Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

1022 Ἀκροφυϲίωνλόγουϲ: φυϲίων λόγουϲ· ζήτει ἀπ᾿ ἀκροφυϲίων λόγουϲ ἐνδεικνύναι.

[*](Σ)

1023 Ἀκροχειρίζεϲθαι: πυκτεύειν ἢ παγκρατιάζειν πρὸϲ ἕτερον ἄνευ ϲυμπλοκῆϲ, ἢ ὅλωϲ ἄκραιϲ ταῖϲ χερὶ μετ᾿ ἄλλου γυμνάζεϲθαι. [*](Ε?) καὶ Ἀκροχερϲίτηϲ οὕτω καλούμενοϲ. λαμβανόμενοϲ γὰρ ἄκρων τῶν χειρῶν τοῦ ἀνταγωνιϲτοῦ ἔκλα καὶ οὐ πρότερον ἠφίει, πρὶν αἴϲθοιτο ἀπαγορεύϲαντοϲ. ἦν δὲ καὶ Λεοντίϲκοϲ, Μεϲϲήνιοϲ ἐκ Σικελίαϲ, παραπληϲίωϲ [*](Δ) ἀγωνιζόμενοϲ· οὗτοϲ δὲ ἐπάλαιε. καὶ Ἀκροχειρὶϲ, τὸ ἄκρον τῆϲ χειρόϲ.

[*](Δ)

1024 Ἀκρόχολοϲ: ὁ πρὸϲ ὀλίγον ὀργιζόμενοϲ. Ἀκρόχωλοϲ δὲ, διὰ τοῦ ω μεγάλου, ὁ πρὸϲ ὀλίγον χωλεύων.

[*](Δ)

1025 Ἀκρωλένιον: τὸ ἄκρον τῆϲ χειρόϲ.

[*](Hesy.)

1026 Ἄκρων· Ἀκραγαντῖνοϲ, ἰατρὸϲ, ὑιὸϲ Ξένωνοϲ, ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν ταῖϲ Ἀθήναιϲ ἅμα Ἐμπεδοκλεῖ· ἔϲτιν οὖν πρεϲβύτεροϲ Ἱπποκράτουϲ. ἔγραψε Περὶ ἰατρικῆϲ Δωρίδι διαλέκτῳ, Περὶ τροφῆϲ ὑγιεινῶν βιβλίον α΄. ἔϲτι δὲ καὶ οὗτοϲ τῶν τινα πνεύματα ϲημειωϲαμένων. εἰϲ τοῦτον ἐποίηϲεν Ἐμπεδοκλῆϲ τωθαϲτικὸν ἐπίγραμμα· ἄκρον ἰατρὸν Ἄκρων᾿, Ἀκραγαντῖνον, πατρὸϲ ἄκρου, κρύπτει κρημνὸϲ ἄκροϲ πατρίδοϲ ἀκροτάτηϲ τινὲϲ δὲ τὸν δεύτερον ϲτίχον οὕτω προφέρονται· ἀκροτάτηϲ κορυφῆϲ τύμβοϲ ἄκροϲ κατέχει. τοῦτό τινεϲ Σιμωνίδου φαϲὶν εἶναι.

[*](Δ)

1027 Ἀκρώνυξ: τὸ ἄκρον τοῦ ὄνυχοϲ καὶ τὸ ἄκρον τοῦ ὄρουϲ. καὶ [*](Ε) Ἀκρωνυχία ὁμοίωϲ. ὁ δὲ φυλακῇ τινι ἐπὶ τῆϲ ἀκρωνυχίαϲ [*](Δ) ἐντυχὼν, ταύτῃ αἰφνιδίῳ προϲβολῇ ἐτρέψατο. ἔϲτι δὲ καὶ [*](Ε) Ἀκρωνυχία, ἡ ἀκρώρεια τοῦ ὄρουϲ. καὶ Ξενοφῶν· ἐπεὶ δὲ ἑώρα Χειρίϲοφοϲ προκατειλημμένην τὴν ἀκρωνυχίαν τοῦ ὄρουϲ, ἀφ᾿ ἧϲ ἡ κατάβαϲιϲ ἦν εἰϲ τὸ πεδίον. ἐνδοτέρω χωρούντων ἀκρωνυχία [*](Ε) ὄρουϲ ἐπανίϲτατο.

[*](1021 — ὑψηλόϲ ═ P, Ba 59, 25 ὀξύτατοϲ — ϲκληρά cf P Ἰῶβ 40, 15 ἐν Αὐραϲίῳ sq. Proc. bell. 4, 20, 23 1023 — γυμνάζεϲθαι Tim. ═ P, Ba 60, 1 sch. Pl. Alc. 10 7 e, sch. in Aristot Eth. (An Par. 1, 191) ἀκροχερϲίτηϲ —ἐπάλαιε Paus. Per. 6, 4, 1 ἀκροχειρίϲ ═ Ambr. 997 1025 cf. Poll. 2, 140 1026 εἰϲ τοῦτον sq. Laert. 8, 65 1027 cf. ad 1012 Ξενοφῶν— πεδίον Xen. An. 3, 4, 37)[*](1021 Z 101 1023 Paus. cf. v. Σώϲτρατοϲ et v. Λεοντίϲκοϲ 1025 Ζ 112 1027 cf. 1012)[*](A(GITSMB))[*]( 1022 ex M 12 Σικελίαϲ] Σικέων AS 16 διά — μεγάλου om. SM 22 ἄκρον S ἄκρων rell. Ἄκρων᾿ Laert. Ἄκρον ASM ἀντὶ τοῦ Ἄκρωνα Ἄκρον GIT 23 Ἀκραγαντῖνον IT Ἀκραγαντίνων rell. 24 προφέρονται AM προφέροντεϲ GI προφέρουϲι T 28 ὁ — 33 ἐπανίϲτατο om. SM 29 ταύτῃ AGI ταύτην B δὲ καί A δέ GITB 31 τοῦ — 32 ἀκρωνυχία om. A)
95

1028 Ἀκρώρεια: ἐξοχὴ, κορυφή. εἰϲ τρία γὰρ διῄρητο τὸ ὄροϲ, [*](Σ) εἰϲ ἀκρώρειαν, εἰϲ ὑπώρειαν, εἰϲ τέρμα. ἀκρώρεια μέν ἐϲτιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρουϲ, τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα. καὶ πόδεϲ.

1029 Ἄκροϲ: ἀντὶ τοῦ τέλειοϲ. εἰϲ ἄκρον ἐληλακώϲ. Ἄκρωϲ [*](Hesy.) δὲ ἐπίρρημα.

[*](Δ)

1030 Ἀκρωτηριάζω· αἰτιατικῇ. τέμνω τὰ ἄκρα. καὶ [*](Δ) Ἀκρωτηριαϲμόϲ.

1031 Ἀκρωτήριον.

[*](Δ)

1032 Ἀκταίη: ἡ παραθαλαϲϲία. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· δῶρα παῤ [*](Δ) ἀκταίηϲ ϲοὶ τάδ᾿ ἐπωφελίηϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ βατράχων ὅμιλον εἶδον [*](Anth.) ἀκταίων.

1033 Ἀκταίνειν: ἀκολαϲταίνειν. γαυριᾶν καὶ ἀτάκτωϲ πηδᾶν, ἢ πρὸϲ ϲυνουϲίαν ὁρμᾶν.

[*](Σ)

1034 Ἀκταίων: Ἀκταίωνοϲ, ὄνομα κύριον. καὶ Ἀκταιονίδων.[*](Δ) τῶν Ἀκταιονίδων ἐϲϲὶ μία ϲκυλάκων. ἐν Επιγράμμαϲι. Ἀκταιονίδων [*](Anth.) διὰ τὸ ο μικροῦ διὰ τὸ μέτρον.

1035 Ἀκτή: αἰγιαλὸϲ παραθαλάϲϲιοϲ.

[*](Σ)

1036 Ἀκτή: ἰδίωϲ ἐπιθαλαττίδιόϲ τιϲ μοῖρα τῆϲ Ἀττικῆϲ, ὅθεν καὶ ὁ [*](Harp.) Ἀκτίτηϲ λίθοϲ. ἐκάλουν δὲ οὕτωϲ καὶ τὴν Ἀττικὴν, οἱ μὲν ἀπό τινοϲ Ἀκταίωνοϲ βαϲιλέωϲ, οἱ δὲ διὰ τὸ τὴν πλείω τῆϲ χώραϲ ἐπιθαλάττιον εἶναι.

1037 Ἄκτια: ἀγὼν παλαιὸϲ, ὡϲ Καλλίμαχοϲ ἐν τῷ περὶ τῶν Ἀγώνων [*](Harp.) δῆλον ποιεῖ.

1038 Ἀκτίτηϲ λίθοϲ· ἄνω ἐν τῷ ἀκτή.

1039 Ἀκοινώνητοϲ: ὁ ἀκριβήϲ.

[*](Δ)

1040 Ἀκοίτηϲ: ἀρϲενικῶϲ ὁ ἀνήρ. Ἄκοιτιϲ δὲ θηλυκῶϲ, ἡ γυνή.[*](Δ) καὶ τὸ πληθυντικὸν τὰϲ ἀκοίτιϲ.

[*](1028 τελευταῖα Σᵃ, Ba 59, 29, P cf. H 1029 ἄκρωϲ sq. ═ Ambr. 1112 1030 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. cf. Laur τέμνω τὰ ἄκρα cf. H v. ἀκρωτηριάϲαϲ ἀκρωτηριαϲμόϲ cf. Ambr. 882 1031 cf. Ambr. 1061 1032 — παραθαλαϲϲία cf. H δῶρα — ἐπωφελίηϲ Anth. 6, 33, 2 καὶ βατράχων sq. Babr. 25, 6 1033 γαυριᾶν sq. ═ P, Ba 60, 8 cf. sch. Pl. Leg. 672 c; γαυριᾶν — πηδᾶν Tim. 1034 — κύριον ═ Ambr. 903, 929 τῶν — ϲκυλάκων Anth 7, 206, 2 1035 ═ Σᵃ, P cf. H, Ambr. 1001 1036 Harp ═ Ba 60, 4; ἀκτίτηϲ λίθοϲ Soph. fr. 65 1037 Harp. ═ P, Ba 64, 11; Call. fr. 1 S. 1040 γυνή ═ Ambr. 857, 996 cf. Et. M. 50, 7)[*](1028 hinc v. τέρμα et v. ἐπώρεια; Eust. O. 1862, 21 1029 Z 101; εἰϲ ἄκρον ἐληλακώϲ cf. v. B 150 init., v. Διονύϲιοϲ ὁ Ἀρεοπαγίτηϲ init., Byz. Zt. 23, 13 1030 Z 115 1032 Z 107 1033 Z 115 1034 Anth. cf. 1292. 2175 1039 — 40 Z 101)[*](1 διῄρητο] διῄρηται T διῄρετο S 5 ἐληλακώϲ] ἐληλακόϲ Aec Zon. A(GITSM) 5. 6 ἄκρωϲ δὲ ἐπίρρημα mg. A ἐπίρρημα] ἐπιρρηματικόν A ἐπιρρηματικῶϲ M 15 ὄνομα κύριον om. SM 16 Ἀκταιονίδων — μέτρον om G mg. AIM 20 ἐκάλουν] ἐκάλει A 1038 om. GITS mg. praem. Ἀκτίϲι A 26 ἀκριβήϲ] ἀτριβήϲ Papabasil. Athena 1, 227 28 καί— ἀκοίτιϲ om. S)
96
[*](Hesy.)

1041 Ἀκύλαϲ· φιλόϲοφοϲ. ϲχόλια λογικὰ γεγραφὼϲ περὶ ϲυλλογιϲμῶν.