De Resurrectione

Προηπόρηται δὲ ἤδη καὶ ἀπεδείχθη τοὺς δερματίνους χιτῶνας μὴ εἶναι τὰ σώματα. ὅμως δὲ καὶ πάλιν (οὐ γὰρ ἅπαξ ῥητέον) φράζωμεν. αὐτὸς πρὸ τῆς κατασκευῆς αὐτῶν ὁ πρωτόπλαστος ὁμολογεῖ καὶ ὀστᾶ ἔχειν καὶ σάρκας, ὁπότε δὴ τὴν γυναῖκα προσενεγθεῖσαν σὐτῶ θεασάμενος »τοῦτο νῦν ὀστοῦν« ἰφώνησεν »ἐκ τῶν ὀστῶν μου καὶ σᾶρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη. ἕνεκεν τούτου καταλείφει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ και τὴν μητέρα, καὶ προσκολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν«.

οὐ γὰρ δὴ ἀνέξομαι φληναφώντων τινῶν καὶ βιαζομένων ἀπηρυθριασμένως τὴν γραφήν, ἵνααὐτοίς δὴ σαρκὸς μὴ εἶναι προχωρήσῃ ἡ ἀνάστασις, ὀστᾶ νοητὰ καὶ σάρκας ὑποτιθεμένων, καὶ ἄλλοτε ἄλλως ἄνω καὶ κάτω μεταβαλλομένων ἀλληγορίαις, καὶ ταῦτα οὕτως ὼς γέγραπται παραλαμβάνεσθαι κρατύνοντος τοῦ Χριστοῦ τὴν γραφήν, ἔνθα πυνθανομένοις τοῖς Φαρισαίοις περὶ χωρισμοῦ γυναικὸς ἀποκρίνεται· »οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ κτίσας ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησε; καὶ εἰπεν, ἕνεκεν τούτου καταλείωει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα« [*](7 Gen. 2, 23—14 De res. I, 62, 8. Porphyrius(?) bei Makar. Magnes III, 33, 16—17 Mt. 19, 4) [*](3ff Prokop. PGr. 87, 1, 164f. Doctrina patrum S. 180 Diekamp—5 Epiph. Ad loann. Hier. ep. 51, 5, 403 8. 403 Hilberg—14 Eustath. De engastr. 22 S. 51, 5 Kl) [*](1 γενηθὲν U | 3 Προηπόρηται—ἐκπεσεῖν S. 283, 8 Doctr. patr. S. 180 (An) | Προγπόρηται δὲ < S, unten 62, 9 προσαποροῖσι | καὶ< S | τοὺς δερμ. —σώματος S. 283, 4 Prok 5 φρίζωμεν. αὐτὸς<V | 359 | ὁ πρωτόπλαστος < V 6 σάρκας ἔχειν καὶ ὀστᾶ S | ἔχων V | δὴ < S 6f αὐτῶ προσαχθεῖσαν U 7 αὐτῷ < S 8 καὶ σὰρξ—μου<S 9 σὐτῆς < S 10 πρὸς τὴν γυναῖκα An 11f φληναφοὐντων U 12 ἀπερυθριασμένως U 13 δὴ σαρκ. μὴ]δίχα σαρκ.?An | δὴ über. setzt nicht S | μὴ εἶναι προχωρ.] »nicht sei« S | προχώρησις U | ἠ < An 14 σάρκας] νοητὰς + U: < V S An | καὶ ἄλλω τε V: S 79v | ἄνω καὶ κάτω < S, vgl. dazu z. B. Porphyr. bei Makar. Magn. III, 33 15 ὑποβαλλομένων V: aber mit Recht vergl. Jh Pl Gorg. 481 E | schwerl. las S καὶ ἀλληγ. (i inagl. wohl aus inagl.): nach ἀλληγ. interpung. Dd | οὕτως (od. etwa ὡσαύτως) auch vor παραλμβ. S 16 κρατύ.: »heibend« »gebietend« S | τὴν γραφὴ < S | ἔνθα (nicht ὃς) las wohl auch S (ize aus izde) 17f οὐκ ἀνέγνωτε < U 18 ὁ κτίσ. αύτοὺς . . ἐποίησε αὐτούς S | καὶ εὖπεν— μητέρα Ζ. 19 < | καὶ εἶπεν < V: αὐτοὺς An 19 πατέρα] αὐτοῦ + An)

πῶς γὰρ ἐπὶ ψυχῶν μόνον τό »αὐξάνεσθε <καὶ πληθύνεσθε> καὶ πληρώσατε τὴν γῆν« παραληπτέον, ἢ τό »ἔλαβε χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς ὁ θεὸς καὶ ἕπλασε τὸν ἄνθρωπονε«, ὅ κυρίως ἐπὶ τοῦσώματος λελέχθαι φαίνεται; οὐ γὰρ ἀπὸ τοῦ χοὸς καὶ τῶν βαρυτέρων τὴν οὐσίαν ἐκτήσατο ἡ ψυχή.

ὥστε συνέστηκεν ἐκ παντὸς ἀληθέστατα πρὸ τῶν δερματίνων σεσωματοποιῆσθαι χιτώνων τὸν ἄνθρωπον. ταῦτα γὰρ τοῦ ἐκπεσεῖν αὐτὸν ἅπαντα εἴρηται, τὰ δὲ κατὰτ τοὺς χετῶνας μετὰ τὸ ἐκπεσεῖν.

Ὅθεν ἔωμεν πάλιν ἐπισκεψόμενοι τὰ ἐν χερσίν, ἱκανῶς ἀποδείξαντες μὴ εἶναι τοὺς δερμαντίνους χιτῶνας τὰ σώματα, ἀλλὰ τῆν ἀπὸ τοῦ ἀλόγου τῶν ζῴων νεκρότητα κατεσκευασμένην· τοῦτο γὰρλείπεται. ἀμέλει τῶν ὅρων ἔξω τοῦ παραδείσου κατὰ ταύτην ἐξοικίζεται τὴν αἰτίαν· οὐ γάρ, ὅτι μὴ θέλων ὁ θεὸς ἀπὸ τοῦ ξύλου δρέψασθαι τῆς ζωῆς αὐτὸν καὶ φαγεῖν ἐξέβαλεν (ἐδύνατο γὰρ εἰς τὸν αἰῶνα ζῆ, αὐθις φαγὼν ἀπὸ τῆς ζωῆς), ἀλλ᾿ ἵνα μὴ ἀθάνατον, ὡς ὑπεθέμεθα, γενηθῇ τὸ κακόν.

ἐπεὶ διὰ τί τὸν Χριστὸν ἀπὸ τῶν οὐρανῶν ἀπέστελλεν εἰς τὴν γῆν, εἰ ὅλως ἤθελε ζωῆς τὸν ἄνθρωπον [*](1 Gen. 2, 7—2 Justin De ressurr. 7 (S. Parall. S. 44, 241 ff Holl) — 11 De res . I, 38, 5. 39, 7. 40, 6—vgl. Symp. S. 12, 13f. 42, 3f. De res. I, 25, 1) [*](1 vgl. Prokop. PGr 87, 1, 164f — 11 Greg. Naz. Or. 38, 12. Greg. Nyss. III, 253 B (156 Oehler. PGr 46, 148 C) — 13f. 16 ff vgl. Prokop. 87, 1, 165, 8f) [*](1 τὰ ἑξῆς]προσκολληθήσεται τῇ γυναικὶ (πρὸς τὴν γυνῖκα An b) αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν An | ψυχῶν μόνον]ψυχῆς 8 (doch viell. dusi aus dusj) An 1f καὶ πληθύνεσθε + S 3ὃ U 121 v: <V 4 φαίνεται] φησιν oder φἁσκεται las schwerl. S; »er sprach« rece od. »gesagt wurde« re(??)esja wohl aus »erncheint« mnitsja 5 ἐκ παντὸς wohl auch S (ot sego aus ot vsego) 6 σεσωματοποιεῖσθαι U 7 αὐτὸν < schwerl. S (»non allem« nsego S wohl aus »Alles . . seinem (Fall]« vse ego) | τὰ πάντα An 8 χιτῶνας] ἐκείνους viell. + S | μετὰ τὸ ἐκπεσεῖν: »hernach« S | ἐκπεσεῖν]es endet An 9 ἐπισκεφάμενοι V | χερσὶν]νῦν ὄντα+S 10 μὴ εὶναι —νεκρ. auch als Überschrift S 11 ἀπὸ τοῦ ἀλόγου V: (τῶν) ἀλόγων S: ἀπὸ τοῦ λόγου U pet Dd: ἐπὶ τοῦ λογικοῦ Jh | νε/κρ. V | κατεσκευασμένην < S 12 λεέπεται S 80 | ἀμέλει]»und nun« S | παραδείσον]γενόμενος καὶ+S 12f ἐξοικισθεὶς S 13 οὐ γὰρ] Prok S. 165, 8 | ὅτι < S 14 δρέψασθαι . . καὶ < S | τῆς ζωῆς < S | ἡδύνατο U 15 τ. ζωῆς] τοῦ ζύλου S, aber vgl. S. 284, 15 16 ἐπεὶ δαὶ τί: διὰ τί γὰρ überetzt S | ἐπεὶ—ἐνοχλήσῃ S. 287, 9 auszugsweise bei Prok 17 ἀπέστειλεν U | εἰς τὴν γῆν < S | ἠθέλησεν U)

ὥστε οὐκ ἄρα διὰ τὸ μὴ σῴζεσθαι εἰς τὸν αἰ[νωα φαγόντα αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἐξέβαλεν, ἀλλὰ διὰ τὸ νεκρωθῆναι πρῶντον θανάτῳ τὴν ἁμαρτίαν, ἵν᾿ οὕτως μετὰ τὸ ἀποθανεῖν ἐκτακεἰσης τῆς ἁμαρτίας ἰγερθεὶς ὁ ἄνθρωπος καθαρὸς φάγῃ τῆς ζωῆς.