Scholia in Iliadem

426. *ἰόν] οὐκ “ἐόν.”

〈ἀποπτύει δʼ ἁλὸς ἄχνην〉] πτύελον γὰρ τῆς θαλάσσης ἐστὶν ὁ [*](A + B=) ἀφρός, ὃν ἐρευγομένη ἐκχεῖ. διὸ “ἀποπτύει” φησίν.

429. οἱ δʼ ἄλλοι ἀκήν] ὡς “ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ” (Il. 3. 95)· [*](B=) τὸ δὲ ἑξῆς, οἱ δὲ ἄλλοι ἀκὴν ἦσαν σιγῇ.

οὐδέ κε φαίης τόσσον λαὸν ἕπεσθαι] ἄρρητος ἡ ἐπίνοια σιωπὴν [*](B=) τοσούτου στρατοῦ εἰκάσαντος ἀφωνίᾳ.

431. δειδιότες] ἄκρως εὐπειθεῖς Ἕλληνες, τοὺς πολεμίους οὐ δε- [*](B=) διότες ἀλλὰ τοὺς ἡγεμόνας.

433. Τρῶες δʼ ὥς τʼ ὄιες] εἴωθεν ἀεὶ ἀντιπαραβάλλειν τὸ θορυβῶδες [*](B=) τῶν Τρώων. δειλὸν δὲ καὶ κατωφερὲς ἡ ὄις.

435. ἀζηχὲς μεμακυῖαι] ηὔξησε τὸν θόρυβον παραλαβὼν τὰς ὄις [*](B=) ἀντιμηκωμένας τοῖς νεογνοῖς. §. “ἀζηχές” δὲ ἀκατάπαυστον.

436. Τρώων ἀλαλητός] λαλητός καὶ ἀλαλητός πλεονασμῷ τοῦ ᾱ.

437. οὐ γὰρ πάντων ἦεν ὁμὸς θρόος] εἰκότως τὸ βάρβαρον θορυ- [*](B=) [*](2. ἀμείνωι ‖ 3. περὶ B: παρὰ ‖ 6. post ἤχησε sec. add. ὀνοματοποιία ὁ τρόπος ‖ 7. προανυψοῖ B: προσανυψοῖ ‖ 8. ἐπάλληλον B: ἐπαλλήλων ‖ 19. ἐκχέει)

439. ὦρσε δὲ τοὺς μὲν Ἄρης] μεγαλοπρεπὴς ἡ φαντασία· δεῖ γὰρ αὐτοὺς ὅμοια τῶν ἡγουμένων πράσσειν· ἄλλως τε καὶ τὴν πρώτην συμβολὴν αὔξει.

440. Δεῖμός τʼ δὲ Φόβος] δαίμονες ἐκ τῶν ἡμετέρων παθῶν πεπλασμένοι, οὐ σύμμαχοι.

* ἄμοτον] ἀπλήρωτον.

441. Ἄρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη] ἀπὸ τῆς ὁμοιότητος τῶν παθῶν πλάττουσι τὰς συγγενείας, ὡς Δεῖμος καὶ Φόβος καὶ “Φύζα, Φόβου κρυόεντος ἑταίρη” (Il. 9. 2)· ἔστιν οὖν δελφὴ αὐτῷ τοὺς τρόπους, οὐ ξυγγενὴς ἡ “Ἄρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη ἑτάρη τε.”

442. ἥ τʼ ὀλίγη μὲν πρῶτα] ποιητικῶς ἐσήμανε τῆς ἔριδος τὸ πάθος.

445. ὀφέλλουσα στόνον ἀνδρῶν] ἐκ γὰρ τοῦ ἐρίζειν πλείων ὁ φόνος γίνεται.

447. σύν ῥʼ ἔβαλον ῥινούς, σὺν δʼ ἔγχεα] τὰς μὲν πρὸς τὸ μηδὲν παθεῖν, τὰ δέ, ἵνα τι δράσωσιν.

448. ὀμφαλόεσσαι] τινὲς ὀμφαλοέσσας τὰς εὐομφάλους, ὡς “ποιητὰς—πύλας” (Il. 12. 470) εὐποιήτους.

ὀμφαλόεσσαι] ὁτὲ μὲν αὐτὰς εὐκύκλους, ὁτὲ δὲ ὀμφαλοέσσας καλεῖ, τὴν ἀπὸ κέντρου πρὸς τέλος τυπῶν ἰσότητα, καὶ πάντοσε ἴσας.

449. ὀρυμαγδός] ὀρυμαγδός ἐστι πολέμου ἦχος, ἔχων κτύπον ὅπλων, στρατιωτῶν ἀλαλαγμόν, ἡγητόρων παράκλησιν, εὐχὴν ἀγω- νιώντων, οἰμωγὴν ἀπολλυμένων, θρῆνον ἐπὶ πεπτωκόσιν. ἔστιν οὖν ὀρυμαγδὸς ἔνθα ὄρνυται ὅμαδος.

450. οἰμωγή τε καὶ εὐχωλή] Θουκυδίδης “πάντα ὁμοῦ ἀκοῦσαι” φησὶν “ὀλοφυρμὸς βοή, κρατοῦντες κρατούμενοι” (7. 71)· καὶ Γοργίας “ἀνεμίσγοντο δὲ λιταῖς ἀπειλαὶ καὶ εὐχαῖς οἰμωγαί.”

οἰμωγή τε καὶ εὐχωλή] ἀκριβῶς ἔχει ἡ λέξις· πρότερον γὰρ ὁ παθὼν ἀνοιμώζει, εἶτα ὁ δράσας ἐπʼ αὐτῷ μεγαλαυχεῖ.

451. 〈ῥέε⟩] ἐμφαντικῶς· οὐ γὰρ εἶπεν ἐρραίνετο, ἀλλʼ ὡσεὶ λέγοις “ἐπήγαζεν αἷμα.”

452. ὡς δʼ ὅτε χείμαρροι] ἔστιν ἀκοῦσαι δύο ποταμῶν ἤχου. [*](B=) πανταχόθεν δὲ αὐτῶν ηὔξησε τὸν ἦχον. οὐ γὰρ διὰ πεδίων ἀλλʼ ἐξ ὄρους ῥέουσιν, ἵνα μὴ ῥύσις ἀλλʼ ἐμβολὴ ὕδατος ᾖ· καὶ εἰς τὸν αὐτὸν τόπον καταφέρονται, τῇ συμπτώσει τῶν ῥευμάτων πολὺν ἀπερ- γαζόμενοι τὸν ἦχον· καὶ “κρουνῶν ἐκ μεγάλων” προστίθησι, τῷ πλήθει τοῦ καταρρήσσοντος ὕδατος τραχὺν τὸν ψόφον ἐγείρων· καὶ τὸ κοίλωμα δὲ τὸ δεχόμενον αὐτοὺς μισγάγκεια εἴρηται, τραχυνόμενον τῇ ὀνομα- τοποιίᾳ καὶ συναπειλοῦν τῷ ῥεύματι. ἴσως δὲ καὶ δύο τοὺς ποταμοὺς παρέλαβεν οὐκ αὐξήσεως μόνον ἕνεκεν, ἀλλʼ ὅτι εἰσὶ καὶ τὰ στρα- τεύματα δύο, καὶ τούτους ἐμπίπτοντας ἀλλήλοις· καὶ γὰρ οἱ στρατοὶ ἀλλήλοις ἐπεφέροντο.

*ὄρεσφι] τὸ σ ἔδωκεν ἡ συγκοπή, ὡς θεόφατον θέσφατον.

453. μισγάγκειαν] τὸ ἄγκος, εἰς ὃ μίγνυνται οἱ ποταμοί.

ἐς μισγάγκειαν] τὸ ἑξῆς, ὡς δʼ ὅτε χείμαρροι κατʼ ὄρεσφι ῥέοντες [*](B=) ἐς μισγάγκειαν συμβάλλετον τὸ ὕδωρ ἐκ τῶν κρουνῶν ἔσω τῆς χαράδρας.

455. τηλόσε δοῦπον] γράφεται “τηλόσε,” εἰς μακρὰν ἀφικνου- [*](B=) μένων τῶν ψόφων· ἄμεινον δὲ τὸ “τηλόθι·” ἀποκέκλεισται δέ που χειμῶνος ὄντος ὁ ποιμήν.