Scholia in Iliadem

40. ἀμφιστεφέες] ἀλλήλαις περιπεπλεγμέναι διὰ τὸ εἶναι “ἑνὸς [*](B–) αὐχένος.” ἢ εἰς ἀλλήλας ἀπεστραμμέναι. ταύτην δὲ Ξενοκράτης μέμημα τοῦ κόσμου φησὶν εἶναι. §. Ἀρίσταρχος δὲ “ἀμφιστρεφέες” [*](A+) γράφει ἀντὶ τοῦ περιπεπλεγμέναι.

45. ἐπὶ δʼ ἐγδούπησαν] οὐ μόνον τῇ ὁπλίσει ἀλλὰ καὶ ταῖς διο- [*](B=) σημίαις προφαντάζει τὸν ἀκροατήν.

47. ἡνιόχῳ μὲν—ἐπέτελλεν] ἐντειλάμενοι τοῖς ἡνιόχοις οἱ παραι- [*](B–) βάτοι ἐπὶ τῇ τάφρῳ σὺν τοῖς ἵπποις ἀναμένειν αὐτούς, ἐν ὅσῳ τοὺς ἵππους ἐκεῖνοι ζ[ευγνύουσι, καὶ] αὐτοὶ ἅμα τοῖς πεζοῖς διαβαίνουσι τὴν τάφρον, καὶ ἐκεῖνοι μετ οὐ πολὺ καταλαμβάνουσιν ἅμα τοῖς ἵπποις.

51. φθὰν δὲ μεθʼ ἱππήων] ἔφθασαν ἐν τῇ τάφρῳ οἱ πεζοὶ διὰ τῶν [*](A+ B=) ἱππέων δηλονότι κοσμηθέντες, ἐάσαντες δὲ τοῖς ἡνιόχοις τὰ ἅρματα ἐπὶ τῷ ἀγαγεῖν αὐτά.

52. ἐν δὲ κυδοιμὸν ὥρσε—Κρονίδης] Ζεὺς αὐτοὺς προτρέπε〈τα〉ι, [*](B=) ὅπως ἐξελθόντων καὶ τρωθέντων ἐξαγάγοι Πάτροκλον.

54. αἵματι μυδαλέας] ἐπεὶ αἱματώδεις οἱ περὶ Τροίαν ποταμοί, [*](B=) ἀναγκαίως καὶ ὁ ὄμβρος αἱματώδης. §. “ἰφθίμους κεφαλάς” (55) οὕτως αἱ Ἀριστάρχου.

ἐξ αἰθέρος] ὅτι συνέχεε τὸν ἀέρα καὶ αἰθέρα· ἢ ἀπὸ τοῦ ὑψη- [*](B+) λοῦ μέρους· ἢ ὅτι Διὸς ἔργον 〈τὸ τοιοῦτον〉 καὶ οὐχ ὑετός.

56. Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν] ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἐζών〈ν〉υντο (15).

58. Αἰνείαν θʼ, ὃς Τρωσί] οὐ μάτην ἡ προσθήκη, ἀλλʼ ἐμφαίνει [*](B=) τὴν τάξιν τῶν ἀνδρῶν· μετὰ γὰρ Εκτορα οὗτος δεύτερος. διὸ καὶ [*](1. διττόντων B: διατρεχόντων ‖ 2. θεούς ‖ ὑπὸ θείαν αἰτίαν sine ἔχοντα B ‖ 6. Γοργοῦς B ‖ 7, 8. suppl. W 10. ἀσπίδι: corr. et suppl. W ‖ 12. εἰναι B: καὶ ‖ 13. ἀπεστρεμμέναι ‖ 14. ἀμφιστρεφέες A: ἀμφιστρεφεῖς ‖ 25, 31. supplevi ex B ‖ 29. Ἀρίσταρχος A)

61. Ἕκτωρ δʼ ἐν πρώτοισι φέρʼ ἀσπίδα—οἷος δʼ ἐκ νεφέων] οἷος ἦνὁ ποιητὴς διελθὼν περὶ τῆς Ἀγαμέμνονος ἀσπίδος ἐκφράσαι κοίτην Ἕκ- τορος· ἀλλὰτῇπαραβολῇτὸκίνημάτε καὶλαμπρὸντῶνὅπλων ἐσήμανεν. ἴσως δέ τινα τῶν κομητῶν ἀστέρων φησὶ καὶ τὴν φθορὰν προδηλοῖ.

62. *οὔλιος ἀστήρ] τινὲς γράφουσιν “αὔλιος ἀστήρ.”

63. παμφαίνων, τότε δʼ αὖτις ἔδυυ.ῶς Ἕκτωρ ὁτὲ μέν] ἐμφερε- στάτη ἡ εἰκὼν πρὸς ἀμφότερα, πρός τε τὴν λαμπρότητα καὶ τὸ μὴ διηνεκῶς φαίνεσθαι, ἀλλʼ ἔσθʼ ὅτε καὶ ἀποκρύπτεσθαι. ὥσπερ οὖν ὁ ἀστὴρ ἐν τῇ κινήσει ἐνίοτε καὶ ὑπονέφελος γίνεται, οὕτω καὶ Ἕκτορά φησι 〈καὶ〉 ἀπολάμπεσθαι τοῖς ὅπλοις 〈καὶ〉 ἐνίοτε κατακρύπτεσθαι ὑπὸ τοῦ πλήθους, ἄλλοτε ἐπʼ ἄλλα μέρη ἐπιφαινόμενον.

67. ὥς τʼ ἀμητῆρες] τοὺς μαχομένους ξίφεσι καὶ δόρασι τοῖς θερίζουσι διὰ τῶν δρεπάνων παρέβαλεν.

ἐναντίοι ἀλλήλοισιν ὄγμον ἐλαύνωσιν] τὸ παλαιὸν γὰρ οὕτως ἐθέριζον, ἀπὸ τῶν περάτων ἀρχόμενοι καὶ εἰς τὰ μέσα τελευτῶντες.

68, ὄγμον ἐλαύνωσιν] πρὸς τὴν σύντομον ἀναίρεσιν.

ἀνδρὸς μάκαρος κατʼ ἄρουραν] ἐν πλατεῖ γὰρ ληίῳ πολλοὺς ἐργάζεσθαι εἰκός ἐστιν.

69.ταρφέαπίπτει]τὸεὐχερὲςκαὶ δυσαρίθμητοντῶν πιπτόντων δηλοῖ.

70. ὣς Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ—θορόντες 〈δἠουν〉, οὐδʼ ἕτεροι μνώοντο] οἳ μὲν ὑπὸ Διός, σἐ δὲ φπὸ Ἔριδος.

72. ἴσας δʼ ὑσμίνῃ κεφαλὰς ἔχον] ἀντὶ τοῦ ἰσοκέφαλος ἦν αὐτοῖς ἡ μάχη. §. θαυμαστῶς τέως ἰσορροποῦσιν Ἕλληνες καὶταῦτα ἀπὸ δυστυχίας ὄντες, μετʼ οὐ πολὺ δὲ καὶ περιέσονται τῶν Τρώων.

ἴσας δʼ ὑσμίνο] χωρὶς τοῦ ι γράφει ὁ Ἀρίσταρχος, ἵν ᾖ ἡ ὑσμίνη τῶν Ἕλλήνων τε καὶ τῶν Τρώων ἰσοκέφαλος ἦν, οἷον ἀμφο- τέροις ἰσοκέφαλος ἦν ἡ μάχῃ.

οἱ δὲ λύκοι ὥς] πρὸς τὸ πρόθυμον καὶ κατὰ τὸ πλῆθος δραστικόν· ὁ γὰρ λέων μόνος ἀγωνίζεται.

76. οἷσιν ἐνὶ μεγάροισι] οὐδὲ ὁρᾶν ὑπομένοντες τὴν μάχην διὰ τὸ ἐληλάσθαι ὑπὸ Διός.

78. πάντες δʼ ῇτιόωντο] οἱ Ἑλληνικοί, ὅτι εἰ μὴ ἐπεκούρει Τρωσὶν ἐνίκησαν ἂν οἱ Ἕλληνες. §. τούτους δὲ Ζηνόδοτος οὐκ οἶδεν, Ἀρι- [*](A=) στοφάνης δὲ ἀθετεῖ.

84. ἱερὸν ἤμαρ] ἕως ὥρας ἕκτης, ἕως μεσημβρίας, ὅτε θυσίαι [*](B–) γίνονται καὶ τὰ πρακτικὰ πάντα. “ κνέφας” δὲ “ἱερόν” (194)· καὶ γάρ φησι “μακάρων τοι νύκτες ἔασιν” (Hesiod. Opp. 730).

86. ἦμος δὲ δρυτόμος] ἄκρως τὸν καιρὸν ἐδήλωσεν, ἀπὸ τῶν [*](AB=) κατειθισμένων καὶ πᾶσι γνωρίμων τὴν δήλωσιν ποιησάμενος· οὔπω γὰρ ἦν ὥραις μετρητὴ ἡ ἡμέρα. ὁρᾶται δὲ ἡ ἀρετὴ τῶν Ἑλλήνων, ὅτι οὐδὲ τῷ καιρῷ παραχαροῦσι τῷ πάντα τὰ σώματα διαλύειν 〈ἐκ〉 τῶν ἔργων πεφυκότι.

*ἧμος δὲ δρυτόμος] ὅτε ὁ δρυτόμος ἐπὶ τὸ ἑωθινὸν ἔρχεται ἄριστον. [*](A+) ώπλίσ〈σ〉ατο δεῖπνον] τὸ ἑωθινὸν ἄριστον· εὐθέως γὰρ μετὰ τὸν [*](B-) ὄρθρον αὔξην λαμβανούσης τῆς ἡμέρας ὁ ὑλοτόμος ἐπὶ τὸ ἑωθινὸν ἄριστον ἔρχεται. ὅτι γὰρ τὸν ἑωθινὸν καιρὸν δηλοῖ, σαφὲς ἐξ ὧν κατὰ τὴν Πατρόκλειάν φησιν “ὄφρα μὲν ἠέλιος μέσον οὐρανὸν— τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο” (Il. 16. 777).

87. *ἐκορέσσατο χεῖρας] ἀντὶ τοῦ ἔκαμεν.