De Resurrectione

Ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς θεός, ἐπειδὴ τὸ πᾶν εὐτάκτως συνεστήσατο, καθάπερ μεγάλην πόλιν, καὶ διεόσμησεν προστάσσων τῷ λόγῳ, ἕκαστόν τε αἱτῷ συμφώνως ἡρμόσατο στοιχεῖον καὶ πάντα ζῴων πεπλήρωτο διαφοραῖς, ἵνα τελείως ὁ κόσμος εἰς κάλλος αὐξηθῇ, παντοίας φύσεως ζῳοτοκήσας μορφάς, ἄστρα μὲν κατὰ τὸν οὐρανὸν καὶ πτηνὰ κατὰ τὸν ἀέρα, τετράποδα δὲ κατὰ τὴν γῆν καὶ νηκτὰ κατὰ τὸ ὕδωρ, τελευταῖον τὸν ἄνθρωπον, προετοιμάσας ὡς οἰκίαν αὐτῷ καλλίστην τὸ πᾶν, μίμημα τῆς ἰδίας εἰκόνος ἐμφερὲς εἰς τὸν κόσμον εἰσήγαγεν, ἄγαλμα ὡς ἐν ναῷ καλῷ φαιδρὸν ταῖς ἑαυτοῦ χερσὶ κατασκευάσας.

ἠπίστατο γὰρ ὅτι πάντως, ὅπερ ἂν τῇ ἑαυτοῦ τεχνήσηται χειρί, ἐξ ἀνάγκης ἔσται ἀθάνατον, ἅτε ἀθανασίας ἔργον. ἀθανασίᾳ γὰρ ἀθάνατα τὰ ἀθάνατα γίγνεται, καθάπερ καὶ τὰ κακὰ κακίᾳ κακά, καὶ τὰ ἄδικα ἀδικίᾳ ἄδικα. οὐ γὰρ δικαιοσύνης ἔργον τὸ ἀδικεῖν, ἀλλὰ ἀδικίας, οὐδ᾿ αὖ ἀδικίας ἀντιστρόφως τὸ δικαιοπραγεῖν ἔργον, ἀλλὰ δικαιοσύνης, ὥσπερ οὐδὲ ἐφθαρσίας τὸ φθείρεσθαι ποιεῖν, ἀλλὰ φθορᾶς, οὐδὲ φθορᾶς τὸ ἀθανατίζειν, ἀλλ᾿ ἀφθαρ- [*](1—7 Plato Tim. 68f — 5 Gen. 1, 14. 20. 24 — 8 Symp. 6, 2 S. 65, 11 ff 1—5. 273, 18 S. Parall. 410 S. 463 ff Holl — 8 vgl. Theodor dei Theodoret PG 80, 109 — 10 Prokop. PGr 87, 1, 157 1 Ὁ τῶν ὅλων] es beginnt C in K 25. Lemma τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ περὶ ἀναστάσεως (nach Symp. II, 6 S. 24, 1; in S mit roter Schrift »Daß allein unsterblich unter den Sinnesfälligen der Mensch« | εὐτάκτως τὸ πᾶν C 2 καθάπερ μεγ. πόλιν nach καὶ δικε.—λόγῳ Z. 3 in S | διεκ. S 74v 3 τε] δὲ C | αὐτῶν V, ἐν (?) ἑαυτῷ S, αὐτῶ U C Ausgg. | συμφ. εἱρμόσατο V: »harmonisch war« S | ἠρμώσατο U, ἥρμοστο C | στοιχείων V | καὶ πάντα—διαφοραῖς Ζ. 4 < S 4 ζῶον C | τελέως V | εἰς κάλλος] »an (durch) Schönheit« S 5 παντοίας (oder πάσης) γὰρ S | ζωοτόκοις C | ἄστρα—ὕδωρ Z. 7 < C | μὲν < S 6 τετρ. δὲ] καὶ τετρ. S 7 προητοιμάσας C | ὡς < S | οἰκείαν C 8 τὸ πᾶν] ἐποίησεν S | τῆς U 117v | ἐμφερὲς < S 9 καλ. φ. C Holl: φαιδρῶ καλόν VU 9f ταῖς—κατασκευάσας] εἰσήγαγεν S 10 πάντως] πᾶν S, ὄντως Prok 11 χειρὶ τεχνήσηται C | ἀνάγκης 25v | ἀθάνατον—κακά Z. 13 bei Prok. | ἔργον ὄν C Holl 12 ἀθανασίαις V, ἀθανασίας U | ἀθάνατα1 < S | τὰ ἀθάνατα < U Prok | γίνεται C Prok 13 κακίας U | κακά < US | ἀδικίας U | ἄδικα2 < U 14 τὸ ἄδικον V | ἀλλὰ ἀδικίας < S | οὐδ᾿ αὖ: »und wiederum« S (aber vielleicht i »und« aus ni »und nicht« | αὖ] ἂν C | ἀναστρόφως C 14 f δίκαιον προάγειν V, δίκαιον πράττει w. e. sch. S: Pl Gorg. 460 B δίκαιος δίκαιά που πράττει 15 f τὸ φθ. π.] ἡ φθορά S 16 οὐ φθορᾶς U | τὸ ἀθανατίζον V)

καὶ συλλήβδην, οἷον ἂν ᾖ τὸ ποιοῦν, κατὰ τὸν αὐτὸν οὕτως λόγον τοιοῦτον καὶ τὸ ποιούμενον ἐξ ἐνάγκης ἀπεργάζεσθαι συμβαίνει. ὁ δὲ θεὸς καὶ ἀθανασίας καὶ ζωὴ καὶ ἀφθαρσία, ἔργον δὲ ἄνθρωπος θεοῦ· πᾶν δὲ τὸ ὐπὸ ἀθανασίας ἐργασθὲν ἀθάνατον. ἀθάνατος ἂρα ὁ ἄνθρωπος. διὸ δὴ τὸν μὲν ἄνθρωπον αὐτούργησεν αὐτός, τὰ δὲ λοιπὰ γένη τῶν ζῴων ἀέρι καὶ γῇ καὶ ὕδατι προσέταξε φέρειν.

ἄνθρωπος δὲ ἀληθέστατα λέγεται κατὰ φύσιν οὔτε ψυχὴ χωρὶς σώματος οὔτ᾿ οὖ πάλιν σῶμα χωρὶς ψυχῆς, ἀλλὰ τὸ ἐκ συστάσεως ψυχῆς καὶ σώματος εἰς μίαν τὴν τοῦ καλοῦ μορφὴν συντεθέν. ὅθεν ἐντεῦθεν ἀθάνατον δὴ τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι φαίνεται, φθορᾶς τε ἁπάσης καὶ νόσων ἐκτός.

μάθοι δ᾿ ἄν τις τοῦτο καὶ ἀπὸ τὴς γραφῆς ἱκανῶς. ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων, ὁπόσα χρόνων μετακοσμοῦνται [*](5 Gen. 1, 27. 2, 7 — 6 Gen. 1, 20. 24 — 7 vgl. Plato Epin. 981 A. De res. I, 50, 3. Justin De res. 8 (S. Parall. S. 45, 283ff Holl). Iren. Adv. haer. V, 6, 1. Tert. De resurr. 40 7 Phot. Bibl. 234 S. 293a, 30—33. Justin. ad Men. PGr 86, 953 A. Prokop. PGr 87, 1, 157 — 12—S. 274, 2 vgl. Justin. Ad Men. PGr 86, 953 CD 1 συλλήβδην (S 75) εἰπεῖν übersetzt S (wie Ph S. 305 b, 40) 1f κατᾶ τ. α... λ. τοιοῦτον < S 2 τοιοῦτον καὶ τὸ] τοῦτο U, τοιοῦτο C | ἐξ ἀνάγκης — συμβαίνει Z. 2f < S 3 ὁ δὲ θεὸς—ἔπλασεν αὐτὸν S. 273, 10 auch in O 10v ALc = C2 ohne Lemma, aber an Symp. 2, 6 angereiht | ὁὲ < C2 | καὶ vor ἀθαν. < C | ἀθαν. ésti C2 | ἀφθ. V 356 5 ἀθάν. ἄρα ὁ ἄνθρ. < C2 | ἆρα VU | δὴ < C2 6 αὐτός] ὁ θεός U | γένη τ. ζῴων < S | γένοι C o a, corr. C o | ἀέρι καὶ πυρὶ S 7 ἄνθρωπος — γηράσκοντα S. 273, 1 < C2; Ph S. 293a, 30ff | ἄνθρ.—ἄνθρωπον Z. 10 ähnlich Prok | δὲ < Ph | λέγ. ἀληθ. (κ. φ. λ. ἀ. Ph b) Ph; κυρίως Prok | οὔτε — ψυχῆς Ζ. 8 in umgekehrter Folge Just | ἄνθρωπος δὲ τὸ ἐκ ψυχὴς κ. σώματος λέγεται συντεθέν, οὐκ ἔσται ἄρα ἐκτὸς σώματος ἄνθρωπος, ἀλλὰ μετὰ σώματος Ι, 50, 3. Justin τί γάρ ἐστιν ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἢ τὸ ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συνεστὸ ζῷον λογικόν; μὴ οὖν καθ᾿ ἑαυτὴν ψυχὴ ἄνθρωπος; οὔ, ἀλλ᾿ ἀνθρώπου ψυχή. μὴ οὖν καλοῖτο σῶμα ἄνθρωπος; οὐ, ἀλλ᾿ ἀνθρώπου σῶμα καλεῖται. εἶπερ οὖν κατ᾿ ἰδίαν μὲν τούτων οὐδέτερον ἄνθρωπός ἐστιν, τὸ δὲ ἐκ τῆς ἀμφοτέρων συμπλοκῆς καλεῖται ἄνθρωπος 7 f οὐδὲ .. οὐδὲ Just 8 αὖ: ἂν C | πάλιν + Ph | χωρὶς: ἄνευ C | vor ἀλλὰ »Diese Rede von den Tieren und anderen Lebewesen« + S 9 εἰς—μορφὴν] »zu einem Guten (Schönen)« S | συντεθέν] Ph endet, hinzufügend ὁ δ᾿ Ὠριγένης τὴν ψυχὴν μόνην ἔλεγεν ἄνθρωπον ὡς ὁ Πλάτων 10 φθο ρᾶς—νόσων Z. 11] καὶ ἀπάσης νόσου S | τε] δὲ UC 11 ἐκτὸς καὶ νόσων C | μάθοιεν C 12 μὲν < U | γὰρ < C | χρόνων C k 26)