Scholia in Iliadem

54. δυσαριστοτόκεια] ἐπὶ κακῷ τὸν ἄριστον τεκοῦσα, ἄριστον καὶ δύστηνον. καὶ Ὀλυμπιὰς ἐντεῦθεν περὶ Ἀλεξάνδρου φησὶ “κρείσσων γέγονεν ἢ μητρὶ συνέφερεν.”

57. γουνῷ ἀλωῆς] τῷ γονίμῳ. τινὲς δὲ τὸ γεώλοφόν φασιν, ὃ καὶ τῶν καταιγίδων ἀπήλλακται καὶ ταῖς πραείαις αὔραις αὔξει μᾶλλον τὰ φυτά.

59. τὸν δʼ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις] οὐκοῦν δεινότερα τῶν θνητῶν πέπονθεν ἡ Θέτις· κεκέρδηκε γὰρ ἐκ τῆς ἰδίας φύσεως τὸ πρὸ πολλοῦ λυπεῖσθαι καὶ θρηνεῖν, προεγνωκυῖα τὸν τοῦ παιδὸς θάνατον.

63. ἴδοιμι] ἀντὶ τοῦ συντύχοιμι. καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (9, 229) “ὄφῤ αὐτόν τε ἴδοιμι,” καὶ “ὄψομαι δώματα πατρός” (141).

64. ἀπό] οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν ἀπό· τότε γὰρ οὐκ ἀναστρέφεται ὅτε δηλοῦσα τὴν ἄποθεν συντάσσεται γενικῇ, μὴ πιπτουσῶν μεταξὺ ἄλλων λέξεων· “ἀπὸ ἧς ἀλόχοιο” “ἀπὸ πατρίδος ἄνδρα κατακτάς.” πρόσκειται μὴ πιπτουσῶν μεταξὺ ἄλλων λέξεων διὰ τὸ “πολλὸν γὰρ ἄπο πλυνοί εἰσι πόληος” (Od. 6, 640)· ἐνθάδε γὰρ ἀναστρέφεται.

68. ἐπισχερώ] ὀξύνεται, καὶ δηλοῖ τὸ ἐφεξῆς. τοῦτο δὲ σεση- μείωται, καὶ τὸ ἰώ· οὐδὲν γὰρ εἰς ω λῆγον ἐπίρρημα ὀξύνεται, εἰ μὴ τὰ δύο ταῦτα.

71. ὀξὺ δὲ κωκύσασα] περιπαθὲς τὸ σχῆμα, ὅτι πάλιν κωκύει θεασαμένη τὴν κατάστασιν τοῦ παιδὸς καὶ ὑπʼ αὐτῆς τῆς ὄψεως κινηθεῖσα.

75. πρίν γʼ εὔχεο] κατὰ τὸ λεληθός· ἢ ἐπεί φησι “πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο” (Il. 1, 393).

77. ἀεκήλια] ἃ ἄκοντες πάσχομεν, ὅ ἐστι δυσχερῆ. Ἀρίσταρχος δέ φησι τὰ ἀναγκάζοντα αὐτοὺς σιωπᾶν. ἢ παρὰ τὸ ἕκηλος, τὰ μὴ ἡσύχια μηδὲ εἰρηναῖα.

80. τί μοι τῶν ἦδος] ὑπερβολὴ φιλίας, ὅτι οὐδὲν αὐτὸν ἥδει ὡς ἡ ζωὴ τοῦ φίλου.

82. περιπαθῶς πάνυ τὸ ἀπώλεσα ὡς ἐπὶ κτήματος μεγάλου τοῦ φίλου. Πυθαγόρειοι δὲ ἐρωτώμενοι τί ἐστι φίλος, ἔλεγον ἄλλος ἐγώ.

84. τὰ μὲν Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν] δεινὸν αὐτῷ δοκεῖ λάφυρον γενέσθαι πολεμίῳ κτῆμα πατρὸς καὶ δῶρα θεῶν. κινεῖται δὲ καὶ τῷ τοῦ Ἕκτορος φθόνῳ· φιλότιμος γάρ. ἅμα δὲ καὶ ἐν χρείᾳ ὅπλων ἐστί· διὸ πολυλογεῖ περὶ αὐτῶν.

86. αὖθι] ἀναφορικῶς, ἐκεῖ ἐν τῷ τόπῳ τῶν Νηρηΐδων. φιλο- μήτωρ δὲ ὁ εὐχόμενος μὴ γενέσθαι, διὰ τὸ μὴ λυπῆσαι τὴν μητέρα.

88. συμφορὰν ἑαυτὸν τῇ τεκούσῃ γεγενῆσθαι ὁμολογῶν, ἔλεον ἑαυτῷ θηρᾶται. ἠθικὸν δέ ἐστι καὶ βιωφελὲς τὸ πρᾶγμα· εἰώθαμεν γὰρ λέγειν τοῖς φίλοις ὡς αἴτιοί ἐσμεν τῶν κακῶν.

92. πρῶτος] ἔδει πρότερος· δύο γάρ εἰσιν. ἐμφαντικῶς δὲ ἄγαν πάντα μὲν ὁμοῦ συνήγαγε τὰ κεφάλαια, οὐ μετʼ ἄλλους δὲ ἐπιθυμεῖν φησὶ τῆς Ἕκτορος ἀναιρέσεως, ἀλλʼ ἐκείνου προτέρου.

τὴν μὲν ἀπό οὐκ ἀναστρεπτέον· ἔστι γὰρ ἀπολέσῃ. τὴν δὲ ὑπό οἱ μὲν συντάσσοντες τῷ δουρί ὀρθοτονοῦσιν, οἱ δὲ τῷ ἐμῷ ἀναστρέφουσιν.

93. ὑπὲρ ὧν εἵλκυσεν, ἵνα ἀνθελκυσθῇ.

95. ὠκύμορος δή μοι] περιπαθῶς ἀνεβόησεν ἀποτρέπουσα τῆς ἐξόδου αὐτόν. περιπαθὲς δὲ καὶ τὸ τὴν αὐτὴν εἶναι προθεσμίαν Ἀχιλλεῖ τῆς τε τοῦ ἐχθροῦ τιμωρίας καὶ τῆς αὐτοῦ μεταλλα- γῆς.

98. διὰ τί τὸν Ἀχιλλέα οὕτως ἀνώμαλον πεποίηκεν, ὅς γε, ὅτε ἔζη, τεθνάναι ἐβούλετο, τεθνεὼς δὲ ζῆν δουλεύων μᾶλλον ἢ ἔχειν τὴν τοῦ Ἅιδου βασιλείαν (Od. 11, 488); ἢ οὔτε τὸ τεθνάναι δι᾿ αὑτὸ αἱρεῖσθαι φαίνεται οὔτε τὸ ζῆν, ἀλλὰ μόνα τὰ καλὰ ἔργα, καὶ ὅπως πράττῃ ταῦτα. ἵνα μὲν γὰρ βοηθήσῃ τῷ Πατρόκλῳ, τεθναίην φησὶν, [*](31. δουλεύων—οὔτε τὸ ζῆν] Haec B in marg. habet a m. sec.)

100. ἐμεῖο δὲ δῆσεν] ὅμοιον τῷ “ἦ μάλα πολλὸν ἀποιχομένου Ὀδυσῆος δεύῃ” (Od. 1, 254). ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ ἐδέησεν. ἀρῆς δὲ τῆς βλάβης, ὡς τὸ “Μέντορ, ἄμυνον ἀρήν” (Od. 22, 208). ἐμοῦ γὰρ, φησὶν, ἐδέησε τῷ Πατρόκλῳ ὥστε με βοηθὸν τῆς βλάβης γενέσθαι. τινὲς δὲ Ἄρεως τοῦ πολέμου· καὶ ἔστιν ὁ λόγος τοιοῦτος, ἐμοῦ δὲ ἐδέησε τὸ ἀλεξητῆρα γενέσθαι τοῦ Ἄρεως, καθʼ ὃν ἀπώλετο Πάτροκλος.

101. τὸ ἑξῆς, νῦν δʼ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε, εἶμʼ ὄφρα φίλης κεφαλῆς ὀλετῆρα κιχείω. τὰ δὲ ἄλλα διὰ μέσου.