Suidae lexicon

2784 Ἀνυμέναιοϲ: ἡ μὴ ἔχουϲα ἄνδρα. Ἄνυμφοϲ δὲ ὁ μὴ ἔχων γυναῖκα.

2785 Ἀνυμν ῶ· αἰτιατικῇ.

2786 Ἀνύπαρκτον: τὸ μὴ ὑπάρχον. πρὸϲ τὸ Πινδαρικόν· τί [*](Δ) δέ τιϲ; τί δ’ οὔ τιϲ; ϲκιᾶϲ ὄναρ ἄνθρωποι. ἀντὶ τοῦ ἀνυπάρκτου [*](soph.) ἀνυπαρκτότερον. ἐνταῦθα δέ ἐϲτιν ὁ λόγοϲ ἐγγυτέρω τῆϲ ἀληθείαϲ ἤπερ τὸ Πινδαρικόν. ὁ μὲν γὰρ Πίνδαροϲ ἐν τοῖϲ ἀϲυϲτάτοιϲ πεποίηται τὴν ὑπερβολήν, ὁ δὲ ἐν τοῖϲ φαινομένοιϲ καὶ δοκοῦϲιν οὐχ ὑπάρχουϲι δὲ κατὰ ἀλήθειαν. καὶ Ὅμηροϲ δι’ ἑνὸϲ αὐτάρκωϲ τοῦτο δεδήλωκεν · οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.

2787 Ἀνυ παίτιοϲ: ἀναίτιοϲ.

2788 Ἀν ύ πεικτον: τὸ ἀνένδοτον. ἐκ τοῦ εἴκω, τὸ ὑποτάϲϲομαι.

2789 Ἀνύ πηνοϲ: ὁ ἀγένειοϲ.

2790 Ἀνυ πόβλητον: προὖχον.

2791 Ἀνυ π όδητοϲ: γυμνόπουϲ. ἐν τῷ η λέγεται, οὐχὶ ἀνυπόδετοϲ.

2792 Ἀνυ πόϲτατον: ἀντὶ τοῦ ἀφόρητον.

2793 Ἀν ύ ποιϲτον. ἀβάϲτακτον. ἀνυπομόνητον.

2794 Ἀν ύϲαϲθαί τι. παρὰ τοῖϲ ἄρχουϲι διαπράξαϲθαι. καὶ ὁμοίωϲ [*](Σ) πάλιν τὸ τοὺϲ ἄρχονταϲ προϲτάξαι τοῖϲ ὑπηκόοιϲ. καὶ Ἀν ύϲαι, [*](Δ) τελειῶϲαι.

2795 Ἀνυϲίμωϲ. ἐνεργῶϲ, πρακτικῶϲ, τελείωϲ. καὶ Ἀνυϲιμ ώτατοϲ. [*](Σ) Ἄνυϲιϲ γὰρ ἡ τελείωϲιϲ.

2796 Ἄνυϲται: ἤνυϲται. καὶ Ἀνυϲτέον, δεῖ ἀνύειν.

2797 Ἀνυϲτικωτέρα: ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικωτάτη. Πολύβιοϲ· μία ψυχὴ τῆϲ ἁπάϲηϲ πολυχειρίαϲ ἐν ἐνίοιϲ καιροῖϲ ἀνυϲτικωτέρα. ὡϲ [*](Ε) Ἀρχιμήδηϲ ἐν Συρακούϲαιϲ μόνοϲ πολλῶν Ῥωμαίων.

2798 Ἀνύτειν: πληροῦν, ἐνεργεῖν. ἐπεὶ δὲ οὐδέν τι πλέον εἶχον ἀνύτειν οἱ βάρβαροι, οὔτε ὡϲ ἐν πολιορκίᾳ ἐφεδρεύοντεϲ τῷ ἐρύματι, [*](Ε) [*](2785 Synt. Laur. et Gud. 2786 πρόϲ sq. sch. Soph. Ai.125; Pind. P. 8, 95; ϲ 129 2787 P, Ba 106,14, Σᵃ, H 2789 ═ Ambr.1839 cf. H 2790 ═ P, Ba106.15, Σ cf H 2791 ἐν sq. ═ Ba106,28 cf. P, Phryn. 2712 Phryn. Ecl. 445, Et. Sym. (ed. Gsf 266b) 2792 Ba106,18, P 2798 ἀβάϲτακτον P, Ba 106.16, Σ ἀνυπομόνητον Ambr. 2088, Η, Et M. 115.18 2794 διαπράξαϲθαι cf. sch. Ar. Eq.119 ἀνύϲαι sq. cf. ad 2783 2795 τελείωϲ ═ Ba106, 19 πρακτικῶϲ ═ H ἀνυϲιμώτατοϲ Ambr.1948; ἄνυϲιϲ sq. cf H v. ἀνύϲειϲ 2796 ἀνυϲτέον sq. ═ Ambr 2344b 2797 μία—ἀνυϲτικωτέρα Polyb. 8, 3, 3 2798 ἐπεί — p. 252, 2 ἀποπειραθῆναι Agath. 5. 21. p. 325) [*](2784 Z 177. 187 2786 cf. v. εἴδωλον 1 2789 Z 1 77 2795 ἄνυϲιϲ sq. cf. Z 187 2797 Z 187 2798 Z 223) [*](5 ἀνυπάρκτου ] ἀνυπάρκτων M , v. εἴδωλον 6 ἀνυπαρκτότερον] ἀνυπαρκτότεροι A(GITSM) S M ἀνυπαρκτότερα v. εἴδωλον; κατ’ εὐτελιϲμόν add. mg. A. 12 ἐκ—ὑποτάϲϲομαι om. S εἴκω] ἄγκω M τό ] τοῦ A 13 ὁ om. GIT Zon. cf. Hes. 19 διαπράξαϲθαι] διαπράξαντι AS 28 ἐνεργεῖν om. S ἐπεί] ἐπειδή S 29 ἐφεδρεύοντεϲ] ἐφεδρεύϲαντεϲ SM)

2799 Ἀνύειν. Ἀνύτειν οἱ Ἀττικοὶ, ὅπερ ἡμεῖϲ ἀνύειν, ἁνύειν [*](Σ) δὲ τὸ ϲπεύδειν, δαϲεῖα ἡ πρώτη. καὶ Ἀνύτουϲι, τελοῦϲιν, ἀνύουϲι. καὶ Ὅμηροϲ δὲ τὸ ἀνύειν ὡϲ ἡμεῖϲ· οὐκ ἀνύω φθονέουϲα. καὶ [*](Hom. Δ) Αἴνυτο, ἀφῃρεῖτο, ἐλάμβανε. καὶ Ἀνύοι, εὐκτικῶϲ.

2800 Ἄνυτοϲ, Ἀνθεμίωνοϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ.

2801 Ἄξεινοϲ ἧχι κονίϲτραι ἄξεινοι λυθρῷ τε καὶ εἴαρι πεπλήθωϲι.

2802 Ἄξεϲτοϲ· Ξενοκλῆϲ ὁ Καρκίνου ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ ἄξεϲτοϲ ποιητὴιϲ καὶ ἀλληγορικόϲ.

2803 Ἀξιάγαϲτοϲ: ἀξιοθαύμαϲτοϲ, ἀξιόχρεωϲ.