Scholia in Iliadem

42. τὰ ἐμὰ δάκρυα οῦτω ⌈τίσαι⌋εν τοῖς σοῖς βέλεσσιν

56. ∗∗ κήδετο ἡ Ἥρα τῶν Δαναῶν, ὅτι τὸ Ἀργὸς ἕλον ἱερὸν αὐτῆς, ἄλλως τε καὶ ἦν ὑβρισθεῖσα ὑπὸ Ἀλεξάνδρου, ὡς καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἐν τῇ τοῦ μήλου κρίσει A+ ὁρᾶτο] Ἰωνικῶς

57. ∗∗ἤγερθεν] ἐγείρω ἐγερῶ, ὁ παρακείμενος ἤγερκα, ὁ παθη- τικὸς ἤγερμαι, ὁ ἀόριστος ἠγέρθην, τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν ήγερθεν Αἰολικῶς ἢ Δωρικῶς

58. τοῖσι] ἐν αὑτοῖς

62. μάντι] ἀπὸ τοῦ μῶ τὸ ζητῶ· ἄ μν. γἀρ ἡιμ τοῦτον λέγει

63. καὶ γάρ τʼ ὄναρ] ᾖ τι ὄναρ —σὺ γὰρ πᾶν—ἢ τὸ ὄναρ τὸ ἐμ- φαινόμενον τῷ ὀνειροπόλῳ

64. ἐχώσατο] ἀπὸ τοῦ χέω χώω ὁ μέλλων χώσω

66. τελείων] ἤτοι τῶν ἠλικί, ὁλοκλήρων· λελωβημένον γἀρ σὺ θύεται A—

70. *ἀπὸ τοῦ ῇδεα “ῆδη” ὅς ῃδη] τὸ ος κοινὴ συλλαβή τὰ νῦν, τὰ μέλλοντα, τὰ παρρχηκότα A=

72. ἐυφρονέων] ἤτοι μάντις ἢ ἐκ παραλλήλου τὸ αὑτό, ἢ τὸ “ἀγορήσατο” ἀντὶ τοῦ ἀπλῶς εἰπὲν, τὸ δὲ “μετέειπεν” κατὰ λεπτὸν ἐξηγήσατο. ὁ δὲ Πορφύριος τὸ μὲν “ἀγορήσατο” ὅτι εἶπεν (ὰ ἐγέν⌋ετο, τὸ δὲ “μετέειπεν ” [ἃ] μετἀ ταῦτα ὤφεαιλε γενέσθαι

75. τοίγαρ] δή

78, ∗∗χολωσέμεν] τῶν Δωριέων· ἐκενοι γὰρ τὰ εἰς ειν ⌈εἰς εμ⌋- εν μεταποιοῦσι, τύψειν τυψέμεν· οἱ δὲ Αἰολεῖς εμεναι λέγουσιν

80. 〈χέρηι〉] χερείων χερεί⌈ονον⌋ χερείονι χερ⌈ίι· δἰ⌋ σῦν ἐπαλ- ληλίαν τῶν δύο τι τροπῇ τοῦ ⌈ἑνὸς εἰς ῇ “χέρηι” ⌋

88. δερκομένοιο] βλεπομένου 90. Ἀγαμέμνων] ὁ τρίτος ἔξοχος

98. “,ἕλι” κατὰ διάλεκτον καλεῖ τὸ μέλαν

100. μὶν πεπίθοιμεν] τὸν Ἀπόλλωνα πείσαιμεν

103. ἐκ τοῦ ἄχος ἄχτω ἀχύω, καὶ κατὰ πλεονασμόν τοῦ ν ἀχύνω, καὶ ἐν ὑπερθέσει ἀχνύω, καὶ ὁ χὶ ἐνεστς ἄχνυμι καὶ τὸ παθητικὸν ἄχνυμαι μένος σημαίνει τρία, τὸν θυμόν, ὡς ἐπὶ τούτου, τὴν ἰσχύν, ὡς τὸ “δῶκε μένος καὶ θάρσος” (Od. 1. 321), τὴν ψυχήν, ὡς τὸ “μένος Ἄρηος ” (Il. 18. 264)

104. ἀπὸ τοῦ λάμπω ⌈ἐγέ⌋νετο λαμπετῶ, τὸ οὐδέτερον τὸ λαμ- πετῶν, ἡ γενικὴ τοῦ λαμπετοῶντος, ἡ δοτικὴ λαμπετῶντι, καὶ πλεονα- σμῷ τοῦ α “λαμπετόωντι”

112. ἐπειδή] ἐπεί 114. οὔ ἑθεν] οὐδαμῶς αὑτῆς

118. ὄφρα] τὸ ε 〈καὶ〉 ο πρὸ δασέος ψιλοῦται

120. ἄλλῃ] ἀλλαχοῦ Α=