De Creatis (Fragmenta Ap. Photium, Bibl. Cod. 235)
Methodius
Methodius, De Creatis (Fragmenta Ap. Photium, Bibl. Cod. 235), Bonwetsch, Hinrichs, 1917
Πρὸς ὅν φησι δι' ἑτέρου προσώπου ὁ ἅγιος ἐρωτῶν, γε σοφίας καὶ δόξης καὶ συλλήβδην πάσης ἀρετῆς ἀρχὴν καὶ οὐσιωδῶς, ἀλλὰ μὴ ἐπικτήτως ἡγῇ τὸν θεόν;
Ὁ δέ, Ναί.
[*](6 Mt. 7, 6 — 12 vgl. Symp. S. 83, 19 t — 13 vgl. I Petr. 2, 11. De res. n, 18, 1 S. 368, 7 — 16 vgl. Orig. De princ. I, 2, 10. EI, 5, 3 S. 41, 11ff. 272, 22ff — 31 vgl. Plato Phaedr. 245C)[*](3 Χριστὸν 003C; B 6 βάλλετε B 7 παραβάλετε Α, παραβάλλετε B 8 εἰς τὸν Χ. Α 11 αὐτοῖς A 14 καὶ A 314 rb 15 βιωτεύειν A | παρασκευάσουσιν AB 26 ἀπὸ < A 27 μετέβαλλεν A, μετέβαλλε B 32 ἐπικτήτως A 314v)Τί δὲ πρὸς τούτοις; οὐχὶ τέλειος πάντῃ δι’ ἑαυτὸν καὶ ἀπροσδεής;
Ἀληθῆ.
Ἀμήχανον γὰρ τὸ ἀπροσδεὲς δι' ἕτερον εἶναί τι ἀπροσδεές; Ἀμήχανον.
Πᾶν γὰρ τὸ δι' ἕτερον πλῆρες ὂν καὶ ἀτελὲς λεκτέον;
Ἀνάγκη.
Τὸ γὰρ αὐτὸ δι' ἑαυτὸ ἑαυτοῦ πλήρωμα ὄν καὶ αὐτὸ ἐν ἑαυτῷ μένον, τέλειον εἶναι τοῦτο μόνον δοξαστέον;
Ἀληθέστατα λέγεις.
Τὸ δὲ μήτε αὐτὸ δι’ ἑαυτὸ μήτε αὐτὸ ἑαυτοῦ πλήρωμα ὂν φαίης ἂν ἀπροσδεές;
Ούδαμῶς.
Οὐκ ἄρα ὁ θεὸς τέλειος διά τι νομισθήσεται · ὃ γὰρ διά τι τέλειόν ἐστιν, αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ ἀτελὲς ἀνάγκη τυγχάνειν.
Ἀνάγκη.
Οὐκοῦν καὶ ὁ θεὸς αὐτὸς δι' ἑαυτὸν τέλειος, ἀλλ’ οὐ δέ ἕτερον λογισθήσεται;
Ὀρθότατα.
Ἕτερον θεὸς κόσμου, καὶ ἕτερον κόσμος θεοῦ;
Παντελῶς.
Οὐκ ἄρα τέλειον φατέον καὶ δημιουργὸν καὶ παντοκράτορα διὰ κόσμον τὸν θεόν;
Οὔ.
Ὅπως δι’ ἑαυτόν, ἀλλὰ μὴ διὰ κόσμον, καὶ ταῦτα τρεπτόν, αὐτὸς καθ’ ἐαυτὸν τέλειος εὑρίσκοιτο.
Προσηκόντως.
Τί δέ; τὸν πλούσιον διὰ τὸν πλοῦτον λεκτέον πλούσιον; Ὀρθῶς.
Καὶ τὸν σοφὸν κατὰ μετοχὴν τῆς οὐσιώδους σοφίας, οὐκ αὐτὸν σοφίαν ὄντα, σοφὸν προσαγορευτέον;
Ναί.
Τί δέ; καὶ τὸν θεόν, ἕτερον ὄντα κόσμου, διὰ κόσμον ταύτῃ πλούσιον καὶ εὐεργέτην καὶ δημιουργὸν κλητέον;
Ἄπαγε, οὐδαμῶς.
Οὐκοῦν αὐτὸς ἑαυτοῦ πλοῦτος καὶ δι' ἑαυτὸν πλούσιος καὶ δυωατὸς τυγχάνει;
Ἐοικεν.
[*](3 δι' B 236ν 21 φατὲ A 24 ὅπως μὴ A 32 κόσμου] κόσμον A 32 f πλού|σιον A 314ν b 34 οὐδαμῶς, ἄπαγε B Ausgg. 35 αὑτὸν A)Ἦν ἄρα καὶ πρὸ κόσμου πάντῃ ἀπροσδεὴς ὢν καὶ πατὴρ καὶ παντοκράτωρ καὶ δημιουργός, ὅπως αὐτὸς δι᾿ ἑαυτόν ἀλλὰ μὴ ετερον ταυτα ῃ;
Ἀνάγκη.
Εἰ γὰρ διὰ κόσμον καὶ οὐχὶ δι᾿ ἑαυτόν, ἕτερος ὢν κόσμου, παντοκράτωρ τοκράτωρ γνωρίζοιτο συγγνώμῃ ὁ θεός ἀναγκάζομαι γὰρ τοῦτο εἰπεῖν), αὐτὸς καθ᾿ ἑαυτὸν ἀτελὴς ἔσται καὶ προσδεὴς τούτων, ἃ παντοκράτωρ καὶ δημιουργός ἐστιν.
῾Υπερφυῶς.
Οὖκ ἄρα ἀποδεκτέον ταύτην τὴν ὀλέθριον ἁμαρτίαν τῶν λεγόντων παντοκράτορα εἶναι καὶ δημιουργὸν διὰ τὰ κρατούμενα καὶ δημιουργούμενα τρεπτά, ἀλλ’ οὐ δι᾿ ἑαυτὸν εἶναι τὸν θεόν.