De Resurrectione

Τὸ δέ »ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντῶν« πρὸς αὐτοὺς ἀπορητέον· ὅτι ὡς ἐν τούτῳ τῷ βίῳ πᾶν μέλος εἴς τινα χρείαν ὁ δημιουργὸς κατεσκεύασεν, οὕτως καὶ τοὺς ὀδόντας εἰς τὸ διακόπτεσθαι τὴν στερεὰν τροφήν. τίς οὖν χρεία τοῖς κολαζομένοις ὀδόντων; οὐ γὰρ εἰς τὴν Γέενναν ὄντες κατ᾿ αὐτοὺς φάγονται.

χαι όαχτίον ότι ου χάντα χιιηαλν.μ^άνιοΰίζι &Ι χατά το χ*Ιμα>ον. »ὀδόντας γοῦν ἁμαρτωλῶν«, φησίν, »συνέτριψας«, καί »τὰς μύλας τῶν λεόντων συνέθλασεν ὁ κύριος«. τίς δὲ οὕτως ἠλίθιος, ὡς ὑπολαμβάνειν ὅτι τηρῶν τὰ σώματα τῶν ἁμαρτωλῶν ὁ θεὸς τοὺς ὀδόντας αὐτῶν μόνον συντρίβει; ὥσπερ οὖν εἴ τις θέλων ταῦθ᾿ οὕτως ἔχειν θλιβόμενος εἴλκετο ἐπ᾿ ἀλληγορίαν, οὕτως ζητητέον τῶν κολαζομένων τὸν βρυγμὸν τῶν ὀδόντων τῆς ψυχῆς δύναμιν μασητικὴν ἐχούσης, ἥτις ἐν καιρῷ τοῦ ἐλέγχου περὶ τῶν ἁμαρτημάτων κατὰ τὸν συγκρουσμὸν τῶν οδόντων ὧν ἐφρόνησε βρύξει τοὺς ὀδόντας.

τὸ δέ [*](5 Mt. 23, 27 — 7 Orig. In Ioann. 28, 7, Eustath. De engastr. 21 S. 49, 14ff Kl — 8 Mt. 8,12 — 14 Psal. 3,8 — Psal. 57,7 — 19 vgl. Orig. zu Psal. 57, 6 Lomm. 12,372 1 διαπ.: ἀπολώλαμεν S 2 τῆς ἀναστάσεως < S ἐκείνη ἐστὶν w. e. sch.S | ἀπὸ τοῦ] ὡς od. οἱονεὶ ἀπό τονος S 3 οἱονεὶ < S 4 σωτῆρος: κυρίου S 5 τάφοι — νεκρῶν »gleich Totengebeinen« S | νεκρῶν < U | πάσης ταύτης S 6 ἑκάστου κ. U 115v: καὶ ἕκαστον ὑμῶν S 7 ἡμᾶς: ὑμῶν S 8 Τὸ δὲ: καὶ ὃ λέγει S 9 ὅτι ὡς <jako> jakože S | πάντα μέλη S 9f εἴς τινα χρείαν] »zu ihrem Dienst« S 10 δη|μι. V 348 11 τίς οὖν] vgl. III, 7,2 13 καὶ δείξομεν S | τὸ κείμενον] »in (bei) den Worten« + S 14 ὀδόντας S 65: vgl. III, 8,1 | γοῦν] γὰρ V: γε od. γοῦν od. δὲ S | φησιν ἁμαρτ. U 15 συνέθλασε κύριος V: III, 8, 1 + Gen. 49, 12 | δὲ] οὖν S 15f ὑπολαμβάνειν οὕτως w. e. sch. S 17 αὐτῶν w. e. sch. auch S | συντρίβει μόνον U | μόνον < S | εἰ < S | ταῦτα U 18 καὶ vor θλιβόμενος las schwerl. S (st. byti. i l. byti) | εἵλκετο: »ging« S | ἀλληγορίαν: ἀγρεύειν S 19 τὸν βρυγμὸν] τοῦ βρυγμοῦ las schwerl. S (»in Hinsicht des Knirschens«) 20 τοῦ ἐλέγχου] obličenija: obličena S 21 τ. ὀδόντων] ὅρων od. δογμάτων (»der Ordnungen« ustavlenii [ob etwa ustrŭmlenii ὁρμημάτων?]) S; φρονημάτων viell. richtig Holl | ὧν ἐφρ.] schwerl. las τῆς φρονήσεως S | ὧν: ὡς U | τὸ δὲ] »und was er sagt« S)

καὶ τὸ παρὰ τῷ ἀποστόλῳ δέ »ζῳματος καὶ οὐ μετέχοντος τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, δύναται παριστάνειν, ὅτι τὸ σωματικὸν εἶδος, περὶ οὗ εἰρήκαμεν, τῇ φύσει θνητὸν ὄν, ὅταν »ὁ Χριστὸς φανερωθῇ ἡ ζωὴ ἡμῶν«, καὶ αὐτὸ μεταβάλλει ἀπὸ τοῦ εἶναι σῶμα θανάτου ζῳοποιηθέν, διὰ »τὸ πνεῦμα τὸ ζῳοποιοῦν« ἐκ τοῦ <σαρκικοῦ> πνευματικὸν γεγονέναι.

καὶ τό· »ἐρεῖ δέ πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται;« γυμνῶς παρίστησιν, ὅτι τὸ πρῶτον ὑποκείμενον οὐκ ἀναστήσεται. εἰ γὰρ καλῶς ἐλάβομεν τὸ παράδειγμα, τηρητέον ὅτι ὁ σπερματικὸς λόγος ἐν τῷ κόκκῳ τοῦ [*](1 Mt. 10 28 — 4 De res. I, 22f — 5 Röm. 8, 11 —7 De res. I, 22, 3ff. 23, 2f — 8 Kol. 3, 4 — 9 Joh. 6, 63 — 10 I Kor. 15, 35 — 13 Orig. De princ. II, 10, 3. c. Cels. V, 23 VII, 32. Pamphilus Apol. pro Orig. c. 7. 24, 382 Lomm. Hieron. C. Ioann. Hieros. 26. PGr 23, 393 13 τὴν < U | τὸ σῶμα: »das Fleisch« S 2 Γεέννῃ: »Feuer« S | διδάσκει] υčit: ust S | τάχα μὲν .. τάχα δὲ wie καὶ .. καὶ πάλιν übersetzt S | δὲ καὶ δηλοῖ Holl 3 φυσι|ολογ. U 116 | τὰ: »über die Form, das heißt« S 4 καὶ2 < S | τὸ — δέ Ζ. 5: »das vom Apostel Gesagte« S 5 ἡμῶν: ὑμῶν S 6 ζωῆς S 65v 7 ὅτι: ὅπου U 7f θνητὸν ὄν wohl auch S, nicht θανατηφόρῳ, smertjno sy nicht smertjnosnym wie HSS: θνητὸν V 8 ὁ <U 9 εἶναι σ. θανάτου] »Sterblichkeit« S | τοῦ πνεύματος S 9f τὸ ζῴοποιοῦν <S 10 ἐκ τοῦ: »wegen dessen« S | σάρκ. + Holl | γεγονέναι] γίνεται oder γέγονε S | τὸ] »was er sagt; dann aber sagt der Apostel« S 11 δὲ] hier und III, 10, 2 τις + S 12 ὑποκείμενον: »Leib« S | ἀ|ναστ. V 348v | εἰ: οὐ V 13 τηρητέον] nach d. 1. τ ein Raum für etwa 6 Buchst., dann ρητεον V, ῥητέον U: »so sollen wir beachten« S | κόκκῳ] σπέρματι .. καὶ ἐν τῷ κόκκῳ S | Orig. C. Cels. V, 23 ὥσπερ ἐπὶ τοῦ κόκκου τοῦ σίτου ἐγείρεται στάχυς, οὕτω λόγος τις ἐγκεῖται τῷ σώματι, ἀφ᾿ οὗ μὴ φθειρομένου ἐγείρεται τὸ σῶμα ἐν ἀφθαρσίᾳ. VII, 32 insita ratio ea quae substantiam continet corporalem, λόγος σπερματικός. Pamph. »sed rationis illius virtus quae est insita in interioribus eius medullis, ipsa rationis virtus assumta adiacentem sibi terram vel aquae humorem sed et aëris circumstantem temperiem, caloris quoque sufficientem recipiens fomitem, per divinam potentiam in corpus culmi vel spicae consurgit«, entsprechend I Kor. 15, 36f. Hier. C. Ioann. »Est, inquit, singulis seminibus ratio quaedam a Deo artifice insita, quae futuras materias in medullo principiis tenet ... et in grano frumenti est intrinsecus vel medulla vel venula, quae cum in terra fuerit dissoluta, trahit ad se vicina materias et in stipulam folia aristasque consurgit, aliudque moritur aliud resurgit. Greg. Nyss. vgl. zu De res. III, 10)

ΠΡΟΚΛΟΥ.