Scholia in Euripidis Hecubam (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)
Scholia in Euripidem
Scholia in Euripidem. Scholia Graeca in Euripidis tragoedias, Volume 1. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Oxford University Press, 1863.
1253. ὑφέξω—δίκην: δώσω, ἀποδώσω. δίδωμί σοι δίκην, ἀντὶ [*](1. π. —βαρβάροις] Gl. δηλονότι τοῖς, 20. ἡ αἰτία] ἡ om. Ι. βαρβάροις in B. 23. φάσκοντες om. Ι. 10. φίλος—] Conf. p. 502, 21. ib. π. τ. Ἀ. post τὸ ἡσσώμενος Ι. 16. τὸ om. Ι. 25. ὅπερ ἐσχάτης ἂν εἴη ἀμαθίας 17. δούλης] δούλου Ι. add. Ι.)
1254. οὔκουν δικαίως: δικαίως ὑφέξεις δίκην, ἐπειδὴ κακὰ ἔπραξας. Ι. εἴπερ: ὁ εἰ ἀντὶ τοῦ ἐπεί. ἐπεὶ εἰργάσω κακά. B.
1255. οἴμοι τῶν τέκνων ἕνεκα καὶ τῶν ὀφθαλμῶν, ὁ τάλας ἐγώ. Ι.
1256. ἀλγεῖς: λυπῇ; τί δὲ οὐ δοκεῖς ἀλγεῖν ἐμὲ τοῦ παιδός μου ἕνεκεν, Ι. τί δαί με: τί δὲ οὐχὶ δοκεῖς ἀλγεῖν καὶ λυπεῖσθαι ἐμὲ ἕνεκα τοῦ παιδὸς τοῦ παρὰ σοῦ φονευθέντος; τὸ δὲ διφθογγογραφούμενον δαί προτιθεμένου τοῦ τί πάντοτε διφθογγίζεται. Fl. 59.
1257. χαίρεις: κατʼ ἐρώτησιν. B. χαρὰν ἔχεις ἀτιμάζουσά με, κακότροπε σύ; I.
1258. οὐ γάρ με χαίρειν: οὐ γὰρ πρέπει με χαίρειν τιμωροῦσαν καὶ κολάζουσαν σέ; I.
1259. ἀλλʼ οὐ τάχ᾿: ἀλλʼ οὐ χαιρήσεις, ἡνίκα σε ἡ θάλασσα κρύψῃ. l. εἰπόντος τοῦ Πολυμήστορος πρὸς τὴν Ἑκάβην, χαίρεις ὑβρίζουσά με, ἀποκριθεῖσα εἶπεν ἡ Ἑκάβη, οὐ γὰρ ἐνδέχεται με χαίρειν με τιμωρουμένην σε; εἶτα ὁ Πολυμήστωρ ἀνταποκριθεὶς ἔφη, ἀλλʼ οὐ τάχ᾿, ἡνίκ ἄν σε ποντία νοτὶς, ἤγουν ἀλλʼ οὐ χαρήσῃ τάχα, ὅταν σὲ ἡ ποντία νοτίς, καὶ ἕστη τοῦ λόγου· οὐ γὰρ ἐπλήρου τὸν αὐτοῦ λόγον, καὶ διὰ μέσου φησὶν κάβη, τί γάρ με ποιήσει ἡ νοτίς; ἆρά με ἀγάγῃ εἰς τὴν Ἑλληνίδα γῆν; καί φησι Πολυμήστωρ ὡς οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλʼ οὐ χαρήσῃ, ὅταν σε κρύψῃ ἡ ποντιὰ νοτὶς, δηλονότι ἡ θάλασσα, πεσοῦσαν ἐκ καρχησίων. μυθεύεται γὰρ ὡς εἰς κυνὸς εἶδος μεταβληθεῖσα Ἑκάβη καὶ ἀνελθοῦσα ἐν τῷ ἀνωτάτῳ τοῦ ἱστοῦ, ἤτοι τοῦ κέρατος, ἔρριψεν αὑτὴν εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπεπνίγη. ταῦτα δὲ προμαντεύεται ὁ Πολυμήστωρ ὡς δὴ λυπήσων αὐτὴν, καὶ πάλιν φησὶν Ἑκάβη, παρὰ τίνος ῥιφῶ, τυγχάνουσα τούτων τῶν βιαίων ἁλμάτων; καί φησιν ὁ Πολυμήστωρ, αὐτὴ ἐν τῷ ποδί σου ἐμβήσῃ, ἤγουν ἔλθῃς, εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ἱστοῦ. καὶ πάλιν φησὶν ἡ κάβη, ἀνέλθω, ἀλλὰ πτερὰ φύσασα ἐν τοῖς νώτοις ἢ ἐν ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ. καί φησι Πολυμήστωρ, οὐχ οὕτως, ἤγουν οὐχὶ πτεροφυήσεις, ἀλλὰ κύων γενήσῃ πυρσώδη καὶ ἠγριωμένα βλέμματα ἔχουσα ὡς ὁ κύων. A.
1260. μῶν ναῦς: ἄρα διὰ νηὸς παραπέμψῃ εἰς τοὺς ὅρους τῆς [*](8. λυπῇ—δὲ] λυπῇς—δαὶ Ι.)
1261. κρύψῃ: νοτὶς ποντία καλύψει, καὶ ποντίσει πεσοῦσαν ἐκ τῶν καταρτίων. λέγουσιν ὅτι οἱ Ἕλληνες καταρώμενοι πάντοτε καὶ ὑβριζόμενοι ὑπὸ τῆς Ἑκάβης, θυμωθέντες ἔρριψαν ταύτην ἀναβιβάσαντες ἀπὸ τοῦ ἱστοῦ τῆς νεὼς, καὶ λιθοβολήσαντες ἐκείνην ἐποίησαν κολωνὸν, ὕστερον δὲ τοὺς λίθους ἀπὸ ταύτης ἐκβαλόντες εὗρον ἐκείνην σκύλλαν ἔχουσαν ὀφθαλμοὺς ὡς πυρός. Fl. 59. Ι. μὲν οὖν: μᾶλλον μὲν οὖν. Gr. Fl. 6. 9. 17. 21. 50. 59. 76. καρχησίων: τῶν ἀνωτάτω τοῦ ἱστοῦ ἤτοι τοῦ κέρατος τροχαλίων. B. τῶν καταρτίων. B. rec. ἱστῶν, ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων μερῶν τῆς νηὸς, τῶν καταρτίων. Gu. καρχήσια τὰ ἄκρα τοῦ ἱστοῦ τοῦ κέρατος τῶν πλοίων, τῶν κεραταρίων τροχαλίων τοῦ ἱστοῦ. M. Fl. 21. καρχήσία τὰ καλλωπίσματα τῆς νηός. Fl. 59.
1262. πρὸς τοῦ βιαίων: πρὸς τίνος ἀναγκαστικῶν ἐπιτυγχάνουσαν πηδημάτων. I.
πρός τοῦ βιαίων: τοῦτο οὕτω νοητέον. εἰπόντος γὰρ τοῦ Πολυμήστορος πεσεῖσθαι αὐτὴν ἐκ τῶν ἱστῶν, ἀποροῦσα αὕτη φησὶ, παρὰ τίνος τυγχάνουσαν ἁλμάτων καὶ πηδημάτων βιαίων καὶ ἀκουσίων κρύψει με; ἄλματα γὰρ βίαια τὰ ἀκούσια φαμὲν, ἅπερ οὐχ ὁ ἁλλόμενος δρᾷ ἑκουσίως, ἀλλʼ ὑπό τινος ἑτέρου ἀναγκαζόμενος πράττει. Gu. I.
1263. αὐτὴ πρὸς ἱστόν: αὐτὴ ἀναβήσῃ ἐν τῷ ἀνωτάτω τοῦ ἱστοῦ. ἤγουν τῇ ἄκρᾳ τῶν τροχαλιῶν. Ι. κατʼ ἐνίους ἡ Ἑκάβη ἑαυτὴν ἔρριψεν εἰς τὸ πέλαγος. B. M.
1264. ὑποπτέροις νώτοισιν: διὰ νώτων ἐπτερωμένων, ἢ ποίῳ τρόπῳ, Ι. ἐπαιρόμενος. B.
1265. κύων γενήσει: κύων γενήσῃ, πυρώδεις ὀφθαλμοὺς ἔχουσα, ἤτοι ἠγριωμένους. Ι. ὅτι κύων ἐγένετο, καὶ Λυκόφρων φησί. Gu. οὐκ ἄπιστον δὲ περὶ τῆς Ἑκάβης κύων γενομένης. λέγεται γὰρ ὅτι [*](1. εἰς τοῦς—Ἑλλάδος om. Gr. 17. νοητέον] νοεῖται Ι. 6. ἐποίησαν κολωνὸν et δὲ om. 19. τυγχάνουσαν] τυγχάνουσα Ι. ib. ἐκείνην om. I. 21. ἁλλόμενος Barnes. ἁλόμενος 8. ἔχουσαν—πυρός om. Ι. Gu. ἀλώμενος I. 10. τροχαλίων] τροχαλιῶν adv. 1263. 25. τὸ πέλαγος] τὴν θάλασσαν M. 12. καρήσια] καρχησίων M. 29. Λυκόφρων] V. 1177.)
1266. πῶς δʼ οἶσθα: πῶς δὲ γινώσκεις τὴν ἐναλλαγὴν τῆς μορφῆς μου; I. μετάστασιν: μεταλλαγήν. Gr. μεταμόρφωσιν. M. Gu. ἀλλοίωσιν. Gu.
1267. ὁ Θρῃξὶ μάντις: ὁ ἐν τοῖς Θρᾳξὶ μάντις ἔλεξε Διόνυσος ταῦτα. I. ἢ ἐν τῇ Θρᾴκῃ Διονύσου μαντεῖον ἦν, ἢ ἀνήρ τις ἦν ἐν Θρᾴκῃ μάντις Διόνυσος καλούμενος. Gu. I. Διόνυσος: οἱ μὲν περὶ. τὸ Πάγγαιον εἶναι τὸ μαντεῖόν φασι τοῦ Διονύσου, οἱ δὲ περὶ τὸν Αἷμον, οὗ εἰσι καὶ Ὀρφέως ἐν σανίσιν ἀναγραφαὶ, περὶ ὧν φησιν ἐν Ἀλκήστιδι “οὐδέ τι φάρμακον Θρῄσσαις ἐν σανίσιν, τὰς Ὀρφεία κατέγραψε γῆρυς.” ὅτι δὲ καὶ Διόνυσος μάντις καὶ ἐν Βάκχαις φησὶ “μάντις δʼ ὁ δαίμων ὅδε· τὸ γὰρ βακχεύσιμον καὶ τὸ μανιῶδες μαντικὴν πολλὴν ἔχει.” A.B.M.I.
1268. σοὶ δʼ οὐκ ἔχρησεν: σοὶ δὲ οὐκ ἐμάντευσεν οὐδὲν τῶν κακῶν ὧν ἔχεις I.
1269. οὐ γάρ ποτʼ ἄν: οὐκ ἔχρησε δηλονότι· οὔποτε γὰρ ἂν σὺ εἷλες ἐμὲ ὧδὲ σὺν δόλῳ. I.
1270. θανοῦσα δʼ ἢ ζῶσʼ: θανοῦσα δὲ ἐκπλήσω τὸν ἐνθάδε βίον, [*](3. ἀπῆλθον Matth. pro ἀπῆλθες φείας. οὐδέ τι φαρμάθρης σανίσι τὰς et mox εὗρεν pro εὗρον. ὁρφείας I., cujus scripturae origo 16. ἢ ἐν] ἢ om. Gu. patet ex B. in quo duae sunt lineae ib. τις ἦν—μάντις] ἦν et μάντις non integrae, κήστιδι. οὐδέτι φάρμα om. I. . . . | θρησ σανίσιν τὰα ὁρφείασ, parvo 18. Πάγγαιον] παγγαῖον I. inter θρησ et σανίσιν spatio relicto. 20. Ἀλκήστιδι] V. 982. οὗτος ὁ ποιητὴς 21. δὲ καὶ] καὶ om. I. addit A. ib. Βάκχαις] V. 279. ib. οὐδέ τι φάρμακον Θρῄσσαις ἐν 22. καὶ τὸ] τὸ om. B.I. σανίσιν τὰς ὀρφεία A.M., nisi quod ὁρ- 23. πολλὴν ἔχει] ἔχει πολλήν M.)
1271. θανοῦσα : τουτέστι μέχρι θανάτου κύων ἔση· ἐπονομασθήσεται δὲ τῷ τάφῳ τὸ σὸν ὄνομα, ἤγουν κύων. Ι. θανοῦσα: γενήσῃ κύων. Gu.
1272. μορφῆς ἐπῳδόν: ἐπώνυμον τῆς ἐμῆς μορφῆς κληθήσεται τὸ σῆμα ἧς ἔχω νῦν, ἢ τί ἕτερον εἴπῃς: καί φησι Πολυμήστωρ, οὐ τάφος Ἑκάβης κληθήσεται, ἀλλὰ κυνὸς σημεῖον τοῖς ναύταις ἐπίδηλον· ὅταν γὰρ ἀπέλθωσι εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον οἱ ναῦται ἔνθα ἐστὶν ὁ τῆς Ἑκάβης τάφος, τότε γινώσκουσιν ὡς εἰς ξηράν εἰσιν. A. ἐπῳδὸν καὶ ἐπώνυμον τῆς ἐμῆς μορφῆς, ἢ τί ἄλλο ἐρεῖς, Ἄλλως. ἐπώνυμον τῆς κυνικῆς μορφῆς, ἢ ἄλλο τι τῆς ἀνθρωπίνης, ἣν ἔχω, λέξεις; Ι.