Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

40. * ὅτι πρώτῳ ἀντὶ τοῦ ἄκρῳ, καὶ ὅτι εἴς ῥυμός.

41. ἀτυζόμενοι φοβέοντο] ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῦ ἔφευγον· ἐπὶ τούτου γὰρ ἀεὶ τὴν λέξιν τίθησιν. τὸ δὲ ἀτυζόμενοι παρὰ τὸ ἀτῶ ἄττω ἀτύω καὶ ἀτύζω Αἰολικῶς.

43. ἐπὶ στόμα] ἡ διπλῆ, ὅτι ἐξηγήσατο τί ἐστι τὸ πρηνής, ὡς “μῆλ᾿, ὄϊές τε καὶ αἶγες” (Od. 9, 184). στόμα τὸ πρόσωπον· οὕτως Λάκωνες.

45. γούνων] ὡς ἀσθενούσης κατʼ ἐκεῖνο τὸ μέρος τῆς ψυχῆς.

50. *πεπύθοιτʼ] πρὸς τὸν ἀναδιπλασιασμὸν, ὅτι ὡς λελάχωσιν, ἀντὶ τοῦ πύθοιτο.

54. *ἀντίος] οὕτως Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ σ, ἄλλοι δὲ διὰ τοῦ ν.

56. *ὁ ἦ περισπᾶται· διαπορητικὸς γάρ.

59. *ὑποστικτέον ἐπὶ τὸ φέροι, ἵνα στίζωμεν ἐπὶ τὸ ἡμε- τέρας.

[*](3. *ἀπογνόντος] ταπεινοῦντος καὶ ἀττύζω. Correxi ex Etym. M. 5. *καὶ μέλλοντος] καὶ om. p. 168, Eust. p. 623, 34, Philemone 10. *σπάνει] σπάνῃ p. 278. 22. *ἀτῶ—ἀτύζω] ἄτω ἄττω ἀττύω)
229

61. *παρέπεισεν] γράφεται ἔτρεψεν.

64. *πρὸς τὴν ἐπανάληψιν.

68. * ἐπιβαλλόμενος] ἐπιβολὴν ποιούμενος εἰς ἀναίρεσιν.

*βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ἐπιβαλλόμενος, πρὸς τὸ σαφέ- στερον.

71. νεκροὺς ἀμπεδίον συλήσετε τεθνηῶτας] οὕτως Ἀρίσταρχος. ὁ δὲ Ζηνόδοτος “Τρώων ἀμπεδίον συλήσομεν ἔντεα νεκρούς.” Ἀθηνοκλέους δὲ ἐν τῷ περὶ Ὁμήρου παρατηρήσαντος ὅτι τῷ μὲν καμάτῳ καὶ ἑαυτὸν ὁ Νέστωρ ὑποβάλλει, λέγων κτείνωμεν, τὸ δὲ κέρδος ἴδιον ποιεῖται τῶν στρατιωτῶν ἐν τῷ συλήσετε, ὁ Χαῖρις Ὁμηρικὸν εἶναί φησι τὸν τῆς ἑρμηνείας χαρακτῆρα, ὡς ἐν τούτοις “ἄλλοι μὲν γὰρ πάντες ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ, σοί τʼ ἐπιπείθονται καὶ δεδμήμεσθα ἕκαστος·” ἔδει γὰρ δέδμηνται ὡς πείθονται, ἢ ἀνάπαλιν· καὶ πάλιν “ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες.” “νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ στρατόν ” καὶ ἀλλαχοῦ· οὐδὲ γὰρ ἄλλως ἀκμάζει ὁ Νέστωρ, ἀλλʼ ὑπὸ γήρως ἔοικεν ἀπειρηκέναι. ταῦτα ὁ Δίδυμος.

76. οἰωνοπόλων ὄχʼ ἄριστος] Ἀμμώνιος ὡς Ἀριστάρχειον προ- φέρεται καὶ ταύτην τὴν γραφήν “μάντις τʼ οἰωνοπόλος τε.” ἔργον δὲ τὸ σαφὲς εἰπεῖν· διὸ διχῶς.

77. * πόνος] ὅτι τὸ κατὰ τὸν πόλεμον ἔργον πόνον εἴρηκε πάλιν.

78. ἐγκέκλιται] ἐρήρεισται, ἐκ μεταφορᾶς τῶν καμνόντων ἀρρωστίαις καὶ προσαναπαυομένων ἰσχυροτέροις σώμασιν, ἢ τῶν ζυγοστατουμένων.

ἐγκέκλιται] ἐπίκειται, ἔγκειται, ἐμπέπηκται, ἐν τῇ ὑμετέρᾳ φροντίδι περικέκλεισται ἡ σωτηρία τῶν πραγμάτων.

79. * πᾶσαν ἐπʼ ἰθύν] εἰς πᾶσαν ὁρμήν.

87. *ξυνάγουσα] ὅτι ὁ χρόνος ἐνήλλακται, ἀντὶ τοῦ συνα- γαγοῦσα.

87, 88. συναπτέον τὸ “ἡ δὲ ξυνάγουσα γεραιάς” τῷ “νηὸν [*](3. ἐπιβολὴν Bekk.] ὅτι ἐπιβολήν 30. Eadem fere compendifacta 6. Verba οὕτως Ἀρίσταρχος τεθνη- leguntur in margine interiore, οὕτω ῶτας in margine inter. sunt repetita. συναπτέον—Ἀθηναίης. λιπούσης γὰρ 10. συλήσετε, ὁ Χαῖρις Vill.] —ταῖς γεραιαῖς—τὰς θύρας. ἐὰν δέ— συλήσεται ὄχερις στίχοι, ἡ φράσις σόλοικος :—in for- 18. Ἀριστάρχειον Schmidt. Did. mam crucis redacta ab librario p. 129 (ut ad 8, 503)] ἀρίσταρχος Christiano. 28. ὁ] om.)

230
Ἀθηναίης,” ἵνα διαστέλλωμεν ἐν πόλει ἄκρῃ· λειπούσης γὰρ τῆς εἰς προθέσεως καὶ τοῦ καί συνδέσμον γίνεται ὁ λόγος, ἡ δὲ ξυνά- γουσα τὰς γεραιὰς εἰς τὸν τῆς Ἀθηνᾶς ναὸν, καὶ ἀνοίξασα τὰς θύρας τοῦ ἱεροῦ οἴκου, τὸν πέπλον ἀναθέτω. ἐὰν δὲ συνάπτωνται οἱ δύο στίχοι, νηὸν Ἀθηναίης καὶ οἴξασα κληῖδι θύρας, ἡ φράσις σόλοι- κος, τὸν ναὸν ἀνοίξασα, τὰς θύρας αὐτοῦ.

88. ἐν πόλει ἄκρῃ] διάλυσις ἢ μετατύπωσις ὁ τροπος.

φασὶ δὲ τὸ διοπετὲς ἀνδρὸς δορὰν ἠμφιέσθαι, ἔχειν δὲ στέμματα καὶ ἠλακάτην, ἐν δὲ τῇ κεφαλῇ πόλιν, καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ δόρυ.

90. πέπλον, ὄς οἱ] τὴν ὅς ὀξυτονητέον διὰ τὴν οἱ ἀντωνυμίαν, ἥτις νῦν ἐγκλιτική ἐστιν.