Apotelesmatica
Manetho Astrologus
Manetho. Apotelesmaticorum qui feruntur libri VI. Koechly, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1858.
- ἢν δὲ Κρόνου μέσση τε καὶ Ἄρεος ᾖ Ἀφροδίτη,
- καὶ Μήνην λεύσσωσι καὶ Ἑρμείαν τετράγωνον,
- δρῶσιν φοιβητὰς ἢ μάντιας, οἵθʼ ἱεροῖσιν
- ἑζόμενοι ζώουσιν ὀνείρατα μυθίζοντες,
- οἱ δὲ καὶ ἐν κατοχῇσι θεῶν πεπεδημένοι αἰεὶ
- δεσμοῖσιν μὲν ἔδησαν ἐὸν δέμας ἀρρήκτοισιν, ---
- εἵματα μὲν ῥυπόωντα, τρίχες δʼ οὐρῇσιν ὅμοιαι
- ἵππων κηροπαγεῖς οὖλαι πληροῦσι κάρηνον·
- οἱ δὲ καὶ ἀμφιτόμοισι σιδηρείοις πελέκεσσιν
- ἔνθεα λυσσώοντες ἑὸν δέμας αἱμάσσουσιν.
- πλησιφαὴς δʼ Ἄρηι συναντήσασα Σελήνη,
- Ζηνὸς ἄτερ Κύπριδός τε, κακὴ κατὰ πάντα τέτυκται·
- βλάπτει μὲν βίοτον καὶ πλούσιον ἄνδρα πένητα
- ῥηιδίως ἔρρεξε, μινυνθάδιόν τε χρόνοισιν
- ἐξαπίνης ἀπόλεσσε βίῃ κακοεργέι Μοίρης.
- Ἄρεος ἠδὲ Κρόνοιο μέσην δείμαινε Σελήνην,
- οὕνεκεν ἀργαλέη πέλεται μογερῇσι τεκούσαις·
- τρύχει γὰρ ταύτας κρυφίμων ἄπο· πολλάκι δʼ αὐτοὺς
- ὤλεσεν ἐν θανάτοισι βιαιοτάτοισι βαλοῦσα,
- ἁψαμένους βρόχον αἰνόν, ἢ ἀραμένους ξίφος ὀξύ,