Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

Scholia in Sophoclem

Scholia in Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera), Papageorgius, Teubner, 1888

57 χαλκόπους ὀδός: ὡς οὕτω τινὸς καλουμένου τόπου ἐν τῷ ἱερῷ, χαλκόποδος ὁδοῦ· φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος διʼ αὐτοῦ καταβάσιον εἶναι εἰς Ἄιδου· καὶ Ἴστρος δὲ μνημονεύει τοῦ χαλκοῦ ὁδοῦ καὶ Ἀστυδάμας· καί τις τῶν χρησμοποιῶν φησι

  • Βοιωτοὶ δʼ ἵπποιο ποτιστείχουσι Κολωνὸν
  • ἔνθα λίθος τρικάρανος ἔχει καὶ χάλκεος οὐδός.
  • τὸ ἑξῆς, ὃν δʼ ἐπιστείβεις τόπον χθονὸς τῆσδε καλεῖται χαλκόπους ὀδός· οὕτω δὲ ἐκαλεῖτο διὰ τὸ εἶναι μέταλλα χαλκοῦ ἐν τῷ Κολωνῷ.

    61 τὸ τοῦδε κοινόν: τὸ τοῦ Κολωνοῦ ὄνομα κοινὸν φέρουσι πάντες ὠνομασμένοι Κολωνιᾶται δηλονότι.

    63 τῇ ξυνουσίᾳ πλέον. τῷ ἔργῳ καὶ τῇ πείρᾳ πλέον τιμώμενα, οὐ τοῖς λόγοις.

    65 ἐπώνυμοι Κολωνιᾶται καλούμενοι.

    66 ἢ πὶ τῷ πλήθει λόγος;: ἢ ἐν τῷ πλήθει ἐστὶν ἡ ἰσχὺς τουτέστι δημοκρατοῦνται.

    71 ἢ καταρτύσων μόλοι; παρασκευάσων, εὐτρεπίσων· Ὅμηρος

  • ἠρτύναντο δʼ ἐρετμὰ
  • καὶ
  • Κλυταιμήστρη δόλον ἤρτυε·
  • τὸ δὲ ἑξῆς, ὡς πρὸς τί λέξων αὐτῷ μόλοι τις ἢ πρὸς τί εὐτρεπίσων αὐτὸν μολεῖν;

    [*](1, 2, 4 et 9 ὁδὸς (ut in textu), corr. Br. — 2 Ἀπολλόδωρος ] fr. 33 (p. 434). — 3 καταβάσιον] κατάβασιν Lasc. — 4 Ἴστρος] Ἀττικῶν fr. 30 (I p. 422). Ἀστυδάμας] Nauckii fr. 9 p. 605. — 6 ἵπποισι Reisigius, ἱππῆα coll. v. 59 Heynius; ζῆ in marg. L. — 12 Κολωνῖται Dind. — 13 καὶ τῇ πείρᾳ πλέον] τῇ πείρᾳ πλέον καὶ L, corr. Lasc. — 17 δημοκρατοῦντες L, corr. Lasc. — 20 Od δ 782. — 22 0d. λ 439. Kλυταιμήστρα L. — 23 πρὸς τί λέξων] τί προσλέξων L, corr. Sanderus. Schol in vet Papageorgius 26.)
    402

    72 ὡς ἂν προσαρκῶν: τὰ αὐτὰ αὖθις ἐρεῖ ὅτι ἐπʼ ὠφελείᾳ τοῦτο γίνεται τῶν δεχομένων αὐτὸν καὶ θαπτόντων, ἐπὶ βλάβῃ δὲ τῶν ἀποπεμψάντων.

    76 πλὴν τοῦ δαίμονος πλὴν τῆς τύχης.

    77 αὐτοῦ αὐτόθι.

    79 σοι γε.

    84 πότνιαι δεινῶπες τὸ ἐντελὲς πότνιαι, ὁ δὲ νοῦς οὕτως, ἐπειδὴ ἦλθον πρὸς ὑμᾶς μὴ ἐναντιωθῆτέ μοι καὶ τῷ χρήσαντί μοι Ἀπόλλωνι.

    εὖιε ὅτε, ἐπειδή.

    [*](Fol. 98a)

    86 ἀγνώμονες ἐναντιογνώμονες, ἀσύγγνωστοι.

    89 τερμίαν: αὑτῷ εἱμαρμένην, ἐφʼ ἦς ἔμελλε τὸ τέλος τοῦ βίου εὑρήσειν.

    90 ξενόστασιν γράφεται καὶ κατάστασιν.

    91 ἐνταῦθα κάμψειν τὸν ταλαίπωρον; εἰσί γε οἵ φασι τὸ μνῆμα τοῦ Οἰδίποδος ἐν ίερῷ Δήμητρος εἶναι ἐν Ἐτεωνῷ μεταγαγόντων αὐτὸν ἐκ Κέου τινος ἀσήμου χωρίου καθάπερ ἱστορεῖν φησιν Ἀρίζηλον Λυσίμαχος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν τῷ ιγ' τῶν Θηβαῖκῶν γράφων οὕτως, Οἰδίπου δὲ τελευτήσαντος καὶ τῶν φίλων ἐν Θήβαις θάπτειν αὐτὸν διανοουμένων ἐκώλυον οἱ· Θηβαῖοι διὰ τὰς προγεγενημένας συμφορὰς ὡς ὄντος ἀσεβοῦς· οἱ δὲ κομίσαντες αὐτὸν εἴς τινα τόπον τῆς Βοιωτίας καλούμενον Κέον ἔθαψαν αὐτόν· γινομένων δὲ τοῖς ἐν τῇ κώμῃ κατοικοῦσιν ἀτυχημάτων τινῶν οἰηθέντες αἰτίαν εἶναι τὴν Οἰδίπου ταφὴν ἐκέλευον [*](1 αὖθις] v. 91 sqq. — 7 τὸ ἐντελὲς κ. ἑ.] lesgit πότνιʼ αἱ δεινῶπες — 9 χρήσαντί με L, corr Neuius. — 12 γρ παύλαν (deletum) τερμίαν: αὐτῷ κ. ἑ. L. — 17 Κεοῦ] ,,nomen aliunde non cognitum Dind.; Κερύ(?) l. — 18 Λυσίμαχος] Muell fr 6 (IlI p 336); Arizelus aliunde non notus — 19 ιγ΄] γʹ Muell — 25 κόμη L, corr 1.)

    403
    τοὺς φίλους ἀναιρεῖν αὐτὸν ἐκ τῆς χώρας· οἱ δὲ ἀπορούμενοι τοῖς συμβαίνουσιν ἀνελόντες ἐκόμισαν εἰς Ἐτεωνόν· βουλόμενοι δὲ λάθρᾳ τὴν ταφὴν ποιήσασθαι καταθάπτουσι νυκτὸς ἐν ἱερῷ Δήμητρος ἀγνοήσαντες τὸν τόπον· καταφανοῦς δὲ γενομένου πέμψαντες οἱ τὸν Ἐτεωνὸν κατοικοῦντες τὸν ἔθεον ἐπηράώτων τί ποιῶσιν· ὁ δὲ θεὸς εἶπεν μὴ κινεῖν τὸν ἱκέτην τῆς θεοῦ διόπερ αὐτοῦ τέθαπται· τὸ δὲ ἱερὸν Οἰδιπόδειον κληθῆναι.

    92 κέρδη μὲν οἰκήσαντα: ὁ ποιητὴς χαριζόμενος Ἀθηναίοις τοῦτό φησιν· ἐδόκουν γὰρ τότε Βοιωτοὶ καὶ Ἀθηναῖοι πρὸς ἀλλήλους διαφέρεσθαι.

    95 ταῦτα ἐπὶ τέλους τοῦ δράματος γίνονται.

    97 οὐκ ἔσθʼ ὅπως οὐ πιστόν: οἷον κατὰ διάνοιαν, φησίν, ἐξ ὑμῶν τῶν θεῶν εἰς τὸν τόπον ἀφῖγμαι. πτερὸν οἰωνός.

    τὴν πτέρωσιν τῆς διανοίας.

    98 οὐ γὰρ ἄν ποτε πρώταισιν; οὐ γάρ ποτε, φησί, τῶν ἄλλων ὁδοιπόρων πρώτως ὑμῖν ἀντέσχον εἰ μὴ ἐβούλεσθε.

    100 νήφων ἀοίνοις: οὐ γὰρ σπένδεται οἶνος αὐταῖς ἀλλʼ ὕδωρ καὶ νηφάλιαι καλοῦνται αἱ σπονδαὶ αὐτῶν· Πολέμων δὲ ἐν τῷ πρὸς Τίμαιον καὶ ἄλλοις τισὶ θεοῖς νηφαλίους φησὶ θυσίας γίνεσθαι γράφων οὕτως, Ἀθηναῖοί τε γὰρ τοῖς τοιούτοις ἐπιμελεῖς ὄντες [*](13 ἐπὶ τέλους] v. 1462 sqq. — 14 οὐ πιστὸν] ἄπιστον l. — 17 τῆς διανοίας 〈φησίν〉? — 19 οἱ*δοιπόρῶν accentu de- leto L. πράώτως] πράώταις Elmsl.; cf. tamen Polyb. 10, 11 τοῖς πράτως ἀναβᾶσι, Lucian. Tyran. 21. — 20 βούλησθε L, corr. Doederlinus. — 22 νηφάλιαι] Aesch Eum. v 107 νηφάλια μειλίγματα. — 28 Πολέμων] libr. IV fr. 42 (III p. 127). — 25 γὰρ 〈ἐν〉 τοῖς l.)

    404
    καὶ τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς ὅσιοι νηφάλια μὲν ἱερὰ θύουσι Μνημοσύνῃ Μούσῃ, Ἠοῖ, Ἡλιῳ, Σελήνῃ, Νύμφαις, Ἀφροδίτῃ οὐρανίᾳ· Φιλόχορος δὲ καὶ περί τινων ἄλλων θυσιῶν τὸν αὐτὸν τρόπον δρωμένων φησὶν ἐν τῇ· βʹ τῶν Ἀτθίδων Διονύσῳ τε καὶ ταῖς Ἐρεχθέως θυγατράσι καὶ οὐ μόνον θυσίας νηφαλίους ἀλλὰ καὶ ξύλα τινὰ ἐφʼ ὧν ἔκαιον· Κράτης μὲν οὖν ὁ Ἀθηναῖος τὰ μὴ ἀμπέλινα τῶν ξύλων πάντα νηφάλιά φησι προσαγορεύεσθαι ὁ δὲ Φιλόχορος ἀκριβέστερόν φησι τὰ μήτε ἀμπέλινα μήτε σύκινα ἀλλὰ τὰ ἀπὸ τῶν θύμων νηφάλια φησὶ καλεῖσθαι καὶ πρώτῃ φησὶν ὕλῃ πρὸς τὰς ἐμπύρους θυσίας ταύτῃ κεχρῆσθαι παρʼ ὅ καὶ τοὔνομα λαβεῖν τὸν θύμον ὡς παρὰ τὴν θυμίασιν καὶ τὴν θυὴν πεποιημένης τῆς φωνῆς· εἰσὶ δέ τινες τὸ παράπαν ἄσπονδοι θυσίαι κατὰ τύχην εἰς ἔθος παρελθοῦσαι. κἀπὶ σεμνὸν ἑζόμην: ὁ ἄνω εἶπεν τοῦδʼ ἐπʼ ἀξέστου πέτρου· ἀσκέπαρνον δὲ τὸν ἄγλυφον καὶ ἀπελέκητον καὶ ἄξεστον, οὐκ εἰργασμένον.