De Lepra Ad Sistelium

Methodius

Methodius, De Lepra Ad Sistelium, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Τίνες οὐν οἱ τὴν κρόκην μὲν λεπρῶντες, τὸ δὲ δέρμα καὶ τὸν στήμονα καθαροί;

. . οἱ τετυφωμένοι καὶ τὰς ὀφρῦς ἀνατετακότες ὑψηλάς· αὐτοὶ γὰρ τὴν μὲν διάνοιαν ὺγιαίνοντες, αὐτὸν όρθοδόξως πρεσβεύοντες τὸν λόγον, καὶ δέρμα δὲ] καθαρὸν φυλάσσουσιν ἐν ἁγιασμῷ, οἰδῶσι τὴν ψυχὴν ὑπὸ φιλαρχίας, καὶ καθάπερ ἀπ᾿ οὐρανῶν ὑπερηφάνως τοῖς λοιποῖς, αὐτῷ ἐπηρμένοι τούτῳ τῷ γινώσκειν γραφὰς καὶ τὸν διδασκαλικὸν κεκληρῶσθαι θρόνον.

ὥστε καὶ ταῖς χερσὶ μᾶλλον προϋπαντῶσιν ἐν τοῖς ἀσπασμοῖς, κενοδοξοῦντες πτωχῷ τὸ στόμα. διὸ δὴ καλῶς ἡγητέον νόσον καὶ λέπραν τὸν τύφον καὶ τὴν οἴησιν καὶ τὴν ὑπερηφανίαν εἶναι ψυχῆς <ὄν>τα πάθη καὶ κωλυτικὰ τῆς εἰς τὸν παράδεισον εἰσόδου.

»κύριος γὰρ ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν·« ἐκείνοις τοῖς ταπεινοφρονοῦσι πρὸς τοὺς ὁμοιοπαθεῖς, καὶ οὐχὶ τοῖς πρὸς μὲν τὸν θεὸν δῆθεν ταπεινουμένοις, πρὸς δὲ τοὺς μετριωτέρους ὑπερόπτως διακειμένοις. τί γάρ; . . ταπεινωθήσεται πρὸς θεὸν »γῆ καὶ ὥσπερ

ὥσπερ καὶ τὸν ἄρτον καὶ τὸ ἱμάτιον τῷ »πεινῶντι« καὶ τῷ γυμνῷ διδόναι. [*](5 vgl. Symp. S. 129, 24ff. Iren. Adv. haer. I, 28, 1 — 14 I Petr. 5, 5. Jak. 4, 6 — 18 Gen. 18, 27 — 19 vgl. Test. XL martyr. 1, 6. 2, 4 — 20 vgl. Jes. 58, 7 (vgl. I Joh. 3, 17)) [*](1 ὅθεν — σπονδήν S. 467, 4 C Bl. 192 ν, 22 ff | ὁ νομοθέτης — λέγει Ζ. 2 »sagen wir, daß die Häretiker an Aussatz des Sinnes leiden« C | λόγους C 3 Τινες — καθαροί Ζ. 4 < S 5 vor οἱ τετ. »Und ich sprach: Dies ist auch Kindern offenbar, daß« + S | οἱ τετ. — ὑψγλάς: die Hochmütigen und hohen Stolz Habenden« S | αὐτ.] οὑτοι S empfiehlt Md | αὐτὴν C: καὶ S | πρεσβ.: »habend« S κ. δέρμα δὲ: σῶμα S | οἱδοῦσι C, »kranken« S 8 ὑπὸ φιλαρχίας ljubovjčaljstvom S | καὶ < S | καθ’ ἀ. οὐρανοῦ . . καἰ S 9 ὑπερηφάνως C | λυποῖς C: ἀδελφοῖς S: λιτοῖς? Md | τῷ eze: iže S 10 Iren, οἰήματι διδασκάλου ἐπαρθείς 11 <S | ἐν τ. ἀσπασμοῖς 003C; S 12 δὴ καλῶς] ἀληθῶς las schwerl. S | νόσον καὶ < S 13 καὶ τὴν οἴ — εἶναι < S | ψυχῆς duševnoe: πνεύματος duchovnoe S | ὄντα — εἰσόδου Z. 14 < S | ὄντα Μd: τὰ C: (, ψυχῆς) τὰ Kl 14 f κύριος γὰρ] »Denn er (>es<?) spricht auch in Sprichwörtern: Der Herr 003E;der Herr: 003E; 003E; gj. « S 15 ὑπεριφάνοις | ἐκείνοις — διακειμένοις Ζ. 18 < S 18 τί οὖν? S | ταπεινωθήσεται] ἀντιτάξεται . . ἢ ταπεινωθήσεται S 19 δέον . . ταπ.] »Aber demütigen wir « I ὁμοιωπαθεῖς C S ν | ὥσπερ — τὰς ἐντολάς S. 467, 3 < S 20 πεινόντι C)

467
οὐ γὰρ τῷ συστησαμένῳ καὶ εὐθύνοντι προσηκόντως καὶ τρέφοντι τὸ πᾶν ἡμεῖς οἱ μύρμηκες ὀρέγομεν τροφάς, ἀλλὰ χρηστευόμενοι καὶ εὐεργετοῦντες πληροῦμεν τὰς ἐντολάς· ἥδεται γὰρ τούτοις ὁ θεὸς καὶ εἰς ἑαυτὸν ταύτην ἐπαναφέρει τὴν σπουδήν.

Und von diesem nun so. Aber viele an Geist und Seele Gesunde, wie auch dort an Aufzug und Einschlag, sind am Fell, das heißt Lüste des Fleisches unrein, verfuhrt durch diese sichtbaren Dinge. Daher müssen wir uns hüten, daß wir Sturm versinken.

Dieses nun, o Sistelius, ist unsere Heilung.