Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

519. ὑπολίζονες προπαροξυτονητέον· πρόδηλον κἀκ τοῦ παρακειμένου οὐδετέρου “οὐδὲν ὄλιζον ἕξομεν,” εἴγε ὁμοτονεῖ τοῖς οὐδετέροις ἀεὶ τὰ ἀρσενικὰ κατὰ τὸ τέλος κατὰ τὴν ἡμετέραν διάλεκτον, ἑνὸς ἀντικειμένου τοῦ ἕν διὰ τὸ μὴ δύνασθαι περισπωμένην ἐπὶ βραχείας εἶναι. τὰ δὲ παραδείγματα ἄφθονα ἐπὶ πάσης καταλήξεως ἐχούσης παρασχηματισμόν οὐδετέρου, μέλας μέλαν, τάλας τάλαν, [*](3. ἰθύντατα Vill.] ἰθῦντα 8. *τινες] om.) [*](6. πεδιὰς] παιδια 29. ἕξομεν (ut infra)] ἕξομαι)

176
πᾶς πᾶν, εὐμήκης εὔμηκες, ταχὺς ταχύ, φίλος φίλον, σώφρων σῶφρον. ὅθεν εἰ οὕτως ἀνέγνωμεν “οὐδὲν ὄλιζον ἕξομεν,” καὶ τὸ ὀλίζων βαρύνειν ὀφείλομεν. καὶ γὰρ οὐδέποτε τοῖς εἰς ων ὀξυνομένοις ὀνόμασι παράκειται οὐδετέρου παρασχηματισμὸς, τοῖς μέντοι βαρυνομένοις, σῶφρον τλῆμον. εἰ δὴ παράκειται τὸ ὄλιζον, δῆλον ὅτι καὶ τὸ ἀρσενικὸν βαρύνεται· ἐσχημάτισται δὲ συγκριτικῶς κατὰ πάθος. παρὰ γὰρ τὸ ὀλιγώτερος κατὰ δεύτερον τύπον τὸ ὀλιγίων μὴ εἰρημένον συγκριτικῶς, ὑπερθετικῶς δὲ ἐν τῷ ὀλίγιστος, ἐξέπιπτε τρίτος τύπος ὁ διὰ δύο σσ, ὀλίσσων· τὰ δὲ δύο σσ μετέπεσεν εἰς τὸ ζ, καὶ ἀπετελέσθη τὸ ὄλιζον. οὕτως οὖν ἐσχηματίσαμεν καὶ τὸ μεῖζον, λέγω δὲ κατὰ τὴν αὐτὴν τροπὴν τῶν στοιχείων.

*ὅτι ἅπαξ κέχρηται τῇ λέξει, καὶ σημαίνει ὀλίγοι.

521. ἐκτατέον τὴν πρώτην συλλαβὴν τοῦ ἀρδμός, ἐπεὶ καὶ τὸ ἄρδω ἔχει ἐκτεινόμενον τὸ “τὸν νοῦνʼ ἵν’ ἄρδω, καὶ λέγω τι δεξιόν” (Aristoph. Eq. 96). οὐχ ὅσα μέντοι ἐν ῥήμασιν ἔκτασιν ἔχει, καὶ ἐν ὀνόμασιν· παρὰ γὰρ τὸ ἄσσω καὶ κατάσσω καὶ μέλλοντα τὸν ἄξω καὶ προστακτικὸν τὸ “ἆξον δὴ ἔγχος Διομήδεος (Il. 6, 306) ἡ ἀξίνη συστέλλει τὸ α, παρά τε τὸ ἀρῶ καὶ ἀρῶμαι ἐκτείνομεν ὄνομα Ἄρην· “πισσοκωνίας Ἄρης” Κρατῖνος.

526. τερπόμενοι σύριγξι ἤτοι ἐπεὶ ἀνύποπτον ἦν τὸ ἐν τῷ πολέμῳ λοχᾶν, ἢ καὶ διὰ τὴν τέρψιν τῶν συρίγγων.

*Ἀριστοφάνης δυικῶς τερπομένω.

528. * πώεα καλά παρὰ Ζηνοδότῳ πῶϋ μέγʼ οἰῶν.

530. *οἱ δʼ οἱ ἐν τῇ πόλει οὓς προέπεμψαν.

531. εἰράων προπάροιθε ὅτι εἴρας λέγει τὰς ἀγορὰς, σχηματίζων ἀπὸ τοῦ εἴρειν, ἐστι λέγειν.

537. *τεθνειῶτα Ἀρίσταρχος τεθνηῶτα.

538. *εἷμα δʼ ἔχʼ ἐν τῇ Μασσαλιωτικῇ εἷμά τʼ ἔχε. δαφοινεόν ὀξύνεται· ἐπὶ γὰρ τῶν εἰν ος ὀνομάτων ὁ πλεονασμὸς τοῦ ε φυλάσσει τὴν ἐπὶ τέλους ὀξεῖαν, κενός κενεός, ἀδελφός ἀδελφεός.

[*](5. δἠ Bekkerus] δὲ 19. πισσοκωνίας Meinekius Com.)[*](18. παρά—ὄνομα Ἄρην] παρά τε vol. 2 p. 228] πισσοκονίας τὸ ἀρῶ καὶ ἀρῶμαι ἐκτεινόμενον συστέλ- Ἄρης Μeinekius] ἀρὴν λομεν ὅνομα Ἄρην Lehrsius Herod. 27.τεθυηῶτα] τεθνηιῶτα,ut ubique. 28. εἶμά τʼ] εἵματ᾿ )
177

540. νεκρούς τʼ ἀλλήλων ὅτι ἐπὶ τῶν τοιούτων τόπων οἱ γλωσσογράφοι νεκροὺς τοὺς νέους ὑπέλαβον λέγεσθαι.

*κατατεθνειῶτας Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ η.

541. νειόν τὴν λεγομένην νεατὸν, ὅ ἐστιν ἠροτριασμένην, ἁπαλὴν καὶ διακεχυμένην· ὡς γὰρ νέα φαίνεται ἡ τοιαύτη.

547. τέλσον βαρυτόνως ὡς μέτρον. ἐγένετο δὲ παρὰ τὸ τέλος ἐν ὑπερθέσει τοῦ σ καὶ προσόδῳ τοῦ ν.

548. ελαίνετʼ κατὰ γὰρ τὴν διαβολὴν τῶν βώλων μελανοῦται ἡ γῆ· σκιὰν οὖν εἰκὸς ἐγκεῖσθαι τῷ χρυσῷ.

549. *οὕτως Ἀρίσταρχος, τέτυκτο, Ἰακῶς.

550. ὅτι τὸν ἀποτετμημένον τόπον τέμενο ς λέγει.

*γρ. τέμενος βαθυλήϊον.

ριθοι νῦν ἐργάται, γεωργοὶ, παρὰ τὴν ἔραν τὴν γῆν· ἢ παρὰ τὸ ἐρίζειν ἐν τῷ ἔργῳ. ἔριθοι δὲ κυρίως οἱ ἐριουργοὶ, καταχρηστικῶς δὲ καὶ οἱ μισθοῦ ἐργαζόμενοι.

553. *ἀμαλλοδετῆρες παρὰ τὸ ἐνειλεῖσθαι ἐν αὐτοῖς τοὺς πυρούς.

557. * ἔξω τοῦ τὸ ἑστήκει αἱ Ἀριστάρχου.

γηθόσυνος ῆρ ἐφαίνετο γὰρ τῷ προσώπῳ ἡδόμενος καὶ τοιαύτην ἔχων κατάστασιν.

560. ὅτι δεῖπνον τὸ ὑφʼ ἡμῶν ἄριστον, καὶ ὅτι ἔριθος πᾶς ὁ μισθοῦ ἐργαζόμενος.

563. *ἀργυρέῃσιν Ζηνόδοτος ἀργυρέοισιν.

565. *ἐπʼ αὐτήν ἐς αὐτήν παρὰ Ζηνοδότῳ, καὶ ἔχει λόγον ἡ γραφή.

566. *φορῆες οἱ φέροντες τοὺς βότρυας.