26. βλέφαρον παρὰ τὸ ἐν τῷ βλέπειν αἴρεσθαι, ἢ παρὰ τὸ τοῦ βλέμματος φᾶρος εἶναι.
51. δολιχόν. διαφέρει τὸ δόλιχος τοῦ δολιχός. προπαροξυνό- μενον γάρ ἐστιν εἶδος ὀσπρίου (ὀσπρέου B), ὀξυνόμενον δὲ σημαίνει τὸν μακρόν.
135. ἐκ τοῦ ἀκάζω γίνεται, ὃ σημαίνει τὸ ἀκονῶ, ὁ μέλλων ἀκάκῳ, ὁ παρακείμενος ἤκακα, ὁ παθητικὸς ἤκασμαι, ἡ μετοχὴ ἠκα- σμένος, καὶ τροπῇ τοῦ σ εἰς χ καὶ Ἰωνικῇ συστολῇ τῆς ἀρχούσης ἀκαχμένος. ἀκαχμένον δὲ λέγει τὸ ἐστιλβωμένον.
204. τίς σημαίνει ιβ. α΄ ἐρώτησιν, ὡς τὸ “τίς ἐστιν οὗτος ὁ
388
βασιλεὺς τῆς δοξης;” καὶ Ὅμηρος “τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν,” (Od. I, 170). β΄ ἀπόφασιν, ἥτις αὐτοῦ μάλιστα μάχεται, τίς —οὐδείς. “καὶ τίς ἔγνω νοῦν κυρίου;” καὶ Ὀμηρος “τίς ἂν τάδε γηθήσειε;” (Il. 9, 77). γ΄ ἀόριστον. “ἄνθρωπός τις ἦν ἐν χώρᾳ τῇ Αὐσίτιδτ·” καὶ Ὀμηρος “εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσι” (Il. 6, 142). δ΄ προσδιορισμόν, ὡς τὸ “εἰσί τινες τῶν ὧδὲ ἑστηκότων·” καὶ Ὅμηρος “ὦ φίλοι, οὐκ ἂν δή τις ἀνὴρ πεπίθοιθʼ ἐῷ αὐτοῦ θυμῷ τολμήεντι μετὰ Τρῶας μεγαθύμους ἔλθει.” έ ἀγανάκτησιν, του- τέστιν ἐπιτίμησιν, ὡς τὸ “τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἷ” καὶ “τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν” καὶ “τίς ἐστιν ὁ κρύπτων βουλήν·” εἰ δέ τις ἐρωτηματικῶς ταῦθʼ ὑπολάβοι, ἄγνοιαν κατηγορήσει. καὶ Ὀμηρος “τί δὲ δεῖ πολεμιζέμεναι Τρώεσσιν Ἀργείους· τί δὲ λαὸν ἀνήγαγεν ἐνθάδʼ ἀγείρας” (Il. 9, 337). ς΄ εὐτέλειαν· “τίς εἰμι ἐγὰ, κύριε, καὶ τίς ὁ οἶκος τοῦ πατρός μου;ʼ” καὶ Ὅμηρος “ἔπειτα δὲ καί τι πάθοιμι” (Il. 21, 274) καὶ “τί νύ μοι μήκιστα γένηται;” (Od. 5, 299). ζ΄ σπάνιν· “τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταῦτα” “τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν·” εἰ γὰρ καὶ μὴ πάντες, ἀλλʼ οὖν τινές. καὶ Ὅμηρος “τίς δʼ αὗ τοι δολο- μῆτα θεῶν συμφράσσατο βουλάς” (Il. Ι, 540)· οὐ γὰρ ἐρωτη- ματικῶς ἐνταῦθα κεῖται τὸ τίς, ἐπεὶ οὐκ ἠγνόει ἡ Ἥρα τὴν τῆς δέτιδος βουλήν. η΄ θαυμασμὸν, ὡς τὸ “τίς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Εδώμ;” καὶ “τίς ἐστιν οὕτος, ὅτι καὶ ἡ θάλασσα καὶ οἱ ἄνεμοι ὑπακούουσιν αὐτῷ ;” καὶ Ὅμηρος “τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε κατα- θνήτων ἀνθρώπων, Il. 6, 123). θ΄ εὐχὴν ἐξ ἀμηχανίας· “τίς δώσει τῇ κεφαλῇ μου ὕδωρ;” καὶ “τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;” ί προκλητικόν· “τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαάβ;” καὶ “τίνα ἀποστελῶ ;” καὶ “τίς πορεύσεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦ- τον;” καὶ Ὅμηρος “τίς κέν μοι τόδε ἔργον ὑποσχόμενος τελέσσει” (303): ιά τὸ βραχὺ καὶ ἄτονον καὶ ὀλιγόχρονον τοῦ βίου, ὡς τὸ “τίς μου ἡ ἰσχὺς, τί ὑπομένω; ἢ τίς μὲν ὁ χρόνος ὅτι ἀνέχομαι:” ιβ΄ διαπόρησιν, ὡς τὸ “τίς ἂν γνοίη ὅτι εὕροιμι αὐτόν;” καὶ “τίς οἶδεν εἰ ἐπιστρέψω:” καὶ Ὅμηρος “τίς οἶδε εἰ καὶ αὐτὸς φίλης ἐπὶ νηὸς τῆλε φίλων ἀπόληται ἀλώμενος ὥσπερ Ὀδυσσεύς” (Od. 2, 352).
[*](30. τί ὑπομένω Bekk.] ὅτι ὑπομενῶ)389
361. κεμὰς ὁ κοιμώμενος ἔλαφος. γίνεται δὲ ἐκ τοῦ κέω τὸ κοιμῶμαι.
374. τρισὶν ὁ Ἡρωδιανὸς παραγωγαῖς τοῦθʼ ὑπέβαλε· πρῶτον μὲν ἐκ τοῦ ταράσσω τάραβος καὶ τάρβος· δεύτερον, ὅτι ἐκ τοῦ τρέπω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ταρπε, τάρπος, καὶ τροπῇ τοῦ π εἰς β τάρβος· οἱ γὰρ εὐλαβούμενοι φεύγουσιν· τρίτον, ὅτι τείρω τὸ κατα- πονῶ, ὁ δεύτερος ἀόριστος ἕταρον, τόρος, καὶ πλεονασμῷ τοῦ β τάρ- βος, καὶ ῥῆμα ταρβῶ “τάρβησέν τε.”
418. ἐσχάρα σημαίνει ε, τὴν πυρὰν, καὶ τὴν ἑστίαν, καὶ τὸ ῥυπαρὸν καὶ καυθὲν ἕλκος, καὶ τὸν βωμὸν, ὡς παρʼ Εὐριπίδῃ ἐν ρακλεῖ, καὶ τὴν κυρίως λεγομένην.