Scholia in Euripidis Hecubam (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)

120. αἰχμητήν: πολεμικόν. Fl. 6. 17. 21. 56. 76. Gr. πολεμικὸν, στρατιωτικόν. Fl. 59. τοῖς μὲν διδόναι: δοκοῦν καὶ ἀρέσκον ἦν κατὰ ἐπαναστροφὴν διδόναι σφάγιον τῷ τύμβῳ, τοῖς δὲ οὐχὶ δοκοῦν καὶ ἀρέσκον ἦν συνουσίαν. Fl. 59. καὶ οἱ μὲν διδόναι ἔθεντο τὸ σφάγιον πρὸς αἰτήσεως Ἀχιλλέως, οἱ δὲ οὔ· ἤγουν δόκησις διττὴ ἐγένετο περὶ τούτου. Fl. 33.

121. σφάγιον: θῦμα. Fl. 17. δοκοῦν: ἀντὶ τοῦ δοκοῦντος καὶ οὐκ ἐδόκει. Fl. 56. ἀντὶ τοῦ δοκοῦντος, ἀρέσκον ἦν. Fl. 59. φαινομένου. Fl. 17. δοκοῦντος καὶ φαινομένου καὶ ἀρέσκοντος. Gu.

122. τὸ μὲν σόν: ἦν δὲ ὁ Ἀγαμέμνων τὸ σὸν συμφέρον σπεύδων διὰ τὸ τιμᾶν αὐτὸν τὰ λέκτρα τῆς Κασάνδρας. A.M. χαριζόμενος τῇ Κασάνδρᾳ διὰ τὴν πρὸς αὐτὴν κοινωνίαν ὁ Ἀγαμέμνων οὐκ ἐβούλετο σφαγῆναι τὴν Πολυξένην. M. ἤγουν τὸ σοὶ σύμμετρον. Fl. 17. τὸ σὸν ἀγαθόν: τὸ μὴ τὴν σὴν θυγατέρα σφαγῆναι, ἀλλὰ ἄλλην τινὰ τῶν αἰχμαλωτίδων. Gu. σπεύδων: σπουδὴν ποιούμενος, ἤτοι ἔσπευδεν. σπεύδω ἐγὼ, ἐπισπεύδω ἕτερον. I. σπεύδων: ὁ βοηθῶν. B. rec. ἤγουν ὁ συντείνων καὶ σπουδάζων. Fl. 59. ἦν δὲ ὁ Ἀγαμέμνων εἰς τὸ σὸν συμφέρον, καὶ σπεύδει σῶσαι τὴν σὴν παῖδα Πολυξένην, διὰ τὸ ἔχειν λέκτρα, ἤγουν κοίτην, συνουσίαν, μετὰ τῆς Κασάνδρας, τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. Fl. 33. σπεύδων: σπουδάζων. σπεύδω ἐγώ· ἐπισπεύδω δὲ ἕτερον. Gr. ἀγωνιζόμενος, συναγωνιζόμενος. Gu.

123. τῆς μαντιπόλου βάκχης: ἤγουν τῆς μαντικῆς. Gr. χρησμῳδοῦ. Gu. ἤγουν τῆς Κασάνδρας. τὸ βάκχης λέγει, ἐπειδὴ οἱ μαντευόμενοι ἔνθεοι ὑπὸ θεῶν γενόμενοι μαντεύονται, καθάπερ αἱ Βάκχαι τῷ Διονύσῳ πληγεῖσαι ἄνω καὶ κάτω φέρονται, ὥσπερ μαινόμεναι. Gu. I. μαντιπόλου: τῆς ἀναστρεφομένης ἐκ τῆς μαντείας. Fl. 6. βάκχης: ἡ ἐκκεχυμένη τὴν βάσιν ἢ τὴν βοήν. Gu. ἀνέχων: ἤγουν τιμῶν καὶ περιποιούμενος. καὶ γὰρ οἱ ἀνέχοντες καὶ ἀνακουφίζοντές τι, φροντίδος [*](12. ἦν δὲ—σπεύδων] Haec etiam 30. ἤγουν add. B. Fl. 25. 31. τι hoc loco Gu., post ἀνέχοντες 26. ἤγουν τῆς Κασάνδρας Gr. τῆς B.I. Tum τὸ φροντίδος B. et μαντικῆς Κασάνδρας I.B. incipit ab τὸ ἔχουσιν pro ἀνέχουσιν. I. βάκχης λέγειν (sic), ἐπειδὴ etc.)

125. τὼ Θησείδα δʼ, ὄζω Ἀθηνῶν: τοὺς Θησέως παῖδας ἔνιοί φασι μὴ ἡγεμόνας στρατεύεσθαι ἐπὶ Ἴλιον μηδὲ τῆς συμμαχίας χάριν, ἀλλὰ ἀποληψομένους τὴν Αἴθραν. διὸ καὶ τὸν Ὅμηρον λέγειν τὸν Μενεσθέα ἡγεῖσθαι τῶν Ἀθηναίων. Διονύσιος γοῦν ὁ τὸν Κύκλον ποιήσας φησί· Δημοφῶν δὲ ὁ Θησέως ἐδεῖτο αὐτῶν δοῦναι Αἴθραν τὴν Πιτθέως τὴν τοῦ πατρὸς μητέρα, ὅπως αὐτὴν κομίσωσιν οἴκαδε. Μενέλαος δὲ πρὸς Ἑλένην πέμπει Ταλθύβιον κελεύσας ἄγειν Αἴθραν καὶ Ἑλένη δωρησαμένη Αἴθραν παντοδαπῷ κόσμῳ ἀποστέλλει πρὸς Δημοφῶντα καὶ Ἀκάμαντα. Ἑλλάνικος δέ φησιν αὐτοὺς ἐστρατευκέναι, ὅπως εἰ μὲν ἕλοιεν Ἴλιον λάφυρον αὐτὴν λάβοιεν, εἰ δὲ μὴ, κἂν λυτρώσαιντο δώροις. ἦσαν δὲ καὶ μετὰ Χαλκώδοντος τοῦ Ἄβαντος ἐν Εὐβοίῳ. A.M. οἱ δὲ τοῦ Θησέως παῖδες Ἀκάμας καὶ Δημοφῶν, οἳ ἦσαν κλάδοι τῶν Ἀθηναίων, οἱ καὶ ἐστρατεύσαντο ὑπὸ Ἴλιον, οὐχ ἡγούμενοι τινῶν, ἀλλʼ ἐπὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τῆς Αἴθρας· ἕνεκεν γὰρ ταύτης ἐστρατευκέναι τούτους φασίν. M.

τὼ Θησείδα: οἱ τοῦ Θησέως παῖδες, Ἀκάμας καὶ Δημοφῶν, οἳ ἦσαν Ἀθηναῖοι τὸ γένος, ἐστράτευσαν ἐπὶ τὸ Ἴλιον, οὐχ ἡγούμενοι τινῶν. διʼ ὃ καὶ Ὅμηρος λέγει τὸν Μενεσθέα μόνον ἡγεῖσθαι τῶν Ἀθηναίων, ἀλλʼ ἐπὶ τὴν ἀπολύτρωσιν τῆς Αἴθρας τούτους ἐστρατευκέναι φασίν. Ἐλλάνικος δὲ λέγει διὰ τοῦτο αὐτοὺς ἀπελθεῖν ἐκεῖσε, ὥστε, εἰ μὲν ἕλοιεν Ἕλληνες τὴν Τροίαν, λάφυρον αὐτὴν καὶ γέρας λαβεῖν, εἰ δὲ μὴ, κἂν λυτρώσασθαι δώροις, καὶ μὴ ἐᾶσαι ταύτην ὑπὸ τούτων κατασκαφῆναι. B. Gu. I.

ὄζω: οἱ ὄζοι, ἤγουν οἱ κλάδοι. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. 76. Gr. οἱ δὲ δύο υἱοὶ τοῦ Θησέως, οἱ κλάδοι τῶν Ἀθηνῶν. Fl. 33.

126. δισσῶν μύθων: οἱ δύο λέγοντες καὶ ῥητορεύοντες ἦσαν εἰς ταυτὸ, συνέτρεχον μίαν γνώμην ἔχοντες. M. ἤγουν διπλῶν, ὡς οὔτε ἀνηλεῶς δεῖ πρὸς τὴν παῖδα διατεθεῖσθαι·—ἀρκεῖ γὰρ τὸ αἰχμάλωτον εἶναι—οὔτʼ αὖ τὴν Ἀχιλλέως παριδεῖν αἴτησιν, μεγάλα τὸν στρατὸν ὠφεληκότος, ἀλλὰ προθύμως τελέσαι. B. Gu. I.

δισσῶν: διπλῶν· ἤγουν τῷ ἐνὶ ἐδόκει τὸ ναὶ, καὶ τῷ ἑτέρῳ τὸ οὐ. Fl. 21. δισσῶν—συνεχωρείτην: ἤγουν οἱ μὲν λόγοι διττοὶ ἦσαν, ἐπεὶ καὶ δύς οἱ λέγοντες Θησεῖδαι· συνέτρεχον δὲ καὶ συνέβαλλον ἐν μιᾷ βουλῇ, ἤγουν τὴν Πολυξένην τῷ Ἀχιλλεῖ γέρας γενέσθαι ἔλεγον. Fl. 59.

127. γνώμῃ δὲ μιᾷ: μιᾷ διαθέσει, σκοπῷ, βουλήματι. I. συνεχωρείτην, συνέτρεχον, σννήρχοντο, συνεφώνουν. I. ἐν μιᾷ γνώμῃ καὶ ψήφῳ προσετέθη. A.M.

128. στεφανοῦν: ἤγουν τιμᾶν. B. Gr. I. στεφανῶσαι καὶ κοσμεῖν. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν νικώντων καὶ ἐστεφανωμένων. Gu, I.

στεφανοῦν: ἀπὸ τοῦ πλεονάζοντος τοῦτο λέγεται, ὥσπερ τὸ καταλιθοῦν τοῖς μήλοις. B. Fl. 6. 21. 56. 59. 76. τὸν τοῦ Ἀχιλλέως τάφον στεφανῶσαι αἵματι νέας παιδός. Fl 33.

129. αἵματι χλωρῷ: νέας παιδὸς αἵματι, ἢ ὑγρῷ, ὡς καὶ τὰ χλωρὰ φυτὰ ὑγρὰ λέγεται. τινὲς δὲ νεαρῷ. M. νεαρῷ, παρθενικῷ. M. προσφάτῳ, νεαρῷ. I. χλωρῷ: νέῳ. Fl. 17. 59. νεαρὸν, ὑγρὸν, αὐξητικόν. Fl. 33. ἤγουν νεάζοντι. Gr. νέῳ καὶ παρθενικῷ ὑγρῷ, νεορρύτῳ νέας παρθένου. Gu.

τὰ δὲ Κασάνδρας: ἔλεγον δὲ τὰ τῆς Κασάνδρας λέκτρα οὐκ [*](1 οἱ ὄζοι Gr. ἤγουν ὄζοι Flor. Gu. est, sed ab alia m. συνεχώρουν. 2. οἱ θησεῖδαι ἤγουν οἱ υἱοὶ τού θησέως MATTH. ὁ ἀκάμας καὶ ὁ δημοφῶν Gr. 16. ἤγουν B. ὥστε I. om. Gr. 6. αὖ τὴν] αὐτὴν I. In M. nihil praeter τιμᾶν, ἀπὸ μεταφορᾶς ib. μεγάλα] μεγάλως I. τῶν νικώντων καὶ ἐστεφανωμένων 7. ἀλλὰ π. τελέσαι om. I. μετὰ τιμῆς. 13. βουλήματι addit Fl. 17. βουλῇ ib. στεφανῶσαι καὶ κοσμεῖν e Gu. Gu. accesserunt. Idem στεφανουμένων 14. συνέτρεχον—συνεφώνουν] Primum pro ἐστεφ. MATTH. est in Fl. 10. 33. alterum in 18. πλεονάζοντος] δὲ add. B. 2. 6. 56. 59. 76. Pro ultimo in 19. τοῖς μήλοις] ἐν μόλοις B.)

130. λέκτῤ: ἀπὸ τοῦ λέχω τὸ κοιμῶμαι, ἢ ἀπὸ τοῦ λέχω τὸ φροντίζω. Gu.

131. πρόσθεν θήσειν: προτιμήσειν, ποιήσειν, ἤγουν προτιμήσασθαι. Fl. 59. προτιμῆσαι καὶ προκρῖναι. Fl. 21. λόγχης: τῆς δυνάμεως τοῦ Ἀχιλλέως. Fl. 21. ἤγουν τῆς πολεμικῆς δυνάμεως. Gr. ἀπὸ συμβόλου τὸ κύριον. Gu.

132. σπουδαί: (ἤγουν) ἀντιλαβαί. M. Fl. 21. ἤγουν ἅμιλλαι. Gr. ἀγῶνες, κρίσεις, μελέται. Gu. λόγων: λέξεων. κατατεινομένων: ἤγουν ἀντιτεινόντων. Fl. 6. 21. 56. 76. γινομένων. Fl. 17. πολλαὶ δὲ σπουδαὶ λόγων διατεινομένων ἐν ἰσότητι πάντων εὑρέθησαν. Fl. 33. ἤγουν ἀντιτεινόντων. Gr. σφοδρῶς καὶ σπουδαίως φερομένων, διϊσχυριζομένων καὶ ἐνστατικῶς λεγομένων, σπουδαζομένων. Gu.

133. πρίν: ἀντὶ τοῦ πρὸ τοῦ. Fl. 21. 17. ἀντὶ τοῦ πρὶν Ὀδυσσεὺς μιᾷ γνώμῃ καὶ ψήφῳ προσετέθη. M. Fl. 21.

ποικιλόφρων: ἤγουν ὁ πολυμήχανος. Gr. ὁ ποικίλος τὸν νοῦν καὶ φρόνιμος. ἰδίωμα τῶν ῥητόρων τὸ ποικίλως φρονεῖν. Gu. ὁ πανοῦργος. Fl. 17. πολύβουλος. Fl. 6. ὁ συνετόβουλος. M. Fl. 21. ποικιλόβουλος. Fl. ὁ ποικίλος τῇ φρονήσει καί. Fl. 33. φρόνιμος. I.

134. κόπις: ὁ λάλος ὅθεν καὶ κόβαλος ὁ κομψός “καὶ μὴν κόβαλά γʼ ἐστὶν, ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ.” κοπίδας τε τὰς τῶν λόγων τέχνας ἄλλοι τε καὶ Τίμαιος οὕτως γράφει ὥστε καὶ φαίνεσθαι μὴ τὸν Πυθαγόραν εὑράμενον τῶν ἀληθινῶν κοπίδων μηδὲ τὸν ὑφʼ Ἡρακλείτου κατηγορούμενον, ἀλλʼ αὐτὸν Ἡράκλειτον εἶναι τὸν ἀλαζονευόμενον. τὰ περίεργα γὰρ τῶν λόγων καὶ τὰ κατεστωμυλμένα κόβαλα [*](11. προτιμήσασθαι] ἤγουνπροτιμήσειν 32. περίεργα] πάρεργα esse videtur Gr. cujus ultimae syllabae ab altera in M. m. suprascriptum est σασθαι. ib. κατεστωμυλμένα Cobetus pro 27. καὶ μὴν] Arist. Ran. 1021. κατεστωμυλημένα.)

κόπις: ῥήτωρ. I. κόπις, ὁ λάλος, ὅθεν καὶ κόβαλος, καὶ κομψὸς, κοβάλαι δὲ καὶ κωπιάδες αἱ τῶν ἀλόγων τέχναι. Bar. σύντομος καὶ ὀξὺς καὶ ἡδὺς τῷ λόγῳ. M. Fl. 21. ἡδύνων, γλυκαίνων τοῖς λόγοις. Fl. 17. γλυκυλόγος τῷ πλήθει. Gu. δημοχαριστής: τῷ δήμῳ χαριζόμενος ἐν τῷ λέγειν. I. ὁ τῷ δήμῳ κεχαρισμένα λέγων. κόπις, ἡδυλόγος: λάλος, ἡδυλόγος, καὶ τῷ δήμῳ κεχαρισμένος. Fl. 33.

135. Λαερτιάδης: ὁ υἱὸς τοῦ Λαερτίου. Fl. 6. 17. 21. 56. 59. εἰώθασιν οἱ ποιηταὶ πατρωνυμικῶς. Fl. 56. πείθει: ἀντὶ τοῦ ἔπεισε. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. πρὸ τοῦ πεῖσαι. Fl. 21.

στρατιάν: στρατιὰ δέ ἐστι τὸ ἄθροισμα τῶν στρατιωτῶν, στρατεία δὲ αὐτὸς ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἐν πολέμῳ τάξις. A.M.

136. τὸν ἄριστον: ἤγουν τὸν κρείττονα, τὸν ἀνδρειότατον τῶν Ἑλλήνων. Fl. 17. μηδαμῶς τὸν ἔνδοξον Ἑλλήνων πάντων. Fl. 33. τὸν κρείττονα. Gr. εὐδοκιμώτερον. Gu.

137. δούλων: αἰχμαλώτων. Fl. 59. σφαγίων: θυμάτων. Fl. 17. σφαγμάτων, ἤγουν τῆς Πολυξένης. Fl. 21. ἀπωθεῖν: ἀποδιώκειν ἀφʼ ἡμῶν τὸν Ἀχιλλέα, ἤγουν μὴ ἐχθρὸν ἡμῖν αὐτὸν ποιῆσαι. Fl. 59. παραβλέπειν. Gr. παραλογίζεσθαι, ἀποπέμπειν ἀγέραστον, ἀποστρέφεσθαι, ἀτιμάζειν. Gu.

138. παρά: ἀπέναντι τῆς Περσεφόνης. Fl. 21.

139. φθιμένων: ἀπὸ τῶν τεθνηκότων ἐν Τροία. Fl. 6. 17. 56. 59. 76. Gr. τῶν ἀποθανόντων στάντα παρὰ τῇ θυγατρὶ τῆς Δήμητρος, τῇ ἀλόχῳ τοῦ καταχθονίον θεοῦ Πλούτου τοῦ κρίνοντος τοὺς τεθνηκότας. Fl. 21.

140. ὡς ἀχάριστοι: ὡς ἀπέβησαν ἀπὸ τῶν πεδίων τῶν Τρωϊκῶν [*](4. κωπιάδες ex κόπιδες corruptum, 21. 56. 59. 76. in quibus subjicitur κοβάλαι ex κοβαλεῖαι, ut videtur. τὸ εὔνοιαν ἐπισπᾶσθαι παῤ αὐτῶν. Glossam Εtym. Gud. p. 332. 3. 13. στρατιὰ δὲ(γὰρ M.)—]InA.M. comparavit Lobeck. Aglaoph. p. haec leguntur post προσετέθη (schol. 1322. ubi κόβαλος ἀπὸ τῆς κοπίδος, κοπίβαλός v. 127.) καὶ—τάξις om. A. τις ὢν, derivatur. 15. ἀνδρειότατον scripsi ex Fl. 56. 5. καὶ ἡδὺς om. M. pro ἀνδρείον (sic). ib. τῷ λόγῳ] τῶν λόγων Fl. 18. αἰχμαλωτῶν Fl. αἰχμαλωτικῶν 8. ὁ τῷ δ. κ. λ. ex M. Gu. Fl. 6. Matth.)