Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

Ὁ δὲ Ἰησοῦς ταύτην μὲν ἔχει τὴν ἄρρητον γένεσιν· ἀπὸ γὰρ τῆς μητρὸς τῶν ὅλων, τῆς πρώτης τετράδος, ἐν θυγατρὸς τρόπῳ προῆλθεν ἡ δευτέρα τετράς, καὶ ἐγένετο ὀγδοάς, ἐξ ἡς προῆλθεν ἡ δεκάς· οὕτως ἐγένετο ἰῶτα εἶτα] δεκαοκτώ.

ἡ οὖν δεκὰς ἐπισυνελθοῦσα τῇ ὀγδοάδι καὶ δεκαπλασίονα αὐτὴν ποιήσασα τὸν τῶν ὀγδοήκοντα <προεβίασεν ἀἀριθμόν, καὶ τὰ ὀγδοήκοντα> τὸν τῶν ὀκτακοσίων ἀριθμὸν ἐγέννησεν, ὥστε εἶναι τὸν ἅπαντα τῶν γραμμάτων ἀριθμὸν ἀπὸ ὀγδοάδος εἰς δεκάδα προελθόντα εἶναι] ηݲ καί πݲ καὶ ωݲ ὅ ἐστιν Ἰησοῦς· τὸ γὰρ Ἰησοῦς ὄνομα [*](2 nach Usener, Weihnachtsfest2 S. 23 12 wurde gerechnet: ἰῶτα ἦτα σῖγμα οὐ ὖ ψειλόν σάν = 24 Buchstaben — 8 —10 vgl. Zahn, Gesch. des neutest. Kanons I 7596 _ 9 Apok. Joh. 22, 13, vgl. 1, 8. 21, 6 — 9f vgl. S. 179, 6f) [*](1 δ’ ἄρρητον Iren. Miller: δὲ ῥητὸν Ρ 1 f ἐπ’ — ἓν > Iren. 2 ἓν Miller: ἐγγραμμάτων Ρ [ ] s. zu S. 181, 19 στοιχείων ἐστὶν > 3 δὲ Ρ: et Iren. lat. > Epiph. χριστὸς Ρ Iren. γραμμάτων δώδεκα Iren. δὲ] τῶ δὲ Ρ τῷ > Epiph. 4 καὶ αὐτὸ — 8 τριάκοντα <Iren. 4 f ἀριθμούμενον Ρ, verb. ö., vgl. Ζ. 2 5 συναριθμούμενον? We., d. h. die Buchstaben von Χριστὸς wären zuzuzählen χριστὸν Ρ 6 χεῖ Miller: xݲρݲιݲ δύο] ἐψιλὸν ἑξ Dindorf, Epiph. III 2 S. 671 7 νݲ Ρ: σὰν Miller, σῖγμα πέντε statt τριῶν) Dindorf; Pasquali ält V fest und schreibt Ζ. 5 χρειστὸν χριστὸν Ρ) 8 — 10 διὰ τοῦτό φησιν αὑτὸν α καὶ ω, ἵνα τὴν περιστερὰν μηνίσῃ, τοῦτον ἔχοντος τὸν ἀριθμὸν τούτου τοῦ όρνέου Iren. 11 μὲν > ݲ vielleicht bei Hipp, zu streichen ἔχει] † φησί Iren. 12 ὅλων] † τουτέστι Iren. lat. τόπω Iren. lat. 13 προσῆλθεν Ρ 13 f προῆλθε δεκάς Epiph. 14 ἰῶτα εῖτα (d. h. ἦτα) > Iren. Gö. 14 f δεκὰς καὶ ὀγδοάς Iren, lat.) ἐπισυνελθοῦσα Iren. Miller: ἔστη συνελθοῦσα Ρ 16 <> Iren. > Ρ 16 f δεκαπλασιάσαντα Ρ 17 ἐγέννησαν Ρ 18 ὀγδοάδος ὀγοδάδα) Ρ προσελθόντα Ρ εἶναι > Iren. Miller 19 ηݲ] ὴτα P)

183
τοῖς γράμμασιν ἀριθμόν ἐστιν ὀκτακόσια ὀγδοηκονταοκτώ.

καὶ τὸν ἀλφάβητον δὲ τὸν Ἑλληνικὸν ἔχειν μονάδας ὀκτὼ <καὶ δεκάδας καὶ ἑκατοντάδας ὀκτώ, τὴν τῶν ὀκτακοσίων ὀγδοηκονταοκτὼ ψῆφον ἐπιδεικνύοντα, τουτέστι τὸν Ἰησοῦν, ἐκ πάντων συνεστῶτα τῶν ἀριθμῶν. καὶ διὰ τοῦτο ἄλφα <καὶ ωݲ ὀνομάζεσθαι αὐτόν τὴν γένεσιν σημαίνοντα.