Scholia in Iliadem

764. βεβλημένοι οὐτάμενοί τε] συλληπτικῶς· ἐβέβλητο γὰρ [*](Α+ Β=) Ἕλενος, οὔταστο δὲ ὁ Δηίφοβος.

765. “ἀριστερά” τοῦ Ἕκτορος, δεξιὰ τοῦ τείχους.

766. Ἀλέξανδρον, Ἑλένης πόσιν] ἐσπούδαζε γὰρ αὐτῆς ἀνὴρ εἶναι, [*](Β-) ἁρπάξαι δέ, ὅτε βεβίαστο ὑπὸ θεοῦ, φησίν (Il. 3. 443), “ἅμα δ᾿ εἵπετ᾿ ἄκοιτις” (ib. 447). οἳ δὲ τὸν τέως ὄντα· διὸ Μενέλαον οὐδέ- ποτε πόσιν αὐτῆς εἶπεν.

768. προσέφη αἰσχροῖς ἐπέεσσιν] ὡς αἴτιον τῆς μάχης, καὶ ἐπεὶ [*](B-) δι᾿ αὐτὸν ὁ τῶν ἀρίστων κίνδυνος, ἐπεί τοι καὶ θαρσύνει τοὺς ἑταίρους (767)· ἀλλ᾿ ἔχει ἦθος ὁ λόγος· αὐτὸς γὰρ αἴτιος τῆς ἐκείνων ἀπωλείας γεγονώς, ὡς ἀναγκάσας διαβῆναι τὸ τεῖχος, ἄλλῳ τὴν αἰτίαν ἀνα- φέρει· ὅπερ ἴδιον τῶν δυσχεραινόντων καὶ τὰ ἴδια ἁμαρτήματα με- τατιθέντων. ὅπερ καὶ ἐξελέγχει ὁ Πάρις ἐν τῇ ἀποκρίσει “Εκτορ, ἐπεί τοι θυμὸς ἀναίτιον 〈αἰτιάασθαι〉” (775).

769. εἶδος ἄριστε] ἐπειδὴ τὸ “γυναιμανές” συνάπτει, μέμφεται [*](B-) τὸ κάλλος, ὡσεὶ ἔλεγεν ‘ἐπὶ μοιχείᾳ καλλωπιζόμενε,’ ἐπεί τοι ἀλλα- χοῦ “οὐχ ὁράᾳς, οἷος κἀγώ” (Il. 21. 108).

770. ποῦ τοι Δηίφοβος] ἠθικῶς ὁ “τοί” ἐνταῦθα· οὐ γὰρ [*](B=) παρέλκει, ἀλλ᾿ ἔχει χώραν κυριωτάτην, ἐπεὶ καὶ τὸ ὅλον δι᾿ Ἀλέ- ξανδρον πράττεται.

772. νῦν ὥλετο] εἰκονικῶς προβάλλεται τὴν φωνὴν καὶ τὸ βλέμμα τοῦ σχετλιάζοντος.

κατ᾿ ἄκρης] ἕως τῆς ἀκροπόλεως. §. τινὲς “κρῆς” μονοσυλλάβως, [*](A) ἐπεὶ καὶ “κρῆθεν” (Od. 11. 588) φησίν.

773. 〈ὤλετο πᾶσα κατ᾿ ἄκρης Ἴλιος αἰπεινή· νῦν τοι〉 σῶς αἰπὺς ὄλεθρος] σῳζόμενος. τ〈οι〉οῦτο γὰρ ὀλέθρου σῳζομένου γίνε- ται τοῖς ἐντυγχάνουσιν. οἳ δὲ ἰσχυρός, οἳ δὲ πλήρης, οἳ δὲ σωστέος. ἵν᾿ ᾖ, νῦν σοι σῳστέον τὸν ὄλεθρον, ὅ ἐστι, νῦν ὀφείλεις σκοπῆσαι πῶς σωθήσῃ.

775. αἰτιάασθαι] λείπει “θέλει” οἳ δὲ τὸ“αἰτιάασθαι” ἀντὶ τοῦ [*](B=) αἰτιᾶται. §. τὸ δὲ “ ἐρωῆσαι” (776) ὑποχωρῆσαι, τὴν ἐπὶ τὰ ὀπίσω ὁρμὴν ποιῆσαι· οὐ γὰρ νῦν.

778. ἐξ οὗ γάρ] ἐξ ὅτου παρώρμησας τοὺς ἑταίρους ἐπὶ ταῖς ναυσίν. ἡρέμα δὲ ἐλέγχει, ὅτι ἐκεῖνος αἴτιος, ἀναγκάσας ἐνταῦθα ἐλθεῖν· σαφῶς δὲ οὐ δύναται ἐλέγχειν.

779. * ὁμιλέομεν Δαναοῖσι] κατὰ ἴλας συμβάλλομεν.

780. *ἕταροι] περὶ ὧν ὕστερον ἠρωτήθη φησίν.

782. τετυμμένω] σύλληψις· φησὶ γὰρ “δουρὶ βραχίονα τύψεν” (520)· καὶ περὶ τοῦ ἐτέρου “τὴν βάλεν, ᾗ ῥ᾿ ἔχε τόξον” (594).

786. ἀλκῆς δε〈υ〉ήσεσθαι, ὅση δύναμίς 〈γε πάρεστιν〉] ὅση μοι πάρεστι δύναμις, παραυξήσω τὴν ἀλκήν.

787. * παρ δύναμιν δ᾿ οὐκ ἔστι καὶ ἐσσύμενον πολεμίζειν] τῶν πάνυ χρησίμων ἡ γνώμη καὶ καθ᾿ αὑτὴν 〈ὑπάρχουσα〉.

791. Ὀρθαῖον] ὡς Ἀλκαῖον· τὰ γὰρ διὰ τοῦ αιος εἰς σύμφω- νον ἔχοντα τὴν ἄρχουσαν καταλήγουσαν προπερσπᾶσθαι θέλει. §. “Ὀρθαῖον” ἁπλοῦν, Εὔμαιος σύνθετον.

793. ἀμοιβοί] οἳ μὲν πεζοί, οἳ δὲ ἀμειβόμενοι Πρίαμον ὑπὲρ ὧν ἐπεκούρησε Φρυξίν, οἳ δὲ διάδοχοι τῶν προκαμόντων, ἵνα ᾖ ἔπαινος τῶν Ἑλλήνων διαδοχῇ μὴ κεχρημένων· καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων γὰρ νοητέον· παρατηρητέον δὲ ὅτι κατὰ μέρος τὰς ἐπεξεργασίας ποιεῖ- ται· τὸ γὰρ εἰπεῖν, ὅτι ἐγίνοντο διαδοχαὶ τῶν στρατιωτῶν, ψυχρὸν 〈ἄν〉 ἦν, ἐπὶ δὲ τῆς χρείας χαρίεν.

795. οἳ δ᾿ ἴσαν—ἀνέμων] κατ᾿ ἀρχὰς μὲν ἀέλλῃ τὴν ἔφοδον [*](B=) αὐτῶν παρέβαλε διὰ τὸ σφοδρὸν τῆς ὁρμῆς, ὕστερον δὲ τὸ πλῆθος εἴκασε πελάγει· ὄχλου 〈γὰρ κίνησις καὶ ὁρμὴ θαλάσσης παρα- πλήσιον. §. εἰς ἔμφασιν δὲ τῶν ἀνέμων τὸ “ἀργαλέων” πρόσκειται, [*](Β=) ἵνα τοὺς σφοδροὺς ἐμφήνῃ.

*οἳ δέ] οἱ περὶ Ἕκτορα.

796. ὑπὸ βροντῆς] 〈ἡ ἄελλα〉 μετὰ βροντῆς ἐπιφέρεται μὲν ὡς [*](Β=) ἐπὶ τὸ πέδον, ἀποσκήπτει δὲ εἰς θάλασσαν, ὅ ἐστι σκηπτός.

797. θεσπεσίῳ] θείῳ, οἱονεὶ τῷ μετὰ θείου σκηπτοῦ φερομένῳ, [*](Β-) ἢ μετὰ ὀργῆς θεῶν κατιόντι· δηλοῦν οὖν θέλει τὴν ἀπὸ θεοῦ κατα- βεβηκυῖαν ἄελλαν.