Suidae lexicon

1963 Ἀναμηρύϲαϲθαι: ἀνατεῖναι.

1964 Ἀναμίλλητον: ἀφιλόνεικον.

1965 Ἀναμίξ: ἀναμίγδην, ἀναμεμιγμένωϲ.

1966 Ἀναμνήϲκω· γενικῇ· καὶ ἀναμνήϲθητι· γενικῇ.

1967 Ἀνάμνηϲιϲ· ἀνάμνηϲίϲ ἐϲτι φαντάϲματοϲ εὕρεϲιϲ. ἀρξαμένη δὲ ἀπὸ τῆϲ ψυχῆϲ διαβαίνει ἐπὶ τὸ ἐζωωμένον ϲῶμα. ἀναμνηϲθέντεϲ γὰρ φοβεροῦ τινοϲ ἡμῖν γενομένου ὠχριάϲαμεν, καὶ τοῦ πλοῦ ἀναμνηϲθέντεϲ ἐναυτιάϲαμεν. πῶϲ δὲ λέγομεν ἀπὸ τῆϲ ψυχῆϲ ἄρξαϲθαι τὴν κίνηϲιν ἐπὶ τῆϲ ἀναμνήϲεωϲ, ἢ οὐχ ὡϲ ἐκείνηϲ αὐτῆϲ ἀναμνηϲκομένηϲ, ἄλλ’ ὥϲπερ ἐπὶ τῶν αἰϲθήϲεων λέγομεν· ἀρξαμένη γὰρ ἡ κίνηϲιϲ ἐκ τῶν αἰϲθητῶν διέβη μέχριϲ ἐκείνου, ἐν ᾧ ἡ κριτικὴ καὶ αἰϲθητικὴ δύναμιϲ· τοῦτο δέ ἐϲτι τὸ πνεῦμα· οὕτωϲ δὲ ἐπὶ τῆϲ ἀναμνήϲεωϲ λέγομεν, ὅτι ἀπὸ τοῦ πνεύματοϲ, ἐν ᾧ ἡ ψυχὴ, καὶ ἡ ἀρχὴ τῆϲ κατὰ τὴν ἀνάμνηϲιν κινήϲεωϲ γέγονεν ἀνάπαλιν ἢ ἐπὶ τῆϲ αἰϲθήϲεωϲ· εἰϲ ὃ γὰρ τελευτῇ ἡ αἴϲθηϲιϲ, ἐκεῖθεν ἡ ἀρχὴ τῆϲ ἀναμνήϲεωϲ. ἡ γὰρ ἀνάμνηϲιϲ, φαντάϲματόϲ ἐϲτιν εὕρεϲιϲ, ὁπότε ἐγένετο ἐν τῷ πνεύματι. ἐν τούτῳ γὰρ γίνεται τὰ φαντάϲματα, ἐν ᾧ καὶ ἡ αἰϲθητικὴ ψυχὴ ἵδουται, ἀπὸ τούτων οὖν τῶν ἐν τῷ πνεύματι, ἐν ᾧ ἐϲτιν ἡ ψυχὴ, ἐγκαταλειμμάτων, ἅπερ φαντάϲματα καλοῦμεν ἐγκαταλείμματα ἐκ τῶν κατὰ τὰϲ αἰϲθήϲειϲ ἀντιλήψεων ἔϲχεν· ἀπὸ τούτων ἡ ἀρχὴ τῆϲ κατὰ τὴν ἀνάμνηϲιν κινήϲεωϲ γίνεται. ἐπιβάλλουϲα οὖν πάλιν τῷ φαντάϲματι, [*](1957 μόλιϲ —κριταί Ar. Vsp. 783 c. sch. 1959 ═ P, Ba 83, 31, H 1961 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. διεκπεράϲαιμι ═ Ba 83, 32 cf. P, sch. Pl. Epist. 345d μήποτε sq. fort. Diodor. 1962 ═ Synt. Gud. 1963 ═ P, Ba 84, 1 1964 — P, Ba 84, 2 cf. H 1965 — ἀναμίγδην ═ Ambr. 2334; ἀναμεμιγμένωϲ ═ H 1966 cf. An. Ox. 4, 278, 12 1967 Philop. 158, 5 — 23) [*](1956 ex v. πᾶν 1957—9 Z 202 1961 Z 202 1967 Z 181) [*](A(GITFSM))[*]( 1956 om. F mg. AI 4 et 5 Ἀναμαϲώμενοι] Ἀναμαϲώμενοι GI 5 ἀναματτώμεναι SM ἀναματτόμεναι rell. 7 μαχεϲάμενον AGI Zon. μαχηϲάμενον FS μαχεϲόμενον M ἐκέλευϲεν] ἐκέλευεν FSM 1960 ex A mg. 11 διεκπεράϲαιμι] διαπεράϲαιμι M sch. Pl. Zon. 12 μήτε] μήποτε GI 22 ἀναμνηϲκομένηϲ] ἀναμιμνηϲκομένηϲ T Philop. 23 ἐκ] ἀπὸ TSM)

1968 Ἀναμοχλευόντων: ἀνορυττόντων, ἀνακινούντων. βιαζομέγιϲτοι [*](Ε) δὲ αὐτῶν, καὶ τὰϲ θύραϲ ἀναμοχλευόντων, δράκοντεϲ ἄρα μέγιϲτοι τὸ μέγεθοϲ ἀνέϲτελλον αὐτούϲ.

1969 Ἀναμύειν: ἀναβλέπειν.

1970 Ἀναμφήριϲτον: ἀναμφίβολον. καὶ Ἀναμφήριϲτοϲ, ὁ [*](Δ) ἀναμφιϲβήτητοϲ.

1971 Ἄν ἀμφοῖν· ζήτει εἰϲ τὸ τέλοϲ τοῦ βίου τοῦ ὁϲίου Εὐθυμίου ἐν τῇ Metaphr. μεταφράϲει.

1972 Ἀνανέμειν. ἶϲον τῷ ἀναγινώϲκειν. Ἐπίχαρμοϲ. Ἡρόδοτοϲ [*](Σ) δὲ ἀνανέμεϲθαι ἐπὶ τοῦ καταλέγειν τέθεικεν.

1973 Ἀνανεοῦϲθαι. ὡϲ ἡμεῖϲ Θουκυδίδηϲ ε΄ καὶ Πλούτοιϲ Κρατῖνοϲ.

1974 Ἀνανεωϲάμενοϲ: ἀνακαινίϲαϲ καὶ ἀνεγείραϲ. ἢ ἀναμνηϲθεὶϲ, εἰϲ ἔννοιαν ἐλθών. ὁ δὲ Μάρκοϲ προϲανανεωϲάμενοϲ τὴν τοῦ [*](Ε) τείχουϲ ταπεινότητα ἐπεβάλετο καταπειράζειν τῆϲ ἐλπίδοϲ.

1975 Ἄνανοϲ: ὄνομα κύριον. ἀποκλείϲαϲ τοὺϲ ζηλωτὰϲ εἰϲ τὸ [*](Δ + Ε) ἱερὸν καὶ φρουρὰν αὐτοῖϲ ἐπιϲτήϲαϲ παρεκάθητο.

1976 Ἄναντα: ἀνωφερῆ, δυϲχερῆ.

1977 Ἀνανταγώνιϲτοϲ: ἀκαταμάχητοϲ. ἀνανταγώνιϲτοϲ ἦν ἡ [*](Ε) Ῥωμαίων ὁρμὴ καὶ δυϲάντητοϲ τοῖϲ ἐντυγχάνουϲιν.

1978 Ἄναντεϲ. ἀνωφερέϲ. ὅτι ταὐτόν ἐϲτιν ἄναντεϲ καὶ πρόϲαντεϲ. [*](Σ) καὶ εἴ τι μὲν ἄναντεϲ, τοῦτο καὶ πρόϲαντεϲ, οὐκέτι δὲ τὸ [*](Greg.) ἀνάπαλιν. τὸ γὰρ πρόϲαντεϲ ἀπότομον καὶ μὴ παρεῖκον, μηδὲ ἀποδεχόμενον τὸν ἀναβῆναι βουλόμενον. τῷ δὲ ἀνάντει καὶ προϲάντει ἐναντίον τὸ κάταντεϲ. καὶ τὰ μὲν ἡδέα καὶ τερπνὰ λέγομεν ῥᾷϲτα καὶ ῥᾴω, τὰ δὲ λυπηρὰ προϲάντη καὶ ἀνάντη καὶ δυϲχερῆ. καὶ [*](Δ) Ἀνάντηϲ, ἡ δύϲβατοϲ ὁδόϲ. καὶ κλίνεται εἰϲ ουϲ.

1979 Ἀναντίρρητον: τὸ ἀντιλογίαν μὴ ἐπιδεχόμενον.

1980 Ἄναξ: θηλυκῶϲ. οὕτωϲ Αἰϲχύλοϲ.

1981 Ἀναξαγόραϲ, ϲοφιϲτὴϲ, Ἡγηϲιβούλου υἱὸϲ, Κλαζομένιοϲ. νοῦϲ δὲ ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδὴ ὕλην καὶ νοῦν πάντων φρουρὸν εἶπεν. οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ τὸν ἥλιον εἰπὼν μύδρον διάπυρον. τουτέϲτι πύρινον [*](Hesy) λίθον. ἔφυγε δὲ ἐξ Ἀθηνῶν, Περικλέουϲ αὐτῷ ϲυνειπόντοϲ, καὶ ἐλθὼν ἐν Λαμψάκῳ ἐκεῖϲε καταϲτρέφει τὸν βίον ἀποκαρτερήϲαϲ. ἐξήγαγε δὲ τοῦ ζῆν ἑαυτὸν ἐτῶν ο΄, διότι ὑπ’ Ἀθηναίων ἐνεβλήθη ἐν δεϲμωτηρίῳ, οἷά τινα καινὴν δόξαν τοῦ θεοῦ παρειϲφέρων. ὅτι Ἀναξαγόραϲ Ὀλυμπίαϲιν, ὁπότε ἥκιϲτα ὕοι, προελθὼν ὑπὸ κῳδίῳ ἐϲ τὸ ϲτάδιον ἐπὶ προρρήϲει ὄμβρου λέγεται τοῦτο πεπραχέναι. καὶ ἄλλα δὲ πλεῖϲτα προλέγων. οὗτοϲ, Κλαζομένιοϲ ὢν, ἀγέλαιϲ τε καὶ καμήλοιϲ τὰ ἑαυτοῦ ἀνῆκε. περὶ τούτου ἔφη Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ προβάτοιϲ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποιϲ φιλοϲοφῆϲαι. ὁ δὲ Θηβαῖοϲ Κράτηϲ κατεπόντωϲε τὴν οὐϲίαν, οὔτε προβάτοιϲ ποιήϲαϲ ἐπιτήδειον, οὔτε ἀνθρώποιϲ.

1982 Ἀναξανδρίδηϲ, Ἀναξάνδρου, Ῥόδιοϲ ἐκ Καμείρου, γεγονὼϲ ἐν τοῖϲ ἀγῶϲι Φιλίππου τοῦ Μακεδόνοϲ, Ὀλυμπιάδι ρα΄· κατὰ δέ τιναϲ Κολοφώνιοϲ. ἔγραψε δὲ δράματα ξε΄, ἐνίκηϲε δὲ ι΄. καὶ πρῶτοϲ οὗτοϲ ἔρωταϲ καὶ παρθένων φθορὰϲ εἰϲήγαγεν.