Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
327. λαοὶ μέν] περικέκοπται ὁ λόγος· ἐφυλάξατο γὰρ ἐπαγα- γεῖν σὺ δὲ καθέζῃ ἀκίνδυνος.
336. δασυντέον τὸ ἥμην, ἀντὶ τοῦ ἐκαθήμην· ἄμεινον γάρ. τινὲς δὲ ψιλοῦσιν, ἀντὶ τοῦ ἤμην, ὃ δηλοῖ τὸ ὑπῆρχον.
*ἄχεϊ προτραπέσθαι] διὰ τὴν λύπην τοῦ δυσημερήματος ἤθελον ἀποτραπῆναι μικρὸν τῆς μάχης. ἢ ἤθελον διὰ τὴν ἧτταν λυπούμενος μεῖναι καὶ κατακλιθῆναι· ἢ ἐβουλόμην ἐκ τῆς συμβάσης μοι λύπης διὰ τὴν ἧτταν παρατροπήν τινα καὶ παραμυθίαν εὑρεῖν.
εἶξαι τῇ συμφορᾷ καὶ ἡσυχάσαι. δέον μὲν οὖν ἦν τὸ πταῖσμα ἔργοις ἀνανεοῦσθαι· οὗτος δὲ διὰ ἡσυχίας φησὶν ἀνακτᾶσθαι ἐαυτόν.
338. *ὥρμησ᾿] ὁρμηθῆναι ἐποίησεν.
339. νίκη δʼ ἐπαμείβεται] ὡς τὸ “κεῖνον δʼ αὖθις ἐγώ” (Il. 3, 440). τῇ δὲ τύχῃ, οὐ τῷ πολεμίῳ περιάπτει τὸ κατόρθωμα.
[*](18. ἐν ἑαυτῷ] *ἐν νῷ 30. ἡσυχάσαι] *ἀφησυχάσαι)342. οὔτι προσέφη] καλῶς οὐδὲ ἀποκρίσεως αὐτὸν ἠξίωσεν εἰπόντα “νῦν δέ με παρειποῦσʼ ἄλοχος,” ἀλλὰ τῇ Ἑλένῃ αὐτὸν παρορμᾶν παραινεῖ.
343. προσηύδα μειλιχίοισι] προσάγεται αὐτόν· ξυνίησι γὰρ ὡς διὰ τὴν πρὸς αὐτὴν αἰδῶ τὰς ἐπιπλήξεις παρῆκεν.
344. δᾶερ ἐμεῖο κυνός] τῷ συγγενικῷ ὀνόματι προσοικειοῦται τὸν Ἕκτορα· ἐπεὶ δὲ διʼ αὐτὴν ἀτυχοῦσι Τρῶες, προαναγγέλλει τε τὴν ἑαυτῆς κατηγορίαν καὶ τὴν εὔνοιαν αὐτῶν ἐπισπᾶται.
345. ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ] ὡς καὶ παρʼ αὐτὴν τὴν γένεσιν εἱμαρμένων τούτων, ἅπερ αὐτῆς ἐδόκει εἶναι πλημμελήματα.
348. ἀπόερσε] ψιλωτέον τὸ ἔρσε. πᾶν γὰρ φωνῆεν λῆγον εἰς ρ ἐπιφερομένου τοῦ σ ψίλουσθαι θέλει. πιθανῶς δὲ παρέδραμε τὴν τῶν αὐτῇ εἰργασμένων αἰσχύνην.
349. τεκμήραντο] εἰς τέλος ἤγαγον, ἀπὸ τοῦ τέκμαρ.
351. ᾔδη νέμεσίν τε καὶ αἴσχεα] ᾔδει πρὸς τὸ φυλάσσεσθαι καὶ μὴ εἰς αὐτὰ ἐμπίπτειν.
διδάσκει ὁ ποιητὴς τὰς ἐπιγαμίας πρὸς συνετοὺς ποιεῖσθαι· ἡ γοῦν Ἑλένη πλούσιον ἄνδρα ἔχουσα τὸν Ἀλέξανδρον καὶ υἱὸν βασι- λέως εὔχεται συνετοῦ γεγενῆσθαι γυνή.
354. ἀλλʼ ἄγε νῦν] τὸ συνεχὲς τοῦ λόγου ἐκεῖνο ἦν, δᾶερ ἐμεῖο κυνώπιδος, εἴσελθε καὶ ἕζεο. μέσα δὲ παρενθεῖσα πλείονα ἀπʼ ἄλλης ἀρχῆς ἤρξατο, ἀλλʼ ἄγε νῦν εἴσελθε καὶ ἕξεο. τὸ δὲ δᾶερ ἕνεκα φιλοφροσύνης λαμβάνει. εἴσελθε δὲ, ὅτι μέχρι τῆς αὐλῆς προελη- λύθει· φιλοφρονητικὸν δὲ τοῦτο.
355. ἔστι μὲν νῦν ἀντιδιασταλτικὴ ἡ σέ ἀντωνυμία καὶ ἐχρῆν αὐτὴν ὀρθοτονεῖσθαι, ἡ δὲ συνήθεια ἐγκλιτικῶς ἀνέγνω.
356. εἵνεκʼ ἐμεῖο] Ἕκτωρ μὲν οὐ συμπαραλαμβάνει αὐτὴν Ἀλεξάνδρῳ· “σέο γάρ” φησιν “εἵνεκʼ ἀϋτή τε πόλεμός τε” (328). ἡ δὲ τὴν αἰτίαν καὶ εἰς ἑαυτὴν φέρει, προκαταλαμβάνουσα αὐτόν.
357. Πτολεμαῖος ἀναστρέφει τὴν ἐπί, Πρακλέων δὲ οὔ. ἰᾶται δὲ τὰ ἑαυτῆς πταίσματα καὶ λεληθότως αὔξει τὴν ποίησιν.
359. Πορφυρίου. οὐκ οἶδ᾿ ὅθεν τῶν γραμματικῶν τινὲς τὸ αἰόλον ἐπὶ τοῦ ποικίλου παρʼ Ὁμήρῳ ἀκούειν ἀξιοῦσιν· οὕτω γοῦν τὸ αἰολόπωλον (Il. 3, 1S5) ἀποδιδόασι, καὶ “πόδας αἰόλος ἵππος” (Il. 19, 404), καὶ τὸ “αἰόλος ὄφις” (Il. 12, 208). οὐκ ἔστι δὲ οὕτως, [*](32. *Πορφύρίου] om.)
360. φιλέουσά περ] πιθανῶς προσέθηκε τὸ φιλέουσα, ἵνα μὴ ὑπʼ ἀπεχθείας δοκῇ μὴ καθέζεσθαι.
ἐμεῖο ποθὴν ἀπεόντος ἔχουσιν] στρατιωτικὸν τὸ τῆς ἀλαζονείας καὶ οἰκεῖον Ἕκτορος. οὐκ ἠξίωσε δὲ διαλέξασθαι Ἀλεξάνδρῳ, τὸ πᾶν τῇ γυναικὶ ἐπιτρέπων.
364. ἐδήλωσεν ὅτι οὐ χρονίσει ἐν τῷ τῇ γυναικὶ ὁμιλεῖν.
366. οἰκῆας] τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ· ἀσυμπαθοῦς γὰρ τὸ ἐλθόντα μὴ ἰδεῖν· προὔκρινε δὲ τῶν ἡδέων τὰ ἀναγκαῖα.
367. οὐ γάρ τʼ οἶδ᾿] οὐ γὰρ τέως· πολεμικὸς δὲ ὢν ὑποπτεύει τῶν πολεμικῶν κινδύνων τὸ ἄδηλον.
[*](14. κατὰ Vill.] μετὰ 20. ἐμπλείην κνίσης] ἀμπλείην κνίσης 29. ἐπιτρέπων] *ἐπιτρέποντι)