Scholia in Iliadem

117. αὐτὴν γάρ μιν] ἵνα μὴ δοκῇ χαρίζεσθαι Ἕλλησι, λεληθότως τῇ παραβολῇ τὸ ἀγενὲς τῶν Τρώων δηλοῖ.

123. δαίφρονος] οὐ πολεμικοῦ, ἀλλὰ τῇ βουλῇ τοὺς πολεμίους μόνον διεγείροντος. γράφεται δὲ καὶ κακόφρονος.

ἵ ς ῥα μάλιστα οὐκ εἴασκεν, ὡς καὶ ἄλλων αὐτῷ συμπραττόν- των. ἐπάγεται οὖν κατʼ αὐτῶν τὸν ἀκροατήν. ἐμέρισε δὲ τὸ διήγημα, πρῶτον μὲν τὴν αἰτίαν εἰπὼν, εἶτα τὸ εἴασκεν ἐπαγαγών.

127. ὁμοῦ τῷ Ἀγαμέμνονι, ἀντὶ τοῦ ἐν ταὐτῷ. διὰ δὲ τοῦ φύγον ἡνία καὶ τοῦ κυκηθήτην αἰτίαν δίδωσι τοῦ ταραχθέντας περιπεσεῖν Ἀγαμέμνονι· διὰ γὰρ τὴν ταραχὴν καὶ ἀφηνίασιν τῶν ἵππων συμπλέκονται αὐτῷ.

130. τὼ δʼ ἔτ’ ἐκ δίφρου] καινὸν τὸ τῆς διαθέσεως. ἔνα ἱκε- τεύουσι δύο, καὶ πεζὸν ἐποχούμενοι ἅρματι, οὐδʼ ὁτιοῦν τῆς φυγῆς προνοούμενοι.

131. ἄξια] καὶ τοῦτο προσαγωγὸν ὡς ληψομένου ὅσα βούλεται· εἰς εὐσέβειαν δὲ ἡμᾶς παρακαλεῖ, τὸν ἐξ ἀσεβείας χρηματισάμενον στερίσκων τῶν παίδων, διʼ σῦς καὶ μάλιστα συνῆγε τὸν χρυσόν.

132. πολλὰ ὁδ’ ἐν Ἀντιμάχοιο] οὐδεὶς Ἑλλήνων τοιοῦτος· εἰσὶ γὰρ πλούτῳ μᾶλλον ἢ δυνάμει ἐναβρυνόμενοι.

134. δύο εἰσὶ τὰ ἐναντιούμενα, τὸ θέλειν καὶ τὸ δύνασθαι, ἄπερ ἄμφω προβάλλονται· τὸ γὰρ χαρίσαιτο ὡς μὴ ποιησόντων αὐτῷ αἴσθησιν τῶν δώρων. ἀνοήτως δὲ τοῦ πατρὸς αὐτὸν ὑπομιμνήσκουσιν.

137. ἀμείλικτον μὲν ἑαυτοῖς, δικαίαν δέ.

138. εἰ μὲν δὴ] εἰρωνικῶς τοῦτό φησιν ὡς δὴ φιλίας παλαιᾶς μνείαν τινὰ ποιούμενος.

δαίφρονος] καὶ τοῦτο ἐν εἰρωνείᾳ· φαύλην γὰρ γνώμην εἰσενεγκὼν εἰς Τρῶας διήγειρε πολεμεῖν. εἰ δὲ καὶ τὸν πολεμικὸν δηλοῖ, κατʼ [*](Ι. * ἑτέρωθεν —κοιμήσασα] έτέ- 6. καὶ συμμειοῦσθααι πάλιν a m. sec. ρωθι—κοιμίσασα, omisso ἐν ξυλόχῳ. 22. *προσἀγωγὸν] προσαγαγὸν)

140. *ἀγγελίην] δύο σημαίνει, τὸ ἄγγελμα, ὡς ἐν τῷ “ ἀγγε- λίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείῃ” (Od. 15, 313), καὶ τὸν ἄγγε- λον ἤτοι τὸν πρέσβιν, ὡς ἐνταῦθα.

μετ ὀνόματος εἰρηνικοῦ ἥκοντα παρὰ τὸν τῶν ἀνθρώπων νόμον φονεύειν ἐπεχείρησεν.

142. λώβην] ῆν ἐλωβήσατο εἰς Ελληνας. διδάσκει δὲ ὅτι τὰ πατέρων καὶ παισὶ φυλάττονται.

146. οἰκεία ἡ κόλασις τῷ τοῦ πατρὸς ἀδικήματι· κεφαλὴ γὰρ ἀποτέμνεται ἡ φθεγξαμένη γνώμην πονηρὰν, καἰ χεῖρες αἳ χρυσὸν ἔλαβον.

147. ὁ κυλινδρώδης λίθος οὕτως καλεῖται, ᾧ ἐμφερὲς καὶ τὸ σκεῦος ὁ ὅλμος. δεῖ δὲ πάσχειν ἐξαίρετα υἱοὺς ὄντας τοῦ αἰτίου τοῦ πολέμου. καὶ ὅσῳ μὲν δεινὰ ποιεῖ, φιλαδελφίας ἐμφαίνει μέγεθος· εἰ δὲ Μενέλαος ᾖν, μικροψυχίας ἂν αὐτοῦ κατεγνώκειμεν, εἰ ὑπὲρ ἑαυτοῦ πικρός οὕτως ἐφαίνετο.

151. ἐρτο κονίη] ὁ γὰρ κονιορτὸς κόνις ἐστὶν ώρμημένη, ὅπερ ἄλλως ἐνταῦθα φράζει.

154. Ἀργείοισι κελεύων] οὐ μόνον αὐτὸν ἀριστεύοντα ποιεῖ, ἀλλὰ καὶ τοῖς λοιποῖς εὐδοκιμήσεως σἴτίον γινόμενον.

155. ἀξύλῳ] πολυξύλῳ, ἀφʼ ἦς οὐδεὶς ἐξυλίσατο, ἵνα πλῆθος ἔχοι ξύλων καὶ ἐκ παλαιοῦ τμηθεῖσα ξηροτάτη καὶ πρὸς καῦσιν ἐπιτηδεία ἔοι. ἡ παραβολὴ οὖν πρὸς τὴν συνέχειαν τῶν πιπτόντων. τί δὲ ὀξύτερον ἢ εὐκινητότερον πυρός;

* Πορφυρίου. ἄξυλον ὕλην οἱ μὲν τὴν πολύξυλον ἀποδεδώκασιν, οἱ δὲ τὴν ὁμόξυλον. δηλοῖ γὰρ, φασὶ, τὸ α καὶ τὸ ὁμοῦ, ὡς ἐπὶ τοῦ ἀκόλουθος (ἔστι γὰρ ὁμοκέλευθος) καὶ ἄβρομοι, ἅμα βρόμῳ, καὶ ἀίαχοι, ἅμα ἰαχή. οὕτως καὶ ἄλοχος καὶ ἄκοιτις ἡ ὁμόλεχος καὶ ὁμόκοιτις. καὶ ἄξυλος οὖν ἡ ὁμόξυλος διὰ τὸ πυκνόν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἄξυλον λέγειν οὐ κατὰ στέρησιν τοῦ ξύλου (ἐπάγει γὰρ “οἱ δέ τε θάμνοι πρόρριζοι πίπτουσιν”), ἀλλὰ κατὰ στέρησιν τοῦ ξυλίσασθαι, ἵνα ᾖ ἄξυλος ῦλη ἐξ ἡς οὐδείς πω ἐξυλεύσατο, τουτέστιν ἀφʼ ἧς [*](5. πρέσβιν But semper] πρέσβυν 463, 12 in scholio m. secundae. 23. ἔχοι—ἕοι] *ἔχῃ— ἧν 26. *Πορφυρίου] om. 24. ἡ—πυρός] Eadem infra p. 27. “όμόξυλον] ὅξυλον)

156. εἰλυφόων] σημαντικῶς τῷ ὀνόματι χρῆται· δηλοῖ γὰρ τὴν μετὰ ἑλίξεως καὶ περιστροφῆς τοῦ πυρὸς κίνησιν. εἰς ἐπίτασιν δὲ καὶ ἄνεμον ἐπιγενέσθαι φησίν.

157. πρόρριζοι] τῶν γὰρ ὑπογείων οὐ δύναται τοσοῦτον ἅπτεσθαι.

159. φευγόντων] τοῦτο γὰρ αἴτιον τῆς ἀσώστου αὐτῶν ἀπωλείας, ὅτι οὐδὲ ἀνθιστάμενοι ἀνῇρηντο.

162. γύπεσσιν πολὺ φίλτεροι] μάλα εὐπρεπῶς ἔφρασεν ὅτι φίλτεροι ἤσαν τοῖς γυψὶν ὅτε ἀπέθανον ἢ ταῖς γυναιξὶν ὅτε ἔζων. ἢ τοῖς μὲν γυψὶν ἔμελον, ταῖς δὲ γυναιξὶν οὔ.