Scholia in Euripidis Hecubam (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)

Scholia in Euripidem

Scholia in Euripidem. Scholia Graeca in Euripidis tragoedias, Volume 1. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Oxford University Press, 1863.

501. ἔα: τὸ ἔα ἢ ἀντὶ τοῦ ἄφες, ἢ ἐπὶ ἐκπλήξεως λάμβανε. Τίs ἐστιν οὗτος, ὅστις οὐκ ἀφίησι τὸ ἐμὸν σῶμα κεῖσθαι; τί με ὀχλεῖς καὶ ταράττεις, ὅστις ὑπάρχεις, λυπουμένην; I.

ἔα: γράφεται ὠή. ἔστι δὲ κλητικὸν ἐπίρρημα. M. Fl. 21. 59. ἄφες. Fl. 33.

502. κεῖσθαι: ἀναπαύεσθαι. Fl. 59. ἡσυχάζειν. Gu. κινεῖς: ταράττεις, ὀχλεῖς. Gu. ὅστις: ὁποῖος. Fl. 17. Gu. λυπουμένην: ὑπάρχουσαν. Fl. 56.

503. Ταλθύβιος: Ταλθύβιος ὁ τῶν Ἀχαιῶν κῆρυξ ἥκω, μετακαλεσαμένου σε, ὦ γύναι, τοῦ Ἀγαμέμνονος. I.

ἥκω: ἦλθον. Fl. 17. 56. ἤλυθον. Fl. 59. ἔρχομαι τῶν Ἑλλήνων ὁ δοῦλος. Fl. 33. ἀπὸ τούτου δʼ ἔχομεν γνῶναι ὅτι ἐν τῷ εἰπεῖν “ἥκω νεκρῶν κευθμῶνα” οὔ φησι διὰ τὸ ἀεικίνητον τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ διότι ἐστὶν Ἀττικόν· καὶ ἐνταῦθα γὰρ οὐχὶ ψυχή τις λέγει, ἀλλʼ αὐτὸς ὁ Ταλθύβιος. Gu. Δαναϊδῶν: τῶν παίδων τῶν Δαναῶν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. Gr.

504. πέμψαντος: λείπει ἡ σέ, μεταπεμψαντός σε. καὶ πῶς ὑποκατιών φησι ”πέμπουσιν δέ με δισσοί τʼ Ἀτρεῖδαι καὶ λεὼς Ἀχαϊκός;” τάχα οὖν αὐτὴν ἄφοβος καθιστὰς ἐν προοιμίοις οὐ θορυβεῖ αὐτὴν πλήθει ὀνομάτων. M. μετακαλέσαντος. Fl. 17. μετακαλεσαμένου. Gr. σε. Gu. μεταστειλαμένου. Fl. 59. τὸ μεταπέμψαντος ἤγουν μεταστειλαμένου, ἢ, ὃ καὶ κάλλιον, μετακαλεσαμένου καὶ ζητήσαντος σὲ τοῦ Ἀγαμέμνονος. Fl. 59.

505. ὦ φίλτατʼ: ὦ φίλτατε, ἆρα καὶ ἐμὲ ἦλθες μετακαλέσων, ὥστε ἐπισφάξαι τῷ τάφῳ κατὰ τὸ δοκοῦν τοῖς Ἕλλησιν: λίαν προσφιλὲς λέγεις. δεῦρο, ἵνα σπεύσωμεν, ἐγείρωμεν κόνιν, προηγοῦ μοι καὶ προοδοποίει, γέρον. I. ἐπισφάξαι: ἐπὶ τῷ τάφῳ σφάξαι. Gr.

506. δοκοῦν: κατὰ τὸ δοκοῦν. Fl. 6. 9. 21. 56. 76. δοκοῦντος, Ἀττικόν. Fl. 10. κατὰ τὸ δοκοῦν, δοκοῦντος, ἀρέσαντος. Fl. 59. [*](3. τὸ ἔα—λάμβανε] Sic Gr. sed sema est super ἔα scriptum, ἢ ἄφες, Gu. in marg. τὸ ἔα ἤ ἐκπληκτικὸν ἢ ἐπὶ ἐκπλήξεως. ἀντὶ τοῦ φεῦ, ἢ ἀντὶ τοῦ ἄφες προστακτικὸν 31. δοκοῦν addidit Matthiae. ῥῆμα. MATTH. In Gr. glos-)

345
ἇρα δοκοῦντος καὶ ἀρέσαντος τοῖς Ἀχαιοῖς καὶ ἀρεστὸν φανέντος, ἧλθες ἐπαρεῖν καὶ ἐμὲ καὶ σφάξαι ἐπὶ τῷ τάφῳ τοῦ Ἀχιλλέως μετὰ τῆς θυγατρός μου: εἰ οὕτως ἦλθες, λίαν λέγεις προσφιλέστατα. Fl. φίλʼ: ῥήματα. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76. Gr. ἀγαπητά. Gu. λέγῃς: οι superscr. Gr. εἴπῃς. Gu. ποθῶ γὰρ σφαγῆναι τῆς Πολυξένης στερηθεῖσα. Gu.

507. ἐγκονῶμεν: ἐγκονῶ τὸ σπεύδω, τουτέστι τὸ κόνιν ἐγείρω· οἱ γὰρ σπουδάζοντες κόνιν εἰώθασιν ἀνιστᾶν τοῖς ποσί. τὸ δὲ σπεύδωμεν, καὶ ἐγκονῶμεν, καὶ τὸ ἡγοῦ μοι, γέρον, ἔμφασιν ἔχει τῆς πολλῆς προθυμίας, ῆν εἶχεν ἡ Ἑκάβη ἀποθανεῖν συνάμα τῇ θυγατρί. B. Gu. I. σπουδάζωμεν. Fl. 17. ἑτοιμασθῶμεν. Fl. 56. ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό· οἱ γὰρ σπεύδοντες κονιορτοῦνται τὰ γυμνὰ τοῦ σώματος. M, Fl. 21. θ---μαι κόνιν ἀπὸ τῆς σπουδῆς· ὅταν γάρ τις δρομαίως τρέχῃ, ἐγείρει κόνιν ὑπὸ τῆς γῆς τῇ σπουδαίᾳ καὶ --- κινήσει τῶν ποδῶν. ἢ προευτρεπιζώμεθα εἰς τοῦτον τὸν ἀγῶνα ὅσπερ οἱ μέλλοντες εἰσελθεῖν εἰς πάλην ἀλείφονται κόνιν. A. ταυτολογία. Fl. 10. ἡ ταυτολογία τὴν προθυμίαν ἐμφαίνει τῆς Ἑκάβης. Gu.

508. —513. σὴν παῖδα: τὴν σὴν θυγατέρα ἀποθανοῦσαν ἵνα θάψῃς, ὦ γύναι, ἤλθον μετακαλούμενος· πέμπουσι δέ με ὁ Ἀγαμέμνων καὶ ὁ Μενέλαος οἱ Ἀτρεῖδαι καὶ ὁ στρατὸς τῶν Ἑλλήνων. I.

509. οἱονεὶ ἥκω μετακαλέσαι ὅπως ἐλθοῦσα θάψῃ τὴν Πολυξένην. A. μεταστείχων: μετακαλέσων, μεταπορεύσων, μεταπεμπόμενος. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. μετακαλῶν. Fl. 10. μεταπεμπόμενος. Gr. μετακαλούμενος. Gu. πέμπουσι ἀντὶ τοῦ ἔπεμψαν. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

510. δισσοί: οἱ δύο. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. οἱ δύο υίοὶ τοῦ Ἀτρέως καὶ ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Fl. 33. ἵνα μὴ τῷ τῶν ὀνομάτων πλήθει τὴν Ἑκάβην ἐκ προοιμίων θορυβήσῃ, ἀνωτέρω παρʼ Ἀγαμέμνονος μόνου πεμφθῆναι εἶπεν. Gu.

[*](8. ἀνιστᾶν] ἐγείρειν ἀνιστᾶν Gu. detur καὶ συντόνῳ. 9. τὸ ἡγοῦ] τὸ om. Gu. 17. ἡ ταυτολογία] ἡ δὲ ταυτολογία 10. ἡ Ἑκάβη] ἡ om. B. M. in quo praecedunt verba εἰ τοῦτο ib. συνάμα τῇ θυγατρί om. B. λέγοις. τὸ ἀποθανεῖν. Iderm habet 11. ἑτοιμασθῶμεν Matth. pro ἐτι- τὴν π. τῆς ἑκάβης ὑπέφηνεν. μασθῶμεν. 14. σπουδαί. . . . .] Excidisse vi- 22. μετακαλέσων etiam M.)
346

511.—514. οἴμοι, τί λέξεις: ἀντὶ τοῦ τί λέγεις. λοιπὸν οὐχ ὡς μέλλουσαν τεθνήξεσθαι ἀφίκου πρὸς ἐμὲ, ἀλλὰ μηνύσων κακά τέθνηκας, ὦ παῖ, ἰπὸ τῆς μητρὸς ἁρπασθεῖσα· ἐγὰ δʼ ἄτεκνος, ὅσον τὸ κατὰ σέ. I.

τί λέξεις: ἀντὶ τοῦ τί λέγεις. Fl. 6. 9. 21. 33. 56. 59. ἀντιχρονισμὸς λέγεται αἰντὶ τοῦ λέγεις. Gr. οὐκ ἄρα: ἐνταῦθα οὐκ ἐρωτηματικὸν τὸ ἄρα, ἀλλὰ συμπερασματικὸν καὶ ἀποφαντικόν ἐστι, διὸ καὶ ὀξύνεται. τὸ ἄρα τὸ μὲν ἀπορηματικὸν, ἤτοι κατʼ ἐρώτησιν τιθέμενον, περισπᾶται, καὶ μακρὸν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εὑρίσκεται· τὸ δὲ ἄρα τὸ συμπερασματικὸν καὶ ἀποφαντικὸν ἀεὶ βαρύνεται καὶ βραχύνεται. εἴρηται δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, διότι καὶ βραχὺ σπανίως εὑρίσκεται. I. τὸ ἄρα ἐρωτηματικὸν ἢ συμπερασματικὸν καὶ ἀποφαντικόν, διὸ καὶ ὀξύνεται καὶ περισπᾶται. καὶ ἐρωτηματικὸν μὲν δοκεῖ πρὸς τὸ “τί λέξεις,” ἀποφαντικὸν δὲ πρὸς τὸ σὴν παῖδα κατθανοῦσαν.” Gu.

512. μετῆλθες: ἡ μετά ἀντὶ τῆς εἰς. Fl. 17. εἰς ἐμὲ ἦλθες. Fl. 6. 9. 21. 5. 59. 76. μετακαλέσων ἤλθες. Fl. 59. ἀλλὰ σημανῶν: ἦλθες μηνύσων, ἀγγελῶν, δηλώσων, ἤτοι τὴν τῆς Πολυξένης σφαγήν. Fl. 59.

513. ὄλωλας: ἐφθάρης, ὦ παιδίον μου. Fl. 17. ἐφθάρης, ὦ θύγατερ. Fl. 56. ὦ τέκνον, ἀπωλέσθης, ἀπέθανες. Fl. 33. ἁρπασθεῖσ’ : ἀποσπασθεῖσα τοῦ κόλπου. Fl. 6. 9. 21. 56. 59. 76.

514. ἡμεῖς δʼ ἄτεκνοι τοὐπὶ σʼ : οἷον, τὸ ἐπὶ σοὶ ἄτεκνοι ὑπάρχομεν, ὦ Πολυξένη. σὺ γὰρ ἤδη σφαγήσῃ, ὅσον δὲ ἐπὶ Κασάνδρᾳ καὶ Πολυδώρῳ οὔ. ἐδόκει γὰρ ἔτι τὸν Πολύδωρον ζῆν. Ἄλλως. ὅσον ἐπὶ σοί. ὑπολαμβάνει γὰρ ἔτι τὸν Πολύδωρον ζῆν καὶ Κασάν A. ἡμεῖς: ἐσμέν. Fl. 59. ἡμεῖς δὲ ὅσον τὸ ἐπὶ σοὶ, ἤγουν κατὰ σὲ, ἄτεκνοι ὑπάρχομεν. Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. Gr. ὅσον τὸ κατὰ σὲ μέρος ἄπαιδες ἐσμέν. ὅσον τὸ κατὰ σὲ εἶπεν· ἔζη γὰρ Κασσάνδρα, ἡγεῖτο δὲ καὶ τὸν Πολύδωρον ζῆν. Fl. 10. 21. τοὐπί σʼ: εἰς τὸ μετὰ ταῦτα, εἰς τὸ μέλλον. Fl. 59. οἱ Ἀττικοὶ τὸ μὲν παρεληλυθὸς καλοῦσιν ἔμπροσθεν, τὸ δὲ μέλλον ὀπίσω, ἀπὸ [*](22. τοῦ κόλπου solus habet 21. σὲ ἤκεν (male εἵπεν Florr.) ἔζη—ζῆν. 29. ὅσον—] In M. ὅσον τὸ κατὰ ib. ὅσον τὸ ἐπὶσʼ (sic)—ζῆν habet σὲ μέρος ἄπαιδές ἐσμεν. ὅσον τὸ κατὰ etiam Gu.)

347
μεταφορᾶς τῆς βαδίσεως τῶν ζώων, προτιθεμένων τῶν ἐμπροσθίων ποδῶν εἴτε παρεληλυθότων, καὶ μετερχομένων τῶν ὄπισθεν ἤτοι μελλόντων Fl. 59.

515.—518. πῶς καί νιν: πῶς αὐτὴν ἐφονεύσατε; ἄρα εὐλαβούμενοι, ἢ πρὸς τὸ ἀπηνὲς ἤλθετε, τουτέστι δεινῶς καὶ ἀπηνῶς ἐφονεύσατε, ὡς ἐχθρὰν φονεύοντες; I.

515. πῶς καί νιν ἐξεπράξατʼ: πῶς ταύτην, ὦ γέρον, διεχειρίσασθε καὶ ἐσφάξατε. ἆρα μετὰ αἰδοῦς, ἢ πρὸς τὸ δεινὸν, ἤγουν τὸ ἀναιδὲς, ἤλθετε καὶ τὸ ἀπηνὲς ὡς ἐχθρὰν κτείναντες; τὸ δὲ ὅλον, ἆρα ἐγυμνώσατε αὐτὴν καὶ ἐφάνησαν τὰ μέρη τοῦ σώματος ἃ χρὴ κρύπτεσθαι, ἢ οὔ A. ἐφονεύσατε. M. διεφονεύσατε. Gr. διεξε.πράξαι᾿ . Fl. 6. 9. 21. 50. 59. 76. διεχειρίσασθε. Fl. 59. Gu. διεχρήσατε. Fl. 17. πῶς δὴ ἐν αὐτῇ ἐποιήσατε. Fl. 33. αἰδούμενοι: μετὰ τιμῆς. Fl. 6. μετὰ ἐντροπῆς. Fl. 56. Gu.

516. δεινόν: καὶ τὸ ἀναιδὲς καὶ τὸ ὠμὸν καὶ τὸ ἄγριον. Fl. 17. πρὸς τὸ χαλεπόν. Fl. 33. τὸ ἀπηνές. Gr. ἄγριον καὶ ἀναιδές. Gu. ἢ πρὸς τὸ δεινὸν ἤλθετε, ἤγουν ἢ δεινῶς, τουτέστιν ἀπηνῶς, ἐφονεύσατε, ὡς ἐχθρὰν κτείνοντες; Gr. ἢ ὡς ἐχθρὰν κατῃσχύνατε. M.

517. λέξων: μέλλων εἰπεῖν. Fl. 17. 59. φίλα: ἐμοί. Fl. 59. προσφιλῆ ἐμοί. Fl. 6. 17. καίπερ οὐ προσφιλῆ λέγεις.

518. διπλᾶ με χρῥζεις δάκρυα κερδᾶναι: διπλὰ με χρῥζεις. θέλεις, ὦ γύναι, δάκρυα κερδᾶναι, οἷον, κλαύσας ἐν τῷ οἴκτῳ τῆς σῆς παιδὸς ἀρξόμενον τὰ ταύτης λέγειν. διπλᾶ δὲ εἶπεν ὡς νῦν μὲν κλαύσομαι λέγων τἀκείνης, ἔκλαυσα δὲ καὶ ὅτι ἐσφάζετο. ὡς φίλος γὰρ κέρδος οἴεται τὸ κλαῦσαι ἐκ δευτέρου περὶ τὴν Πολυξένην. ἡ δὲ σύνταξις οὕτως, ὦ γύναι. διπλᾶ με θέλεις δάκρυα κερδᾶναι τῷ οἴκῳ τῆς σῆς παιδός. νῦν μὲν γὰρ λέγων τέγξω, ἤγουν βρέξω, τοῖς δάκρυσι τοῦτο τὸ ὄμμα. πρὸς τάφῳ δὲ, ὅτι ὤλλυτο, καὶ τοῦτο ἐλλιπές λείπει γὰρ τὸ ἐπεὶ καὶ ὁ καί σύνδεσμος, ἵνʼ ᾖ οὕτως, νῦν τε γὰρ [*](2. ὂπισθεν pro ἔμπροσθεν Matth. legit. MATTH. 5. τουτέστι—φονεύοντες habet eti- 11. διεξεπράξατ᾿  ] Immo διεπράξατ. am Gu. ad v. 516: nisi quod ἤγουν 30. ἐλλιπές] ἐλλειπές A. δεινῶς τουτέστιν ἀπ. ἐφ. ὡς ἐ. κτείνοντες)

348
βρέξω τὸ ὄμμα, ἐπεὶ καὶ ὅτε ὡλλυτο ἔκλαυσα. A. θέλεις. Gr. κερδᾶναι: ἐκχῦσαι. Fl. 21. κέρδος ἡγεῖται τὸ δὶς κλαῦσαι. Fl.10. ὡς φιλόσοφός φησι τὸ κερδᾶναι· κέρδος γὰρ οἴεται τὸ κλαῦσαι καὶ δεύτερον περὶ τῆς Πολυξένης. M. Fl. 59. οἱ γὰρ λυπούμενοι παραμυθίας ἔχουσι τὸ κλαίειν. τὸ κερδᾶναι γίνεται ἀπὸ τοῦ κέρδος, τὸ δὲ κέρδος ἀπὸ τοῦ τὸ κέαρ ἡδαίνειν καὶ εὐφραίνειν. Fl. 59.

519. οἴκτῳ: τῷ θανάτῳ. Fl. 21. τῷ φόνῳ, ἤγουν τῷ ἐλέῳ. Fl. 59. τῆς σῆς παιδὸς τῇ φιλανθρωπίᾳ καὶ ἐπικάμψει. Fl. 33. λέγων κακά: διηγούμενος ἀλγεινὰ, δυστυχῆ, ἤγουν τὸν φόνον αὐτῆς Fl. 56. 59. 76. Gr. λέγων γὰρ τὰ συμβάντα βρέξω διʼ ὀφθαλμῶν δάκρυα δολερά· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ κερδάναι δάκρυα. Fl. 33.