Scholia in Iliadem

194. Διόθεν μοι—ἄγγελος] ἀνθρώπινον τὸ ἀνατίθεσθαι τὸ πρᾶγ- [*](B=) μα γυναικὶ κοινωνῷ τῶν παθημάτων. καὶ κέκρικε μέν, ἐρωτᾷ δὲ εἰ σύμψηφος ἔσται αὐτῷ. ὅτι γὰρ τοῦτο ἤθελε, δῆλον· οὐ γὰρ πρὶν καταβῆναι (191) συμβουλεύεται τῇ γυναικί, ἀλλ᾿ ἐπὶ δεδογμένοις ἀναφέρει τὴν γνώμην τῇ γυναικί.

199. ἔσω στρατόν] 〈ἀν〉τὶ 〈τοῦ〉 ἐς στρατόν.

200. ἀμείβετο] Ἀρίσταρχος “ἀνήρετο.”

201. ὤ μοι] γυναικεία ἡ ἀναφώνησις ἐξισταμένης ἐπὶ τῷ τηλι- καῦτα τολμᾶν.

ᾑς τὸ πάρος περ] ἐφ᾿ αἷς πρώην.

202. ἔκλεο] ἐκλεόμην ἐκλέεο καὶ κατὰ συγκοπὴν “ἔκλεο,” προ- [*](AB+) παροξυτόνως.

205. ἐξενάριξε] τινὲς “ἐξήναξε” τῆς ἀρχῆς ἐξέβαλεν.

σιδήρειόν νυ τοι ἦτορ] τινὲς μετὰ τοῦτον γράφουσιν “ἀθάνατοι [*](Α+) ποίησαν, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.”

206. εἰ γάρ σ᾿ αἱρήσει καὶ ἐσόψεται] ἀντιστρόφως. εἰ γάρ σε ὄψεται καὶ αἱρήσει, ἀντὶ τοῦ ‘μόνον εἰ θεάσεται εὐθὺς αἱρήσει.’

207. ὠμηστής] ὠμός, ἄγριος. ταῦτα δὲ ἀπολύτως.

208. οὐδέ τι σ᾿ αἰδέσεται] οὐχ ὡς ἱκέτην σε δέξεται· αἰδοῖοι γὰρ οἱ ἱκέται.

νῦν δὲ κλαίωμεν] εἰ τῆς σωτηρίας τοῦ γέροντος προνοουμένη μόνον ἐφαίνετο, ἀπρεπὴς ἦν παντελῶς ὁ λόγος, 〈ὅτι〉 κατεφρόνει υἱοῦ τοιούτου ὑπὲρ ἀσφαλείας πρεσβύτου δυστυχοῦς. νῦν δὲ ὡς ἀδύνατος κομίσασθαι τὸν υἱὸν οὐ βούλεται προσαποβαλεῖν καὶ Πρίαμον.

208, 9. ἄνευθεν ἥμενοι] ὡς οὐδὲ ἐλπίδα ἔχοντές ποτε θάψαι τὸν υἱόν.

209. ὥς ποθι μοῖρα] μέμικται τούτοις λογισμὸς καὶ πάθος· “ὥς ποθι” δὲ οὕτω που.

212. μέσον ἧπαρ ἔχοιμι] δαιμονίως τῇ ἐμφάσει 〈χρῆται〉· τόπος γὰρ λύπης τὸ ἧπαρ καὶ “μέσον, οὗ ἡ χολὴ καὶ πολὺ τὸ ἐσθιόμενον. καὶ ἐν παρατάσει τὸ ἐσθίειν (213). τό τε “ἐμφῦσα” ἐμφαντικώτα- τον· οὐ γὰρ λαβοῦσα τῇ χειρί, ἀλλ᾿ αὐτῷ προσφῦσα τῷ ἥπατι τὸ στόμα, ὡς ἐπὶ σαρκοφάγου θηρίου.

ἄλλως: μέσον ἧπαρ] εἴγε μὴ προειλήφειμεν τὸ περὶ αὐτὴν πάθος, ἀπαράδεκτον 〈ἂν〉 ἦν τὸ μέγεθος τῆς ὑπερβολῆς. νυνὶ δὲ οἰκεῖα ταῦτα μητρὶ καὶ πρεσβύτιδι ὑπὲρ τέκνου οὐκ ἀναιρεθέντος μόνον, ἀλλὰ καὶ αἰκιζομένου ἀτάφου.

213. τότ᾿ ἄντιτα] ἀντιτιμώρητα. καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ “τρεῖς ἑνὸς ἀντὶ πεφάσθαι” (Il. 13. 447). λείπει δὲ ὁ ἄν. οὐκ ἀξιόχρεων δὲ ἡγεῖται τὸν θάνατον τοῦ πολεμίου, εἰ μὴ καὶ τῶν σαρκῶν αὐτοῦ ἐμφάγοι.

ἄντιτα] τὸ τέλειον ἀντίτιτα· συγκέκοπται δὲ ἡ τι συλ- λαβή.

214. ἐπεὶ οὔ ἑ κακιζόμενον] ἀντὶ τοῦ ἐπεὶ οὐχ ὁ τυχὼν ἦν οὐδὲ γύννις. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ “ἀνδρὶ πάρα κρατερῷ” (212)· ὃ πρὸς σύστασιν Ἕκτορος. αὔξεται οὖν τὸ πάθος ἐπὶ τῷ ἀναξίως ὑβριζο- μένῳ. τοιαῦτα καὶ ὁ Πρίαμος ἐρεῖ πρὸς Ἀχιλλέα, ἀλλὰ πεφεισμέ- [*](2. εἰ μόνον B ‖ 4. αἰδέσσεται || 7. supplevi ex B ‖ καταφρονεῖ ut B || 8. ἀδύνατον ‖ 9. οὐ βούλεται B: προβάλλεται ‖ προσαποβαλέσθαι B ‖ 14. supplevi ex B || τόπος scripsi: τρόπος ‖ 16. ἐμφυσᾶ ‖ 20. μέ- γεθος B: πάθος)

215. ἀλλὰ πρὸς Τρώων] “πρὸ Τρώων” δίχα τοῦ σ, ὡς τὸ“προστή- [*](A-Β=) σας πρὸ Ἀχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι (Il. 4. 156).

216. οὔτε φόβου μεμνημένον] φιλοστόργως ταῦτα, ἐπεί τοι φεύ- [*](Β=) γοντα ἀνεῖλεν.

ἀλεωρῆς] φυλακῆς.

219. * οὐδέ] ἀντὶ τοῦ ‘οὐ γάρ.’

220. * ἄλλος ἐπιχθονίων] καὶ μὴ θεός.

221. θυοσκόοι] οἱ ἐμπυροσκόποι· καλοῦσι δὲ αὐτοὺς λιβανομάν- [*](A+Β=) τεις.

ἱερῆες] οἱ διὰ τῶν σπλάγχνων μαντευόμενοι. τὰ μὲν γὰρ [*](ΑΒ=) θυμιάματα θύη καλεῖ, τὰ δὲ σπλάγχνα ἱερά. §. κοινὸν δὲ τὸ [*](A=) “μάντεις.”

222. ψεῦδός κεν φαῖμεν καὶ νοσφιζοίμεθα μᾶλλον] ἢ παρέλκει [*](B=) τὸ “μᾶλλον” Ἀττικῶς, ἢ μᾶλλον τοῦ ποιεῖν ἐχωριζόμεθα καὶ τοῦ βαδίζειν ἐπὶ τὰς ναῦς.