Scholia in Iliadem

266. ἑξετέ᾿ ὁ Ἀσκαλωνίτης ἐνθάδε προπαροξύνει ὁμοίως τῷ “ὄτριχας οἰέτεας” (Il. 2, 765). εἰσὶ δὲ οἳ παροξύνουσιν ὁμοίως τῷ [*](4. πολλήν] τὸ πολλήν p. 82, 541 et Lehrs. Herod. p. 15–26. Eadem fere supra p.326. 163,1528. 21. λῖτα—λιτόν] λῖ—λῖ) [*](17. βλητί] Vid. Lobeck. Paral. 22. κάθηράν—τε] καθήραντες)

267. τριτάτῳ σημειοῦνταί τινες ὅτι ἀντὶ τοῦ τρίτῳ, καὶ ὅτι ἄπυρον τὸν ἀναθηματικὸν, ἕτερον τοῦ ἐμπυριβήτου.

269. ὅτι οὐκ ἴσον τῷ καθʼ ἡμᾶς ταλάντῳ καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἦν· ὡς γὰρ ἧσσον τοῦ τρίποδος καὶ τοῦ ἵππου καὶ τοῦ λέβητος τίθεται. τὸ δὲ τάλαντον νῦν μὲν ρκ΄ δραχμὰς ἔχει· τὸ δὲ παλαιὸν ὁ μὲν Πολέμαρχος δʼ δραχμῶν, Θεόφραστος δὲ ιδ΄, Τίμαιος δὲ κδ΄.

270. ὅτι φιάλην οὐ τὸ παρʼ ἡμῖν ποτήριον, ἀλλὰ γένος τι λέβητος ἐκπέταλον ἐκ παντὸς μέρους δυνάμενον ἔχειν· διὸ ἀμφίθετον.

272. *ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί γρ. καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν.

273. ὅτι τὸ δεδεγμένα ἀντὶ τοῦ προσδεχόμενα, κατὰ μεταφορὰν τὴν ἀπὸ τῶν ἐμψύχων. τινὲς δὲ γράφουσιν ἱππεῦσι τάδʼ ἄεθλα.

*διχῶς Ἀρίσταρχος, δεδεγμένα καὶ δεδεχμένα.

276. ὅτι δυϊκῶς περιβάλλετον· συνωρίδι γὰρ ἐχρῶντο.

280. *κλέος γρ. τοίου γὰρ σθένος.

*ὅτι ἡνίοχος Πάτροκλος Ἀχιλλέως.

281. ὅ σφωϊν ἐγκλιτικῶς τὴν σφῶϊν ἀντωνυμίαν ἀναγνωστέον· ἔστι γὰρ τρίτου προσώπον. οὕτως καὶ διʼ ἑνὸς σ, ὡς τὸ “ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο” (Il. 1, 73.)

ὑγρὸν ἔλαιον ἤτοι τὸ σωμάτων χαλαστικὸν, ἢ τὸ ἐν ὑγρότητι διαφυλάττον καὶ μὴ ἐῶν ξηραίνεσθαι· ἢ ὅτι τὸ ἔλαιον οὐκ ἀποκρυσταλλοῦται, πολὺ ἔχον ἐν ἑαυτῷ τὸ θερμόν. ἐντεῦθεν δὲ Ξενοφῶν τὴν κεφαλὴν τοῦ ἵππου καταπλύνειν ὕδατι ἀξιοῖ καὶ τὸ προκόμιον. τρίτον δὲ κοτύλης ἐλαίου τὸ πᾶν ἀνθρώπου τέγγει σῶμα.

285. τὸ κατὰ στρατόν ἑκατέροις δύναται προσδίδοσθαι· βέλτιον δὲ τοῖς ἑξῆς.

287. *ἄγερθεν οὕτως Ἀρίσταρχος, ἄλλοι δὲ ἔγερθεν.

οὕτως ἔγερθεν διὰ τοῦ ε αἱ Ἀριστάρχου, οἷον ἠγέρθησαν, ἀνέστησαν, [*](10. ἔχειν] ἐρείδεσθαι vel τίθεσθαι 25. Ξενοφῶν] De re eq. 5, 6 cum Eustathio et Apollonii Lex. 30. ἄγερθεν (sic in textu) — Friedl. ἔγερθεν] Immo ἔγερθεν—ἄγερθεν, ut) [*](21 δι᾿ ἑνὰς σ] In textu est ὅς ex scholio proximo apparet. σφωϊν)

291. Τρωούς ὡς πολλούς ἀνεγνώσθη· προείπομεν δὲ περὶ τῆς προσῳδίας.

295. Αἴθην ὄνομα τῆς ἵππου, πεποιημένον ἴσως ἀπὸ τοῦ θερμῶς καὶ ταχέως τρέχειν. ἡ διπλῆ δὲ, ὅτι ἐντεῦθεν παρῴδηται τὰ ὀνόματα τῶν Ἕκτορος ἵππων, Αἴθων καὶ Πόδαργος (Il. 8, 185)· οὐ γὰρ εἰσάγει τετρώρῳ χρωμένους.

296. Ἀγχισιάδης Ἐχέπωλος ὅτι ἄδηλον ποῖον τὸ κύριον ὄνομα, μᾶλλον δὲ τὸ Ἐχέπωλος.

297. δῶρʼ, ἵνα μή οἱ ἕποιθ᾿ χρησιμώτερον γὰρ ἐνόμιζε πολεμικὸν ἵππον ἢ ἀστράτευτον ἄνδρα λαβεῖν.

* ὅτι θηλυκῶς τὴν Ἴλιον.

300. * τὴν ὅγ᾿ ἐν ἄλλῳ τὴν τόθ᾿.

304. ὅτι κοινότερον κατακέχρηται τῷ ἐπιθέτῳ· ἐπιφέρει γοῦν “βάρδιστοι θείειν” (310).

305. βραχὺ διασταλτέον ἤτοι ἐπὶ τὸ ἀγαθά ἢ ἐπὶ τὸ φρονέων, ἢ ἐπʼ ἀμφότερα. ἐὰν μὲν οὖν συνάπτωμεν, ἔσται ὁ λόγος, εἰς ἀγαθὰ φρονέων, οἷον εὐνοῶν· ἐὰν δὲ χωρίζωμεν, μυθεῖτʼ εἰς ἀγαθά, ἔλεγεν ἐπʼ ἀγαθῷ, ὡς καὶ ἐν ἄλλοις “ὅτʼ ἄν τινα θυμὸς ἀνώγῃ εἰπεῖν εἰς ἀγαθόν” (Il. 9, 102), ὃ καὶ βέλτιον. καὶ ἡ ἑξῆς διαστολὴ λόγον τινὰ ἔχει, φρονῶν αὐτὸς φρονοῦντι καὶ αὐτῷ.

306, 307. τὸ μὲν φιλεῖν ἐπʼ ἀμφοτέρων δεκτέον, τὸ δὲ τῆς ἱππικῆς ἐπὶ μόνου Ποσειδῶνος. συλληπτικῶς δὲ εἴρηται, ὡς ἐπὶ τοῦ “Κύπρις τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων ἄφρονα τοῦτον ἀνέντες” (Il. 5, 760).

307. ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ἐδίδαξαν, Ἀρίσταρχος δὲ ἑνικῶς ἐδίδαξεν, ἐπὶ τοῦ Ποσειδῶνος· ἵππειος γάρ.