Scholia in Iliadem

176. πῆμα. ἐκ τοῦ πήθω πῆμα· ἐξ οὗ καὶ πημαίνω, νσπερ ἀπὸ τοῦ δεῖμα δειμαίνω.

182. τὸ πρῆσαι σημαίνει δύο· τὸ καίω ὡς ἐνταῦθα καὶ “πρῆσεν δὲ πυρὸς δηίοιο θύρετρα” (Il. 2, 415). καὶ τὸ φυσῶ, ὡς “πρῆσεν δʼ ἄνεμος μέσον ἱστίον” (Il. 1, 481). καὶ “δάκρυʼ ἀναπρήσας” (II. 9. 433) ἀντὶ τοῦ ἀναφυσήσας. ὅθεν καὶ ἡμεῖς ἐν τῇ συνηθείᾳ τοὺς πεφυσημένους πεπρησμένους λέγομεν.

230. ἄτη γίνεται ἐκ τοῦ ἄετος ὁ μάταιος καὶ ψευδής, ὃ γέγονεν ἐκ τοῦ ἐτεός. τὸ θηλυκὸν ἀετή καὶ κράσει τοῦ ᾱ καὶ ε εἰς ᾱ μακρὸν ἄτη, καὶ ἔστι μακρὸν τὸ ᾱ. γίνεται δὲ καὶ ἐκ τοῦ τῶ τὸ λαμβάνω ὡς τὸ “τῆ Κύκλωψ πίε οἶνον” (Od. 9, 347) καὶ μετὰ τοῦ στερη- τικοῦ ᾱ ἄτη, ἢν οὐδεὶς θέλει λαβεῖν.

434. φάτναις παρὰ τὸ ἐν αὐταῖς ἱσταμένους τοὺς ἵππους κάπειν, ὅ ἐστιν ἐσθίειν.