Scholia in Iliadem

248. *ἀίεις] αἰσθάνῃ.

*ὅ με] ὅτι με· “ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ” (Il. 1. 120).

249. *“οὕς” τοὺς αὐτοῦ.

βοὴν ἀγαθὸς—Αἴας] καὶ ἀλλαχοῦ “εἰ δέ που Αἴαντός γε βοὴν ἀγαθοῖο πυθοίμην” (Il. 17. 102)· ἐπὶ δὲ Διομήδους καὶ Μενελάου συνεχῶς.

251. *νέκυας καὶ δῶμʼ Αίδαο] περιφραστικῶς τὸν Ἅιδην.

252. *ὄψεσθαι] οἳ μὲν “ἵξεσθαι” γράφουσιν, οἳ δὲ “ξεῖοθαι,” 〈οὐκ εὖ〉· οὐ γὰρ ἄχαρις ἡ γραφή.

ἐπεὶ φίλον ἄιον ἦτορ] ὅτι τὸ “ἄιον” ἤλγησα· ἥψατο γὰρ τῆς ψυχῆς ἡ ἄλγησις, ὥστε αἴσθησιν αὐτῇ γενέσθαι.

254. * “τοῖον” οἷον οἶδας.

Κρονίων—προέηκε] ὑπὸ μεγίστου θεοῦ φήσας πεπέμφθαι εὐέλπιδα αὐτὸν ἀπεργάζεται.

256. * φοῖβον Ἀπόλλωνα χρυσάορον] ὅτι τοῖς ὀνόμασιν ἐπήγαγε τὸ “ῥύομαι” (257).

χρυσάορον] τὸν χρυσοῦν ἀορτῆρα περὶ τὴν κιθάραν ἔχοντα— καὶ Πίνδαρος χρυσάορα Ὀρφέα φησίν (fr. 139) —τινὲς δὲ χρυσοῦν ξίφος ἔχοντα.

258. ἄλλʼ ἄγε νῦν ἱππεῦσιν] προοικονομεῖ ἐντεῦθεν, ὥστε ἀπὸ ἴσου ὕψους γενέσθαι τὴν μάχην, “οἳ μὲν ἀφʼ ἵππων, οἳ δʼ ἀπὸ νηῶν ὕψι μελαινάων ἐπιβάντες” (386, 7)· ἄλλως τε ἔδει ἐπὶ τῇ δευτέρῳ εἰσελάσει 〈καὶ〉 περιττόν τι φαίνεσθαι· πρότερον οὖν πεζοὶ διέβαινον τὴν τάφρον, νῦν δὲ διὰ τὸν Ἀπόλλωνα μεῖζόν τι πράττεται, ὥστε μηδὲν ἐμπόδιον εἶναι ἐκ τῆς τάφρου περὶ τὴν εἰσέλασιν τῶν ἵππων.

* ἐπότρυνον] ἐπίταξον· “οἵ ἑθεν ὀτρύνοντος (Il. 15. 199) ἀντὶ τοῦ ἐπιτάττοντος.

* ἱππεῦσιν—πολέεσσιν] πολλοῖς ἱππεῦσιν.

259. *νηυσὶν ἐπί] ἀντὶ τοῦ ‘ἐπὶ νῆας.ʼ

261. λειανέω, 〈τρέψω δʼ ἥρωας Ἀχαιῶν〉] τὴν τάφρον καταβαλῶ τοὺς Ἀχαιοὺς τρεψάμενος, ἵνʼ ᾖ ὁ “δέ” ἀντὶ τοῦ γάρ.

262. ἔμπνευσε μένος μέγα] Ζηνόδοτος ὁ Μαλλώτης ἐκ τούτου συνάγει, ὅτι Παιήων ἐστὶν ὁ Ἀπόλλων, εἴγε αὐτὸς ἐπιρρώννυσι τὸν Ἕκτορα. §. ἀναγκαία δὲ ἡ προσθήκη τοῦ “μέγα” πρὸς ἀνάληψιν [*](B=) τοῦ οὕτω κεκακωμένου.

263. ὡς δʼ ὅτε] ταῦτα δεῖ φέρεσθαι τὸ δύο διὰ τὸ “ὣς Ἕκτωρ” (269). ἀπὸ δὲ τοῦ “εἰωθώς” (265—8) ἀθετητέον· οἰκειότερον γὰρ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου κεῖνται (Il. 6. 508—11)· οὐ γὰρ 〈ἂν〉 ἁρμόσειαν Ἕκτορι νῦν. §. τινὲς δέ, ὡς καλὸς καὶ Ἕκτωρ· “οἳ καὶ ἐθηήσαντο φυὴν καὶ εἶδος ἀγητὸν Ἕκτορος” (Il. 22. 370)· εἰ δὲ τέτρωται, ἀλλʼ [*](1. δ. ἱκνεῖσθαι coni. Ludwich ‖ 2. οὐδὲ ἀχ. coni. W || 16. εἰσελάσει B: εἰσελάσειν ‖ supplevi ex B ‖ 23. καταβαλῶ, W; ὡς καταβαλῶν ἢ B, κατα- βολὼν ἢ || 24. repetitur * ὁ “δέ” ἀντὶ τοῦ γάρ || 29. post lemma iteratur ὡς δὲ ὅτε)

ἀκοστήσας] Κύπριοι ἀκοστάς τὰς κριθάς, οἳ δὲ παρὰ τὸν γοῖτον ‘λίαν ῥυπωθείς·ʼ ἢ ‘ἄχος ἡγησάμενος τὴν στάσιν.ʼ

264. * κροαίνων] τινὲς ἐπιθυμῶν.

265. ποταμοῖο] λείπει ὕδατι· ἢ ἀντὶ δοτικῆς, ὅ ἐστιν ὕδατι ποτίμῳ, ὡς καὶ τὸ “λοεσ〈σ〉άμενος ποταμοῖο” (Il. 21. 560).

*Ζηνόδοτος τοῦτον μόνον 〈περι〉γράφει, Ἀρίσταρχος δὲ καὶ τοὺς ἄλλους γ΄ (266—8).

269. * γούνατα] τινὲς δὲ τὸ γενικόν, τὸ “γυῖα.”

270. *ὀτρύνων] τινὲς “ὀτρυνέων·” οὔπω γὰρ κατηντήκει εἰς τὸ πλῆθος τῶν Τρώων.

ἐπεὶ θεοῦ ἔκλυεν αὐδήν] ὅτε ᾔσθετο, ὅτι ἣν ἔκλυεν αὐδὴν θεοῦ ἐστιν.

271. κεραόν] τινὲς τὸν ἄρσενα· οὗτος γὰρ κερασφορεῖ· τί οὖν [*](A=) ἐστι τὸ “χρυσόκερων ἔλαφον θήλειαν ἄξοντα” παρὰ Πινδάρῳ (Ol. 3. 29);

272. * ἐσσεύοντο] αἱ πᾶσαι διὰ τοῦ ᾱ “ἐσσεύαντο.”

ἀγροιῶται] ἀγρόται. οὕτω δὲ τοὺς θηρευτάς φασιν Ἀττικοί. [*](B-) “οἷσί τε τέκνα ἀγρόται ἐξείλοντο” (Od. 16. 217).

273. ἠλίβατος] ἧς ἁμαρτάνομεν τῆς 〈ἐπι〉βάσεως, “ἠλιτό- [*](A+B-) μηνον” (Il. 19. 118). εἰ δὲ ἦν ‘ὑφʼ ἡλίου μόνον βαινομένη,ʼ ἦν ἂν ‘τὸν μέν θʼ ἡλίβατος πέτρη.ʼ

δάσκιος] ἢ λίαν σκιώδης ἢ δασύσκιος. §. τὸν ἔλαφον δὲ ἡ ὕλη [*](AB=) ἔχει· καὶ ἀλλαχοῦ “ἐκ νομοῦ ὕλης πιόμενος” (Od. 10. 159).

τὸν μὲν —εἰρύσατο] τὸν αἴγαγρον (271).

ἠλίβατος πέτρη— εἰρύσατο] οὗτος γὰρ τῶν ὀρειβατούντων ἐστίν.

274. οὐδʼ ἄρα τέ σφι] περισσὸν τὸ “τέ,” τινὲς δὲ “τί σφι.” §. [*](B-) “αἴσιμον” δὲ ἡ εἱμαρμένη· οἶδε γὰρ αὐτὴν καὶ μέχρι ζῴων [*](B=) ἀλόγων θάνουσαν· οἳ δὲ “αἴσιμον” ἀντὶ τοῦ καθῆκον.

275. τῶν δέ θʼ ὑπὸ ἰαχῆς] ὑπὸ ἰαχῆς διεγερθεὶς δηλονότι. §. “λίς” δὲ παρὰ τὸ λιαρόν, ἢ τὸ ἑλεῖν, ἢ τὸ λεῖον—λεῖος γὰρ ὅλος πλὴν τῆς [*](A=B-) χαίτης—ἢ παρὰ τὸ λίαν φθείρειν. §. τὸ δὲ “ἐφάνη—εἰς ὁδόν” ἀντὶ [*](B=) [*](3. Κύπριοι Eust.: Κυπρεῖς ‖ 8. suppl. Hiller ‖ 11. οὔπω W: οὕτω ‖ 13. ὅτε B: ὅτι ‖ 20. supplevi ex D ‖ 20, 21. ἠλιτόμηνον scripsi: ἤλιτον ἤλιον || 24. τρέφει A ‖ 26. ἠλιβατούντων B ‖ 27. δὲ “τί σφι” scripsi, δ᾿ ἔτι σφι coni. Lehrs, δέ τε σφι Ludwich, qui in lemmate genuino olim τί σφι fuisse censet: δὲ ταῖσφιν || 28. τὸ εἱμαρμένον ut B)