Scholia in Euripidis Rhesum

Scholia in Euripidem

Scholia in Euripidem. Scholia Graeca in Euripidis tragoedias, Volume 1. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Oxford University Press, 1863.

347. ἥκεις ὦ ποταμοῦ παῖ: οὐκ εἴρηκε τίνος Μουσῶν ὁ Ῥῆσος εἴη παῖς. Κλειοῦς μέντοι λέγουσιν αὐτὸν εἶναι, καθάπερ Μαρσύας ὁ νεώτερος ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς --- τῶν κακοβρῖ γράφων οὕτως “εἰσὶ δὲ οἳ καὶ περὶ τούτου εἶπον τοῦτο· Κλειὼ τὴν θεὸν ὑπὸ τοῦ [*](apud scholiastam Platonis, οὐδὲ βοὸς, tatio inepta. ἀλλʼ αἰγὸς —, quod probabilius. 10. Ἀδράστεια] ἀδράστια A. et 1. ἄκοντα Pflugkius. τριακόντα A. infra ἀδραστία, ἀδραστίας et ἀδραστίαν. ex quo Muellerus in Fragm. Hist. vol. 4. 9. 656. τρία ἄκοντα fecit. 14. Καλλίμαχος] Hymno in Jovem ib. μικρὸν Pflugkius. μακρὸν A. 47. Σχέδιον δόρυ Hesychius exp. ὃ ἀκοντί. ib. Ἀδρήστεια] ἀδραστία A. ἐκ τοῦ σύνεγγυς. et σχέδια, ὅπλα 22. ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς Hermannus τὰ ἐκ χειρὸς τιτρώσκοντα. Fuit igitur Opusc. vol. 5. p. 190. ἐν τ~... non μακρὸν, sed μικρὸν δόρυ. οἰκοδομ~.. A. 3. 4. Verborum corruptorum ib. ... τῶν κακοβρῖ] περὶ τῶν κακομόρων sensus esse videtur, fortunam adjuvare μόρων Hermannus parum probabili. non miseros (ταλαιπώρους) et ter. περὶ τῶν κατὰ  Ῥῆσον Muellerus debiles (εὐτελεῖς), sed felices. VATER. in Appendice ad Arrian. ed. Duebner. p. 157. p. 45. 6. τινὲς δὲ—καθήμενος] Interpretatio 23. τοῦτο Hermannus. τοῦτον A.)

30
Στρυμόνος ἐκ τοῦ χοροῦ τῶν Μουσῶν νυμφευθῆναι τεκνῶσαί τε τὸν Ῥῆσον.” καὶ μετʼ ὀλίγον “ἔστιν ἱερὸν τῆς Κλειοῦς ἐν Ἀμφιπόλει ἱδρυθὲν ἀπέναντι τοῦ Ῥήσου μνημείου ἐπὶ λόφου τινός.” ἔνιοι δὲ Εὐτέρπης αὐτὸν γενεαλογοῦσι, καθάπερ Ἡράκλειτος. φησὶ δέ· “ἑβδόμη δὲ Καλλιόπη ποίησιν εὗρε ποιημάτων, καὶ συνοικήσασα Οἰάγρῳ γεννᾷ Ὀρφέα, τὸν πάντων μέγιστον ἀνθρώπων ἐν τῇ κιθαρῳδικῇ τέχνῃ γενόμενον, πρὸς δὲ καὶ τῆς ἐγκυκλίου μαθήσεως συγκρεματικώτατον· ὀγδόη δʼ Εὐτέρπη, ἢ τὴν κατʼ αὐλοῦ εὗρεν εὐέπειαν, συνοικήσασα Στρυμόνι ἐντεκνοῖ Ῥῆσον, ὃς ὑπὸ Ὀδυσσέως καὶ Διομήδους ἀναιρεῖται.” οἷς καὶ Ἀπολλόδωρος ἐπηκολούθησε γράφων οὕτως “τὰς μὲν Μούσας οἱ μὲν πλεῖστοι παρθένους παραδεδώκασι· γράφεται δὲ εἶναι Οὐρανίας μὲν Λίνον, Καλλιόπης δὲ Ὀρφέα, Μελπομένης δὲ Θάμυριν, Εὐτέρπης δὲ Ῥῆσον, Τερψιχόρης δὲ Σειρῆνας, Κλειοῦς δὲ Ὑμέναιον, τῶν δὲ λοιπῶν Θαλείας Παλαίφατον, ἐκ δὲ Πολυμνίας Τριπτόλεμον· Ἐρατὼ δὲ ἐρασθῆναι μὲν Ὑακίνθου, τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ μηδένα μηδʼ υἱὸν γενέσθαι αὐτῶν.”

351. μελῳδοῦ Μούσας: τὸ ὄνομα τῆς Μούσης οὐκ εἴρηκε, φησὶ δὲ ὅτι διαβαίνουσαν διὰ τοῦ Στρυμόνος ὁ ποταμὸς ἔγκυον ἐποίησε. μήποτε δὲ ἐπ --- τὴν ἱστορίαν.

[*](1. χοροῦ Hermannus. χρόνου A. praesertim quum in ipsa bibliotheca ib. τεκνῶσαι Hermannus. τεκν multa insint pugnantia. De Mu. sarum vero filiis apud grammaticos 5. ποιημάτων Hermannus. πάντων tanta est dissensio ut omnino haec A. nequeant componi. VATER. p. ib. συνοικήσασα Οἰάγρῳ Hermannus. 163. συνοικήσαντα ἀγρῷ A. 11. γράφεται Amatius. γράφει A. 7. συγκρεματικώτατον] συγκρεματικώτερον ib. δὲ εἶναι Οὐρανίας μὲν Λίνον Hermannus. A. Correxi terminationem, mannus. δὲ οὐνίας μέλινον A. sed intactum reliqui vitium alterum, 12. δὲ post Καλλιόπης addidit quod non sanavit Herman. Hermannus. nus, qui συγκριματικώτατον scripsit. 13. Σειρῆνας Vaterus collatis scholiis Requiritur adjectivum ἐμπειρότατον liis Apollon. Rh. 4,896. et Lycophr. significans. 671. 712. σειρῆνα A. 9. ἐντεκνοῖ Hermannus. ἐντεκνῶ A. 14. δὲ post Ἐρατὼ (ἐρατῶ A.) 10. Ἀπολλόδωρος] Quae hic leguntur, addidit Hermannus. iis contraria prorsus sunt 16. μηδʼ υἱδν Hermannus. κίνδυνον quae de Musarum filiis idem narravit A. τὸν υἱὸν Vaterus. Apollodorus Biblioth. 1, 3, 2. ib. αὐτῶν] αὐτῆς Vaterus. seqq.: ut ex alio Apollodori libro 18. ὁ ποταμὸς L. Dindorfius. ὁπότε haec hausta esse minime dubitem. τε A. Apollodorum vero aliis locis alia ib. ἐπ...] ἐποίησε Kampmannus. tradidisse nemo erit qui miretur, ἕπεται τῇ ἱστορίᾳ Vaterus.)
31

356. βαλιαῖσιν: οὐ κυρίως νῦν τῇ λέξει κέχρηται, λευκὰς γὰρ εἶχεν, ὡς καὶ ἀνωτέρω αὐτὰς ἔφη. δύναται δὲ ἀντὶ τοῦ ταχείαις.

360. ἆρά ποτʼ αὗθις: ἆρά ποτε, φησὶν, ὑποστρεψάντων τῶν Ἑλλήνων ἡμεῖς μετὰ εὐφροσύνης διάξομεν καὶ διʼ ὅλης ἡμέρας ἄξει καὶ τελέσει ἡ πόλις τοὺς ἐν τοῖς συμποσίοις χοροὺς ταῖς τῶν κυλίκων φιλονεικίαις. λέγει δὲ τὰς προπόσεις ἀπὸ τῆς συνεκδοχῆς· οἰνοπλανήτοις δὲ ταῖς διὰ τοῦ οἴνου παραγούσαις τὸν νοῦν.

364. ὑποδεξίαις: ὑποδεκτικαῖς, ἀπὸ τοῦ κύλικος. λέγει δὲ τὰς προπόσεις ἀπὸ τῆς συνεκδοχῆς. ἁμίλλαις: φιλονεικίαις κυλίκων, οἷον πόσεων. οἰνοπλανήτοις ταῖς διὰ τοῦ οἴνου παραγούσαις τὸν νοῦν.

372. δοχμίαν: πλαγίαν μετεωρίζων τὴν πέλτην παρὰ τὴν σχιστὴν αὐτῆς περιφέρειαν.

πεδαίρων: κουφίζων, ἐκ τοῦ πέδου αἴρων.

373. σχιστὰν παῤ ἄντυγα ὃ σχιστὴν λέγει παρόσον οἱ πυρριχίζοντες διαβαίνουσιν, ἢ ὅτι ἡ πέλτη τετράγωνός ἐστιν ἐξοχὰς ἔχουσα.

379. φίλτατον ἄχθος οἴσει: ἡδὺ γὰρ αὐτῇ τοὺς πολεμίους παθεῖν.

381. ταῦτα πρὸς τὸν Ῥῆσον ἀποστρέψαντες λέγουσιν “ω μέγα βασιλεῦ,” ὁρῶντες δὲ αὐτόν.

τὸ ἑξῆς, καλὸν ἰδεῖν χρυσοκόσμητον.

384. κωδωνοκρότους: ἐν γὰρ τοῖς πόρπαξιν εἶχον κώδωνας.

393. παῖ τῆς μελῳδοῦ μητέρος: οἱ μὲν Κλειοῦς, οἱ δὲ Εὐτέρπης. Ὅμηρος δὲ Ἠϊνέως φησίν

  • ἐν δέ σφι Ῥῆσος βασιλεῦς, παῖς Ἠϊονῆος.

    • 397. τοὐπὶ σʼ: κατὰ τὸ σὸν μέρος.

    405. Ἕλλησιν ἡμᾶς: ὅσον ἦν ἐπὶ σοὶ προδέδωκας ἡμᾶς καὶ εἴασας. λείπει ἡ κατά, κατὰ τὸ σὸν μέρος.

    [*](2. εἶχεν] ἐχρῆν L. Dindorfius. 10. οἰνοπλανήτοις] οἰνοπλανήτων A. ib. ἀνωτέρω] v. 304. 11. πλαγίαν] πλαγείαν A. 4. ξει καὶ τελέσει L. Dindorfius. 21. χρυσοκόσμητον explicatio est ἕξει καὶ τε, A. vocis χρυσόδετον v. 383., reliqua inepta. VATER. p. 170. 6. τῆς συνεκδοχῆς Vaterus. τ~... 23. Εὐτέρπης Vaterus. εὐρωπ... A. συνεκδο... A. hic et in scholio proximo. 24. Ὅμηρος] Il. 10, 435. 25. Ἠϊονῆος] ἠϊονέως A.)
    32

    417. ψυχρὰν ἄησιν: τὸν χειμῶνα. τοῦ εἶναι αὐτοὺς εὔνους ἡμῖν ἀπόδειξίς ἐστι τὸ κεῖσθαι αὐτοὺς ἐν τῇ πόλει καὶ ταφῆναι.

    419. ἄμυστιν: οἱ μὲν ποτηρίου εἶδος ἐπιτηδειότητα ἔχον πρὸς τὰς ἀμυστὶ πόσεις, ὡς ἐν Αὔγῃ

  • σὺν τῷ βαθείας καὶ πυκνὰς
  • ἕλκουσι τὰς ἀμύστιδας.
    • ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῆς ἀπνευστὶ σπάσεως τάττουσι τὸ ὄνομα, ὡς Κρατῖνος ἀλλʼ οὖν θεῷ σπείσαντʼ ἄμυστιν δεῖ πιεῖν.

    427. μέλλοντι νόστον: ὅτι νόστον ἀπλῶς τὴν ὁδὸν καὶ τὸν πλοῦν ἡ ἔφη. καὶ γὰρ ἔπλευσε καὶ ἐπέζευσεν, ὡς ἑξῆς ἐρεῖ, οὐ μόνον τὴν εἰς τὴν πατρίδα ὑποστροφήν.

    430. ἔνθʼ αἱματηρός: ὡς πέμμα ξηρανθὲν τὸ αἷμα τοῦ φόνου. ἀκύρως δὲ κέχρηται τῷ πέλανος, ἄμεινον δὲ ἑτέρωθι εἶπεν ἀφρώδη πέλανον διὰ τὴν λευκότητα. οὕτως γὰρ ἔλεγον πελάνους τὰ πόπανα ἀπὸ τοῦ πεπλατύνθαι, ἢ ἀπὸ τῆς παιπάλης· ἀπὸ γὰρ τοῦ λεπτοτάτου κατασκευάζονται· καὶ Ὅμηρος τὸ λευκᾶναι παλῦναι “ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούρας.”

    αἱματηρὸς πέλανος ὡς πέμμα ξηρανθὲν τὸ αἷμα τοῦ φόνου. Fl. 1. 2.

    440. φυσήματα: πνεύματα. Fl. 2.

    442. πορπήμασιν: ἐνδύμασιν. Fl. 2.

    446. κυβεύων: ἀνωμάλως διατιθέμενος, ἐκ μεταφορᾶς τῆς κύβης. Fl.