Scholia in Iliadem

663. παίδων] ἵνα μηδὲ ἐκείνοις ὄνειδος ἐπακολουθήσῃ δι’ ὑμᾶς. καλῶς δὲ ἔχει ἡ προτροπὴ τέκνων καὶ γάμων ἀσφάλειαν, πλούτου φυλακὴν ἀναφαίρετον, γονέων ζώντων μὲν αἰδῶ τεθνηκότων δὲ μνήμην. πρεπόντως δὲ τὰ περὶ τέκνων καὶ γυναικῶν οὐ τοῖς Αἴαντος ἐμφέ- ρεται λόγοις, ἀλλὰ τοῖς Νέστορος· πατρὸς γὰρ ἔχει τάξιν. διήκει δὲ ἡ παράκλησις οἷς μὲν ὁλοτελῶς, οἷς δὲ μερικῶς.

665. * τῶν ὕπερ] δοκεῖτε ἐκείνους ὁρᾶν δεομένους.

660. * τρωπᾶσθε] ἀντὶ τοῦ τρωπάασθε.

668. τοῖσι δʼ ἀπʼ ὀφθαλμῶν] ἀθετοῦνται στίχοι ς΄ (668–673)· οὐ γὰρ προδιεσάφησεν, ὡς εἶχον ἀχλύν τινα. πόθεν δὲ καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἄφνω νῦν παρεφάνη συγκαθεζομένη τοῖς ἄλλοις θεοῖς; εἰ μὴ λέγοις, ὡς λείπει ἄλλα ποιήματα διʼ ὧν ἐδεδήλωτο ταῦτα. ἢ καὶ ἀποῦσα ἀφῄρη- ται, ὡς τὸ “εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκʼ Ἀγαμέμνονι πότνια Ἥρη αὐτῷ ποιπνύσαντι” (Il. 8. 218)· Τήλεφος δὲ ὡς ἐπὶ Διομήδους ἀκούει (Il. 5. 127)· ἐν σχήματι δὲ ἐδήλωσεν, ὅτι σκότος εἶχον.

670. ἠμὲν πρὸς νηῶν] ἔδει ἐπαγαγεῖν τὸν〈ἠ〉δέ, εἰ μὴ ὁ“καί” ἀντ’ αὐτοῦ ἐστιν, “καὶ περὶ τὰς ναῦς καὶ περὶ τοὺς πολεμοῦντας.ʼ

674. οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ Αἴαντι] οὐ μόνον τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ Αἴαντα ἔρρωσεν ὁ λόγος τοῦ Νέστορος.

676. ἴκρια] οἳ μὲν τὰ καταστρώματα, οἳ δὲ τὰ κατὰ πρῷραν καὶ [*](AB=) πρύμναν σανιδώματα, ἢ τὰ ἐξέχοντα ἄκρα, ἢ τὰς καταγωγάς.

βιβάσθων] ἀπὸ τοῦ βιβαστός βιβάσθω, ἀιστός ἀίσθω.

678. δύω καὶ εἰκοσίπηχυ] ὑφʼ ἕν· τοὺς γὰρ ἀριθμοὺς οὕτω προ- [*](A=) φέρει· διὰ τοῦ ι, ὡς “εἰκοσινήριτα (Il. 22. 349). τινὲς δὲ καὶ κατὰ παράθεσιν ὡς τὸ τρὶς καὶ δέκατος, ὥστε καὶ τὸ θηλυκὸν τρὶς καὶ δε- κάτη. §. “βλήτροισι” δὲ τοῖς συμβλήμασιν· βλῆτρον δὲ ὡς φίλτρον.

679. ὑφʼ ἓν τὸ “κελητίζειν·” παραγωγὸν γάρ ἐστι παρὰ τὴν [*](AB+) κέλητος γενικήν, ἐπεὶ ἔδει ‘κέληθʼ ἵξει.ʼ ἀδιανόητον δὲ τὸ ἵπποις κέλητα ἵζειν. ἔστι δὲ ἀναχρονισμός· οὐ χρῶνται γὰρ οἱ Ἕλληνες κέλησιν· ἡ δὲ παραβολὴ τὸ γενναῖον αὐτοῦ καὶ εὐσταθὲς δείκνυσιν, ἄλλοτε ἐπʼ ἄλλην ναῦν αὐτοῦ μεταπηδῶντος ῥμδίως. οἱ δύο ἐζευγμένοι ἵπποι ἅμιπποι καλοῦνται. §. ὅτι κέλητα μὲν αὐτὸς οἶδε, [*](A=) χρωμένους δὲ τοὺς ἥρωας κέλησιν οὐ ποιεῖ.

680. πίσυρας συναγείρεται] συζεύξει· “σὺν δʼ [*](B=) ἤειρεν ἱμᾶσι” (Il. 10. 499)· οἳ δὲ “συναγείρεται.” §. ἀντὶ τοῦ ‘ἐκ [*](B=) πολλῶν δὲ σὓς ἐπιτηδείους οἶδε συνάγει ἀρίστους καὶ ἰσοταχεῖς ἐκλεξάμενος·ʼ κίνδυνος γὰρ ἐκπεσεῖν μεθαλλομένῳ ἀπὸ ἄλλου εἰς ἄλλον.

681. μέγα προτὶ ἄστυ] οὐ γὰρ ἐν μικρῷ πόλει ταῦτα γίνεται.

682. * λαοφόρον] πολυπληθῆ.

683. ὃ δʼ ἀσφαλὲς αἰεὶ θρῴσκων] μέγα τὸ ἐγκώμιον [*](B=) καὶ ἀσφαλῶς καὶ ἀεὶ ἐφαλλομένου· Δημήτριος δὲ ὁ Γονυπεσός τεθεωρηκέναι τινός μεταβαίνοντος ἀνεμπόδιστον τηροῦντος τὸν δρόμον τῶν ἵππων, κατέχοντος τοὺς χαλινούς· καὶ νῦν δὲ ἐν Ῥώμῃ ποιοῦσί τινες. §. τὸ δὲ “αἰείʼʼ ἀντὶ τοῦ ‘συνεχῶς κατ’ ἐκείνην [*](B=) τὴν ἡμέραν,ʼ ὡς τὸ “αἰεὶ δʼ ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ” (Il. 23. 502).

685. * ὡς Αἴας] οὕτω καὶ ὁ Αἴας ἐνεργῶς μετήρχετο.

688. οὐδὲ μὲν Ἕκτωρ μίμνεν] τινὲς ἐπισυνάπτουσι τούτῳ τόδε· “ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε, τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων.ʼ

689. πύκα θωρηκτάων] ἐκ τοῦ παρεπομένου ‘τῶν πολεμιστῶν.ʼ

690. ἀλλʼ ὥς τʼὀρνίθων] ἀπὸ καταφρονουμένων μὲν ζῴων τὴν παρα- βολὴν φέρει Ἕλησιν· καὶ “τῶν δʼ, ὥς τε ρῶν νέφος” (Il. 17. 755). ἀλλὰ καὶ παραμυθεῖται ἀντιτάσσων τὸν Δία. §. τὸ δὲ [*](B=)“αἰετὸς αἴθων” ἢ θερμὸς ἢ ξανθὸς ἢ μέλας.

691. βοσκομενάων] εἰ ἀρσενικῶς ἐλέγοντο οἱ κύκνοι, πάντως ἂν ἐπεκράτησεν· καὶ τὰς γεράνους (Il. 3. 4) γάρ φησι καὶ τὰς χῆνας (Od. 15. 161. 174).

695. χειρί] λείπει τὸ ὡς. οἳ δὲ τῇ δυνάμει. ἢ ἐκπληκτικὸν τὸ τῆς φαντασίας,〈εἰ〉ἡ χεὶρ τοῦ Διὸς μέχρι τῆς γῆς φθάνει θνητὸν ὠθοῦσα.

696. δριμεῖα ] ὀξεῖα, ἀπὸ τῶν ὀσφραντῶν, ὡς νῦν ἀρχὴν τοῦ πολέμου λαβόντος.