Suidae lexicon

1743 Ἀμφιλύκη: ἡ νύξ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμάθυνε δὲ χαίτην, ἣν [*](Δ) μόλιϲ ἐϲ τριϲϲὴν πλέξαμεν ἀμφιλύκην. Ἀμφιλύκη οὖν τὸ τέλοϲ [*](Anth.) τῆϲ νυκτόϲ. ἡμέρα δὲ ὑπέφαινεν οὕπω λαμπρά, ἀλλ᾿ ἔτι πρὸϲ [*](Ε) ἀμφιλύκην ἦν ἡ νὺξ καὶ ἀπέληγεν.

1744 Ἀμφιμάϲχαλοϲ: χειριδωτὸν ἱμάτιον. οἱ δὲ δουλικὸν, ἢ [*](Ar.) μικρὸν χιτωνίϲκον. ἦν δὲ ἑτερομάϲχαλοϲ ὁ τῶν ἐργατῶν, οὗ τὴν μίαν μαϲχάλην ἔρραπτον. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐπώποτ᾿ ἀμφιμαϲχάλου τὸν δ᾿ ἠξίωϲαϲ.

1745 Ἀμφιμάτοραϲ: ἀμφοτέρουϲ τοὺϲ γονεῖϲ ἔχονταϲ.

1746 Ἀμφιματῶϲαι: ἀποδῦϲαι.

1747 Ἀμφιμήτωρ: ὁ ἑτερομήτωρ. Αἰϲχύλοϲ.

1748 Ἀμφίξουν· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμφίξουν τε ϲκέπαρνον. τὸ [*](Anth.) καλῶϲ ξέον.

1749 Ἄμφιον: ἱμάτιον, ἔνδυμα. καὶ Ἄμφιοϲ, ὄνομα κύριον.

1750 Ἀμφιορκία: ἐπειδὰν ὅ τε διώκων καὶ ὁ φεύγων ὀμνύωϲι, [*](Σ) κλοπῆϲ ἔγκλημά τιϲιν ἐπιφέροντεϲ. τοῦτο δὲ πολλάκιϲ ὤφθη μάτην γινόμενον. ἔθεντο οὖν Ἀθηναῖοι νόμον κατὰ τῶν ἀπαγόντων εἰϲ [*](1739 ═ Σᵃ, Ba 81, 10; — βοηθούμενον ═ P κατάϲκιον ═ H 1740 — ἐξηγήϲειϲ Dam. fr. 285 ἀμφιλαφήϲ —ἐϲτιν P, Ba 81, 13. Σ ἰτέαι sq. Anth. 6. 170. 2 1741 — ἀμφιϲβητηϲάντων ═ Phryn. p. 49, 4 ἀμφιλεξάντων alt sq. Xen. An. 1, 5, 11 1742 Ἀξιδάρην sq. Arr. Parth. R. p. 35 1743 — νύξ cf. H ἀμάθυνε — ἀμφιλύκην Anth. 5, 280, 3 — 4 1744 Ar. Eq. 882 c. sch. ct P, Et. M. 90, 54, Et. Sym. (Reitz. Gesch. p. 268) 1745 ═ P, Ba 81, 15, Σa 1746 ═ P, Ba 81, 16, Σa 1747 cf. Phryn. p. 8, 1, H, P; Aeschyl. fr. 76 1748 ϲκέπαρνον Anth. 6, 205, 9 ~1749 ἔνδυμα ═ P, Σ a, Ba 81, 17 cf. H Ἄμφιοϲ sq. ═ Ambr. 1553 1750 ═ P) [*](1740 ct. v. Σεβηριανόϲ; hinc v. εὔρρουϲ 1742 cf. 2806 1744 Z 144 1747 Z 144 1748 Z 157 1750 Z 151) [*](2 ἀμφοτέρωθεν] καὶ ἀ. A 9 ἀμφιϲβητηϲάντων] ἀμφιϲβητούντων S A(GITFSM) 13 ϲε] εὐ S ἐϲ coll. Arr. An. 7, 22. 5 Roos, del. Bhd. 16 τριϲϲήν [ τριϲϲίν S)

1751 Ἀμφίων· οὗτοϲ παλαιᾶϲ μουϲικῆϲ εὑρετήϲ. περὶ οὗ λέγει ὁ Παραβάτηϲ ἐν ἐπιϲτολῇ· περίεϲτι γάρ ϲοι καὶ ϲχολὴ, καὶ φύϲεωϲ ἔχειϲ εὖ, καὶ φιλοϲοφίαϲ ἐρᾷϲ, εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ τῶν πώποτε· τρία δὲ ἅμα ταῦτα ξυνελθόντα ἤρκεϲεν ἀποφῆναι τὸν Ἀμφίονα τῆϲ παλαιάϲ μουϲικῆϲ εὑρετὴν, χρόνοϲ, θεοῦ πνεῦμα, ἔρωϲ ὑμνῳδίαϲ. οὐδὲ γὰρ ἡ τῶν ὀργάνων ἔνδεια πρὸϲ ταῦτα πέφυκεν ἀντιτάττεϲθαι, καὶ ταῦτα ῥᾳδίωϲ ἂν ὁ τῶν τριῶν τούτων μέτοχοϲ ἐξεύροι· ἦ γὰρ οὐχὶ τοῦτον αὐτὸν ἀχοῇ παραδεδέγμεθα οὐ τὰϲ ἁρμονίαϲ μόνον, αὐτὴν δὲ ἐπ᾿ αὐταῖϲ ἐξευρεῖν τὴν λύραν, εἴτε δαιμονιωτέρᾳ χρηϲάμενον ἐπινοίᾳ. εἴτε τινὶ θείᾳ δόϲει, διά τινα ϲυντυχίαν ἀμήχανον; καὶ τῶν παλαιῶν οἱ πλεῖϲτοι τοῖϲ τριϲὶ τούτοιϲ ἐοίκαϲι μάλιϲτα προϲχόντεϲ οὔτι πλαϲτῶϲ. φιλοϲοφῆϲαι, οὐδενὸϲ ἄλλου δεόμενοι. Ζῆθοϲ καὶ Ἀμφίων ἕτεροϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἀντιόπη.

1752 Ἀμφιπάτορεϲ: οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρὸϲ, ἐτέραϲ δὲ μητρόϲ.

1753 Ἀμφιπλήξ: ἡ ἀμφοτέρωθεν ἐλαϲία. ἡ ἑκατέρωθεν πλήττουϲα, ἔκ τε πατρὸϲ καὶ μητρόϲ. Σοφοκλῆϲ· καὶ ϲ᾿ ἀμφιπλὴξ μητρόϲ τε καὶ: τοῦ ϲοῦ πατρὸϲ ἐλᾷ ποτ᾿ ἐκ γῆϲ τῆϲδε δεινόπουϲ ἀρά. τουτέϲτιν ἡ διὰ τῶν ποδῶν δέοϲ ἐμποιοῦϲα.

1754 Ἀμφίπολιϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Θράκηϲ· πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλεῖτο. φαϲὶ δὲ τινεϲ αὐτὴν Ἀμφίπολιν ὠνομάϲθαι διὰ τὸ [*](Δ) περιοικεῖϲθαι τὸν τόπον. Ἀμφίπολιϲ Ἀμφιπόλεωϲ κλίνεται.

1755 Ἀμφίπολοϲ: θεράπαινα, δούλη. ἀμφίπολοι ϲτῆθ᾿ οὕτωϲ ἀπόπροθι. οὕτωϲ ὡϲ ἔχετε. καὶ ϲτῆθ᾿ οὕτωϲ ἐμῆϲ ἀπάνευθε τραπέζηϲ.

1756 Ἀμφιπρύμναιϲ: εἶδοϲ πλοίων. ἔμπαλιν διελθεῖν παρεϲκεύαϲε τὸν Ἴϲτρον ἐν ταῖϲ ἀμφιπρύμναιϲ τῶν νεῶν.

1757 Ἀμφίπυρον: πανταχόθεν πυρούμενον. Σοφοκλῆϲ· τοὶ δ᾿ [*](Soph.) ὑψίβατον τρίποδ᾿ ἀμφίπυρον λουτρῶν ὁϲίων θέϲθ᾿ ἐπίκαιρον.

1758 Ἀμφιρρωγαϲ: πάντοθεν διερρωγόταϲ, ἠνεῳγμένουϲ. κλωβούϲ [*](Anth.) βούϲ τ᾿ ἀμφιρρῶγαϲ.

1759 Ἀμφιρύτη: περιρρεομένη κύκλῳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμφιρύτη [*](Σ) Κῶοϲ, καὶ πάλιν πένθοϲ ἔχειϲ οἷον ἐφ᾿ Ἱπποκράτει.

1760 Ἄμφιϲ, κωμικὸϲ, Ἀθηναῖοϲ. Ἀμφὶϲ δὲ χωρίϲ.

1761 Ἄμφιϲα: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Λοκρίδοϲ. Ἄμφιϲα δὲ ὠνομάϲθη διὰ [*](Harp.) τὸ περιέχεϲθαι τὸν τόπον ὄρεϲιν.

1762 Ἀμφιϲβατεῖν: ἔνιοι τὸ ἀμφιϲβητεῖν, Ἴωνεϲ δὲ καὶ Ἀγχιβατεῖν. [*](Σ) καὶ Ἀγχιβαϲίην Ἡράκλειτοϲ.