Scholia in Iliadem

487. ποταμοῖο παῤ ὄχθας] πρὸς τὸ ἀχθῆναι ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ.

491. Ὀδυσσέος ἐσθλὸν ἑταῖρον] ἀλλʼ οὐκ ἐστρατεύοντο πλησίον [*](B-) Σαλαμινίων Ἰθακήσιοι· ἑταῖρον οὖν οὐ τὸν πολίτην ἀλλὰ τὸν συνεργόν φησιν· τί γὰρ ἄτοπον, εἰ Σαλαμίνιος ὢν ἑταῖρός ἐστιν Ὀδυσσεῖ; Ἀρίσταρχος δὲ ὡς ποιητικὸν παραιτεῖται· οἳ δέ, ὅτι συγκέχυται ἡ μάχῃ, ὡς καὶ “ἀνὴρ ⟨δʼ⟩ ἄνδῤ ἐδνοπάλιζεν” ἢ ὅτι Αἴας ἐπῄει τὰς τάξεις βοηθῶν. καί που γὰρ Ὀδυσσεῖ βοηθεῖ, ὡς δηλοῖ ἡ πεδιὰς μάχη (Il. 11. 472), καί που Μενεσθεῖ βοηθεῖ ἐν τῇ τειχο- μαχίᾳ (Il. 12. 370) καὶ Μενέλαον αὐτὸν ἄγει ἐπὶ Πάτροκλον (Il. 17. 120).

492. βεβλήκει βουβῶνα] ἐμπεφύκασι μεγάλαι ἀρτηρίαι καὶ [*](B=) φλέβες τοῖς βουβῶσιν αἱμορραγίας ποιοῦσαι, αἳ βοηθούμεναι μὲν ἐπικίνδυνοι, ἀμελούμεναι δέ εἰσι θανατώδεις.

493. ἤριπε δʼ ἀμφʼ αὐτᾷ, νεκρὸς δέ οἱ ἔκπεσε] ὡς ἐκεῖ “μίνυνθα δέ οἱ γένεθʼ ὁρμή” (466). περὶ ὃ δὲ μάλιστα ἐσπούδαζον. τούτου στερῶν αὐτοὺς ὁ ποιητὴς κολάζει.

494. τοῦ δʼ Ὀδυσεὺς—ἀποκταμένοιο χολώθη, βῆ δὲ διὰ προ- μάχων] “ἀρνύμενος ἥν τε ψυχήν” (Od. 1. 5).

496. στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών] “ἐγγὺς ἰών” τοῦ Λεύκου ὑπερασ- πίζων.

497. ἀμφί ἑ παπτήνας] οἰκεῖον τῷ προνοητικῷ Ὀδυσσεῖ, οὐχ ὡς ὁ Ἐλεφήνωρ· οὗτος δὲ περισκοπεῖ, μή τι γυμνὸν ᾖ τοῦ σώματος.

* κεκάδοντο] 〈διὰ⟩ τὴν τοῦ δόρατος ὁρμὴν οἳ μὲν ἔνθεν, οἳ δὲ ἐκεῖθεν ἐχωρίσθησαν.

499. Δημοκόωντα] πρῶτος οὗτος Πριαμιδῶν ἀναιρεῖται.

500. ὅς οἱ Ἀβυδόθεν ἦλθε] τῆς Ἑλλησποντίδος Ἀβύδου μέμ- νηται· τὰς γὰρ πλησίον τῆς Τροίας πόλεις ἀσφαλεστέρας ἔδει εἶναι ὡς τῶν ἐπιτηδείων χορηγούς· διὸ οὐ πεπόρθηται ὑπὸ Ἀχι- λέως.

παῤ ἵππων οἰκειάων] ἐκ τῶν ἵππων, ὡς ἐκεῖ ὄντων τῶν ἱππο- στασίων Πριάμου· οἳ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐφʼ ἵππων.

502. κόρσην· ἢ δʼ ἑτέροιο] τὸν κρόταφον· ἐπὶ κόρσης γὰρ λέγουσιν Ἀττικοὶ τὴν γνάθον. καὶ “ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο·” ὡς οὖν ἐλλὸς ἔλαφος, οὕτω κόρση κρόταφος.

505. χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι] πῶς νικῶσιν Ἕλληνες, οὓς ὁ Ζεὺς θέλει ἡττᾶσθαι; ἐροῦμεν ὅτι ἐᾷ Ζεὺς ποινὰς τίνειν τῶν πλημ- μελημάτων τοὺς Τρῶας, ἢ καθʼ ὅτι δείκνυσι διʼ ἀμφοτέρων τὴν δύναμιν, ἵνα καὶ συμμαχῶν Τρωσὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴγε ὃν ἔτρεψε μόνος Αἴας οὗτος ἅμα Διὶ καὶ τοὺς πάντας Ἕλληνας διώκει.

506. ἐρύσαντο δὲ νεκρούς] τοὺς ἰδίους· φιλάλληλοι γάρ, καὶ ὑπὲρ Ἐλεφήνορος πόλεμος γίνεται, καὶ Ὀδυσσεὺς ὑπερασπίζει Λεύκου.

507. νεμέσησε δʼ ἀπέλλων] φθονεῖ μὲν τῇ τῶν Ἀχαιῶν εὐπρα- γίᾳ, συνάχθεται δὲ Τρωσίν· καλῶς δὲ πρῶτοι βοηθοῦνται, ἵνα καὶ Ἀθηνᾶ παραστῇ τούτοις.

510. οὔ σφι λίθος χρώς] καὶ Ἀγησίλαος παρατασσόμενος ὑπε- [*](1. αὑτῶν ‖ 9. εἴη ‖ 19. ἠδʼ ἑτάροιο ‖ 24. δείκνυσι καθότι)

511. ταμεσίχροα] ὡς ἐμῶ ἐμέσω, οὕτω τομῶ ταμέσω.

512. οὐδʼ Ἀχιλεὺς—μάρναται] εἰδότας ὑπομιμνήσκει θρασυτέρους [*](B=) ποιῶν καὶ ἡμᾶς εἰς ἐπιπόθησιν ἄγει τῆς Ἀχιλλέως ἐξόδου· ἅμα δὲ καὶ αὔξει τὸ πρόσωπον.

513. χόλον —πέσσει] ἐπὶ πολὺ κατέχει. πολὺ γὰρ τὸ διάστημα [*](B=) ἄχρι πέψεως τῶν καρπῶν· ἐδηλώθη οὖν ἡ μῆνις Ἀχιλλέως.

515. Τριτογένεια] ὅτι γεννηθεῖσαν ἔτρεσαν αὐτὴν οἱ θεοί.

516. ὅθι μεθιέντας ἴδοιτο] οὐχ ὡς Ἀπόλλων τοὺς πάντας, ἀλλὰ [*](B=) τοὺς ἀμελεῖς. τοῦτο γὰρ διορθώσεως δύναται τυχεῖν, ἑκούσιον ὂν πταῖσμα· τὸ δὲ φυσικόν.

517. ἔνθʼ Ἀμαρυγκείδην] νῦν ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων ἤρξατο, ἐπεὶ [*](B=) τότε ἀπὸ τῶν Τρώων. μοιρίδιον δὲ τὸν θάνατόν φησιν. §. καὶ “ἐπέ- [*](B=) δησε” καλῶς ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸν πόδα βληθέντος.