγνώϲ sq. ═ Ambr. 154 288 Alex. Aphr. 472, 3—3, 8)[*](278 cf. v. ἐπαΐειν 284 Z 38, 18 287 Aelian. cf. v. μίϲθωμα, v. παραβαλεῖν, v. προϲέϲθαι ἀγνώϲ sq. cf Z 16)[*](A(GITSM))[*]( 5 Χιωνίδηϲ A Phot. Χιονίδηϲ rell. 17 ἀϲύγγνωϲτοι ex A ═ Hes. 18 καὶ ὁ—19 ἀνοητότερε om. S mg. AGM 20 τοῦ om. A 27 τὰ πρότερα AGIT Μγρ τὸ πρότερον SM 30 εῖναι] αὐιοῦ M)
31

289 Ἀγνύθεϲ: οἱ λίθοι τοῦ ἱϲτοῦ.

[*](Δ)

290 Ἄγνυται: κλᾶται. καὶ Ἄγνυτον, ὁμοίωϲ. καὶ Ἀγνυμενάων, [*](ΣΔ) ϲυντριβομένων.

[*](Hom.)

291 Ἀγολαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

[*](Δ)

292 Ἀγόμενοϲ διὰ φρατέρων κύων μαϲτιγοῦται.

[*](Prov.)

293 Ἀγομένων τῶν ἡμετέρων: ἀντὶ τοῦ ἁρπαζομένων καὶ λῃϲτευομένων. [*](Σ) ἄγοντεϲ καὶ φέροντεϲ, διὰ πάϲηϲ ἰδέαϲ λεηλατοῦντεϲ. [*](Ε) καὶ πορθοῦντεϲ τὴν χώραν. καὶ αὖθιϲ· οὐδενὸϲ ἀμυνομένου κατὰ [*](Ε) τὴν πολλὴν ἄδειαν ἄγοντεϲ καὶ φέροντεϲ διετέλεϲαν.

294 Ἀγόμφωτον: τὸ ἀνήλωτον.

[*](Δ)

295 Ἀγονία: ἀτεκνία, ἀγεννηϲία. Αἰλιανόϲ· διεφθείρετο ἡ νεολαία,[*](Δ) καὶ ἦν ἀγονία καὶ μέντοι καὶ γυναικῶν καὶ τῆϲ ἀγέληϲ τῆϲ τετράποδοϲ.

[*](Ε)

296 Ἀγωνίϲονται· γενικῇ.

[*](Synt.)

297 Ἀγόνων χοῶν. διφορεῖται ὁ Θεολόγοϲ φηϲί· τουτέϲτι τῶν [*](Greg.) ἐπὶ τοῖϲ νεκροῖϲ χεομένων καὶ διὰ τοῦτο ἀγόνων. καὶ Ἀγονία, ἡ [*](Δ) ἀφορία. τὴν Ἄρτεμιν μηνίϲαι καὶ μετελθεῖν δικαιοῦϲαν αὐτὴν γῆϲ [*](Ε) ἀγονίᾳ.

298 Ἀγγοπήνια: τὰ τῶν μελιϲϲῶν κηρία. τουτέϲτιν ἀγγεῖα ὑφαντά· [*](Δ) ὡϲ τὸ χρυϲεοπήνητα.

299 Ἀγορά: ἡ ἐκκληϲία, ὅθεν ὁ Νέϲτωρ ἀγορητήϲ· καὶ ὁ τόποϲ, ἔνθα [*](Ar.) πιπράϲκεται τὰ ὤνια, καὶ αὐτὰ τὰ ὤνια.

300 Ἀγοράζειν: τὸ ὠνεῖϲθαί τι καὶ τὸ ἐν ἀγορῇ διατρίβειν. Ἀριϲτοφάνηϲ [*](Σ) ἐν Πλούτῳ ἐπὶ τοῦ ϲυνήθωϲ ἡμῖν ἀντὶ τοῦ ὠνήϲαϲθαι. καὶ [*](Ar.) ταῖϲ ἀδελφαῖϲ ἀγοράϲαι χιτώνιον.

301 Ἀγορὰ Κερκώπων· οὗτοι ἐν Ἐφέϲῳ ἦϲαν, οὓϲ ἔδηϲεν Ἡρακλῆϲ, [*](Prov.) Ὀμφάληϲ κελευούϲηϲ· οὓϲ ἀποκτεῖναι ᾐδέϲθη, τῆϲ μητρὸϲ δεηθείϲηϲ. ἡ δὲ παροιμία εἴρηται ἐπὶ τῶν κακοήθων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων.