Scholia in Iliadem

5. ἐμαίνετο] ἐνθουσιωδῶς ἐμάχετο. διὸ οὐκ εἶπεν ἐμάρνατο.

6. καὶ τὸ προχέοντο, ὡς καὶ ἐπὶ τῶν προβάτων “ἐπʼ ἀλλήλῃσι κέχυνται” (Il. 5, 141), τὸ ἄτακτον καὶ ἀνώμαλον τῆς φυγῆς τού- των δηλοῖ. πεφυζότες δὲ ἀντὶ τοῦ δειλιῶντες.

7. πίτνα] ἐξέτεινε. εἰλεῦντο δὲ τὸ συνωθοῦντο.

9. οὐκ εἶπεν ἐνέβησαν, ἀλλʼ ἐνέπεσον, τὸ ἀκούσιον βουλόμενος σημᾶναι. πάταγος δὲ ψόφος ἐκ τριῶν γινόμενος, ὅπλων, βοῆς, ὕδατος.

10. ὄχθαι δʼ ἀμφὶ περὶ μεγάλʼ ἴαχον] αἱ περὶ τὸν ποταμὸν ὄχθαι ἀμφίαχον. ἢ πρὸς ἔμφασιν αἱ δύο κεῖνται προθέσεις, τὸ μέ- γεθος καὶ πλῆθος τῆς βοῆς παραδηλοῦσαι. ὄχθη δὲ καὶ κρημνὸς ταὐτά· φησὶ γὰρ “μεσοπαγὲς δʼ ἄρʼ ἔθηκε κατʼ ὄχθης” (172) καὶ “οὐ δύνατʼ ἐκ κρημνοῖο ἐρύσσαι” (175).

12. ὡς δʼ ὅθ’] ἐπεὶ ταπεινὴ ἡ εἰκῶν, ἐφαίδρυνεν αὐτὴν τῷ ῥιπῆς καὶ τῷ ἠερέθονται. καίουσι δὲ οἱ γεωργοὶ πῦρ, διώκοντες αὐτὰς τοῦ σπόρου. ἐμφερέστατα δὲ καὶ ἐφʼ ἑκατέρου τῇ εἰκόνι κέχρηται· τὸ μὲν γὰρ ἀκαταμάχητον τοῦ διώκοντος πυρὶ παρέβαλε, τὸ δὲ ἄπρακτον τῶν φευγόντων ἀκρίσιν. ἀκρὶς δὲ παρὰ τὸ ἀκρίζειν, ὅ ἐστι τὰ ἄκρα τρώγειν. ἠερέθονται δὲ τὸ ἐρεθίζονται.

14. ψιλωτέον τὸ ὄρμενον· ἀπὸ γὰρ τοῦ ὄρω ἐστὶ ψιλούμενον καὶ βαρυνόμενον ὀρόμενον ὄρμενον.

πτώσσουσι] ἐμπίπτουσι καταπληχθεῖσαι.

16. κελάδων] ὁ κελάδων ἀντὶ τοῦ ἠχῶν, παροξυτόνως δέ· παρὰ ποταμὸν γὰρ κελάδοντα, οὐ κελαδοῦντα, φησίν.

18. κεκλιμένον] ἀνακεκλιμένον, ἀνακείμενον, προσερηρεισμένον.

20. ἐπιστροφάδην] συνεστραμμένως, ἰσχυρῶς, ἢ μηδένα τόπον παραλιμπάνων. ὑπʼ ὄψιν δὲ ἤγαγε τὸ πρᾶγμα καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀναιρουμένων παρέστησε. στόνος δὲ ἀεικής ὁ δεινὸς καὶ χαλεπὸς στεναγμός.

22. ὡς δʼ ὑπὸ δελφῖνος] καλῶς τὰ τῆς παραβολῆς· ὅτε γὰρ ὁ διώκων ἐπὶ γῆς ἦν, οἱ δὲ φεύγοντες ἐπὶ τὸν ποταμὸν συνωθοῦντο, πυρὶ καὶ ἀκρίσιν ὡμοίωσεν· ὅτε δὲ ἐν ὕδατι ὁ διώκων καὶ οἱ διωκόμενοι, πρὸς τὸν ὑποκείμενον τόπον ἡ παραβολὴ συνάδει.

μεγακήτεος] μεταφορικῶς μεγάλου, ἢ μέγα κύτος ἔχοντος, ὡς “μεγακήτεϊ νηΐ” (Il. 8, 222).

23. μυχοὺς τὰς καταδύσεις. γίνεται δὲ παρὰ τὴν νύκτα, νυχὸς καὶ μυχός.

25. δεινοῖο] μεγάλου καὶ θαυμαστοῦ.

26. πτῶσσον] κατέπτησσον ταπεινοῦντες ἑαυτούς. κρημνοὺς δὲ τὰς ἐπικρεμαμένας ὄχθας τοῖς ὕδασιν.

27. λέξατο κούρους] ἐκλέγεται αὐτοὺς ὡς εἰς θυσίαν μέλλων παριστάνειν Πατρόκλῳ κατὰ τὴν ὑπόσχεσιν. μεγάλην δὲ τὴν ὑπεροχὴν καὶ διὰ τούτου παρίστησιν, ἐπιλέξασθαι αὐτὸν τοὺς αἰχμα- λώτους λέγων οἵους καὶ ὅσους ἐβούλετο, καὶ καθʼ ἕνα συνδῆσαι πάλιν, ὥσπερ ἀνδράποδα προτείνοντας τὰς χεῖρας. τοίνυν συνυπούρ- γουν αὐτῷ οἱ ἑταῖροι ἐν τούτοις πᾶσι. τὸ δὲ ὅλον ἦν τὸ αὐτοῦ.

31. τοὺς αὐτοὶ φορέεσκον] περιπαθῶς καὶ τοῦτο· δείκνυσι γὰρ [*](18. ἐπὶ γῆς ἦν Bekkerus] ἐπὶ γῆν ἐπὶ] εἰς Bekkerus. 33. αὐτοῦ] αὐτάς Vill.)

στρεπτοῖσι] ἀντὶ τοῦ εὐκλώστοις· ἐνήθετο γὰρ καὶ ἡ κρόκη διὰ στρεπτοῖο χιτῶνος. οὐδέποτε δὲ ἐγινώσκετο τὸ ῥοδανίζειν, ἀλλὰ νήθειν. Μένανδρος “κρόκην δὲ νήσει καὶ στήμονα.”

34. ἔνθʼ υἱεῖ Πριάμοιο συνήντετο] μετέβαλε τὴν διήγησιν εἰς ἄλλην διάθεσιν, ποικίλλων αὐτήν. πρῶτος οὖν καὶ τὸ τῶν περιπε- τειῶν εἶδος ἔδειξε, ποικίλον ὂν καὶ θεατρικὸν καὶ κινητικόν. πάντα δὲ λέγων ἀληθοποιεῖται τὸν λόγον. τὸ δὲ υἱεῖ περισπαστέον καὶ διὰ διφθόγγου γραπτέον· ὡς ἀπὸ τοῦ υἱεύς γὰρ γίνεται.

36. ἀλωῆς] δενδροφόρου γῆς. οὐκ ἐθέλοντα δὲ ἀντὶ τοῦ μετὰ βίας.

37. ἐρινεόν] ἀντὶ τοῦ ἐρινεοῦ, ὡς τὸ “γυναῖκα μαζόν” (Il. 24, 58). ἀπὸ τοῦ γενικοῦ δὲ εἰς τὸ εἰδικὸν μεταβέβηκε. καὶ εἰ δια- στείλαιμεν βραχὺ εἰς τὸ τάμνε, εὐλογώτερον ἂν τὸ σχῆμα γένοιτο, ὡς πρὸς τὸ σημαινόμενον ἀπηντηκότος αὐτοῦ. τὸ δὲ ὄρπηξ ψιλοῦται· ἔστι γὰρ παρὰ τὸ ὄρω, πλεονασμῷ τοῦ π.

39. ἀνώϊστον] ἀνεπιλόγιστον· νωΐσασθαι γὰρ τὸ νοῆσαι. ἀναγ- καίως δὲ προεκτίθεται τὰ περὶ αὐτὸν ἅπαντα, ἵνα ἑξῆς ἱκετεύοντος αὐτοῦ γνώριμος ὁ λόγος καταστῇ.