Scholia in Iliadem

6. “ἄδην” δὲ παρὰ τὸ ἄδος, ὅ ἐστι πλησμονή.

318. κείνων νικήσαντι] Ἀρίσταρχος “κείνων.” §. τὸ “ἀ〈ά〉π- [*](A+) τους” διὰ τοῦ ᾱ.

319. 〈ὅ〉τε μὴ αὐτός γε Κρονίων] τὸ τῆς Ἀδραστείας οὖν δείκ- νυται ἐν οἷς βεβίασται ὑπὸ τοῦ Ἕκτορος.

321. ἀνδρὶ δέ κʼ οὐκ εἴξειε] τίς ἂν οὖν εἴη ὁ Αἴας ὑπὸ τῶν ἐφα- μί⟨λ⟩λων ἐπαινούμενος,

322. ὃς θνητός τʼ εἴη καὶ ἔδοι Δημήτερος ἀκτήν] πολλάκις γὰρ θεοὶ ἀνδράσιν ὁμοιοῦνται· διὸ προσέθηκε τὸ “καὶ ἔδοι.” §. “ἀκτήν” [*](B-) δὲ τὸ κλώμενον ἢ τὸ προηγμένον καὶ προτιμηθὲν τῶν ἄλλων.

324. οὐδʼ ἂν Ἀχιλλῆι—χωρήσειεν] θέλει λέγειν, ὅτι τὸ βίαιον Ἀχιλλέως μόνος ⟨ἂν⟩ Αἴας ὑπομείνειεν· φιλοτιμεῖται δὲ ἀεὶ τὴν μνήμην Ἀχιλλέως.

325. ποσὶ δʼ οὔ πως ἔστιν ἐρίζειν] καὶ δικαίως, ὡς πρεσβύτερος· ἡ δὲ τοῦ τάχους ὑπεξαίρεσις καὶ τὸ τῆς ἀλκῆς πιστὸν ὑποφαίνει.

320. ὧδε] οὕτως ὡς ἔχεις ὁρμῆς. §. “ἔχε” δὲ πορεύου, “τῇ ῥ’ [*](B-) ε〈ἷ〉χεν Μενέλαος” (Il. 23. 422).

ὧθ’ ἔχε] λείπει τὴν ὁρμήν· τινὲς δέ, ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ ἡμῶν μέρη τοῦ στρατοῦ πορεύου.

ὄφρα—εἴδομεν] οὐδέποτε τὸ περισπώμενον ὑποτακτικὸν συστέλλει.

327. * ἠέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν, ἠέ τις ἡμῖν] ἀπὸ κοινοῦ 〈τὸ〉 ὀρέξει.

329. ἦρχ᾿ ἴμεν] θαυμάσια ⟨τὸ⟩ ἤθη· παρὸν γὰρ αὐτοῖς ἡσυ- [*](B=) χάζεινταττομένοις συνήθως, τὸ κοινῇ λυσιτελοῦν τοῦ ἰδίᾳ προκρίνουσιν.

332. * κεκλόμενοι] ἀναδιπλασιασμὸς Αἰολικός.

333. τῶν δʼ ὁμὸν ἵστατο νεῖκος] ἰσοβαρὲς τῶν περὶ Ἰδομενέα [*](B=) Τρώων. §. τινὲς δὲ “ὁμόσ.”

*πρυμνῇσι] ἐσχάταις.

334. ὑπὸ λιγέων ἀνέμων] τῶν ἐτησίων· οὗτοι γὰρ θέρους πνέου- [*](B=) σιν, ὅτε κόνις ἐστίν. εἰκότως δὲ λιγεῖς εἴρηνται· κατὰ λεπτοῦ γὰρ πνέοντες ἀέρος ὑποσυρίττουσιν.

335. * ὅτε τε πλείστη κόνις ἀμφὶ κελεύθους] ψαφαρὰ γάρ ἐστιν [*](B=) ἡ γῆ διὰ τὴν ἔκκαυσιν τοῦ κυνός.

336. οἵ τʼ ἄμυδις] οἱ ὁμοῦ πνέοντες ὑποσύρουσι κόνιν, διʼ ἦς ὁμί- [*](B+) χλην ποιοῦσιν.

337. ὣς ἄρα τῶν ὁμόσʼ ἦλθε μάχη] τὸ συμπεφυρμένον αὐτῶν [*](B=) εἴκασε τῇ ὑπὸ τῶν ἀνέμων μιχθείσῃ κόνει. §. τὸ δὲ “ὁμόσε” Ἀττικοὶ ἐπὶ πολεμικῆς παρασκευῆς φασιν.

339. ἔφριξεν δὲ μάχη] ἐγγὺς παραβολῆς ἡ μεταφορά. ἐν [*](B-) βραχεῖ δὲ τὸ μετέωρον τῶν δοράτων καὶ τὴν κίνησιν δηλοῖ. ὅμοιον γάρ τι τῇ τῶν σταχύων κινήσει γέγονεν.

ἔφριξεν δὲ μάχη] ποιητικῶς ἔφη φρίττειν τὴν μάχην διὰ τῆς [*](A - B=) ἀνατάσεως τῶν δοράτων.

340. ταμεσίχροας] ποιητικῶς ἀνέπτυξεν τὸ τμησίχροας· ἢ ἀπὸ [*](A +) τοῦ ⟨τομῶ⟩ ταμέσω.

ὄσσε δʼ ἄμερδεν] χαρίεν καὶ τὸ ποικίλως τὴν κατʼ εἶδος διαφορὰν [*](B=) φράζειν, τὰς μὲν κόρυθας λαμπομένας, τοὺς δὲ θώρακας νεοσμήκτους καὶ φαεινὰς τὰς ἀσπίδας· διδάσκει οὖν ἐπιμελεῖσθαι τῆς λαμπηδόνος τῶν ὅπλων. §. “ἄμερδεν” δὲ ἀντὶ τοῦ ἐστέρισκε τοῦ ὁρᾶν.

341.αὐγὴ χαλκείη] τολμηρῶς· οὐ γὰρ εἶπεν, ἡ ἀπὸ τοῦ χαλκοῦ αὐγή· μονονουχὶ οὖν ἐφλόγωσε τὰ ὅπλα ἡλίου λαμπηδόνα αὐτοῖς μαρτυρῶν. ἐμφατικώτερόν ἐστι τοῦ ἑτέρωθι εἰρημένου “ἀμφὶ δὲ χαλκῷ ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ ἢ πυρὸς αἰθομένου” (Il. 22. 134). νῦν γὰρ οὐδὲ τὸ “ὄσσε δʼ ἄμερδεν (340).

342. *νεοσμήκτων] οὐ ‘καινῶν,ʼ ἀλλὰ διὰ τοῦ ἐπιθέτου τὴν [*](B=) ἐπιμέλειαν τῶν χρωμένων ἐδήλωσεν.

343. θρασυκάρδιος εἴη] ἀντὶ τοῦ ἦν. §. κατὰ συλλογισμὸν δὲ ἡ [*](B=) αὔξησις· εἰ γὰρ ὁ μόνον ὁρῶν ἐλυπήθη, τί μᾶλλον ἐπὶ τῶν ἐνερ- γούντων αὐτῶν δεῖ σκοπεῖν;

344. * γηθήσειεν] ἀντὶ τοῦ ἐγήθησεν.

345. τὼ δʼ ἀμφὶς φρονέοντε] κεχωρισμένως ⟨φρονοῦντες⟩, ἀμ- φισβητοῦντες. §. αὔξει δὲ τὴν μάχην, οὗ μὲν ἐργάτας οὗ δὲ θεατὰς αὐτῆς ποιῶν θεούς.

τὼ δʼ ἀμφὶς φρονέοντε] ὁ λόγος ἀναφορικός ἐστιν, ἐπεὶ ὁ Ζεὺς βούλεται Τρωσὶ βοηθεῖν.

346. * τετεύχατον] διὰ 〈τὸ〉 μέτρον ἀντὶ τοῦ ἐτετευχάτην.