Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

2344 Ἀνεύθυνοϲ: ἀκατάκριτοϲ. ὁ δὲ ἀνεύθυνον ἐπ᾿ αὐτοῖϲ τὴν ἐξουϲίαν λαβών.

[*](2331 — ἄοικοϲ ═ P, Ba 92, 12, Et. M. 104, 30 cf. H μηδέν sq. Ar. Eq, 1268—9 c. sch. 2332 ═ P, Ba 92, 7 2333 ═ P, Ba 92, 13 2334 ═ P, Ba 92, 14, H 2335 ═ P, Ba 92, 15 sch. Ε 655 cf. H 2336 καί sq. fort. Arr. Parth. R. p. 49, n.  184 2337 Soph. El. 229—32 c. sch. 2338 Cass. D. 49, 13, 3 2339 παραβάϲ— ἀνέτλη et ἀνέτληϲαν sq. fort. Aelian. 2340 — ἱερόν Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 22, P, Ba 92, 17; Hyper. fr. 72 2341 καί sq. fort Aelian. 2343 ═ P, Ba 92, 16, H 2344 ὁ sq. fort. Metaphr.)[*](2331 hinc v. Θούμαντιϲ, cf. v. Λυϲίϲτρατοϲ 2322—3 Z 210 2336 Z 210 2342 hinc v. εὖ οἷ ᾆϲαι)[*](9 οὐ πολύ om. GIM ἀποδέουϲα Kust. ἀποδέουϲαν A ἀποδεύουϲα rell. A(GITFSM) 10 παρήγοροι] παράγοροι IM ac Soph. κεκλήϲεται] κεκλήϲκεται FS 17 ὑπονοίᾳ] ὑπομνήματι Elmsley ad Soph cf. sch. 18 οὔποτε] οὐδέποτε M 19 ἀριθμηθήϲομαι] ἀναριθμήϲομαι GI 22 τῆϲ ἀρᾶϲ] τὰϲ ἀράϲ SM ac 28 ὑπετύφετο AFM ὑπετίθετο GITS ἀνετύφετο ego 31 ὁ—32 λαβών om. TFS mg. A)
210
[*](Ar.)

2345 Ἄνευ ξύλου μὴ βαδίζων: περὶ Κλεομένουϲ λέγει· ὃϲ ϲτρατηγὸϲ ὢν Ἀθηναῖοϲ προϲεποιεῖτο πρὸϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ κακοῖϲ καὶ μανίαν, εἰδὼϲ ὅτι μιϲεῖται παρὰ τῶν πολιτῶν. διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιῄει δι᾿ ἧϲ ἠμύνετο τοὺϲ ἐπερχομένουϲ αὐτῷ.

2346 Ἀνεῦρον· καὶ ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωϲήφ. ὅτι ἡ ἀνὰ πρόθεϲιϲ χάριν κόϲμου κεῖται· ὥϲπερ καὶ τὸ κερδαίνω, παρακερδαίνω, καὶ κληρονομῶ. ἀποκληρονομῶ. τῆϲ αὐτῆϲ ἐϲτι νοήϲεωϲ καὶ τὸ ἐτρύγηϲα καὶ ἀπετρύγηϲα.

[*](Synt.)

2347 Ἀνευφημῶ ϲε.

[*](Σ)

2348 Ἀνευφήμηϲεν: ἀντὶ τοῦ ἐθρήνηϲε. Πλάτων.

2349 Ἀνέφαπτον: ἀψηλάφητον. ἀλλ᾿ ὥϲπερ τι ἐξ οὐρανοῦ πάθοϲ [*](Ε) ὅλῳ τῷ γένει ἐπιπεϲὸν ἀνέφαπτον οὐδένα παντελῶϲ εἴαϲαν.

2350 Ἀνέφαινον: φανερὸν ἐποίουν.

[*](Soph.)

2351 Ἀνέφελον: ὑπὸ μηδεμιᾶϲ νεφέληϲ κρυβῆναι δυνάμενον. Σοφοκλῆϲ· ἀνέφελον ἐπέβαλεϲ οὔποτε καταλύϲιμον, οὐδέποτε ληϲόμενον ἡμέτερον οἷον ἔφυ κακόν. ἀντὶ τοῦ οὐ καταλυόμενον, λήθηϲ τυχεῖν μὴ δυνάμενον.

2352 Ἀνέφερε: διεδείκνυτο, ἀνήγετο. ὁ δὲ πρῶτοϲ εἰϲελαύνει [*](Ε) θραϲὺν ἵππον ἔχων καὶ γενναῖον, καὶ μόλιϲ ἀνέφερεν ὑπὲρ τοῦ κλύδωνοϲ. [*](Ε) καὶ αὖθιϲ· τὰ μὲν αὖοϲ ἦν ὑπὸ τοῦ φόβου, τὰ δὲ ἀνέφερεν αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ θεοῦ πρόϲταξιϲ.

2353 Ἀνέφερεν: ἀνέπεμπεν. ὅϲ γε οὐ πρὸϲ τὴν παρατρέχουϲαν καὶ κενὴν δόξαν ἀνέφερε τὸν ἑαυτοῦ βίον, ἀλλὰ πάντα εἰϲ τὸ θεῖον ὑπερτιθεὶϲ ἐκεῖθεν πάντα ἔπραττεν.

2354 Ἀνέφερε: παρεμυθεῖτο, παρεκάλει.

2355 Ἀνέφερον: ἀνεμιμνήϲκοντο. ἀνέφερον τοὺϲ ἐπιτηδείουϲ, ὅπου τιϲ εἶεν, ἢ Ἀνέφερον, ἑαυτὸν ἀνεκτώμην. διὰ ταῦτα ῥᾴων ἦν, καὶ ἀνέφερον. ἀντὶ τοῦ ἤμην. καὶ αὖθιϲ· διὰ δὲ τὸ [*](Ε) βάροϲ τῶν ὅπλων ἐκ τῶν καταδυομένων ἀνέφερεν οὐδὲ εἷϲ.

[*](Σ)

2356 Ἀνέφικτον: ἀκατάληπτον.

[*](Ε)

2357 Ἀνεφρόνηϲεν: ἐκ τῆϲ μέθηϲ ἀνένηψεν. ἐπεὶ δ’ ἀνεφρόνηϲε καὶ τὸ τολμηθὲν ἐϲκοπεῖτο καὶ ἐνενόει τὸ ἀϲέβημα, διπλαῖ ἔννοιαι τοῦτον εἰϲήεϲαν.

[*](Σ)

2358 Ἀνέφυ: ἀνέζηϲεν.

[*](2245 Ar. Ran. 715 c. sch 2346 — Ιωϲήφ Luc. 2, 16 2347 cf. Synt. Laur. 2348 ═ P, Ba 92, 19; Pl. Phaed. 60 a 2849 ἀλλ᾿ sq. fort. Aelian. 2351 Soph. El. 1246—50 c. sch. 2352 τὰ μέν sq. fort. Aelian. 2353 ὅϲ sq. Polybio attr. Valck. Aeliano ego 2356 ═ P, Ba 92, 18, H 2357 ἐπεί sq. Aelian. fr. 229 2358 ═ P, Ba 92, 21)[*](2345 cf. v. Κλεομένηϲ 2350 cf. 2119 2352 τὰ μέν sq. cf. 4456 2357 cf. 2127; Z 210)[*](A(GITFSM))[*]( 4 ἧϲ] ἥν A 2346 om. TFS mg. A post 2348 G 6 παρακερδαίνω] περικερδαίνω A 2347 ex AGI 9 Ἀνευφήμηϲεν] καὶ ἀ. GI 11 εἴαϲαν ATF εἴαϲεν rell. 12 φανερόν] φανερῶϲ GIT 15 ἡμέτερον] ἁμέτερον Mec Soph. οὐ om. GIT 21 παρατρέχουϲαν GITS περιτρέχουϲαν AF περιέχουϲαν M 27 ῥᾴων] ῥᾷον A)
211

2359 Ἀνεφυϲῶντο: ἀντὶ τοῦ μετεωρίζοντο.

[*](Σ)

2360 Ἀνεχαίτιϲεν: ἀντὶ τοῦ ἀνέκοψεν ἢ ἀνέτρεψεν.

[*](Harp.)

2361 Ἄνεχε: ἀντὶ τοῦ πάρεχε. Θεόπομποϲ. ἄνεχέ μοι τὴν χεῖρα.

[*](Σ)

2362 Ἀνέχει: ϲῴζει· οὐχ ὥϲ τινεϲ ἀντὶ τοῦ ἐπέχει. καὶ Θουκυδίδηϲ· [*](Σ) αἱ περιουϲίαι τῶν χρημάτων τοὺϲ πολέμουϲ ἀνέχουϲιν. ἀντὶ τοῦ ϲῴζουϲι. καὶ αὖθιϲ τὴν πορθουμένην ἀνέχονται ϲιγήν. ἢ Ἀνέχειν, βαϲτάζειν. ὡϲ τὸν πηλὸν ἐϲ ἀχανὲϲ ἐκπίπτειν βάθοϲ [*](Σ + x) καὶ μηδὲν ἐπιπολῆϲ ἀνέχειν δύναϲθαι.

2363 Ἀνέχει: ἀνυψοῖ, τιμῇ. Σοφοκλῆϲ· ἐπεί ϲε λέχοϲ δοριάλωτον [*](Soph.) ϲτέρξαϲ ἀνέχει θούριοϲ Αἴαϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπεί ϲε τιμᾷ ὁ Αἴαϲ δοριάλωτον, ϲτέρξαϲ τὸ λέχοϲ ϲου. ἢ οὕτωϲ ἀλλ᾿ ἐπεί ϲε ἀνέχει ὁ Αἴαϲ δοριάλωτον λέχοϲ ϲου ϲτέρξαϲ. πρὸϲ Τέκμηϲϲα δὲ ὁ λόγοϲ, γυναῖκα Αἴαντοϲ αἰχμάλωτον ἢ Ἀνέχει, ἀντὶ τοῦ ὑπερκεῖται. μέχρι [*](Ε) ἐϲ τὸ ὄροϲ, ὃ ταύτηϲ ἀνέχει. καὶ πόνοιϲ τε ἀνέχων ῥᾷϲτα, καὶ [*](Ε) ϲκληρῷ βίῳ καὶ τραχεῖ ἐνειθιϲμένοϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἀνέχουϲι [*](Soph.) τῶν πόνων. ἀντὶ τοῦ οὐ περιγίνονται τῶν πόνων. ἢ Ἀνέχειν, ἀντὶ τοῦ ἐπέχειν. κωλύειν. ἀνέχειν τε αὐτοῦ τὰϲ ἐπὶ πλεῖον [*](Σ) ὁρμὰϲ καὶ ἐκδρομὰϲ καὶ πρὸϲ ἑαυτὸν τὴν ϲχολὴν ἄγειν.

[*](Ε)