Scholia in Iliadem

523. κατακεῖσθαι ἐάσομεν] ἀποβαλέσθαι γὰρ τὸ πάθος ἀδύνατον, πλὴν τοῖς κλαυθμοῖς ἀναρριπίζειν οὐ δεῖ.

524. πρῆξις] ἄνυσις ἡ ἐκ θρήνου. λείπει δὲ ἡ ἐξ.

527. ἐν Διὸς οὔδει] ἀπὸ μέρους τῷ οἴκῳ.

μέμφεται τὴν δόξαν Πλάτων (Rep. 2 p. 98) λέγων ὡς ὁ θεὸς ἀγαθὸν, οὐδὲν δὲ ἀγαθὸν βλαβερὸν, ὃ δὲ μὴ βλαβερὸν, οὐδὲ βλάπτει,

528. στικτέον εἰς τὸ δίδωσι, καὶ δύο τοὺς πίθους διὰ τῆς στιγμῆς παραδεκτέον.

532. βούβρωστις] σύντονος ὀδύνη μεγάλως τοὺς ἔχοντας ἀναλί- σκουσα· ἐν γὰρ ταῖς ἀτυχίαις ὑπὸ λύπης ἑαυτοὺς ἐσθίομεν, ὥσπερ Βελλεροφόντης (Il. 6, 202). οἱ δὲ ἀποδιδόντες λιμός ἀγνοοῦσιν ὅτι οὐ λιμώσσει Πρίαμος, ἀλλʼ ὀδυνᾶται.

536. ὄλβῳ δύναται τῇ φρονήσει, εἴγε καὶ ἄνολβος παρὰ τωικοῖς ὁ ἀπαίδευτος. οἱ δὲ τῇ τῶν ἀγρῶν κτήσει.

541. γηράσκοντα κομίζω] γῆρας ἔχοντα οὐ γηροκομῶ.

544. ἄνω] ἀντὶ τῆς ἀνά, ἵνʼ τὸ ἑξῆς, ὅσον Λέσβος ἀνείργει καὶ διορίζει. περιώριζε γὰρ τὴν ἀρχὴν Πριάμου ἀπὸ μεσημβρίας τῇ Λέσβῳ, ἀπὸ ἀνατολῆς Φρυγίᾳ, ἀπὸ ἄρκτου Ἑλλησπόντῳ. Μάκαρος] Μάκαρ ὁ Ἴοῦ, φονεύσας τὸν ἀδελφὸν Τενάγην, ἐκεῖσε ᾤκησε, καὶ τὴν πόλιν οἰκίσας ἀπὸ τῆς γυναικὸς ὠνόμασεν. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ μὲν μήτηρ αὐτοῦ Μιτυλήνη, ἡ δὲ γυνὴ Λέσβος.

545. καθύπερθεν] ἐξ ἀνατολῆς, ἐπεὶ ἔστι καὶ ἄλλη θρυγία μικρὰ ὡς πρὸς δύσιν κειμένη.

546. διὰ τοῦ ν τὸ τῶν, ἵνʼ ᾖ τῶν οἰκούντων τὰς προειρημένας πόλεις.

549. ἀλίαστον] ἀλύτως ἢ ἀσυγχωρήτως.

554. ἀκηδής] ἠμελημένος. ἢ κηδείας παρʼ ἐμοῦ μὴ τυχών.

559. τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδών] ἀγριαίνεται, ἵνα μὴ διὰ τὰς αἰκίας εἰς θρῆνον ἐλθὼν ὁ Πρίαμος ταράξῃ αὐτόν. καὶ ὅτι συνεχῶς τοῦ ὀνό- ματος Εκτορος ἐμέμνητο.

569. Ἀριστοτέλης φησὶν ἀνώμαλον εἶναι τὸ Ἀχιλλέως ἤθος. οἱ δέ φασιν ὅτι ἵνα ἀποστήσῃ αὐτὸν τοῦ ἐφʼ Ἕκτορι θρήνου, διὰ τοῦτο δεδίσσει.

570. λείπει ἡ παρά, ἵνʼ ᾖ τὰς παρὰ Διός.

572. λέων ὥς] ἡ ὁμοίωσις πρὸς τὸ εὐκίνητον καὶ ἀγριωπὸν, ἵνα καταπλήξῃ Πρίαμον τῇ θέᾳ.

577. τοῖο] τούτου. λείπει δὲ καὶ τὸ τοῦ ἄρθρον.

580. δύο, ἵνα τὸ μὲν ὑποτεθῇ, τὸ δὲ ἐπιτεθῇ. τὸν δὲ χιτῶνα πρὸς τὸ ἐνδύσασθαι. λαμβάνει δὲ δῶρα ὡς ἱλεούμενος Πάτροκλον,. καὶ ἵνα πλείονα ἔχῃ εἰς τὸν ἐπιτάφιον.

584. χόλον] ρωδιανὸς γόον γράφει· ποῖον γὰρ οὗτος εἶχε χόλον, εἰ μὴ μᾶλλον γόον;

589. αὐτὸς τόν γʼ Ἀχιλεύς] ἐμεμάραντο γὰρ ὁ θυμός. οὐκ ἄτοπος δὲ ἡ μεταβολή. ὁ γὰρ τοῦ γέροντος οἰκτος αὐτὸν ἐκίνη- σεν.