Scholia in Iliadem

50. * ἐν θυμῷ βάλλονται ἐμοὶ χόλον] ἐνθυμοῦνταί μοι χολοῦσθαι.

53. ἦ δὴ ταῦτά γ᾿ ἑτοῖμα 〈τετεύχαται〉] πρὸς τὸ “δείδω, μὴ δή [*](B=) μοι τελέσῃ ἔπος” (44) φησίν· ταῦτα μὲν οὕτως ὡς ἐκεῖνος ἠπεί- λησεν ἔσται, καὶ οὐκ ἂν παρὰ ταῦτα ποιήσειεν ὁ Ζεύς.

55. ἐπέπιθμεν] συγκοπῇ τοῦ ἐπεπίθομεν, ὅθεν καὶ πεπιθών ἡ μετοχή· “ῥηιδίως πεπιθεῖν (Il. 9. 184). §. “εἶλαρ” (56) δὲ παρὰ τὸ εἰλῶ, ὡς παρὰ τὸ θένω θέναρ (Il. 5. 339).

56. * ἄρρηκτον] τινὲς ἄρρατον, ἰσχυρόν, ἀνάλωτον.

*αὐτῶν] λείπει ἡμῶν.

58. *γνοίης] Ἀριστοφάνης “γνοίη.”

60. * ἐπιμίξ] ἀθρόως ἀναμεμιγμένοι, ὥστε τῇ ὄψει μὴ διαγινώ- [*](B=) σκειν τοὺς πίπτοντας.

61. ἡμεῖς δὲ φραζώμεθα] παιδευτικῶς· ἔνεστι γὰρ καὶ ἐν τοῖς ἀνιάτοις καὶ ἐσχάτοις πράγμασι διὰ συνέσεως ἀνασφῆλαι. καὶ νῦν γοῦν ὁ Νέστωρ ἀντὶ τῶν ἀνῃρημένων, ἀντὶ τοῦ διακεκομμένου τεί- χους ἐπὶ τὴν φρόνησιν καταφεύγει. ἐμφαντικῶς δὲ καὶ τῷ ῥήματι 〈χρῆται〉· “ῥέξει” (62) γὰρ ἔφη. οὐ ‘μοχανήσεται,ʼ ὡς ἐργαζο- μένου τοῦ νοῦ καὶ αὐτὰς τὰς πράξεις ἀποτελοῦντος.

62. * εἴ τι νόος ῥέξει· πόλεμον δ᾿ οὐκ ἄμμε κελεύω] οὕτως αἱ Ἀριστάρχου.

63. * οἰκειοῦται καὶ αὐτὸς τὴν πληγὴν τῶν ἑταίρων. §. “ἐπεί” πρὸς τὸ δεύτερον ὑπαντᾷ.

67. * ᾗ ἐπί] αἱ Ἀριστάρχου καὶ “ᾗ ἐπί” καὶ “οἷς ἐπί.”

72. ὅτ⌈ι⌋ τοὺς μέν] αἱ Ἀριστάρχου “ὅτε·” καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ “ὅτε πρόφρων” (71).

73. κυδάνει] ὡς “μελάνει δέ τε πόντος” (Il. 7. 64) καὶ “οἰδάνει ἐν στήθεσσι” (Il. 9. 554).

75. νῆας, ὅσαι πρῶται εἰρύαται] ἢ νοσῶν οὐχ ὁρῷ τὸ χρειῶδες, ἢ τῶν ἀριστέων πειρᾶται. οἶδε γάρ, ὅτι ἐν ἡσυχίᾳ μὲν τῶν πραγ- μάτων κειμένων ὑποπίπτουσι τοῖς ὑπερέχουσιν ἕκαστος, κινδύνου δὲ προκειμένου δηλοῦσι τὴν προαίρεσιν, οὐδὲν τῆς ἰδίας ἀσφαλείας προ- τιμῶντες. δοκιμάζειν οὖν αὐτοὺς πάλιν βούλεται· καὶ ἠπίστατο καὶ ᾔδει, ὡς πρὸς σώφρονας ὁ λόγος καὶ οὐκ εὐθὺ πηδήσουσι πρὸς πρᾶξιν. βούλεται δὲ παράκλητον ἑαυτῷ ποιῆσαι τὸν στρατόν, ἀλλὰ διὰ τῶν ἡγεμόνων· δι᾿ ἑαυτοῦ γὰρ οὐκ ἠδύνατο, ὡς τοῦ παρ- όντος κινδύνου διὰ τὴν Ἀχιλλέως μῆνιν τὴν αἰτίαν φερόμενος.

76. * πάσας] δηλονότι τὰς ἐπὶ τοῦ πρώτου στ〈ο〉ίχου.

77. ὕψι δ᾿ ἐπ᾿ εὐνάων ὁρμίσσομεν] τὸ γὰρ ὑγρὸν ὑψηλότερον τῆς γῆς· διὸ ἀνάπλους μὲν ἡ ἀναγωγή, κατάπλους δὲ ἡ προσόρμισις. καὶ “ὑψοῦ δ᾿ ἐν νοτίῳ τήν γ΄ ὅρμισαν” (Od. 4. 785).

78. νὺξ ἀβρότη] ἐν ᾗ φόνοι οὐ γίνονται—ἔλυον γὰρ νυκτὸς τὰς τάξεις — ἢ μεταληπτικῶς ἡ φῶ〈τα〉ς μὴ ἔχουσα· βροτὸς γὰρ ὁ φώς. καὶ Αἰσχύλος (Pr. 2) “ἄβροτον εἰς ἐρημίαν,” ἐν ᾗ φὼς οὐ γίνεται.

80. οὐ γάρ τις νέμεσις φυγέειν] αἰσθάνεται αἰσχρὰ συμβουλεύων, ἀλλ᾿ ὅρα τί 〈προσ〉τίθησιν· οὐ γὰρ ἔφη φυγεῖν τὸν πόλεμον, ὅπερ [*](1. ἔστι B ‖ 2. ἀνασφῆλαι B: ἀνασφᾶλαι || 5. supplevi ex B ‖ ὥσπερ ἐργ. || 12. suppl. rec., ὅτε textus ‖ 21. πηδήσουσι B: πηδήσωσι || 25. suppl. 26. ὁρμήσσομεν ‖ 28. ὕψι || 30. βροτὸς B: ἄβροτος ‖ 31. φὠς B: φόνος ‖ 33. supplevi ex B)

83. Ἀτρείδη] καλῶς ἐπιπλήσσοντα παράγων τὸν Ὀδυσσέα περι- [*](B=) εῖλε τὰ λοιπὰ τῶν ὀνομάτων, τὸ “κύδιστε” καὶ “ἄναξ.”

ἕρκος ὀδόντων] τὸ ἐξ ὀδόντων ἕρκος· καὶ γὰρ ἦν παράδοξον τὸν [*](B=) εἰπόντα “ἱδρώσει 〈μέν〉 τευ τελαμών” (Il. 2. 388) καὶ ἀπειλήσαντα τοῖς φυγοῦσιν “ὃν δέ κ᾿ ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης” (ib. 391) νῦν λέγειν “οὐ γάρ τις νέμεσις φυγέειν (89).

84. οὐλόμενε] ὀλέθρων αἴτιε. §. ὡς ἐν ἰδιάζουσι δὲ σοβαρῶς ἐπι- [*](B=) πλήσσει, καὶ ὅπως μὴ ταῦτα ἀεὶ λέγων λάθῃ εἰς Ἕλληνας εἰπὼν [*](B-) αὐτά, ἄλλως τε μετεσχηκὼς τῆς πρώτης ἀποπείρας οἶδεν, ὅτι πεῖραν καὶ νῦν καθίησιν· ἔχει οὖν καιρὸν ἡ παρρησία.

ἀεικελίου] ἀνομοίου ἡμῖν.

ἀεικελίου στρατοῦ ἄλλου σημαίνειν] τὸ πρῶτον ἐπιχείρημα ἀπὸ [*](Β=) τῶν ἀκουόντων λαμβάνει, ὅτι πρὸς τοιούτους οὐκ ἔδει συμβουλεύειν τοιαῦτα.

86. τολυπεύειν] ἐκτελεῖν· “δ᾿ ὁπόσα τολύπευσα σὺν αὐτῷ καὶ πάθον” (Il. 24. 7)· ἐξ οὗ καὶ τολύπη τὸ κατε〈ι〉ργασμένον ἔριον.