Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

1763 Ἀμφιϲβητεῖν: μὴ ϲυμφωνεῖν, ἀλλ᾿ οἷον χωρὶϲ βαίνειν καὶ [*](Σ) ἀμφιβάλλειν. ὁ δὲ Πτολεμαῖοϲ εἰδὼϲ τοὺϲ ἑαυτοῦ προγόνουϲ [*](EL) ἐϲχηκόταϲ τὴν Κοίλην Συρίαν παραϲκευὰϲ ἐποιεῖτο μεγάλαϲ ἀμφιϲβητῶν ταύταιϲ· ἤλπιζε γὰρ τὴν ἀδίκῳ πολέμῳ πρότερον ἀνειμένην τότε δικαίωϲ τοῖϲ αὐτοῖϲ νόμοιϲ ἀνακτήϲαϲθαι. καὶ Αἰλιανόϲ· ἠμφιϲβήτουν [*](E) γὰρ τοὺϲ ἑτέρουϲ ἕτεροι προβαλλόμενοι. οὐκέτι οὖν ἦν ἀμφιϲβητήϲιμα [*](E) τὸ μὴ οὐ τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι τὸν τεθνηκότα.

1764 Ἀμφιϲβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν: οἱ τὸν κλῆρον ἐπιδικαζόμενοι [*](Harp.) ἀμφιϲβητεῖν ἢ παρακαταβάλλειν λέγονται, οἱ μὲν φάϲκοντεϲ ἐπίδικον εἶναι τὸν κλῆρον, ὡϲ ὄντοϲ παιδὸϲ τῷ τετελευτηκότι ἢ γόνῳ ἢ ποιήϲει, οἱ δὲ ὡϲ ἄπαιδοϲ τελευτήϲαντοϲ δικαιότερον λέγοντεϲ ἔχειν αὐτοὺϲ τὸν κλῆρον τοῦ λαβόντοϲ, ἢ ϲυγγενεῖϲ ὄντεϲ ἢ κατὰ διαθήκαϲ κληρονόμοι. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Ὑπερίδηϲ περὶ τοῦ καταβάλλειν διεϲάφηϲαν.

1765 Ἀμφιϲβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν: ὅταν τελευτήϲαϲ [*](Σ) τιϲ ἄπαιϲ εἶναι δοκῇ, φάϲκῃ δέ τιϲ ἑαυτὸν ἐκείνου υἱόν, οὗτοϲ ἀμφιϲβητεῖν τοῦ κλήρου λέγεται. εἰ δὲ παῖδα μὲν τοῦ θανόντοϲ ἑαυτὸν μὴ εἰϲάγοι, λέγοι δὲ ἄλλωϲ κατὰ γένοϲ αὐτῷ προϲήκειν τὸν κλῆρον, παρακαταβάλλειν αὐτὸν οἱ νόμοι κελεύουϲι. πλὴν ἀμφότερα ἐπ᾿ ἀντιλογίαϲ τάϲϲεται.

1766 Ἀμφιϲβήτηϲιϲ· οἱ ἔξω φαϲίν· ἡ ἀμφιϲβήτηϲιϲ κρίϲει ἀνορτάϲθω, [*](Ε) ἡ δὲ κρίϲιϲ τοὺϲ ἐλέγχουϲ βαϲανιζέτω, ἡ δὲ βάϲανοϲ τὸ δέον [*](1758 διερρωγόταϲ cf. scb Apoll. Rh. 1, 995 κλωβούϲ sq. Anth. 6, 109, 3 1159 — κύκλῳ ═ P, Ba 81, 19, Σᵃ cf. Ap. S. 28, 34 ἀμφιρύτη alt. sq. Anth. 7, 588, 3 — 4 1760 ἀμφίϲ sq. ═ Ambr. 1795, Philop. diff. cf. Apion 1761 Harp. ═ P 1762 Ἡράκλειτοϲ fr. 122 Diels 1763 — ἀμφιβάλλειν Ba 81, 20, Σa. P cf. H ὁ —ἀνακτϲαϲθαι Diod. 30, 2 EL 401, 31 402, 1 ἠμφιϲβήτουν— προβαλλόμενοι Aelian. fr. 133 οὐκέτι sq lambl. fr. 1764 Harp. cf. Bk. 191, 11; Hyper. 5, 5 sq. 1765 P 1766 — κρίϲειϲ Georg. 2, 511, 3 — 9) [*](1758 Z 145 1559 Z 151 1760 145 1761 Z 151 1762 binc 398 1065 Z 162 1766 Z 151 et 162; Georg hinc v. B 139 et v. κρίϲιϲ) [*](1 πάντοθεν] παντάχοθεν FS cf. 154, 10 4 Κῶοϲ] Κῶοϲ ἢ Κῶϲ M A(GITFSM) Ἱπποκράτει A M Ἱπποκράτουϲ TFS, cp. GI 8 ἔνιοι] ἔνιοι δέ M 9 ἀγχιβαϲίην] ἀγχιϲβαϲίην AF 13 ταύταιϲ] ταύτηϲ Exc. 15 τούϲ] τοι Hercher 1764 non nov. gl. G SM 25 δοκῇ, φάϲκῃ] δοκεῖ, φάϲκει FSM Phot. 27 λέγοι T Phot. λέγει rell.)

158
ὁριζέτω, ὁ δὲ ὅροϲ γεγράφθω, τὰ δὲ γεγραμμένα κυρούϲθω, τὰ δὲ κυρωθέντα βεβαιούϲθω τοῖϲ ἔργοιϲ, καὶ πᾶϲα ἁψιμαχία οἰχέϲθω, καὶ πάλιν φιλία χορευέτω. καὶ οὐ δεῖ ἀπεριϲκέπτωϲ ποιεῖϲθαι τὰϲ κρίϲειϲ. [*](Δ) Ἀμφιϲβητῶ καὶ ϲοὶ καὶ ϲοῦ.

[*](Δ)

1767 Ἀμφίϲκω: ἐνδύω.

[*](Σ)

1768 Ἀμφίϲματα: τὰ ἀμφιϲβητήϲιμα. Ἑλλάνικοϲ.

[*](soph.)

1769 Ἀλμφίϲταται: περιΐϲταται. ἀμφίϲταται διαπρύϲιοϲ ὄτοβοϲ.

[*](Σ)

1770 Ἀμφιϲτεφέεϲ: πάντοθεν πλήρειϲ, περιπεπλεγμέναι ἀλλήλαιϲ.

[*](Suid.)

1771 Ἀμφιϲτείδηϲ· ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ γελοῖοϲ. ἡ δοτικὴ τῷ Ἀμφιϲτείδη.

[*](Δ)

1772 Ἀμφιϲτείδηϲ: ὄνομα κύριον.

[*](Tact.)

1773 Ἀμφίϲτομοϲ: αὕτη ἡ φάλαγξ καλεῖται, ἡ τοὺϲ ἡμίϲεαϲ τῶν ἐν τοῖϲ λόχοιϲ ἀνδρῶν ἀπεϲτραμμένουϲ ἀπὸ ϲφῶν ἔχουϲα, ὡϲ ἀντινώτουϲ εἶναι.

[*](Σ)

1774 Ἀμφίταποι: τάπητεϲ ἀμφίμαλλοι.

[*](Σ)

1775 Ἀμφὶ τὸ λυκόφωϲ: περὶ τὴν αὐγήν.

[*](Δ)

1776 Ἀμφίτρητον: τὸ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν τετρημένον ἄντρον. Ἀμφιτρίτη δὲ ἡ θάλαϲϲα.

[*](Suid.)

1777 Ἀμφιτρύων: παῖϲ Ἀλκέωϲ.

[*](Σ)

1778 Ἀμφιτρυγῆ: κατερρωγότα.

[*](Σ)

1779 Ἀμφιφορεῦϲιν: κεραμίοιϲ, ἀμφορεῦϲιν.

[*](Σ + Anth.)

1780 Ἀμφιφορῆα: ἀγγεῖον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τίϲ με Διωνύϲῳ πεπλαϲμένον ἀμφιφορῆα, τίϲ με τὸν Ἀδριακοῦ νέκταροϲ οἰνοδόκον Δηοῦϲ ἐπλήρωϲε; τίϲ ὁ φθόνοϲ εἰϲ ἐμὲ Βάκχου ἢ ϲπάνιϲ οἰκείου τεύχεοϲ ἀϲταχύων; ἀμφοτέρουϲ ᾔϲχυνε· ϲεϲύληται μὲν ὁ Βάκχοϲ, Δημήτηρ δὲ μέθην ϲύντροφον οὐ δέχεται.

[*](Σ)

1781 Ἀμφιφῶντεϲ: πλακοῦντοϲ εἶδοϲ, οἵτινεϲ ἐγίνοντο, ὅτε ὁ ἥλιοϲ καὶ ἡ ϲελήνη πρωῒ ὑπὲρ γῆϲ φαίνονται· ἢ ὅτι ἐκόμιζον αὐτὸν δᾳδία ἡμμένα περιπηγνύντεϲ ἐπ᾿ αὐτῷ, ὥϲ φηϲιν Ἀπολλόδωροϲ.

[*](Σ)

1782 Ἀμφίχυτον: περικεχωϲμένον.