Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
121 Ἀγαθόϲ: ὁ φρόνιμοϲ. οὐκ ἐπίϲηϲ δὲ ὁ φρόνιμοϲ καὶ ὁ ἀγαθόϲ. ἐπιπλέον γὰρ ὁ ἀγαθόϲ. ἀγαθὸϲ γὰρ ὁ ϲώφρων, ὁ ἀνδρεῖοϲ καὶ οἱ λοιποί. ἀγαθοὶ λέγονται καὶ οἱ ἐπιϲτήμονεϲ. τοὺϲ δὲ Δάουϲ [*](Ε) ἀγαθοὺϲ μὲν ἀκοντιϲτὰϲ, ἀγαθοὺϲ δὲ καὶ ἐν χερϲὶ ποιήϲαϲθαι μάχην.
122 Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ: ἔθοϲ εἶχον οἱ παλαιοὶ μετὰ τὸ δεῖπνον [*](Prov.) πίνειν Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ, ἐπιρροφοῦντεϲ ἄκρατον, καὶ τοῦτο λέγειν Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ, χωρίζεϲθαι δὲ μέλλοντεϲ, Διὸϲ Σωτῆροϲ. καὶ ἡμέραν δὲ τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸϲ οὕτωϲ ἐκάλουν. καὶ ἐν Θήβαιϲ δὲ ἦν ἡρῷον Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ. ἄλλοι δέ φαϲι τὸ πρῶτον ποτήριον [*](Suid.) οὕτω λέγεϲθαι. ὅτι περὶ τἀγαθοῦ βιβλίον ϲυντάξαϲ Ἀριϲτοτέληϲ, τὰϲ [*](Phil.) ἀγράφουϲ τοῦ Πλάτωνοϲ δόξαϲ ἐν αὐτῷ κατατάττει. καὶ μέμνηται τοῦ ϲυντάγματοϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῷ πρώτῳ περὶ ψυχῆϲ, ἐπονομάζων αὐτὸ περὶ φιλοϲοφίαϲ.
123 Ἀγαθῶν ἀγαθίδεϲ: τάττεται ἡ παροιμία παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ [*](Σ) ἐπὶ τῶν πολλῶν ἀγαθῶν. καὶ Ἀγαθῶν θάλαϲϲα, ἐπὶ πλήθουϲ [*](Prov.) ἀγαθῶν. καὶ Ἀγαθῶν μυρμηκίαι, ἐπὶ πλήθουϲ εὐδαιμονίαϲ. καὶ Ἀγαθῶν ϲωρὸϲ. ἐπὶ πλήθουϲ ἀγαθῶν καὶ πολλῆϲ εὐδαιμονίαϲ.
124 Ἀγάθων· ὄνομα κύριον. τραγικόϲ δὲ ἦν· διεβέβλητο δὲ ἐπὶ [*](Ar.) μαλακίᾳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἀγάθων δὲ ποῦ ᾿ ϲτιν; ἀπολιπών μ’ οἴχεται. [*](122 — vs. 23 Δαίμονοϲ ═ Philol Suppl 6, 257 n. 6, cf. Bk. 209, 14, H, P, sch. Ar. Pac. 300 ὅτι περί sq. cf. Philop. 75, 32 —35 123 — πολλῶν ἀγαθῶν ═ P, cf. Phryn. 13, 17 ἀγαθῶν θάλαϲϲα sq. ═ Philol. Suppl. 6, 257, n. 7 124 Ar. Ran. 83 —4 c. sch.) [*](121 Z 13 122 ἄλλοι —λέγεϲθαι ex 966 123 cf. 2601, v. Ναύϲων, v. τὰ Ταντάλου, v. πόντοϲ; Z 23 124 Z 13) [*](3 αὐτόν] αὐτό A sch. 5 γενόμενον] γινόμενον sch. 120 om. AGS mg. M A(GITSM) post vs. 16 ϲώφρων I 14 Ἀγαθόϲ —15 φρόνιμοϲ pr. om. sch. 15 ὁ φρόνιμοϲ om. A 17 Δάουϲ A sch. Δαΐουϲ GITM 23 ἄλλοι —24 λέγεϲθαι ex l (post vs. 21 Δαίμονοϲ) T (post vs. 21 Σωτῆροϲ) 26 ϲυντάγματοϲ] ϲυγγράμματοϲ GIT μυρμηκίαι] μυρμηκία SM)
125 Ἀγαθώνιοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ἐβαϲίλευϲε τῆϲ Ταρτηϲϲοῦ. Prov. καὶ Ἀγαθώνιοϲ α ὔληϲιϲ: ἡ μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένη· ἢ ἡ μήτε χαλαρὰ, μήτε πικρὰ, ἀλλ’ εὔκρατοϲ καὶ ἡδίϲτη.
126 Ἀγαθοὶ δ’ ἀριδάκρυεϲ ἄν δρεϲ: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα πρὸϲ ἔλεον ῥεπόντων.
127 Ἀγακλειτόϲ. ὁ ἄγαν ἔνδοξοϲ. καὶ Ἀγακλειτή.
128 Ἀγάλακτεϲ: ὁμογενεῖϲ, ὅμαιμοι, ἀδελφοί. ἄλλοι δὲ τοὺϲ ἱερείων κοινωνοὺϲ καὶ ϲυγγενεῖϲ. οἱ δὲ ϲυντρόφουϲ.
129 Ἀγαλε ών: ὄνομα ὄρουϲ
130 Ἀγάλλει. ποιεῖ, ϲκευάζει, κοϲμεῖ.
131 Ἄγαλμα. πᾶν ἐφ’ ᾧ τιϲ ἀγάλλεται. καὶ δίδωϲιν ἀργύριον, [*](Ε) ἵνα ἐκπονήϲῃ τὸ ἄγαλμα ἄκραϲ τέχνηϲ, προϲθεὶϲ τὸ μέγεθοϲ καὶ προϲειπὼν τῆϲ λίθου τὴν φύϲιν.
132 Ἄγαλμα Ἀθ ηνᾶϲ· ζήτει ὲν τῷ Ἀθηνᾶϲ· καὶ ζήτει ἄγαλμα βδέλυγμα τῆϲ ἐρημώϲεωϲ ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ· καὶ ζήτει ἄγαλμα Ἀπόλλωνοϲ ἐν τῷ Ἀπόλλωνοϲ ἄγαλμα· καὶ ζήτει ἄγαλμα Διονύϲου ἐν τῶ Αὐξέντιοϲ.
133 Ἀγάλματα. τὰ τῶν θεῶν μιμήματα, καὶ πάντα τὰ κόϲμου τινὸϲ μετέχοντα. Ὅμηροϲ· βαϲιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα. καὶ Ἡϲίοδοϲ τὸν ὅρμον ἄγαλμα καλεῖ· Πίνδαροϲ δὲ τὴν ἐπὶ τάφου ϲτήλην οὕτω [*](Σ) καλεῖ, Εὐριπίδηϲ τὸν ἐπὶ νεκροῖϲ κόϲμον. καὶ ἐφ’ ὧ τιϲ ἀγάλλεται. καὶ τὸ εἴδωλον, βρέταϲ, χάρμα, καλλονὴ, κόϲμοϲ, καύχημα, [*](Σ) θαλλοὶ, ἀνδριάντεϲ, ἐπιγραφαί. Ἀγάλμα τα δὲ καὶ τὰϲ γραφὰϲ [*](Δ) καὶ τοὺϲ ἀνδριάνταϲ λέγουϲιν. Ἀγαλμάτιον δὲ ὑποκοριϲτικῶϲ.
134 Ἀγά λλομαι· δοτικῇ .
135 Ἀγαλματοποιοί. τουτέϲτι χειρουργοί· οὗτοι ἀκριβεῖϲ Λύϲιπποϲ, Πολύκλειτοϲ, Φειδίαϲ.
136 Ἀγαλματοφορούμενοϲ. ἀγάλματα ἤτοι τύπουϲ τῶν νοηθέντων φέρων ἐν ἑαυτῷ. οὕτωϲ Φίλων.
[*](125 Ταρτηϲϲοῦ cf. Hdt. 1, 163; l. cf. Ambr. 236 Ἀγαθώνιοϲ αὔληϲιϲ sq ═Zen I 2 126 ═ P, Zen I 14 127 ἔνδοξοϲ ═Ambr. 130, cf. sch γ 59, H 128 ἀδελφοί cf. Et. M. 5, 41 130 Ba 7,1, P 131 — ἀγάλλεται ═sch. θ 509, P, Ba 6, 24; 19, 5, Ap. S. 6. 30, H. Et M. 5, 35, sch Ar. Th. 773, Vesp. 313 καὶ δίδωϲιν sq. Aelian. fr. 62 133 Ὅμηρὸϲ Δ 144, Hesiod fr. 233. Pind. Nem. 10.125, Eur. Alc. 613 ἐφ’ ᾧ τ. ἀγάλλεται cf. ad 131 ἀνδριάντεϲ, ἐπιγραφαί cf. Bk. 82, 9. ἀγάλματα —λέγουϲιν ═P, Ba 6, 24 19, 5 134 cf. Synt. Laur. 136 ═ Ba 7. 3, P; Philon. vit. Moys.1, 27 Cohn)[*](127 Z 13 128 —9 Z 14 181 Z 29 133 Z 29 185 Z 14 136 Z 35)[*](A(GITSM))[*]( 1 ποῖ] πη A 4 κωμωδιοποιόϲ A κωμωδοποιόϲ rell. Σωκράτουϲ A Σωκρατικοῦ sch. διδαϲκαλείου] διδαϲκάλου pr. καί pr. om. M, Ἀγαθώνιοϲ αὔληϲιϲ —ἡδίϲτη ante gl. pos. 132 om. TS mg. A M 20 καί om. A 21 καί om. A Διονύϲου eras. in A 22 κόϲμου] τοῦ κ. A S)138 Ἄγαμαι καρδίαϲ. Ἀττικῶϲ, ἀντὶ τοῦ θαυμάζω. Αἰλιανόϲ· ἐπεὶ καὶ τὴν τοῦ Μενέλεω πρὸϲ τὸν τοῦ Πριάμου Πάριν οὔτε ἐπαινῶ [*](Ε) οὔτε ἄγαμαι. ἐγὼ δὲ ἄγαμαι καὶ τούϲδε τοὺϲ ἄνδραϲ· τὸν δὲ Ἀκαρνᾶνα μέγιϲτον καὶ πρὸ τούτων. ἃ γὰρ πειϲομένουϲ ἐγίνωϲκε, τούτων ἐπεθύμηϲε τοῖϲ ἀνδράϲι κοινωνῆϲαι.
139 Ἄγαμαι· κατὰ περιποίηϲιν γενικῇ· τὸν φίλον ἄγαμαι τῶν τρόπων καὶ τοῦ [*](Synt) χρηϲτοῦ ἤθουϲ ἕκητι· αἰτιατικῇ δὲ οἶμαι δὲ τὸν πόλεμον θεῶν τινα ἀγαϲθῆναι ὅταν ἔχῃ τὴν ϲε αἰτιατικῇ, καὶ ὅταν ἐξακούηται τὸ ἕνεκα γενικῇ ϲυντάϲϲεται. 140 Ἀγαμ έμνων· Ἀγαμέμνονοϲ καὶ ὦ Ἀγάμεμνον. καὶ Ἀγαμεμνόνειοϲ [*](Δ) οἶκοϲ, καὶ Ἀγαμεμνονεία ναῦϲ.