Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

Scholia in Sophoclem

Scholia in Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera), Papageorgius, Teubner, 1888

1 Οἰδίπους εἰς Ἀθήνας παραγενόμενος ἐρωτᾷ τὴν [*](Fol. 97 a) θυγατέρα Ἀντιγόνην.

3 τίς τὸν πλανήτην Οἰδίπουν: ἔστι μὲν ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς λαμβάνοντα λέγειν οὕτως, τίς τὸν πλανήτην Οἰδίπουν δέξεται, δύναται δὲ καὶ τοῖς ἄνω συνάπτεσθαι τοῦ τίς μὴ πυσματικῶς κειμένου ἀλλʼ ἀντὶ τοῦ ἣ ἄρθρου ὥστε τῷ πόλιν συντετάχθαι καὶ τὸν λόγον ἔχειν οὕτως, τίνας χώρους ἀφίγμεθα ἢ τίνων ἀνδρῶν πόλιν ἢ τὸν πλανήτην Οἰδίπουν δέξεται; ὅτι δὲ τῷ τίς ἀντὶ ἄρθρου χρῶνται Καλλίμαχός φησιν οὕτως

  • ὑπεὶρ ἄλα κεῖνος ἐνάσθη
  • Ἀλκαθόου τις ἄπυστος·
    • ἠθικώτερον δὲ τὸ πρῶτον.

    ἀντὶ τοῦ ἣ ἄρθρου τὸ τίς.

    τίς ἡμᾶς σήμερον ὑποδέξεται;

    4 σπανιστοῖς; εὐτελέσι, τοῖς κατὰ σπάνιν τοῦ αἰτοῦντος διδομένοις.

    [*](8 ὥστε τῶ παιδὶ νοῦν τετάχθαι L, corr. Lasc. qui πόλις scripserat pro πόλιν (Br.). — 10 τῶ ] τὸ L, corr. Br. — 12 fragm 272. — 14 αλκάθοου (ἀλκάθοον Lasc.) τις L, corr. l. ἄπτυστος L, corr. Bentleius. ἄπυστ᾿  0. Schneiderus.)
    396

    6 μεῖον φέροντα βραχύτερον ἀποφερόμενον τοῦ αἰτηθέντος· οὐ γὰρ ὅσα αἰτεῖ τις λαμβάνει.

    καὶ τόδʼ ἐξαρκοῦν ἐμοὶ ὅμως γοῦν τούτοις ἀρκούμενον.

    7 στέργειν γὰρ αἱ πάθαι: ταῦτά με στέργειν τὰ δυστυχήματα ὁ πολὺς πεποίηκε χρόνος καὶ τὸ τῶν συμφορῶν πλῆθος καὶ τὸ τῆς ἀνδρείας πλεονέκτημα· πάθαι γὰρ αἱ συμφοραί· ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ διδάσκουσιν ἀντὶ τοῦ εἴθισμαι τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ μεμελέτηκα τῆς τύχης τὰ δύσκολα.

    9 θάκοισιν καθέδραις.

    10 ἢ πρὸς βεβήλοις: βέβηλος τόπος ἐστὶν ὁ ἀκάθαρτος καὶ βατὸς πᾶσι καὶ βέβηλος ἀνὴρ ὁ μιαρός· Εὐριπίδης Πρωτεσιλάῳ

  • οὐ γὰρ θέμις βέβηλον ἅπτεσθαι δόμων
  • καὶ
  • ἀείδω ξυνετοῖσι, θύρας δʼ ἐπίθεσθε βέβηλοι·
    • βεβήλοις οὖν τοῖς πᾶσι βασίμοις τόποις μηδὲ ἀνειμένοις θεοῖς· ἐκ μεταφορᾶς δὲ βεβήλους καὶ τοὺς ἀμυήτους φασὶ καὶ ἀκαθάρτους· Σοφοκλῆς δὲ ἐν Συνδείπνῳ βέβηλον τὸν ἰδιώτην φησίν.

    βεβήλοις βατοῖς.

    11 στῆσόν με ἐκ τῆς ὁδοιπορίας καὶ μαθησόμεθα.

    πυθώμεθα μαθησόμεθα.

    12 μανθάνειν γὰρ ἥκομεν: εἰς γὰρ τοῦτο, φησίν, ἐληλύθαμεν ἅτε δὴ ξένοι ὄντες παρὰ τῶν ἀστῶν μανθάνειν τί ἐστι πρακτέον ἡμῖν.

    [*](8 διδάσκουσιν] διδάσκειν l, διδάσκει Lasc — 15 fragm. 650. βεβήλοις L, corr. Tricl. — 17 Herm. Orphic. fr. I v. 1 p 497. — 20 ἐν Συνδείπνῳ] fr. 148.)
    397

    13 τελεῖν πο(ιεῖν).

    14 πάτερ ταλαίπωρε: οὐκ ἐμπαροινεῖν βουλομένη τῷ πατρὶ ταλαίπωρον ἀποκαλεῖ ἀλλὰ τοῦ πάθους παριστᾶσα τὸ μέγεθος· πωρεῖν δὲ οἱ Ἠλεῖοι τὸ πενθεῖν φασι· καὶ Ἀντίμαχος

  • πωρητὺν ἀλόχοισι καὶ οἷς τεκέεσσιν ἕκαστος
  • θέντο·
    • παρὰ τοῦτο οὖν ταλαίπωρος ἐτυμολογεῖται.

    15 ὡς ἀπʼ ὀμμάτων πρόσω. γράφε ὡς ἀνομμάτῳ ὅ ἐστιν ὡς τυφλῷ σημῆναι πρόσω εἰσίν· ὡς ἄν τις πόρρω ἀφορῶν τεκμήραιτο· ὡς ἄν τις τὰ ὄμματα πόρρω ἔχων.

    ὡς ἔστιν ἐκ προόψεως τεκμήρασθαι.

    ὡς λίαν.

    16 βρύων πλήθων.

    17 πυκνόπτεροι δʼ | εἴσω: οἷον κατὰ τὸν χῶρον· ἐκράτησε δὲ μεγάλως τῇ φράσει ὥστε μέλισσαν αὐτὸν ἐκάλεσαν οἱ κωμικοί.

    18 κατʼ αὐτὸν κατὰ τὸν χῶρον.

    εὐστομοῦσιν: εὐφθογγοῦσιν, εὐφώνως ᾄδουσιν.

    19 πέτρου ἐπὶ τοῦ λιθίνου βάθρου· γράφε πάγου.

    [*](2 ἐνπαροινεῖν L, corr. Lasc. — 4 πωρεῖν] ση in margine L. — 5 φασι] φησι L, corr. Lasc. Ἀντίμαχος] Καλλίμαχος Tricl. — 6 apud Suidam v. ταλαίπωρος duo versus memorantur, πῶρον τίνʼ ἀλόχοισι — ἕκαστος ἔθεντο et πωρητὸν ἀλόχοισι — ἕκαστος, schol. Eurip. Orest. v. 392 legitur πώρη (vel πώρητυ vel πώρη τοι), schol. Aristoph. Plut. v. 33 πῶρός τοι; πωρητὺν restituit. Sopingius coll. Hesych. πωρητύς: ταλαιπωρία, πένθος. — 7 θέντο, alterius versus initium, ex Suida add. Dind. — 18 οἱ κωμικοὶ] Meinek. fab. incert. fr. lI (II p. 1176) ═ Dind. Aristoph. fr. 231a; cf. schol. Ai. v. 1199.)
    398

    20 προὐστάλης ὁδόν: προῆλθες μακροτέραν ὁδὸν ἢ ὡς ἥρμοζε γέροντι.

    22 χρόνου μὲν οὕνεκα: ἀντὶ τοῦ δεδίδαγμαι τῷ χρόνῳ τὸ φυλάττειν σε ὁδηγοῦσα· σύνηθες οὖν τὸ πρᾶγμα. εἰς τὸ αὐτό: τοῦ μὲν χρόνου οὗ σύνειμί σοι χάριν οὐ χρεία μαθεῖν ὅτι τυφλὸς εἶ καὶ ὅτι δεῖ σε προμηθείας τυχεῖν.

    24 τὰς γοῦν Ἀθήνας οἶδα: ὅτι ἐν τῇ Ἀττικῇ ἐσμεν οἶδα, τίς δέ ἐστιν οὗτος ὁ δῆμος ἀγνοῶ.

    25 τί ηὔδα; ὅτι αὐταί εἰσιν αἰ Ἀθῆναι· ἐμπόρων δὲ ἀντὶ τοῦ ὁδοιπόρων διὸ τὸ χ.