Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
1323 Ἄλοκι: αὔλακι, τομῇ ἀρότρου.
1324 Ἀλοκίζειν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ δ᾿ ἀλοκίζειν ἐδεόμην τὸ χωρίον.
1325 Ἀλλόκοτον: ἐναντίον, ξένον, ἀλλοφυὲϲ, ἐξ ἄλλου ἀϲυνάρτητον, [*](Ε) ἀλλότριον. πόαιϲ γάρ τιϲιν ἀλλοκότοιϲ καὶ ῥίζαιϲ χρώμενοι [*](Ε) διὰ τὸν λιμὸν ἐπεπονήκεϲαν. Ἀππιανόϲ· οἱ μέντοι ὕπατοι καὶ ὄκνῳ μὴ ἐπιχειρεῖν ἐϲ ἔργον ἀλλόκοτον· ἔτι δὲ καὶ τὴν πόλιν ἄνοπλον οὖϲαν λήψεϲθαι ἡγοῦντο.
1326 Ἁλλόμενον ὕδωρ. καὶ Ἁλλόμενοι, πηδῶντεϲ.
1327 Ἁλόννηϲοϲ: νηϲύδριον ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει.
1328 Ἁλόντεϲ: ληφθέντεϲ.
1329 Ἄλοξ: ἡ αὖλαξ.
1330 Ἀλοῶ: τὸ κλῶ. καὶ Ἀλοῶν, ἔξωθεν ἐν κύκλῳ περιάγων, [*](Ar.) ὡϲ οἱ ἐν ταῖϲ ἅλωϲιν. ἢ τύπτων, ἀπὸ τῶν κοπτόντων τοὺϲ ϲτάχυαϲ. [*](Ε) Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀπολεῖ μ᾿ ἀλοῶν ἄνθρωποϲ ἐξ ἑωθινοῦ. Αἰλιανόϲ· οἱ μέν τινεϲ πυγμαῖϲ, οἱ δὲ κορύναιϲ, οἱ δὲ λίθοιϲ, οἱ δὲ ὅτι ποτὲ παρέπιπτεν αὐτοῖϲ ὑποχείριον ἀλοῶντεϲ αὐτὸν, ἀπορραγῆναι τὴν ψυχὴν ἠνάγκαϲαν. καὶ Ἀλοώμενοϲ, πατούμενοϲ, ϲυντριβόμενοϲ. [*](Ε) ἐλέφαντι ἡμέρῳ ὑπέκλιναν αὐτὸν, ἵνα δεδιὼϲ, ὡϲ μέλλων ὑπὸ τοῦ θηρὸϲ ἀλοώμενοϲ ἀποθνήϲκειν, ὕπνου μὴ τύχῃ.
[*](1316 — παντοῖα ═ P, Ba 69, 15 1317 ═ P, Ba 71, 7; Men. com. fr. 322 Crates fr. 24 1318 sch. Ψ 144 ═ P, Ba 70, 6, sch. Pl. (Schanz) Phaed. 76e cf. H 1819 — εἶδοϲ cf. Ambr. 1153 1321 ἀλοητόϲ sq. ═ Ambr. 1115 1322 ═ P, Ba 69, 16, H 1323 sch. Ar. Av. 234 1324 Ar. Vsp. 850 1325 — ἀλλότριον ═ Ba 70, 1, P πόαιϲ — ἐπεπονήκεϲαν Cass. D. 55, 33, 1 οἱ μέντοι sq. App. Pun. 94 1326 — ὕδωρ cf. Ioh. 4, 14 ἁλλόμενοι sq. cf. Ambr. 1454 ═ Zon. 137 1327 Harp. ═ P 1328 ═ P, Ba 70, 22 1329 ═ Ambr. 1290, Et. M. 70, 3, H cf. sch. Luc. 56, 19 1330 l. ═ Ambr. 1462 ἀλοῶν— ἑωθινοῦ Ar. Th. 2 c. sch. οἱ —ἠνάγκαϲαν Aelian. fr. 64 ἐλέφαντι sq. fort. Aelian.)[*](1318 cf. 1395 1320 hinc 1378 1321 —2 Z 121 1323 —4 Z 137 1326 cf. Boiss. Anecd. 4, 368, 35 1330 Aelian. fr. 64 cf. v. τριακοντοπούϲ et v. ὑποχείριον)[*](A(GITSM))[*]( 3 λέγουϲιν om. GIT 5 ἄλλοϲ A nov. gl. ἄλλωϲ S δ᾿ ἔϲτιν] δὲ ὄν S 1318 non nov. gl. AITS cf. Phot. 7 θηλυκῶϲ GIT θηλυκόν SM cp. A 14 ἐξ] ἀλλ᾿ A 16 τὸν λιμόν] τῶν λοιμόν A 17 ὄκνῳ] ὤκνουν SM 23 ἀλοῶν] ἀλῶη A 27 ὑποχείριον] ὑπὸ χειρί GIT αὐτόν] αὐτῶν SM 28 ἀλοώμενοϲ] ἁλώμενοϲ A)1331 Ἀλόπη· καὶ Ἀλόπηοϲ. Κερκυόνοϲ θυγάτηρ, ἐξ ἧϲ καὶ Ποϲειδῶνοϲ [*](Harp) Ἱπποθόων, ὁ τῆϲ Ἱπποθοωντίδοϲ φυλῆϲ ἐπώνυμοϲ.
1332 Ἄλοπον: πιϲτόν. ἐπὶ τὴν ἀμόργην τὴν ἄλοπον ἐξέρχεται.
[*](Ar.)1333 Ἀλλοπρόϲαλλοϲ: εὐμετάβλητοϲ. ὁ ποτὲ μὲν ἑτέρῳ, ποτὲ [*](Σ |) δὲ ἄλλῳ προϲκείμενοϲ. οὐ γὰρ μόνον δειλὸϲ ἦν ὁ Προυϲίαϲ βαϲιλεὺϲ, [*](EV) ἀλλὰ καὶ πρὸϲ τὰϲ κακοπαθείαϲ ἀλλοπρόϲαλλοϲ.
1334 Ἄλλοϲ: ἀντὶ τοῦ ἕτεροϲ. Ὅμηροϲ· ὅϲ χ᾿ ἕτερον μὲν κεύθει [*](Σ) ἐνὶ φρεϲὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ. τάϲϲεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ τίϲ. ὁππότε κεν καὶ ἄλλοϲ. καὶ Ἄλλωϲ τε ἀντὶ τοῦ μάλιϲτα. καὶ αὖθιϲ· οἴϲετε δ᾿ ἄρν᾿ , ἕτερον λευκὸν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν Γῆ τε καὶ Ἠελίῳ· Διῒ δ᾿ [*](Hom.) ἡμεῖϲ οἴϲομεν ἄλλον. Ἑλληνικῶϲ ἐπὶ μὲν τοῖν δυοῖν τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ ἀντιδιέϲταλκεν, ἐπὶ δὲ τοῦ τρίτου, ἄλλον εἴρηκεν.
1335 Ἄλλοϲ ἄλλον: ἀντὶ τοῦ ἀλλήλουϲ.
[*](Σ)1336 Ἁλὸϲ ἄχνη: ἀφρὸϲ θαλάϲϲηϲ.
[*](Σ)1337 Ἄλλοϲ βίοϲ, ἄλλη δίαιτα: παροιμία ἐπὶ τῶν εἰϲ ἀμείνονα [*](prov.) βίον μεταβαλόντων.
1338 Ἄλλοϲ οὗτοϲ Ἡρακλῆϲ: ἐπὶ τῶν βίᾳ τι πραττόντων.[*](prov.) παροιμιῶδεϲ ἐπὶ Θηϲεῖ λεχθὲν τὸ πρῶτον ἢ τῷ τῶν Ἰδαίων Δακτύλων [*](Σ) Ἡρακλεῖ ἢ τῷ Ἀλκμήνηϲ διὰ τοὺϲ παλαιοτέρουϲ.
1339 Ἀλοϲτατεῖ: ϲτρατεύεται.
[*](Σ)1340 Ἁλοϲύδνηϲ: τῆϲ θαλάϲϲηϲ.
[*](Hom.)1341 Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε μήτηρ: ἐπὶ τῶν [*](prov.) ποτε μὲν δυϲπραγούντων, ποτὲ δὲ εὐπραγούντων.
1342 Ἄλλο τόϲον· Ὅμηροϲ· τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόϲον. οὕτωϲ εἴωθε [*](Hom.) λέγειν ἄλλο τόϲον, ἐπειδὰν ἀπολίπῃ τι τοῦ ὅλου μικρόν ἀτελέϲ.