Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
233. ὃς δή] ἔσχατον αὐτὸν ὀνομάσας πάλιν ἀνέλαβεν, ἐπείπερ αὐτῷ γένος οὐχ ὑπελείπετο.
234. ἀνηρείψαντο] ἀπὸ τῆς ἔρας ἀνεβάστασαν. ὑφ᾿ ἓν δὲ τὸ ἀνηρείψαντο. τινὲς δὲ τὸν ἂν σύνδεσμον ἀνεδέξαντο, ἵν᾿ ᾖ ὁ λόγος οὕτως· τοῦτον δὲ ὅσον ἕνεκα τοῦ κάλλους καὶ ἀνηρείψαντο ἂν οἱ θεοὶ, δηλονότι εἰ μὴ ἐτεθνήκει. καὶ γὰρ οὐδέποτε, φασὶ, παρὰ τῷ ποιητῇ εἰσάγεται οἰνοχοεύων ὁ Γανυμήδης. ἀλλὰ πρὸς τοῦτο λεκτέον, πρῶτον μὲν ὡς οὐδέποτε χωρὶς τοῦ αν ὁ ποιητὴς λέγει τὸ ἠρείψαντο· ἔπειτα ἐν ἑτέροις λέγει “δῶχ᾿ υἷος ποινὴν Γανυμή- δεος.” τὸ δὲ πάντων μεῖζον, ὁ καί συμπλεκτικὸς ἐπιζητεῖ πράγ- ματα ἃ συμπλέκει, ὁ δὲ ἄν ἀναιρετικός ἐστι πάντων τῶν προῦ- παρχόντων· πῶς οὖν δύναται συνταχθῆναι ὁ ἄν τῷ καί; εἰ δέ φασιν ὡς οὐ φαίνεται διακονούμενος τοῖς θεοῖς, ἴστωσαν ὅτι δύο συμπόσια παρεισάγονται, καὶ ἐν μὲν τῷ πρώτῳ γέλωτος ἕνεκεν ὁ [*](17. Ἡσίοδος] Fragmentum integrius apud Eustath. p. 245. 31. * πάντων] om.)
*Πορφυρίου. κατηγοροῦσι τοῦ ποιητοῦ ὡς μαχόμενα λέγοντος, ὅταν ποτὲ μὲν τὸν Γανυμήδην οἰνοχόον εἶναι τῶν θεῶν λέγῃ, ποτὲ δὲ τὴν Ἥβην. οὐκοῦν λύσομεν ὀνόματι καὶ λέξει, ὅτι οὐχὶ τῶν θεῶν, ἀλλὰ τοῦ Διὸς αὐτὸν οἰνοχόον ἀποφαίνει (ἔχει γὰρ ἡ λέξις οὕτως “τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν”), ἡ δὲ Ἥβη τοῖς θεοῖς οἰνοχοεῖ. προσώπῳ δὲ, ὅτι τὸ μὲν ἐκ τοῦ ποιητοῦ λέγεται, τὸ δὲ ἐξ Αἰνείου, ὃν εἰκὸς μεγαλύνειν τὸ αὑτοῦ γένος. καιρῷ δὲ καὶ χρόνῳ, ὡς ἐγχωρεῖ πάλαι ποτὲ αὐτὸν ἁρπασθέντα πρὸς τὴν διακονίαν ταύτην ὑπὸ τοῦ θνητὸν εἶναι μηκέτι παραμένειν ἕως τῶν Ἰλιακῶν. ἔθει δὲ, ὡς πολλοῖς νενομισμένον ἐστὶν οἰνοχόοις χρῆσθαι ἄρρεσι καὶ θηλείαις, ὥστε οὐδ᾿ ἐν θεοῖς ἄτοπον τοῦτο. τὸ μὲν οὖν ἐναντίον οὕτως ἐλέγχεται, τὸ δ᾿ ἀδύνατον ἐγκαλεῖται οὕτως.
240. Ἕκτορα] ἀπὸ τοῦ ἀρίστου τῶν Πριαμιδῶν ἠρκέσθη τὸ σύμ- παν δηλῶσαι γένος.
242. ἀρετήν] τὴν ἀνδρείαν. τοῦτο δὲ διὰ τὸν ὀνειδισμὸν τῆς φυγῆς, ὡς καὶ Ἕκτωρ “ὅστε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ” (Ιl. 17, 177). ἢ τὴν βασιλικὴν δόξαν. φησὶν οὖν ὅτι νῦν μὲν οὗτοι ἔχουσιν, ὕστερον δὲ ἡμεῖς σχήσομεν.
248. καθολικὸς ὁ λόγος, ἀμοιβὴν δεικνὺς φαύλων τε καὶ χρηστῶν λόγων. ἔνι] ἔνεισιν.
249. πολὺς νομός] ὥστε πολλὰ εἰπεῖν, καὶ ἐπαινέσαι καὶ ψέξαι, καὶ εἰς ἑκάτερα τὸν λόγον ἀγαγεῖν. ὀξύνεται δὲ τὸ νομός, οἷον πανταχοῦ τοῦ λόγου ἰόντος καὶ νεμομένου.
[*](4. Ἁρπαγίας] Suspecta nominis ἡρπάσθαι φασὶ Γανυμήδην. Numero forma fortasse in Ἁρπάγια mutanda. singulari Ἁρπάγιον apud Thucyd. Steph. Byz. (ex Strabone 13 p. 8, 107. 587): Ἁρπάγια (codex Rhed. et 9. *Πορφυρίου] om. libri nonnulli Strabonis Ἁρπάγεια) 10. λέγῃ scripsi pro λέγει οὐδετέρως, τόπος περὶ Κύζικον, ὅθεν)251. ὁ η τῷ μὲν τί ὑποτασσόμενος ὀξύνεται, τῷ δὲ ἐπεί περι- σπᾶται.
252. ὥστε γυναῖκας] φησὶ γὰρ Ἀριστοτέλης “γυνὴ ἀνδρὸς ἐπι- φθονώτερον, μεμψιμοιρότερον, φιλολοίδορον, φιλοπληκτικώτερον, μᾶλ- λον ἀρίδακρυ.”
253. χολωσάμεναι] περὶ ἔριδος εἰς χόλον ἀχθεῖσαι. τοῦτο δὲ περὶ ἀσέμνων γυναικῶν.
255. πολλά τε ὄντα καὶ οὐκ ὄντα· πολλὰ τῆς ἀληθείας ἐχόμενα καὶ πολλὰ ψευδῆ.
259. ἤλασεν] ἔπληξεν, ὡς τὸ “πολέες γὰρ ἐπ᾿ αὐτῷ χαλκὸν ἔλασσαν” (ΙΙ. 24, 421).
265. ῥηΐδια τὰ δυνατά. λέγει δὲ ὅτι τρωτὰ μὲν, οὐ ῥηΐδια δὲ εἰς τὸ δαμασθῆναι. ἢ τάχα τὸ Ἀχιλλέως πρόσωπον ὑπεξαίρων οὕτως ἀποσεμνύνει τὰ ὅπλα· ὁ γὰρ Ἄρης ἡφαιστότευκτα φορῶν νείατον ἐς κενεῶνα τιτρώσκεται (ΙΙ. 5, 857).
268. * Πορφυρίου. τὸ “οὐδέ ποτ᾿ Αἰνείαο—δῶρα θεοῖο” δοκεῖ μάχεσθαι τῷ “ἀλλὰ δύω μὲν ἔλασσε διὰ πτύχας,” ὥστε ἔρρηξεν. ἔστι δὲ ἀπὸ τῆς λέξεως ἡ λύσις καθ᾿ ἑκάτερον· εἰ γὰρ μὴ διόλου διῆλθεν, οὐκ ἔρρηξε τὸ σάκος. καὶ τὸ ἔλασσεν οὐ πάντως ἔρρηξε τὸ σάκος, ἀλλὰ διέθλασεν.
269. *ἀτρώτων ὑπαρχόντων παῤ Ὁμήρῳ τῶν Ἀχιλλέως ὅπλων, ἔξωθεν κατ᾿ ἐνίους τεταγμένης διὰ τὸν πλείονα κόσμον τῆς χρυσῆς πτυχὸς, οὕτως ἀποδοτέον τὸν λόγον· ἀλλὰ μέχρι μὲν δύο πτυχῶν προῆλθεν ἡ τῆς πληγῆς ἐνέργεια, εἴξεως καὶ οἱονεὶ συνιζήσεως γενομένης, ἐν δὲ τῇ τρίτῃ συνεσχέθη. ἀπορία. πῶς, φασὶν, ἄτρω- τον ὑποστησάμενος τὴν ἀσπίδα νῦν τοῦτο λέγει; ῥητέον οὖν ὅτι ὁ χρυσὸς μαλθακώτερος ὢν χαλκοῦ ἢ σιδήρου ἐνέδωκε τῷ δόρατι καὶ ἐκοιλάνθη, καὶ ἐγένετο κοιλότης, καὶ οὐ τρῶσις.
271. τὰς δύο χαλκείας] μέσην νομιστέον τὴν χρυσῆν· ἁπαλώ- τερος γὰρ ὢν ὁ χρυσὸς ἐκλελυμένον τὸ δόρυ μετὰ τὴν τῶν χαλκῶν βίαν εὐχερῶς ὑποδέξεται. ὅτι γὰρ οὐκ ἦν ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς [*](3. * Ἀρστοτέλης] ἀριστοφάνης 24. *πληγῆς] πτυχός 4. φιλοπληκτικώτερον] Vocabulum *εἴξεως] ἴξεως aliunde non cognitum. 25. *ἐν δὲ] ἐπειδὴ 9. γρ. πόλλ᾿ ἐτεά τε καὶ οὐκί B. In συνεσχέθη] *ἐπεσχέθη textu πολλὰ, τά τε καὶ οὐκί. ἀπορία] Litteris rubris scriptum. 16. *Πρφυρίου] om. 27. “χαλκοῦ ἢ] καὶ)
*Πορφυρίου. ἐν τῇ Αἰνείου πρὸς Ἀχιλλέα μάχῃ ζήτησιν πα- ρέσχε τὰ ἔπη ταῦτα “ἦ ῥα, καὶ ἐν δεινῷ σάκει ἤλασεν ὄβριμον ἔγχος” καὶ τὰ ἑξῆς μέχρι καὶ αὐτοῦ τοῦ στίχου (272) “τὴν δὲ μίαν χρνσῆν, τῇ ῥ᾿ ἔσχετο μείλινον ἔγχος.” τῆς γὰρ χρυσῆς πτυχὸς δοκούσης πρώτης εἶναι, εἴ γε κόσμου εἵνεκα τὴν χρυσῆν εἰς τὸ ἔξω καὶ ὁρώμενον πρώτην ἐνέθηκεν, ὑπ᾿ αὐτὴν δὲ στερεότητος ἕνεκα τὰς δύο χαλκᾶς μαλάγματος χάριν καὶ τελευταίας κασσιτερίνας, πῶς δύο τε διέκοψε πτύχας καὶ ἐν τῇ χρυσῇ πτυχὶ ἔξω οὔσῃ καὶ διατμη- θείσῃ ἐνεσχέθη τὸ δόρυ; ἀπολυόμενοι οὖν τὴν ἀπορίαν οἱ πλεῖστοι, τὸ ἔλασεν οὔ φασιν εἰλῆφθαι ἄνωθεν διέκοψεν, ἀλλ᾿ ἀντὶ τοῦ διέ- θλασεν· θλασθῆναι μὲν γὰρ καὶ κοιλανθῆναι δύο πτύχας, τὴν χρυσῆν καὶ μίαν τῶν χαλκῶν ὑπὸ τὴν χρυσῆν, μὴ διακοπῆναι δὲ, ἀλλὰ σχεθέντος ἐν τῇ χρυσῇ τοῦ δόρατος, καὶ κοιλάναντος μὲν αὐτὴν καὶ τὴν ὑπ᾿ αὐτὴν, οὐ διακόψαντος δέ. οἱ δὲ καὶ αὐτόθεν ἀξιοῦσι μὴ ἔλασσε γράφειν, ἀλλὰ θλάσεν, ἄνωθεν φάσκοντες ἁμαρτόντα τινα γράψαι τὸ ε, τὴν λοιπὴν περιφέρειαν τοῦ θ παρέντα· ἄτρωτα γὰρ ὄντα τὰ ἡφαιστότευκτα μὴ διακοπῆναι. ἐγὼ δὲ ἐν τῇ χρυσῇ [*](2. κασσι-] κασι- hic et infra. 26. ἄνωθεν (ἄνω B)] ἀντὶ τοῦ Co- 17. *Πορφυρίου] om. betus. 18. σάκει] σάκε᾿)
275. πρώτην] τὴν ἄκραν, ὡς τὸ “ἐν πρώτῳ ῥυμῷ” (ΙΙ. 6, 40). πρὸς τὸ εὐκατάκλειστον δὲ λεπτύνεται ὁ χαλκός.
277. λάκε] διεκόπη, ὡς καὶ ἐν τοῖς ἱματίοις λακίδες λέγονται αἱ διακοπαί.
278. ἐάλη] συνειλήθη.
280. ἀμφοτέρους ἕλε κύκλους] τὸν βύρσινον καὶ τὸν χαλκοῦν.
[*](2. ἐνταῦθα] ἔνθα Bekkerus 8. διήλασε] διελ 23. πάντοσ᾿ ἐισην] πάντοσε ἴσην)289. τό] ἢ τὸ σάκος, ἢ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα τὸ βληθῆναι τὴν κόρυθα ἢ τὸ σάκος, ἅπερ οὐκ ἔμελλε βληθέντα ὄλεθρον ἐπάξειν τῷ Ἀχιλλεῖ· ἰσχυρὰ γὰρ ἦσαν.