Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

791. ὠμογέροντα τὸν μὴ καθηψημένον ὑπὸ τοῦ γήρως. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν κρεῶν τῶν ἑψηθέντων μὲν, οὐ μὴν τελείως. καὶ “ἐν ὠμῷ γήραι θῆκεν” (Od. 15, 356), ὡς καὶ ἑφθὸν τῷ γήρᾳ φησίν. ἡ διπλῆ δὲ, ὅτι ἅπαξ ἐνταῦθα ὠμογέροντα εἶπεν.

οὕτω λέγουσιν ἤτοι τοὺς ἔτι συνεστῶτας καί μήπω πάνυ γέροντας, ἀλλὰ πλησίον τοῦ γήρως, ἢ τοὺς πρό ὥρας γεγηρακότας.

[*](9. Ὀϊλιάδης] ὁ Ἰλιάδης Cobetus. 28. *τῶν ἑψηθέντων—τελείως])[*](16. Hoc in marg. a m. recenti. om.)[*](23. πίπτει] *πίπτει πρηνής 31. *μήπω] μὴ *ὁ δὲ] ὡς δὲ)
271

795. ὅτι μάταιος καὶ πρὸς οὐδέν· οἱ δὲ νεώτεροι τὸν ταλαίπωρον μέλεον.

800. Σαρπήδοντος ὅτι ἀπʼ εὐθείας βαρυτόνου ὡς Χαλκώδων.

802–806. συναπτέον πάντα μέχρι τοῦ χαλκὸν ἑλόντε, οὐ λείποντος τοῦ μάχεσθαι τινος τοιούτου. καὶ γὰρ μόνον αὐτὸ τὸ κελεύειν εἴωθε τιθέναι καθʼ ἑαυτὸ ὁ ποιητὴς, ὡς ἐν Ὀδυσσείᾳ (21, 175) “Ἀντίνοος δʼ ἐκέλευσε Μελάνθιον αἰπόλον αἰγῶν,” καὶ ἐν τῇ ἑξῆς ῥαψῳδίᾳ (Il. 24,90) “τίπτε με κεῖνος ἄνωγε θεός;” καὶ μετʼ ὀλίγον ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγνωστέον ὁππότερός κε φθῇσιν ὀρεξάμενος, καὶ ὑποστικτέον μέλαν αἷμα. εἰ μὲν γὰρ συνάπτοιμεν τὸ ἄνδρε δύω, ὁππότερος κε φθῇσιν, σολοικισμὸς γίνεται.

805. ὀρεξάμενος πατάξας, ἐκ παρεπομένου· συμβαίνει γὰρ τοῖς πατάσσουσιν ἐκτείνεσθαι. ἢ ἀντὶ τοῦ ὀρέξαι.

806. ψαύσῃ δʼ ἐνδίνων ἀθετεῖται ὅτι ἐνδίνων θέλει λέγειν τῶν ἐντοσθίων σπλάγχνων· ἕως γὰρ τοῦ ἀμύξαι μόνον τὸν χρῶτα μονομαχοῦσι. καὶ “διά τ᾿ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα” ἐκ τῆς Δολωνείας (Il. 10, 298) μετάκειται.

ἐνδίνων ὡς σελίνων. παρῆκται δὲ παρὰ τὸ ἔνδον τὸ ἔνδινον· καὶ γὰρ παρὰ τὸ ἔντοσθεν ἐντοσθίδια λέγεται. οὕτως δὲ ἔχει καὶ τὰ ἔντερα καὶ τὰ ἔγκατα, παρὰ τὴν αὐτὴν ἔννοιαν.

ἄλλως. ἐνδίνων τῶν ἐντὸς τῶν ὅπλων μελῶν, ἀπὸ τοῦ ἐντείνεσθαι αὐτὰ τῷ θώρακι. οἱ δὲ ἀποδιδόντες ἐντέρων ἀγνοοῦσιν· οὐ γὰρ μέχρι θανάτου μονομαχοῦσιν.

810. ἀθετεῖται, ὅτι ἔδει καὶ πᾶσιν, ἀλλʼ οὐχὶ τούτοις μόνον· τί γὰρ τούτοις πέπρακται πλέον;

819. *δερκομένω—πάντας Ἀχαιούς ἐν ἄλλῳ δερκόμενοι, θάμβος δʼ ἔχεν εἰσορόωντας.

821. αἰὲν ἐπʼ αὐχένι κῦρε ἱστόρηται ὅτι κατ᾿ ἐκεῖνο καιροῦ ἔτυχεν Ἡρακλῆς τῇ νήσῳ Σαλαμῖνι κατά τινα χρείαν προσπλεύσας, Τελαμῶνι δὲ ἄρτι γενέσθαι τὸν παῖδα Αἴαντα. ἐπιστὰς οὖν Ἡρακλῆς καὶ ἀναλαβὼν τὸν παῖδα περιέβαλε τῇ λεοντῇ, ἐφʼ ᾧ ηὔξατο αὐτὸν γενέσθαι ἄτρωτον. ὁ δὲ ηὐξήθη, καὶ τὸ πᾶν ἄτρωτος ἐγένετο.

[*](3. βαρυτόνου Friedl.] βαρυτόνως addit Lehrsius.)[*](4. ἑλόντε] ἑλόντες 23. * μονομαχοῦσι] μόνον ἔχουσιν)[*](5. τὸ addidit Friedl. 30. *τὸν παῖδα—αὐτὸν γενέσθαι])[*](7. αἰπόλον αἰγῶν Bekkerus] ἀπάγ om.)[*](15. σπλάγχνων] ὅπερ οὐχ ἁρμόζει)
272

822. καὶ τότε δή ῥʼ Αἴαντι περιδδείσαντες ὅτι ἐκ τούτων καὶ τῶν τοιούτων φαίνεται καθʼ Ὅμηρον μὴ ὣν ἄτρωτος ὁ Αἴας. 824, 825. ἠθέτηνται· συλλύσεως γὰρ γεγενημένης ἔδει κοινῇ διελέσθαι τὰ ἔπαθλα· καὶ γὰρ προείρηται “ἀέθλια ἶσ᾿ ἀνελέσθαι” προηθετοῦντο δὲ καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει.

826. σημειοῦνταί τινες ὅτι σόλον τὸν δίσκον εἶπεν. διαφέρει σόλος καὶ δίσκος, ὅτι ὁ μὲν δίσκος πλατύς ἐστι καὶ κυκλοτερὴς, ὁ δὲ σόλος στρογγύλος καὶ σφαιροειδής.

843. χειρὸς ἀπὸ στιβαρῆς ἀθετεῖται, ὅτι δυεῖν προδεδισκευκότων ἔδει εἰπεῖν ἀμφοτέρων. μετενήνεκται δὲ ἐκ τῆς Ὀδυσσείας (8, 192)· καὶ ἐκεῖ εὐλόγως ἔστιν “ ὑπέρβαλε σήματα πάντων·” πλείονες γὰρ δισκεύουσιν.

844–846. ὑποστικτέον Πολυποίτης, ἀνήρ, ἀγελαίας· τῇ γὰρ προτέρᾳ προτάσει ἑτέρα ἐπενήνεκται.

845. ὅτι ἅπαξ καλαύροπα. σημαίνει δὲ τὸ ῥόπαλον, ἀπὸ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ ῥέπειν.

850. ἰόεντα ὅτι τινὲς ἰόεντα τὸν μέλανα, ὡς “ἰοειδέα πόντον” (Od. 11, 107). βέλτιον δὲ τὸν εἰς ἰοὺς εὐθετοῦντα· οἰκεῖον γὰρ τὸ ἔπαθλον τοξόταις.

851. πελέκεας ἀξίνας διστόμους. ἔστι δὲ σταθμὸς σιδήρου, ἔχων μνᾶς δέκα. τὸ δὲ ἡμιπέλεκκον τὸ ἥμισυ τοῦ πελέκεως, τὸ ἐκ τοῦ ἑνὸς μόνου μέρους ἔχον ἀκμὴν, ὃ καὶ διστράλιον καλοῦσιν· οὕστινας ἐφεξῆς ἱστάντες ἐπί τινα βαθμὸν ἐγυμνάζοντο οἱ τοξόται, πέμποντες διὰ τῶν τρητῶν αὐτῶν τὸ βέλος, διʼ οὗ ἐμβάλλεται αὐτοῖς ὁ στειλειός.

ὅτι καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (19, 572. 21, 120) ὁ αὐτὸς τρόπος· πελέκεις γὰρ τίθησι, διʼ ὧν παρακελεύει τοξεύειν τοὺς μνηστῆρας· καὶ νῦν τὸ αὐτὸ τοῦτο ἔπαθλον γίνεται.

854. λεπτῇ μηρίνθῳ δῆσεν ποδός γρ. καὶ ὣς γάρ. κατʼ ἔνια δὲ δῆσεν πόδα.

*ἐν ἄλλῳ ἧς γὰρ ἀνώγει.

855. ὅτι ἀπὸ τοῦ διηγηματικοῦ ἐπὶ τὸ μιμητικὸν μετῆλθεν οὕτως· ὁ γὰρ Ἀχιλλεὺς τοῦτο λέγει, ὃς μέν κε βάλῃ.

[*](14. προτάσει—ἐπενήνεκται Friedl.] βωμῶν ἀνταποδόσει—μετενήνεκται 25. *ὁ στειλειός] ἡ στηλία)[*](23. *ἐπί τινα βαθμὸν] ἐπί τινων)
273

856. * οἶλόνδε ἐν ἄλλῳ κλισίην δὲ φερέσθω.

857. ὃς δέ κε μηρίνθοιο καὶ μὴν τοῦτο ἐμπειρότερον. ἀλλὰ προὔκειτο ἡ τοῦ ζῴου τύχη· τύχης δὲ προσεδεῖτο, πτοουμένης τῆς ὄρνιθος καὶ οὐκ ἐν ταὐτῷ μενούσης.

ὅτι βέλτιον ἦν τοῦτο μὴ προλέγεσθαι ὑπὸ Ἀχιλλέως ὥσπερ προγινώσκοντος τὸ ἀπὸ τύχης συμβησόμενον.

858. ὁ δʼ οἴσεται ἡμιπέλεκκα δύο μέρη ἐστὶ λόγου, ὁ καὶ δέ· διὸ βαρυτονητέον· οὐ γὰρ δείκνυσιν ἤδη τὸν οἴσοντα τὰ ἡμιπέλεκκα, ἀλλὰ κατʼ ἀναφορὰν ἀποφαίνεται.

863. * ὅτι νῦν ἠπείλησεν ἀντὶ τοῦ ηὔξατο.