Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

466 παῤ οὐδὲν ἄλγος οὐδεμία λύπη.

467 ἠνεσχόμην, ὑπερεῖδον.

469 σοὶ δʼ εἰ δοκῶ νῦν μῶρα: εἰ δοκῶ παρὰ σοὶ εὐήθη πράττειν οὐκ ἔστι περὶ ἐμὲ ἡ εὐήθεια ἀλλὰ περὶ σὲ ὥστε δεῖ μὴ τὴν ἰδίαν πλάνην τοῖς πλησίον ἐπιφέρειν.

471 δηλοῖ τὸ γέννημ᾿ ὠμόν: τὸ σκληρὸν αὐτῆς τοῦ φρονήματος ὁμολογεῖ πατέρα τὸν Οἰδίποδα.

475 περισκελῆ περιεσκληκότα ἢ κεκαμμένον.

484 ἦ νῦν ὄντως δή.

485 εἰ ταῦτʼ ἀνατί: εἰ ταῦτα τὰ τολμήματα καὶ ἡ νίκη αὕτη χωρὶς βλάβης καὶ τιμωρίας ---

486 ἀλλʼ εἴτʼ ἀδελφῆς εἴθʼ ὁμαιμονεστέρας: εἴτε ἐξ ἀδελφῆς ἐμῆς εἴτε οἰκειοτέρας καὶ συγγενικωτέρας πάντων τῶν οἰκείων (τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ

490 τοῦδε βουλεῦσαι τάφου λείπει ἡ περί.

492 ἐπήβολον φρενῶν: κυρίαν τῶν φρενῶν καὶ ἑστῶσαν ἐν αὐτῇ.

493 φιλεῖ δʼ ὁ θυμός: εἴωθεν ἡ ψυχὴ τῶν λάθρᾳ τι κακὸν τεχνωμένων προαλίσκεσθαι καὶ ἑαυτὴν ποιεῖν καταφανῆ πρὶν φωραθῆναι. ἄλλως. τῶν λάθρᾳ τι κακὸν βουλομένων δρᾶν ὁ θυμὸς προκλέπτεται καὶ περὶ τὴν κατάστασιν τοῦ σώματος ἔνδηλόν τι γίνεται τὸ κατηγοροῦν τῆς πράξεως αὐτῶν.

495 μισῶ γε μέντοι: μισῶ τὸν ἁμαρτάνοντα καὶ ἐπικοσμοῦντα τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῦ· τοῦτο δέ φησιν ὅτι ἀλοῦσα ἡ Ἀντιγόνη ἔφασκε τῷ θείῳ νόμῳ ἐπαρκεῖν.

499 τῶν σῶν λόγων διὰ τούτου τὸ κήρυγμα τοῦ Πολυνείκους αἰνίττεται.

503 κατέσχον ἀντὶ ἔσχον.

506 ἀλλʼ ἡ τυραννὶς πολλά: οὐκ ἐν ἐπαίνῳ τοῦτο τῆς τυραννίδος ἀλλʼ ἔχει τι εἰρωνείας ὁ λόγος.

508 σὺ τοῦτο μούνη: σοὶ μόνῃ τοῦτο δοκεῖ δίκαιον εἶναι, ταφῆναι τὸν Πολυνείκη.

509 σοὶ δʼ ὑτίλλουσι στόμα. γιγνώσκουσι καὶ οὗτοι, διὰ δὲ σὲ τὸ στόμα συστέλλουσι καὶ σιωπῶσιν· ἢ στρέφουσι τοὺς διὰ τοῦ στόματος λόγους.

510 τῶνδε χωρὶς εἰ φρονεῖς ἀντὶ παρὰ τούτους Fol. 55 b φρονοῦσα.

514 τιμᾷς ἀντὶ τοῦ νέμεις.

517 οὐ γάρ τι δοῦλος ἀπὸ κοινοῦ τὸ ὤλετο.

οὐ γάρ τι δοῦλος ἀλλʼ ἀδελφός. οὐ τοιοῦτός ἐστιν ὁ ἀπολόμενος ὥστε εἰς χάριν τοῦ Ἐτεοκλέους ἐᾶσαι αὐτὸν ἄταφον· οὐ γὰρ τοσοῦτον αὐτοῦ ὑπερβέβηκεν· [*](7 κακὸν addidi. — 12 ἔφασκε] v. 450 sqq. — 13 τούτου addidi. — 20 ἰπίλλουσι (ut in textu))