Scholia in Iliadem

24. Ἥρη δʼ οὐκ ἔχαδε] εὐθείας ἐστίν· ἔμφασις δὲ τῆς ὑπεκχεο- μένης διὰ τοῦ στόματος ὀργῆς.

25. αἰνότατε Κρονίδη] σχετλιαζούσης ὁ λόγος. ὅτε δὲ φιλο- φρονεῖται αὐτόν, “Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τι μοι κεχολώσεαι, ὅττι κεν εἴπω” (Il. 5. 421);

*ποῖον τὸν μῦθον] τὸν ποῖον μῦθον.

26. ἄλιον θεῖναι πόνον] εὔλογον αἰτίαν τῆς ἀπωλείας φησὶ τὸ ἀκυρῶσαι τὰ πεπονημένα.

27. ἱδρῶ θʼ ὃν ἵδρωσα] μόνως “ἱδρῶ τε”· ἀεὶ γὰρ δισυλλάβως ὁ ποιητής φησιν.

καμέτην δέ μοι ἵπποι] ἐξήλλαξε τὴν φράσιν. ἔδει γὰρ εἰπεῖν ‘καὶ τὸν κάματον τῶν ἵππων.’

τὰ ὀνόματα τῶν ἵππων τῆς Ἥρας Γλαῦκος καὶ Πυ〈ρ〉ρίας.

29. οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν] ὃ ἕκαστος ἀποδέχεται, καὶ τοῖς ἄλλοις περιτίθησιν. ἢ οἱ Ἑλληνικοί, ὡς “πάντες δʼ ᾐτιόωντο” (Il. 11. 78). παιδεύει δὲ μὴ ἰδίᾳ ψήφῳ τοὺς βασιλεῖς ἀρέσκεσθαι.

30. τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας] ἠθικῶς, ὅπως δοκῇ παρὰ τὴν γνώμην αὐτῇ χαρίζεσθαι.

31. δαιμονίη] ἠθικῶς ἀντὶ τοῦ μακαρία.

τί νυ σε Πρίαμος] τί νυ σε— τόσσα, ὡς “κῆτος, ἃ μυρία” (Od. 12. 97)· οἳ δὲ ἀντὶ τοῦ πῶς δή, ὡς “τί νυ βείομαι, αἰνὰ παθοῦσα” (Il. 22. 431), ὅ ἐστι πῶς δή.

32. τόσ〈σ〉α κακὰ ῥέζουσιν] ἀντὶ τοῦ ἔρεξαν· ἀγνοεῖ δὲ τὴν κρίσιν.

ἀσπερχὲς μενεαίνεις] ἄγαν ἐσπευσμένως.

35. ὠμὸν βεβρώθοις] ηὔξησε τὸ ὑπερβάλλον τῆς γυναικείας κα- κίας, ὡς ἐν τῷ “τοῦ ἐγὼ μέσον ἧπαρ” (Il. 24. 212). αὔξεται οὖν ὁ λόγος ἐν τῇ καθʼ ἕκαστον ἐξεργασίᾳ.

37. ἔρξον ὅπως ἐθέλεις] ἵνα μηδὲ αὕτη ἐναντιωθῇ τῇ τῶν Ἑλλήνων ἄτῃ.

ἔρξον ὅπως ἐθέλεις] ὡς θέλεις πρᾶξον, μή πως ἡ ἀμφιβολία αὕτη [*](8. δὲ B; καὶ ‖ 12. πόνον θεῖναι ‖ 14. δισυλλάβως B: δισύλλοβον ‖ 25. τόσσα scripsi: τὸ σ)

40. *ὁππότε κεν καὶ ἐγώ] καὶ ταῦτα κερτομικὰ πρὸς τὸ τὴν [*](B=) χάριν ἐπὶ πλεῖον αὔξειν.

ἐξαλαπάξαι] παντελῆ δηλοῦσιν ἀπώλειαν αἱ δύο προθέσεις.

41. φίλοι ἀνέρες ἐγγεγάασιν] ἐνδιατρίβουσιν· καὶ ἡμεῖς γεγε- [*](B~) νῆσθαι ἐν Ῥόδῳ φαμέν.

42. μή τι διατρίβειν] μαλάσσειν, ἐκ τοῦ κηροῦ. ἐμφαίνει δὲ [*](B=) τὴν τῶν Ἡρακλειδῶν κάθοδον.

43. καὶ γὰρ ἐγώ σοι δῶκα] πολλὰ γὰρ παρὰ προαίρεσιν τῆς [*](AB=) ψυχῆς πράττομεν πρὸς τὸ κεχαρισμένον τῶν πέλας, ὡς εἰ ἔλεγε, κατεδεξάμην μὲν ἐγώ, τὰ δὲ τῆς προαιρέσεως οὔ πω μοι κατένευσεν.

καὶ γὰρ ἐγώ σοι δῶκα] τινὲς ὀρθοτονοῦσι τὸ “σοί.”

*θυμῷ] τῇ ἐπιθυμίᾳ.

44. ὑπʼ ἠελίῳ τε καὶ οὐρανῷ] ἡμέρας καὶ νυκτὸς παρείληφε [*](Β=) λαμπτῆρας, ἥλιον καὶ ἀστέρας.

αἳ γὰρ ὑπʼ ἠελίῳ ⟨—ναιετάουσι πόληες〉] ἀντὶ τοῦ παθητικοῦ.

45. *ναιετάουσι] οἰκοῦνται.

46. κῆρι] περισσῶς, τῷ κέαρι.

47. καὶ Πρίαμος καὶ λαός] ψεύδεται αὔξων τὴν χάριν· φησὶ γοῦν [*](B=) Ποσειδῶν “ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν ἤχθηρε Κρονίων” (Il. 306), καὶ μάλα εἰκότως, ἀσεβῆ γενομένην.

ἐυμελίω] ἢ τοῦ ε συγκοπή, ἢ συναίρεσις· ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ ἐυμελίου.

49. κνίσης τε] ἡ κνῖσα τῇ ἀναθυμιάσει τῆς γῆς ἔοικε τῶν σω- μάτων καιομένων.

51. ἦ τοι ἐμοὶ τρεῖς] ἐκτίθεται τὴν αἰτίαν τῆς περὶ τοὺς Ἕλληνας [*](A+) σπουδῆς· ἀγνοεῖ οὖν τὴν κρίσιν.

διὰ τί ὁ μὲν Ζεὺς μίαν, ἡ δὲ Ἥρα τρεῖς ἔχει πόλεις φιλτάτας; [*](B=) ῥητέον δὲ ὅτι εὐπρεπῆ βουλόμενος περιθεῖναι αὐτῇ τὴν αἰτίαν τῆς ὀργῆς ὁ ποιητής, καὶ οὐχ ἣν ὁ μῦθος ἀναπλάττει, ὡς ἄρα διὰ τὸ μὴ προτιμηθῆναι τῆς Ἀφροδίτης ἐν τῇ κρίσει τοῦ κάλλους τοῖς Τρωσὶν ἐχαλέπαινεν, ἐπίτηδες ταύτας φησὶν αὐτὴν τὰς πόλεις φιλεῖν, περὶ [*](1. στίζουσι ‖ 6. ? ‖ 18. παθητικοῦ A: γάρ ‖ 22. ἤχθειρε ‖ 24. itera- tur* ἐυμμελίω] ἀντὶ γενικῆς ‖ 27. ἤτοι ‖ 29. schol. post 3. 57 scriptum ‖ 32. ἐπὶ τῇ)